IBPP1/443-43/09/BM
Pismo z dnia 3 kwietnia 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-43/09/BM
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2009 r. (data wpływu 13 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy sprzedaż udziału w nieruchomości skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT i czy Wnioskodawca staje się podatnikiem podatku VAT z tytułu tej sprzedaży - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 13 stycznia 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy sprzedaż udziału w nieruchomości skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT i czy Wnioskodawca staje się podatnikiem podatku VAT z tytułu tej sprzedaży.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 marca 2009 r. znak: IBPP1/443-43/09/BM.
W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca wskazał, iż jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i niezarejestrowaną jako podatnik VAT. W dniu 29 sierpnia 2007 r. nabył udział 108/864 części w nieruchomości położonej w K. składającej się z niezabudowanej działki nr 1398 oraz zabudowanej budynkiem mieszkalnym działki nr 1403, o łącznej powierzchni 12.960 m 2. Nabył także udział 18/288 części we współwłasności działki nr 1424, o powierzchni 258 m 2 (droga).
Transakcja zakupu nieruchomości nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ze względu na to, że sprzedającymi były dwie osoby fizyczne, które właścicielami działek zostały w drodze spadku po rodzicach. Nieruchomość ta stanowiła część gospodarstwa rolnego spadkodawców.
W dniu 16 września 2008 r. Wnioskodawca podpisał przedwstępną umowę sprzedaży wszystkich swoich udziałów w trzech powyższych działkach. Sprzedaż udziałów ma nastąpić najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r. a warunkiem jest uzyskanie przez Kupującego Warunków Zabudowy i Zagospodarowania Terenu dla przedmiotowych działek (1398 i 1403). Dla powyższych działek nie istnieje plan zagospodarowania przestrzennego, istnieje natomiast studium zagospodarowania terenu, które to studium przewiduje zabudowę zgodną z planowaną przez Kupującego, przez co Wnioskodawca rozumie możliwość wybudowania przez kupującego budynku apartamentowi-hotelowego.
Wnioskodawca nabył nieruchomość do majątku osobistego. W dacie zakupu działek cel zakupu przez Wnioskodawcę nie był określony, zamierzeniem Wnioskodawcy było jednak wybudowanie na działkach nieruchomości mieszkaniowo-hotelowej. Sytuacja rynkowa, potrzeby osobiste oraz możliwość korzystnej sprzedaży gruntu spowodowały, że Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży. Wnioskodawca nie prowadzi ani nie planuje w najbliższym czasie rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej. Zakup udziału w gruncie znajdującym się w K. ma charakter jednorazowy, aczkolwiek Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości dokona dalszych transakcji zakupu nieruchomości. Wnioskodawca posiada udziały (mniejszościowe) w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz jest wspólnikiem spółki komandytowej, która uzyskuje dochód z wynajmu powierzchni handlowej. Spółka komandytowa jest osobnym podatnikiem VAT.
Wnioskodawca wskazał, iż studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przewiduje dla:
* działki 1398 - częściowo zabudowa sanatoryjno-wypoczynkowa i usług towarzyszących, a mieszkalnictwo jako funkcja uzupełniająca, a częściowo parki leśne i znaczące zespoły zieleni urządzonej chronionej przed zmianą przeznaczenia;
* działki 1403 - zabudowa sanatoryjno-wypoczynkowa i usług towarzyszących, a mieszkalnictwo jako funkcja uzupełniająca;
* działki 1424 - droga.
Wnioskodawca ma nadzieję, że po uzyskaniu warunków zagospodarowania powyższe prawo do zabudowy zostanie potwierdzone.
Wnioskodawca wskazał ponadto, iż działki nie były wykorzystywane w żaden sposób, pozostawały niezagospodarowane. Nie były również przedmiotem umów najmu lub dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych pożytków. Wnioskodawca nie wykorzystywał działek w żaden sposób, a działalność spółki z o.o. i spółki komandytowej, w których jest wspólnikiem, nie jest w żaden sposób związana z przedmiotowymi działkami. Informację o byciu wspólnikiem w spółkach Wnioskodawca podał w celu pełnego przedstawienia jego sytuacji zawodowej.
Jedynym budynkiem znajdującym się na działkach (a konkretnie na działce nr 1403) jest stary budynek mieszkalny, używany również jako piekarnia. Użytkowany on był w latach wojennych i powojennych, a od kilku (może nawet kilkunastu) lat jest nieużywany. Jest to budynek do rozbiórki - w cenie zakupu działek nie został on w ogóle wyceniony. Wnioskodawca wskazał, iż nie użytkował ww. budynku mieszkalnego i nie ponoszono żadnych wydatków na jego ulepszenie. Nie nastąpiło również jego zasiedlenie. Budynek nie nadaje się do użytkowania w obecnym stanie.
Wnioskodawca wskazał także, iż nie dokonano żadnego uatrakcyjnienia działek. Ponadto nie dokonano innych czynności, które zmierzałyby do przyszłego wybudowania nieruchomości hotelowo-mieszkaniowej, za wyjątkiem podpisania przedwstępnej umowy sprzedaży do strony trzeciej - która takowy obiekt wybudować na ww. działkach planuje.
Środki uzyskane ze sprzedaży ww. działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na własne cele konsumpcyjne, być może na zakup alternatywnej działki pod własne potrzeby (ale na dzień dzisiejszy jeszcze nie jest zdecydowany).
Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży. Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż nie dokonywał sprzedaży innych nieruchomości przed sprzedażą przedmiotowych działek (z wyjątkiem jedynie darowizny na rzecz siostry mieszkania spółdzielczego własnościowego w K. - w roku 2002 r.).
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy w świetle przepisów art. 5 w związku z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług sprzedaż udziału w gruncie stanowiącym majątek prywatny Wnioskodawcy skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w VAT i czy Wnioskodawca staje się podatnikiem podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w gruncie.
Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziału w gruncie, jeżeli działki te stanowią, majątek osobisty osoby fizycznej i nie służą działalności gospodarczej, nie skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT. Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prywatnego majątku osoby fizycznej pozostaje poza działaniem ustawy o podatku od towarów i usług. Podstawą tego twierdzenia, zdaniem Wnioskodawcy, jest fakt, iż nie wystarczy samo wykonanie czynności określonych w art. 5 ustawy o VAT aby powstał obowiązek podatkowy. Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Osoba sprzedająca musi występować w charakterze podatnika, a zatem podmiotu wykonującego działalność gospodarczą. Zgodnie natomiast z brzmieniem art. 15 ustawy o VAT, działalność gospodarcza obejmuje miedzy innymi dostawę towarów (a za takową należy uznać sprzedaż gruntu lub udziału w gruncie) również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Kluczowe przy podjęciu decyzji o uznaniu danego podmiotu za podatnika jest zamiar wykonywania pewnych czynności w sposób częstotliwy. Zamiar ten nie występuje w przedmiotowej sprawie. Nie wystarczające jest samo wykonanie czynności opodatkowanej, jaką jest dostawa towarów. Czynności podlegające opodatkowaniu, wykonane przez podmiot niewystępujący w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą pozostają poza zakresem opodatkowania.
W związku z powyższym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności. W ocenie Wnioskodawcy powyższe warunki nie są spełnione.
Wnioskodawca uważa, iż powyższe jest również zgodne z art. 9 Dyrektywy 2006/112/We rady z 28 listopada 2006 r. oraz znajduje potwierdzenie w szeregu wyroków sądów administracyjnych. Należy tu przywołać przykładowo wyrok WSA w Warszawie z dnia 21 lutego 2007 r. (sygn. akt III SA/Wa 4176/06), wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 października 2006 r. (sygn. akt I SA/Wr 830/06), wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 16 maja 2007 r. (sygn. akt I SA/Wr 153/07), wyrok WSA w Warszawie z dnia 18 stycznia 2006 r. (sygn. akt III Sa/Wa 3885/06) oraz wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07). Wszystkie powyższe wyroki potwierdzają, że osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej dokonująca sprzedaży towarów należących do jej majątku osobistego, nie staje się, z tytułu wykonania czynności dostawy towaru, podatnikiem podatku VAT.
NSA w powyżej powołanym wyroku stwierdził, że jeżeli dana czynność zostaje wykonana poza zakresem działań szeroko rozumianego przedsiębiorcy to podmiot dokonujący danej czynności nie może zostać uznany za podatnika VA T, bez względu na to czy czynność te wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Powyższe twierdzenie NSA jest dużo bardziej liberalną wykładnia przepisów dotyczących podatników VAT i czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. NSA stwierdza, że nawet wykonanie czynności z zamiarem jej częstotliwego wykonania nie jest wystarczającym powodem do uznania danej czynności za podlegająca opodatkowaniu podatkiem VA T, w sytuacji gdy czynność taka nie jest wykonywana w ramach działań producenta, handlowca, usługodawcy etc. Tym samym, w świetle przedstawionego stanu faktycznego, w którym Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie występuje w obrocie gospodarczym jako osoba zawodowo trudniąca się dostawa towarów lub świadczeniem usług, dostawa gruntów (sprzedaż udziału w gruncie) dokonana przez Wnioskodawcę znajduje się poza zakresem uregulowania ustawy o VAT i tym samym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.
Biorąc pod uwagę powyższe Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie powyżej przedstawionego stanowiska.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom.
Na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zarówno sprzedaż udziału we współwłasności gruntu na podstawie art. 198 k.c., jak i sprzedaż wspólnego gruntu za zgodą wszystkich współwłaścicieli na podstawie art. 199 k.c. stanowi odpłatną dostawę towarów.
Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.
Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.
Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.
Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:
podwójnego opodatkowania,
braku opodatkowania,
zakłócenia konkurencji.
Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:
powszechność opodatkowania,
faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.
Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.
Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, stanowią część tych transakcji i powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.
Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.
W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku udziałów w ww. nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.
Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż w dniu 29 sierpnia 2007 r. nabył udział 108/864 części w nieruchomości składającej się z niezabudowanej działki nr 1398 oraz zabudowanej budynkiem mieszkalnym (do rozbiórki) działki nr 1403, o łącznej powierzchni 12.960 m 2. Nabył także udział 18/288 części we współwłasności działki nr 1424, o powierzchni 258 m 2 (droga). Wnioskodawca podaje, że nabył nieruchomość do majątku osobistego. W dacie zakupu działek cel zakupu przez Wnioskodawcę nie był określony. Zamierzeniem Wnioskodawcy było jednak wybudowanie na działkach nieruchomości mieszkaniowo-hotelowej. Sytuacja rynkowa, potrzeby osobiste oraz możliwość korzystnej sprzedaży gruntu spowodowały, że Wnioskodawca podjął decyzję o sprzedaży.
Wnioskodawca wskazał, iż studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przewiduje dla:
* działki 1398 - częściowo zabudowa sanatoryjno-wypoczynkowa i usług towarzyszących, a mieszkalnictwo jako funkcja uzupełniająca, a częściowo parki leśne i znaczące zespoły zieleni urządzonej chronionej przed zmianą przeznaczenia;
* działki 1403 - zabudowa sanatoryjno-wypoczynkowa i usług towarzyszących, a mieszkalnictwo jako funkcja uzupełniająca;
* działki 1424 - droga.
W dniu 16 września 2008 r. Wnioskodawca podpisał przedwstępną umowę sprzedaży wszystkich swoich udziałów w trzech powyższych działkach. Sprzedaż udziałów ma nastąpić najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r. a warunkiem jest uzyskanie przez Kupującego Warunków Zabudowy i Zagospodarowania Terenu dla przedmiotowych działek (1398 i 1403). Kupujący planuje wybudowanie na tej nieruchomości budynku apartamentowo-hotelowego.
Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości dokona dalszych transakcji zakupu nieruchomości, wykorzystując w tym celu również część środków finansowych uzyskanych ze sprzedaży udziałów w trzech przedmiotowych działkach. Wnioskodawca posiada udziały (mniejszościowe) w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością oraz jest wspólnikiem spółki komandytowej, która uzyskuje dochód z wynajmu powierzchni handlowej. Spółka komandytowa jest osobnym podatnikiem VAT.
Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do obowiązujących w sprawie przepisów stwierdzić należy, że nieruchomość będąca przedmiotem wniosku, została nabyta nie na cele osobiste, a celem wybudowania na ww. działkach nieruchomości mieszkaniowo-hotelowej, a zatem wykorzystania jej w celu prowadzenia działalności gospodarczej.
Zauważyć bowiem należy, iż Wnioskodawca dokonał nabycia udziałów w nieruchomości, która oznaczona została w studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy dla działek 1398 i 1403 jako tereny zabudowy sanatoryjno-wypoczynkowej i usług towarzyszących, a mieszkalnictwo jako funkcja uzupełniająca, a dla działki 1424 jako droga.
Jak z powyższego wynika, że działki znajdują się na terenach zabudowy sanatoryjno-wypoczynkowej i usług towarzyszących zatem ich podstawowym przeznaczeniem jest budowa obiektów sanatoryjno-wypoczynkowych i usług towarzyszących. Warunkiem koniecznym dla realizacji celów mieszkaniowych jest zatem powstanie obiektu sanatoryjno-wypoczynkowego lub usługowego związanego z prowadzeniem działalności gospodarczej. Wnioskodawca wskazał wprawdzie we wniosku, że w momencie zakupu działek cel zakupu nie był określony, jednak zwrócić należy uwagę, iż bez realizacji właśnie tych funkcji sanatoryjno-wypoczynkowych i usług towarzyszących nie byłoby możliwe zrealizowanie celów mieszkaniowych Wnioskodawcy. Wnioskodawca musiał zatem przy zakupie tych działek przede wszystkim brać pod uwagę jej cele sanatoryjno-wypoczynkowe i usługowe (jako usługi towarzyszące) czy też hotelowe jak to wskazano we wniosku, a dopiero pochodną realizacji tych celów mogły być cele mieszkaniowe. Bez realizacji inwestycji związanej z budową obiektu sanatoryjno-wypoczynkowego lub usługowego nie byłaby możliwa lokalizacja funkcji mieszkalnej Wnioskodawcy. Wnioskodawca miał zatem zamiar wybudowania na zakupionej nieruchomości (którą zamierza sprzedać i pyta o skutki podatkowe tej czynności) obiektu hotelowego dodatkowo tylko z funkcją mieszkalną.
Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza zatem o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie przez Wnioskodawcę zrealizowana.
Przez termin "zamiar" należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą.
Ponadto zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie zakup przez Wnioskodawcę udziałów w ww. nieruchomości w dniu 29 sierpnia 2007 r. a następnie podpisanie, w okresie jednego roku, od zakupu tj. w dniu 16 września 2008 r., przedwstępnej umowy sprzedaży wszystkich swoich udziałów, przy założeniu, że ich sprzedaż nastąpi najpóźniej do dnia 30 czerwca 2009 r., odbył się w ocenie tut. organu w ramach lokaty kapitału. Wnioskodawca w przeciągu roku od nabycia nie podjął żadnych działań, które wskazywałyby na osobisty cel nabycia udziałów w przedmiotowych nieruchomościach. Dokonując natomiast inwestycji środków pieniężnych czyni się to z zamiarem ich odzyskania w przyszłości. Ponadto należy zauważyć, iż Wnioskodawca podejmując (w tak krótkim czasie) decyzję o ww. sprzedaży kierował się m.in. sytuacją rynkową, oraz, jak sam wskazał, możliwościami korzystnej sprzedaży gruntu.
W tym konkretnym przypadku odzyskanie zainwestowanych środków możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż działki (nieruchomości), ewentualnie dzierżawę nieruchomości lub dokonanie na niej inwestycji w budowę obiektu sanatoryjno-wypoczynkowego lub usługowego w ramach usług towarzyszących (zgodnie ze studium uwarunkowań kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy). Z powyższego wynika, iż zakupu działki nie można traktować inaczej niż celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc zakupu dokonano dla celów zarobkowych. Zatem sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu działki. Oczywistym bowiem jest, że dokonując inwestycji celem lokaty kapitału czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany. Jak stwierdzono powyżej, o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT przesądza sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, a nieistotny jest rezultat.
W świetle cytowanych powyżej przepisów, sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami dokonanymi w tym celu nadaje Wnioskodawcy status podatnika VAT.
Wnioskodawca twierdzi, iż dokonuje sprzedaży nieruchomości ze swojego majątku osobistego, gdyż nieruchomości te nie służą do celów działalności gospodarczej. Jednakże z treści wniosku jednoznacznie wynika, iż zakupu nieruchomości dokonano celem inwestycji prywatnych środków pieniężnych (lokata kapitału). Nie można zatem stwierdzić, iż zakupu dokonano na cele osobiste, np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawca wskazuje, iż środki uzyskane ze sprzedaży przeznaczone zostaną na własne cele konsumpcyjne, być może na zakup alternatywnej działki pod własne potrzeby (ale na dzień dzisiejszy jeszcze nie jest zdecydowany). Zatem należy zauważyć, iż Wnioskodawca, dokonując zakupu udziałów w ww. nieruchomości, która przede wszystkim miała służyć celom sanatoryjno-wypoczynkowym (w przedmiotowej sprawie był to zamiar wybudowania obiektu w części przeznaczonego na hotel), a cele mieszkaniowe mogły stanowić jedynie dodatek do tej inwestycji, dokonał lokaty kapitału. Podejmując zatem w przyszłości czynności zmierzające do sprzedaży udziałów w tej nieruchomości, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa ta kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.
Wnioskodawca twierdzi, iż podjęte przez niego działania nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie mniej to właśnie te działania są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych.
Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.
Twierdzenie Wnioskodawcy, że środki uzyskanie ze sprzedaży udziałów w ww. nieruchomości będą przeznaczone na własne cele konsumpcyjne, być może na zakup alternatywnej działki pod własne potrzeby, również nie może w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą będącą źródłem utrzymania tego podmiotu (podstawowym lub dodatkowym), prowadzi ją właśnie po to aby osiągnąć zyski i przeznaczyć je na zaspokojenie własnych potrzeb bytowych.
Zdaniem tut. organu, za uznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą przemawia również fakt, że Wnioskodawca nie wyklucza dokonywania w przyszłości dalszych transakcji zakupu nieruchomości oraz, że podejmując (w tak krótkim okresie czasu od daty zakupu) decyzję o ww. sprzedaży kierował się m.in. sytuacją rynkową, oraz możliwościami korzystnej sprzedaży gruntu.
Bezsprzecznie zatem wszystkie przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż nabył on udziały w ww. nieruchomości z zamiarem wykorzystania do celów zarobkowych, co stanowi w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarczą.
W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa w charakterze handlowca z zamiarem wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełniając przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.
Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionych udziałów w przedmiotowej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt, budynki i budowle niewątpliwie są towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.
Przedstawione okoliczności, wskazują bezspornie na zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.
Reasumując, jak wykazano powyżej zamierzona przez Wnioskodawcę sprzedaż udziałów w ww. nieruchomościach będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż Wnioskodawca działa w przedmiotowej sprawie w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.
Należy nadmienić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży gruntów, budynków czy budowli, zobowiązany jest zastosować właściwą stawką podatku VAT lub ewentualne zwolnienie z opodatkowania mając na uwadze przepisy art. 41 ust. 1, art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a, art. 43 ust. 7a, ust. 10-11, oraz art. 2 pkt 14 i art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.
Nadmienia się, że kwestia powyższa nie była przedmiotem interpretacji gdyż nie sformułowano pytań w tym zakresie oraz nie przedstawił własnego stanowiska.
W kwestii natomiast obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży nieruchomości należy wskazać, że zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.
Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).
W myśl natomiast art. 19 ust. 10 ww. ustawy, w przypadku dostawy towarów, której przedmiotem są lokale lub budynki, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wydania, z zastrzeżeniem ust. 13 pkt 10 i 11.
Tut. organ pragnie tutaj również wskazać, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.