IBPP1/443-431/07/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2007 r. (data wpływu 6 listopada 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2008 r. (data wpływu 9 stycznia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za korzystanie ze środowiska - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 listopada 2007 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za korzystanie ze środowiska. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 stycznia 2008 r., będącym odpowiedzią na wezwanie nr IBPP1/443-431/07/PK z dnia 27 grudnia 2007 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Na podstawie ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst pierwotny: Dz. U. z 2001 r. Nr 62, poz. 627: tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902) podmioty korzystające ze środowiska są obowiązane do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska (art. 275 ww. ustawy).

Opłata za korzystanie ze środowiska zgodnie z art. 273 ust. 1 ww. ustawy jest ponoszona za:

Podmiot korzystający ze środowiska ustala we własnym zakresie wysokość należnej opłaty. Wysokość opłat za składowanie odpadów zależy od ich ilości i rodzaju. Stawki opłat określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz. U. z 2005 r. Nr 260, poz. 2176).W celu samodzielnego obliczenia wysokości opłat należy wziąć pod uwagę obowiązujące w roku korzystania ze środowiska stawki opłat za korzystanie ze środowiska. Wysokość stawek opłat za 2007 r. zawiera obwieszczenie Ministra Środowiska z dnia 4 października 2006 r. (M.P. 2006 r. Nr 71, poz. 714), natomiast na rok 2008 nastąpiła zmiana rozporządzenia opublikowana w DZ. U. 2007 Nr 106 poz. 723. Tak ustaloną opłatę uiszcza się do końca miesiąca następującego po upływie każdego półrocza na rachunek urzędu marszałkowskiego właściwego ze względu na miejsce korzystania ze środowiska.

Podmiot dostarcza odpady na składowisko. Ich ilość jest obliczana na podstawie wydruków wagowych. Za przyjęcie odpadów jest obciążony fakturą obejmującą:

* świadczenie usługi "przyjęcie odpadów na składowisko" oraz

* opłatę za korzystanie ze środowiska jako odrębną pozycję.

Opłata, ze względu na swoje zróżnicowanie nie jest wliczana w ceny świadczonych usług i nie stanowi elementu kalkulacyjnego ceny.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy opłaty za korzystanie ze środowiska, a konkretnie za składowanie odpadów, w momencie świadczenia usługi (odbioru odpadów) dla podmiotów dostarczających odpady na składowisko, podlegają ustawie o VAT i czy je opodatkować.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 401 przytoczonej na wstępie ustawy wpływy z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska są przychodami funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Natomiast zgodnie z art. 405 ww. ustawy środki funduszy przeznaczone są na finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej w celu realizacji zasady zrównoważonego rozwoju i polityki ekologicznej państwa. Zatem obowiązek uiszczania przedmiotowych opłat przez podmioty korzystające ze środowiska nie jest związany ze zwrotnym świadczeniem przez te fundusze na rzecz podmiotu wnoszącego opłatę. W związku z tym opłaty te nie podlegają opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy o VAT). Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy.

W myśl art. 2 ust. 6 ustawy o VAT towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Należy zauważyć, iż przedmiotem określonej umową czynności jest konkretna usługa, a nie zbiór dowolnie wyodrębnionych w jej ramach usług czy też części. Zatem w świetle powołanego powyżej przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT kwota należna obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych z dostawą towarów czy świadczeniem usługi kształtujące cenę, której sprzedawca żąda od nabywcy. Tak skalkulowana kwota należności powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki właściwej dla danego towaru czy świadczonej usługi.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako podmiot korzystający ze środowiska (tj. zarządzający składowiskiem odpadów) na mocy przepisów ustawy z dnia 27 grudnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 z późn. zm.) zobowiązany jest do ponoszenia opłat za korzystanie ze środowiska, które wnosi na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego. Wnioskodawca podaje, iż wraz z przekazaniem odpadu przez składającego na rzecz składowiska odpadów pobiera od podmiotów dostarczających odpady na składowisko opłatę za korzystanie ze środowiska. Następuje zatem przeniesienie kosztów tej opłaty na klientów. Przy czym, jak zaznacza Podatnik, opłata nie jest wliczana w cenę świadczonych usług i nie stanowi elementu kalkulacyjnego ceny.

Zauważyć należy, iż zgodnie z przepisem art. 279 wskazanej przez Wnioskodawcę ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 129, poz. 902 z późn. zm.) opłata za korzystanie ze środowiska, poza wyjątkami wskazanymi w ust. 3 i 4 tego przepisu, ciąży na podmiocie któremu przekazuje się odpady (oczywiście posiadającym zezwolenie w zakresie gospodarki odpadami), a nie podmiocie który przekazuje te odpady.

Z powyższego wynika zatem, że podmiot przekazujący odpady podmiotowi posiadającemu zezwolenie na zagospodarowanie tych odpadów skutecznie uwalnia się od odpowiedzialności za nie, a więc zwalnia się od obowiązku ponoszenia opłat za ich zagospodarowanie, który to obowiązek przechodzi na podmiot przejmujący odpady do dalszego ich zagospodarowania.

Wnioskodawca odprowadzając opłatę za korzystanie ze środowiska na rzecz urzędu marszałkowskiego, pobierając ją jednocześnie od podmiotów składujących odpady, przenosi w opinii tut. organu koszty tej opłaty na składujących odpady.Wnioskodawca nie występuje w przedmiotowej sprawie w roli inkasenta tej opłaty, a zatem nie może dokonywać czynności polegających na pobraniu opłaty od podmiotu zobowiązanego do jej uiszczenia i wpłacaniu jej we właściwym terminie do urzędu marszałkowskiego. Ponadto, jak już wskazano wyżej składujący odpady nie jest podmiotem zobowiązanym do uiszczenia takiej opłaty, gdyż przekazując odpady na składowisko, skutecznie się od niej uwolnił.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że opłata za korzystanie ze środowiska ponoszona przez posiadacza odpadów (w przedmiotowej sprawie Wnioskodawcę) znajduje się poza zakresem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż jej istota wskazuje na inny niż cywilnoprawny charakter czynności.Opłaty za korzystanie ze środowiska określa, jak wskazał Wnioskodawca, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska (Dz. U. Nr 260, poz. 2176 z późn. zm.), które zostało wydane na podstawie art. 290 ww. ustawy - Prawo ochrony środowiska. Opłaty te są przychodami funduszy ochrony środowiska i gospodarki wodnej, zaś środki tych funduszy są przeznaczone na finansowanie ochrony środowiska i gospodarki wodnej. Do ponoszenia tych opłat obowiązany jest podmiot korzystający ze środowiska. W przypadku składowania odpadów, jak już wskazano wyżej, zgodnie z art. 279 ust. 2 ustawy - Prawo ochrony środowiska podmiotem tym jest posiadacz odpadów - zarządzający składowiskiem odpadów. Zarządzający składowiskiem odpadów jest obowiązany we własnym zakresie ustalić wysokość należnej opłaty za korzystanie ze środowiska i wnieść ją na rachunek właściwego urzędu marszałkowskiego. Obowiązek ponoszenia opłaty za umieszczenie odpadów na składowisku jako opłaty za korzystanie ze środowiska ciąży na zarządzającym składowiskiem.

Obowiązek uiszczania opłat przez podmioty korzystające ze środowiska nie jest związany ze zwrotnym świadczeniem przez fundusze ochrony środowiska i gospodarki wodnej usług bądź innych czynności wymienionych w art. 5 ustawy o VAT i w związku z tym opłaty te nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT. Jeżeli jednak korzystający ze środowiska obciąża kosztami tych opłat swoich klientów, to stanowią one element kalkulacyjny ceny, co w konsekwencji powoduje wzrost ceny świadczonej usługi będącej przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i powinno stanowić element kalkulacyjny ceny.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o cenach z dnia 5 lipca 2001 r. (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 z późn. zm.), przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym.W rozpatrywanej sprawie, zdaniem tut. organu, opłata z tytułu korzystania ze środowiska jest ściśle związana ze świadczoną przez Wnioskodawcę usługą składowania odpadów, tym samym jest częścią należności z tytułu świadczenia usług na rzecz kontrahentów spółki. Zatem na całość świadczenia należnego od klienta spółki składa się, na równi z usługą umieszczenia odpadów na składowisku, kwota opłaty za korzystanie ze środowiska.

Tym samym Wnioskodawca winien przyjąć tę opłatę jako element kalkulacyjny ceny za świadczenie skonkretyzowanej usługi sklasyfikowanej w jednym grupowaniu PKWiU. W konsekwencji zgodnie z art. 29 ust. 1 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług, opłata za korzystanie ze środowiska stanowi, uzupełniający obok należności za umieszczenie odpadów na składowisku, element podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W tej sytuacji opłatę tę należy bowiem traktować jako część kwoty należnej z tytułu świadczonej usługi zagospodarowania odpadów (element kalkulacyjny ceny) i opodatkować według stawki właściwej dla tej usługi. Mając na uwadze powyższe, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż brak podstaw prawnych do wyodrębnienia z podstawy opodatkowania podatkiem VAT kwoty opłaty za korzystanie ze środowiska, będącej składnikiem należności z tytułu świadczenia usług w zakresie usługi zagospodarowania odpadów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym opłata za korzystanie ze środowiska wyodrębniona z ceny za składowanie odpadów stanowić może osobną pozycję na fakturze i figurować jako pozycja niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku - Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko - Biała