IBPP1/443-414/12/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 30 grudnia 2011 r. (data wpływu 10 stycznia 2012 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia:

* czy marża, wartość podatku VAT należnego z tytułu zorganizowania imprezy turystycznej może być ujemna - jest nieprawidłowe,

* czy dla danego okresu rozliczeniowego, dla usług, do których stosuje się jedną stawkę podatku od towarów i usług (czyli odrębnie dla stawki 0% i 23%), można ustalać tzw. marżę globalną - jest prawidłowe.

W dniu 10 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia czy marża, wartość podatku VAT należnego z tytułu zorganizowania imprezy turystycznej może być ujemna oraz czy dla danego okresu rozliczeniowego, dla usług, do których stosuje się jedną stawkę podatku od towarów i usług (czyli odrębnie dla stawki 0% i 23%), można ustalać tzw. marżę globalną.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 kwietnia 2012 r. (data wpływu 11 kwietnia 2012 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 20 marca 2012 r. znak: IBPP1/443-25/12/BM, IBPP1/443-26/12/BM, IBPP1/443-27/12/BM, IBPP1/443-28/12/BM, IBPBI/1/415-34/12/KB, IBPBI/1/415-35/12/KB.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą w zakresie organizacji imprez turystycznych polegających na wycieczkach objazdowych prowadzonych przy użyciu sportowych jachtów żaglowych. Jachty służą wyłącznie do sportu i rekreacji, nie przewożą one natomiast pasażerów, tak jak robią to statki wycieczkowe. Każdy uczestnik rejsu stanowi załogę jachtu, a nie pasażera (między innymi dlatego jest to impreza turystyczna a nie usługa transportowa), pomimo, że płaci za możliwość wzięcia udziału w rejsie w charakterze członka załogi (w skład rejsu wchodzi zakwaterowanie na jachcie i żegluga po określonej trasie, usługi kapitana, ubezpieczenie, program itp.). Poza przemieszczaniem się jachtem pomiędzy różnymi miejscami, uczestnicy rejsu są także na nim zakwaterowani (np. w kabinach) - mieszkają i nocują na jachcie przez kilka-kilkanaście dni. Jachty są wypożyczane od specjalistycznych firm zajmujących się ich wynajmem. Na zorganizowanie przedmiotowych imprez podatnik pobiera zaliczki, które to są ewidencjonowane przy pomocy kas rejestrujących. Niekiedy dochodzi do sytuacji, że ze względu na zbyt małą ilość chętnych uczestników impreza nie dochodzi do skutku. Wtedy otrzymane zaliczki są zwracane potencjalnym uczestnikom przelewem bankowym na ich konto.

Czasami zdarza się, że suma kosztów organizacji przez podatnika imprezy turystycznej jest wyższa niż suma otrzymanych od klientów wpłat. W takim wypadku ustalana przez podatnika wartość: marży podatku VAT należnego z tytułu zorganizowania imprezy turystycznej jest ujemna.

Czasami zdarza się, że podatnik dla danego okresu rozliczeniowego, dla usług, do których stosuje się jedną stawkę podatku od towarów i usług (czyli odrębnie dla stawki 0% i 23%), dokonuje ustalenia tzw. "marży globalnej". "Marża globalna" nie wynika wówczas z sumowania marży ("dodatnich" i "ujemnych") dotyczących konkretnych imprez turystycznych rozliczanych w danym okresie rozliczeniowym, tylko z wyniku odejmowania od kwoty stanowiącej sumę wszystkich należności otrzymanych od klientów za ich udział w imprezach turystycznych w danym okresie rozliczeniowym, kwoty stanowiącej sumę wszystkich kosztów poniesionych przez podatnika w celu zorganizowania imprez turystycznych rozliczanych w danym okresie rozliczeniowym. Jeżeli wynik tej operacji jest ujemny, wówczas podatnik przyjmuje podstawę opodatkowania równą zero.

Wnioskodawca kalkuluje (ustala) cenę danej imprezy turystycznej w stosunku do konkretnego nabywcy (turysty), a więc cenę jaką dany turysta musi zapłacić aby wziąć udział w imprezie turystycznej, na podstawie swoich danych archiwalnych (cen usług z lat ubiegłych), sytuacji i cen na rynku usług turystycznych danego rodzaju, fazy rozwoju rynku oraz analizy możliwości finansowych klienta. W ten sposób ustalona cena nie ulegnie zmianie ze względu na fakt, iż różnica miedzy kwotą należności, którą zapłaci nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty stanowić będzie wartość ujemną.

Wnioskodawca nie obniża podstawy opodatkowania tylko ją wylicza (w sposób standardowy) poprzez wyliczenie wartości marży, gdyż to marża jest podstawą opodatkowania podatkiem VAT. Jednocześnie wnioskodawca oblicza tzw. "marżę ujemną" tak samo jak zwykłą marżę a więc poprzez odjęcie od kwoty przychodu kwoty poniesionych kosztów.

Przykład (nawiasy nie mają znaczenie - zgodnie z regułami matematyki wprowadzono je jedynie dla oddzielna od siebie dwóch znaków np. znaku "=" i cyfry ujemnej "- 2.000"):

Impreza turystyczna na terenie Unii Europejskiej:

* przychód z tytułu zorganizowanej imprezy turystycznej: 10.000 zł

* koszty poniesione na poczet organizacji imprezy turystycznej: 12.000 zł

* wartość marży: 10.000 zł - 12.000 zł = - 2.000 zł

* podstawa opodatkowania podatkiem VAT: - 2.000 zł (podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest wartość marży).

Impreza turystyczna poza terytorium Unii Europejskiej (kraj trzeci):

* przychód z tytułu zorganizowanej imprezy turystycznej: 10.000 zł

* koszty poniesione na poczet organizacji imprezy turystycznej: 12.000 zł

* wartość marży: 10.000 zł - 12.000 zł = (- 2.000) zł

* podstawa opodatkowania podatkiem VAT: - 2.000 zł (podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest wartość marży).

Wnioskodawca zamierza identyfikować (ustalać) tzw. "marżę ujemną" tak samo jak standardową (nie będącą liczbą ujemna) marżę a więc w ciągu 14 dni od zakończenia danej imprezy turystycznej. Następuje to w odniesieniu do danej imprezy turystycznej sprzedanej na rzecz konkretnych klientów biorących w niej udział. Zidentyfikowanie (ustalenie) tzw. "marży ujemnej" następuje w tym samym okresie rozliczeniowym w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu powyższej imprezy turystycznej, gdyż owa marża stanowi (tak samo jak standardowa (nie będącą liczbą ujemną) marża) element konieczny do rozliczenia danej imprezy turystycznej - ustalenia wartości należnego podatku VAT.

W przypadku poniesienia przez Wnioskodawcę kosztów związanych z zakupem towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, a następnie nie zrealizowania przez Wnioskodawcę imprezy turystycznej na poczet organizacji której koszty te zostały poniesione, Wnioskodawca dokonuje rozliczenia owych kosztów w dniu odwołania imprezy turystycznej przez Wnioskodawcę. Koszty te są księgowane w księdze przychodów i rozchodów jako koszty ogólne prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności z datą nie większą niż odwołania imprezy turystycznej przez Wnioskodawcę. Koszty te są rozliczane w okresie rozliczeniowym właściwym dla daty ich zaksięgowania. W związku z faktem nie odbycia się imprezy turystycznej, a więc nie wykonania usługi, Wnioskodawca nie dokonuje ustalenia wartości marży ani wartości podstawy opodatkowania podatkiem VAT ani wartości podatku VAT, gdyż obowiązek podatkowy nie powstaje (z powodu braku wykonania usługi).

Pod pojęciem tzw. "marża globalna" rozumieć należy rozumieć wartość marży obliczoną w sytuacji kiedy Wnioskodawca nie dokonuje rozliczenia każdej imprezy turystycznej oddzielnie a jedynie zbiorczo - dokonując rozliczenia łącznej sumy przychodów i kosztów ze wszystkich imprez turystycznych (o tej samej wartości należnego podatku VAT od marży - np. oddzielnie dla imprez turystycznych odbywających się na terenie Unii Europejskiej i oddzielnie dla imprez odbywających się na terenach krajów trzecich) zakończonych w danym okresie rozliczeniowym (z wyłączeniem imprez, które mogą zostać rozliczone w kolejnym okresie rozliczeniowym z uwagi na ustawowy termin dokonania ich rozliczenia do 14 dni od ich zakończenia jeżeli Wnioskodawca nie zdoła zgromadzić kompletu dokumentów koniecznych do dokonania owego rozliczenia wraz z pozostałymi imprezami zakończonymi w danym okresie rozliczeniowym).

Wnioskodawca nie oblicza tzw. "marży globalnej" dla poszczególnych usług turystyki. Wnioskodawca nie obniża podstawy opodatkowania podatkiem VAT ze względu na tzw. "marżę globalną" a jedynie dokonuje standardowych obliczeń, których tzw. "marża globalna" jest częścią.

Przykład:

Impreza turystyczna nr 1 odbywająca się na terenie Unii Europejskiej:

* przychód z tytułu zorganizowanej imprezy turystycznej: 10.000 zł

* koszty poniesione na poczet organizacji imprezy turystycznej: 12.000 zł.

Impreza turystyczna nr 2 odbywająca się na terenie Unii Europejskiej:

* przychód z tytułu zorganizowanej imprezy turystycznej: 9.000 zł

* koszty poniesione na poczet organizacji imprezy turystycznej: 3.000 zł

* wartość tzw. "marży globalnej": 10.000 zł + 9.000 zł - 12.000 zł - 3.000 zł = 4.000 zł

* podstawa opodatkowania podatkiem VAT: 4.000 zł (podstawą opodatkowania podatkiem VAT jest wartość tzw. "marży globalnej").

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie ustalenia:

* czy marża, wartość podatku VAT należnego z tytułu zorganizowania imprezy turystycznej może być ujemna - uznaje się za nieprawidłowe,

* czy dla danego okresu rozliczeniowego, dla usług, do których stosuje się jedną stawkę podatku od towarów i usług (czyli odrębnie dla stawki 0% i 23%), można ustalać tzw. marżę globalną - uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Stosownie do art. 119 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania przy wykonywaniu usług turystyki jest kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku, z zastrzeżeniem ust. 5.

Przez marżę, o której mowa w ust. 1, rozumie się różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi, a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty; przez usługi dla bezpośredniej korzyści turysty rozumie się usługi stanowiące składnik świadczonej usługi turystyki, a w szczególności transport, zakwaterowanie, wyżywienie, ubezpieczenie (art. 119 ust. 2 ww. ustawy).

Według art. 119 ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 stosuje się bez względu na to, kto nabywa usługę turystyki, w przypadku gdy podatnik:

* działa na rzecz nabywcy usługi we własnym imieniu i na własny rachunek;

* przy świadczeniu usługi nabywa towary i usługi od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty.

Zauważyć tutaj należy, że istotnym elementem specjalnych zasad opodatkowania usług turystyki jest uznanie całego pakietu świadczeń za jedną usługę. Usługa turystyki jest bowiem kompleksową usługą świadczoną na rzecz turysty, obejmującą swym zakresem usługi cząstkowe świadczone dla bezpośredniej korzyści turysty, bez których dana impreza turystyczna nie mogłaby się odbyć.

Jak stanowi art. 119 ust. 3a ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 3, są obowiązani prowadzić ewidencję, o której mowa w art. 109 ust. 3, z uwzględnieniem kwot wydatkowanych na nabycie towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty, oraz posiadać dokumenty, z których wynikają te kwoty. Wskazany przepis zobowiązuje podatników świadczących usługi turystyki do prowadzenia specyficznej dla tego rodzaju działalności ewidencji. W efekcie, łączne spełnienie wszystkich przedmiotowych przesłanek przesądza o obligatoryjności zastosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą usług turystyki.

Zgodnie z art. 119 ust. 4 ustawy o VAT, podatnikom, o których mowa w ust. 3, nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwoty podatku naliczonego od towarów i usług nabytych dla bezpośredniej korzyści turysty.

W myśl art. 119 ust. 5 ww. ustawy, w przypadku gdy przy świadczeniu usługi turystyki podatnik oprócz usług nabywanych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty część świadczeń w ramach tej usługi wykonuje we własnym zakresie, zwanych dalej "usługami własnymi", odrębnie ustala się podstawę opodatkowania dla usług własnych i odrębnie w odniesieniu do usług nabytych od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty. W celu określenia podstawy opodatkowania dla usług własnych stosuje się odpowiednio przepisy art. 29.

Z powyższych przepisów wynika, że ustawodawca w odrębny sposób uregulował opodatkowanie specyficznej kategorii usług jakimi są usługi turystyki. Podstawa opodatkowania dla tego typu usług, ustalona w oparciu o przepisy art. 119, jest wyjątkiem od zasady ogólnej wyrażonej w art. 29 ustawy. Należy zauważyć, że z przepisu art. 119 ust. 2 ustawy wyraźnie wynika, jak należy obliczyć marżę będącą podstawą opodatkowania. Mianowicie przez marżę należy rozumieć różnicę między kwotą należności, którą ma zapłacić nabywca usługi a ceną nabycia przez podatnika towarów i usług od innych podatników dla bezpośredniej korzyści turysty (pomniejszoną o kwotę podatku). Koniecznym jest zatem ustalenie, za jaką wartość podatnik nabył towary i usługi dla bezpośredniej korzyści danego turysty, a za jaką cenę sprzedaje temu turyście ostateczną usługę turystyczną.

Wnioskodawca uważa, iż marża może być ujemna. Wynika z tego zatem, że również wartość podatku VAT należnego z tytułu zorganizowania imprezy turystycznej może być ujemna.

Należy wskazać, że wyliczając marżę z tytułu sprzedaży usług turystycznych i inkasując cenę za świadczoną usługę, nie może być mowy o wartościach ujemnych.

Wnioskodawca zamierza identyfikować każdą marżę, w tym marże "ujemną" po zakończeniu imprezy turystycznej, a więc w tym samym okresie rozliczeniowym, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu danej usługi turystyki sprzedanej konkretnemu turyście.

W świetle powołanych wyżej przepisów tut. organ uważa, że obniżenie podstawy opodatkowania poprzez uwzględnienie w obliczeniach strat (tzw. marży ujemnej) w drodze kumulowania dodatniej i ujemnej marży nie jest możliwe.

Należy w tym miejscu przytoczyć również przepis § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.) zgodnie z którym w przypadku świadczenia usług turystyki opodatkowanych według szczególnej procedury, o której mowa w art. 119 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą ustalenia marży, nie później jednak niż 15. dnia od dnia wykonania usługi.

Zauważyć należy, iż każdy podatnik, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, wykonujący w danym okresie rozliczeniowym czynności podlegające opodatkowaniu jest zobowiązany do złożenia odpowiedniego rozliczenia i wpłacenia podatku. Zgodnie bowiem z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Stosownie do art. 99 ust. 2 ustawy o VAT, mali podatnicy, którzy wybrali metodę kasową, składają w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym kwartale.

Natomiast w myśl ust. 3 tegoż przepisu, podatnicy, o których mowa w ust. 1, inni niż podatnicy rozliczający się metodą kasową, mogą również składać deklaracje podatkowe, o których mowa w ust. 2, po uprzednim pisemnym zawiadomieniu naczelnika urzędu skarbowego, najpóźniej do 25. dnia drugiego miesiąca kwartału, za który będzie po raz pierwszy złożona kwartalna deklaracja podatkowa (...).

Ponadto podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b (art. 103 ust. 1 ustawy o VAT).

W świetle wskazanych powyżej regulacji prawnych należy stwierdzić, że podatnik jest zobowiązany do ustalenia ceny (kwoty należnej) za usługę, którą świadczy. Elementy kalkulacyjne tej ceny mogą być różne i to Wnioskodawca ustala co musi uwzględnić w procesie cenotwórczym, jakie koszty, które poniósł lub poniesie w przyszłości, ukształtują kwotę należną z tytułu pojedynczej usługi. Oczywistym jest, że cena usługi musi zawierać skalkulowany przez Wnioskodawcę zysk jaki chce osiągnąć. Jeśli zatem Wnioskodawca dokona stosowanych obliczeń, ustali cenę jednostkową usługi jaką ma zapłacić nabywca usługi i usługę tę wykona, to powstaje obowiązek podatkowy od kwoty należnej z tytułu wykonanej usługi, czego konsekwencją jest obliczenie i wykazanie w deklaracji podatkowej za odpowiedni okres rozliczeniowy kwoty podatku należnego z tytułu świadczonych usług.

Ponadto należy zaznaczyć, że do wyliczenia marży i kwoty podatku nie wlicza się usług własnych Wnioskodawcy, od których kwotę podatku należy ustalić i odprowadzić na zasadach ogólnych.

Nie można bowiem pod pojęciem marży określonej przez ustawodawcę w art. 119 ustawy o VAT rozumieć wyłącznie własnego zysku czy ewentualnej straty, czyli całkowitego zarobku jaki usługodawca osiąga z tytułu świadczonych usług.

Podkreślenia wymaga, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jako ustawy podatkowej określają jednoznacznie w szczególności podmiot i przedmiot opodatkowania, podstawę opodatkowania, stawkę podatku oraz moment powstania obowiązku podatkowego, oraz termin w jakim podatnik jest zobowiązany złożyć rozliczenie podatkowe i wpłacić należny podatek.

Stosowanie marży wyraża ideę prowadzenia działalności gospodarczej podejmowanej w celu osiągnięcia zysku i jedynie w wyjątkowych przypadkach zdarza się, że podatnik świadczący usługę turystyki, z uwagi na pewne nieprzewidziane okoliczności nie notuje marży (dodatniej). Wtedy marża wynosi "0" - marża nie wystąpiła (marżę ujemną należy bowiem potraktować jako marżę zerową).

W związku z powyższym, w przypadku świadczenia usług turystyki, Wnioskodawca nie ma możliwości ujmowania w rozliczeniu marży ujemnej.

Przy czym należy zauważyć, iż z brzmienia przepisu art. 119 ust. 2 nie wynika bezpośrednio, że kwota marży nie może stanowić liczby ujemnej. Należy jednak podkreślić, że "marża" nie stanowi podstawy opodatkowania usług turystyki, zgodnie z art. 119 ust. 1. Stanowi ją kwota marży pomniejszona o kwotę należnego podatku. W przypadku, gdy kwota marży jest liczbą ujemną, brak jest możliwości pomniejszenia jej o kwotę należnego podatku, która z założenia musi być liczbą większą lub równą zeru.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, że skoro marża może być ujemna to również wartość podatku VAT należnego z tytułu zorganizowania imprezy turystycznej może być ujemna, należało uznać za nieprawidłowe.

W ocenie tut. organu, dla danego okresu rozliczeniowego, dla usług, do których stosuje się jedną stawkę podatku od towarów i usług (czyli odrębnie dla danej stawki), można ustalać tzw. marżę globalną. Należy przy tym zaznaczyć, że marża globalna nie wynika z sumowania marż "dodatnich" i "ujemnych" cząstkowych, tylko z wyniku odejmowania od kwoty należności (wszystkich cząstek) kwoty nabyć (wszystkich cząstkowych). Jeżeli wynik tej operacji jest ujemny, wówczas podstawa opodatkowania wynosi zero. Podkreślenia bowiem wymaga, że w przypadku podatku od towarów i usług nie występuje sytuacja, w której podstawa opodatkowania mogłaby mieć wartość ujemną.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że dla danego okresu rozliczeniowego, dla usług, do których stosuje się jedną stawkę podatku od towarów i usług (czyli odrębnie dla stawki 0% i 23%), można ustalać tzw. marżę globalną należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do wskazanych przez Wnioskodawcę wyroków tut. organ nadmienia, że wyrok jest wiążący wyłącznie w sprawie, w której zapadł niemniej jednak na poparcie własnej argumentacji tut. organ pragnie wskazać na orzeczenia odmienne od tych wskazanych przez Wnioskodawcę np. wyrok NSA z dnia 20 marca 2012 r. sygn. akt I FSK 885/11, oraz wyroki WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2011 r. sygn. akt I SA/Po 629/11, I SA/Po 630/11, I SA/Po 631/11, I SA/Po 632/11, w których Sąd przychylił się do twierdzeń organu, w kwestii marży ujemnej.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem ORD-IN zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.