IBPP1/443-404/10/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 kwietnia 2010 r. (data wpływu 5 maja 2010 r.) uzupełnionym pismem z dnia 15 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy w sytuacji, gdy dokonywana przez Wnioskodawcę drogą elektroniczną sprzedaż doładowań do telefonów komórkowych w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące oraz sprzedaż doładowań w postaci tradycyjnych kart pre-paid (tzw. kart zdrapek) kwalifikowana będzie jako sprzedaż ciągła, na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek wystawiania faktur VAT zaliczkowych dokumentujących otrzymane w trakcie danego miesiąca płatności za rzeczywiście przekazane kontrahentom jednostki doładowań - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 maja 2010 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy w sytuacji, gdy dokonywana przez Wnioskodawcę drogą elektroniczną sprzedaż doładowań do telefonów komórkowych w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące oraz sprzedaż doładowań w postaci tradycyjnych kart pre-paid (tzw. kart zdrapek) kwalifikowana będzie jako sprzedaż ciągła, na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek wystawiania faktur VAT zaliczkowych dokumentujących otrzymane w trakcie danego miesiąca płatności za rzeczywiście przekazane kontrahentom jednostki doładowań.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lipca 2010 r. (data wpływu 19 lipca 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-404/10/MS z dnia 6 lipca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Na podstawie art. 14b § 1 i 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) (dalej: "Ordynacja podatkowa"), Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów podatkowych w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy odnoszącej się w szczególności art. 19 ust. 11 w zw. z art. 106 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535) (dalej: "Ustawa VAT"), § 10 ust. 1 i 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) (dalej: "rozporządzenie fakturowe").

Wnioskodawca prowadzi dystrybucję doładowań do telefonów komórkowych, w formie doładowań elektronicznych oraz w formie kart pre-paid (tzw. "karty-zdrapki"), które zgodnie z kwalifikacją Ośrodka Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi traktowane są jako "Usługi w zakresie handlu hurtowego i komisowego, z wyjątkiem handlu pojazdami mechanicznymi i pojazdami".

Sprzedaż odbywa się w sposób ciągły. W przypadku, gdy dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż kwalifikowana będzie jako sprzedaż ciągła, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia fakturowego (Wnioskodawca wystąpił z odrębnym wnioskiem o indywidualną interpretację prawa podatkowego, potwierdzającą poprawność takiego podejścia), Wnioskodawca wystawiał będzie "zbiorcze" faktury dokumentujące sprzedaż dokonaną na rzecz poszczególnych kontrahentów w ciągu całego miesiąca (do 7-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania sprzedaży).

Rozliczenia pieniężne z kontrahentami następowałoby w trakcie poszczególnych miesięcy (w okresach pomiędzy kolejnymi fakturami "zbiorczymi") na podstawie raportów sprzedaży drukowanych na terminalu znajdującym się u każdego z kontrahentów (w przypadku doładowań elektronicznych) i zestawień sprzedaży (w przypadku kart pre-paid). W związku z powyższym, po wystawieniu faktury za dany miesiąc, do zapłaty pozostawałaby tylko część należności wynikająca z różnicy pomiędzy kwotą brutto wynikającą z faktury, a wpłatami dokonanymi przez kontrahentów w ciągu danego miesiąca.

W przypadku sprzedaży doładowań drogą elektroniczną w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące (dalej zwane EJD) Wnioskodawca podpisuje każdorazowo umowę o sprzedaż EJD, z której wynika że kontrahent (Partner) będzie dokonywał sprzedaży EJD poprzez terminal POS działający w automatycznym Systemie Sprzedaży Elektronicznej (opisanej we wniosku Wnioskodawcy). Rozliczenia za sprzedane kody EJD następują po sprzedaży, w pięciodniowych okresach rozliczeniowych. Z postanowień ogólnych warunków umowy wynika, że odpowiedzialność związana z Telekodami - EJD przechodzi na kontrahenta (Partnera) z chwilą ściągnięcia Telekodów do terminala. Tytuł do Telekodów pozostaje przy Wnioskodawcy i przechodzi na Partnera, po zakończeniu transakcji wydrukowania z terminala żądanego kodu PIN w postaci paragonu.

W przypadku sprzedaży tradycyjnych kart pre-paid (zwanych we wniosku kartami zdrapkami) Wnioskodawca nie ze wszystkimi kontrahentami ma podpisane umowy. W przypadku zawarcia umowy z jej postanowień wynika, że sprzedaż realizowana jest na podstawie zamówień w ciągu 3 dni roboczych i każde wydanie z magazynu kart pre-paid dokumentowane jest fakturą VAT.

W przypadku zakwalifikowania prowadzonej przez Wnioskodawcę sprzedaży jako sprzedaży o charakterze ciągłym i zmianie sposobu fakturowania na rzecz poszczególnych kontrahentów na zbiorcze faktury dokumentujące sprzedaż dokonaną w ciągu całego miesiąca zostanie dokonana zmiana w umowach potwierdzająca rozliczanie sprzedaży za okresy miesięczne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku, gdy dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż kwalifikowana będzie jako sprzedaż ciągła, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia fakturowego, na Wnioskodawcy ciążyć będzie obowiązek wystawiania faktur zaliczkowych w przypadku otrzymania w trakcie danego miesiąca płatności za rzeczywiście przekazane kontrahentom jednostki doładowań.

Zdaniem Wnioskodawcy, w razie zakwalifikowania dokonywanej sprzedaży jako sprzedaży ciągłej, Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do wystawiania każdorazowo faktur zaliczkowych w sytuacji, gdy w trakcie danego miesiąca, otrzymywał będzie płatności wynikające z raportów sprzedaży drukowanych na terminalach znajdujących się u poszczególnych kontrahentów oraz z zestawień dokonanych wydań kart pre-paid.

Artykuł 19 ust. 11 ustawy VAT stanowi, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Zgodnie z art. 106 ust. 3 ustawy VAT, podatnicy są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą otrzymanie części należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi.

Zasady wystawiania faktur zostały szczegółowo uregulowane w rozporządzeniu fakturowym. Zgodnie z § 10 ust. 1 rozporządzenia fakturowego, obowiązek wystawienia tzw. faktury zaliczkowej powstaje w sytuacji, gdy przed wydaniem towarów lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę. Fakturę taką wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy. § 10 ust. 3 przewiduje, że fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę).

Cytowane powyżej przepisy, wskazują więc wprost, iż warunkiem sine qua non powstania obowiązku wystawienia faktury zaliczkowej jest otrzymanie części lub całości płatności przed wydaniem towarów lub wykonaniem usługi.

Należy, podkreślić że § 9 ust. 2 rozporządzenia fakturowego (w związku m.in. z art. 19 ust. 4 ustawy VAT) wprowadza swoiste odstępstwo od reguł ogólnych obowiązujących podatnika w zakresie rozpoznawania obowiązku podatkowego oraz dokumentowania sprzedaży i znajduje zastosowanie przy sprzedaży ciągłej właśnie z powodu jej cech charakterystycznych. W przypadku sprzedaży ciągłej nie da się bowiem wyodrębnić poszczególnych czynności (sprzedaż taka polega bowiem na stałym i powtarzalnym wykonywaniu określonych czynności, bez wyodrębnionych etapów), a także określić daty wykonania poszczególnych z nich - zdaniem Wnioskodawcy stałoby to w sprzeczności z koncepcją sprzedaży ciągłej. Obiektywnie nie można więc stwierdzić, że środki finansowe zostały przed podatnika otrzymane przed wydaniem towarów lub wykonaniem usługi właśnie ze względu na fakt stałości i ciągłości dokonywanej sprzedaży. Wnioskodawca zauważa zatem, iż w przypadku dokonywanej przez niego sprzedaży ciągłej, otrzymanie płatności nie może być uznane za zaliczkę o której mowa w ww. przepisach.

W orzecznictwie podatkowym niejednokrotnie podkreślone zostało, że przeprowadzanie wykładni dopuszczalne jest jedynie w ramach możliwego sensu słów zawartych w tekście prawnym.

Przykładowo, NSA w wyroku z 23 kwietnia 1998 r. (sygn. I SA/Po 1782/97) wskazał, iż stosowanie wykładni rozszerzającej jest niedopuszczalne w prawie podatkowym. Również w literaturze prawa podatkowego podkreśla się niedopuszczalność stosowania wykładni rozszerzającej. Takie stanowisko przyjął R. Mastalski wskazując, iż w państwie prawnym nie można dokonywać wykładni, która by była sprzeczna z sensem słów zawartych w tekście prawnym. Formuła słowna jest bowiem granicą wszelkiego dopuszczalnego sensu (Prawo podatkowe, R. Mastalski, C. H. Beck, Warszawa 2009).

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy nie jest możliwe zastosowanie dyspozycji wynikającej z wskazanych powyżej norm ustawy VAT oraz rozporządzenia fakturowego, gdyż płatności dokonywane przez kontrahentów nie mogą być uznane za część należności (przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę), otrzymywaną przed dokonaniem sprzedaży przez Wnioskodawcę.

Należy również podkreślić, iż Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy w interpretacji indywidualnej z dnia 6 października 2009 r. (znak: ITPP1/443-640/09/AJ) potwierdził w analogicznym stanie faktycznym, iż w przypadku miesięcznego rozliczania usług ciągłych podatnik nie jest zobowiązany do wystawiania faktur zaliczkowych w razie otrzymania części należności przed zakończeniem danego miesiąca.

W świetle powyższego, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie zaprezentowanego stanowiska w sprawie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do zapisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej mniemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary - rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 19 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z art. 19 ust. 11 cyt. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Powyższe przepisy korespondują z przepisem art. 106 ust. 1 powołanej ustawy o VAT, w myśl którego podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Szczegółowe zasady regulujące kwestię wystawiania faktur, danych, które powinny zawierać, oraz sposobu i okresu przechowywania faktur VAT dokumentujących otrzymywanie zaliczek regulują przepisy Rozdziału 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. (które weszło w życie z dniem 1 grudnia 2008 r.) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.).

Faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, wystawiona przez podatnika, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT winna zgodnie z § 5 ust. 1 powołanego rozporządzenia zawierać dane wymienione w tym przepisie.

Z treści § 5 ust. 1 pkt 4 wynika, że faktura powinna zwierać między innymi dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również datę sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury.

Stosownie do zapisu § 9 ust. 1 powołanego rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12. W przypadku, gdy podatnik określa w fakturze, zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 4, wyłącznie miesiąc i rok dokonania sprzedaży, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od zakończenia miesiąca, w którym dokonano sprzedaży (§ 9 ust. 2 rozporządzenia).

W myśl § 10 ust. 1 ww. rozporządzenia, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano część lub całość należności od nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

Fakturę wystawia się również nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymano przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi każdą kolejną część należności (zaliczkę, przedpłatę, zadatek lub ratę), o czym stanowi § 10 ust. 3 cyt. wyżej rozporządzenia.

Zgodnie z § 10 ust. 4 ww. rozporządzenia faktura stwierdzająca otrzymanie części lub całości należności przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi powinna zawierać co najmniej:

gdzie:

ZB - oznacza kwotę otrzymanej części lub całości należności brutto,

SP - oznacza stawkę podatku;

Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, nie obejmują całej ceny brutto, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi wystawia fakturę na zasadach określonych w § 5 i 7-9, z tym że sumę wartości towarów (usług) pomniejsza się o wartość otrzymanych części należności, a kwotę podatku pomniejsza się o sumę kwot podatku wykazanego w fakturach dokumentujących otrzymanie części należności; taka faktura powinna zawierać również numery faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (§ 10 ust. 5 ww. rozporządzenia).

Jeżeli faktury, o których mowa w ust. 1-3, obejmują całą cenę brutto towaru lub usługi, sprzedawca po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi nie wystawia faktury w terminie określonym w § 9 (§ 10 ust. 6 ww. rozporządzenia).

Przepisy § 5 ust. 6 i 7 oraz § 7 stosuje się odpowiednio do faktur wystawionych przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi (§ 10 ust. 7 ww. rozporządzenia).

Ze złożonego wniosku wynika, iż w ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca dokonuje drogą elektroniczną sprzedaży doładowań do telefonów komórkowych w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące oraz sprzedaży doładowań w postaci tradycyjnych kart pre-paid (tzw. kart zdrapek).

Ponadto Wnioskodawca stwierdza, że w przypadku, gdy dokonywana przez niego sprzedaż kwalifikowana będzie jako sprzedaż ciągła, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów to zamierza wystawiać "zbiorcze" faktury dokumentujące sprzedaż dokonaną na rzecz poszczególnych kontrahentów w ciągu całego miesiąca (do 7-ego dnia miesiąca następującego po miesiącu dokonania sprzedaży).

Rozliczenia pieniężne z kontrahentami następowałoby w trakcie poszczególnych miesięcy (w okresach pomiędzy kolejnymi fakturami "zbiorczymi") na podstawie raportów sprzedaży drukowanych na terminalu znajdującym się u każdego z kontrahentów (w przypadku doładowań elektronicznych) i zestawień sprzedaży (w przypadku kart pre-paid). W związku z powyższym, po wystawieniu faktury za dany miesiąc, do zapłaty pozostawałaby tylko część należności wynikająca z różnicy pomiędzy kwotą brutto wynikającą z faktury, a wpłatami dokonanymi przez kontrahentów w ciągu danego miesiąca.

W tym kontekście Wnioskodawca zapytuje czy w sytuacji zakwalifikowania ww. sprzedaży doładowań do telefonów komórkowych w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące oraz w postaci tradycyjnych kart pre-paid (tzw. kart zdrapek) jako sprzedaży ciągłej, przy jednoczesnym miesięcznym fakturowaniu przedmiotowej sprzedaży, będzie na nim ciążył obowiązek wystawiania faktur VAT zaliczkowych dokumentujących otrzymane w trakcie danego miesiąca płatności za rzeczywiście przekazane kontrahentom jednostki doładowań.

W przypadku sprzedaży doładowań drogą elektroniczną w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące (dalej zwane EJD) Wnioskodawca podpisuje każdorazowo umowę o sprzedaż EJD, z której wynika że kontrahent (Partner) będzie dokonywał sprzedaży EJD poprzez terminal POS działający w automatycznym Systemie Sprzedaży Elektronicznej (opisanej we wniosku Wnioskodawcy). Rozliczenia za sprzedane kody EJD następują po sprzedaży, w pięciodniowych okresach rozliczeniowych. Z postanowień ogólnych warunków umowy wynika, że odpowiedzialność związana z Telekodami - EJD przechodzi na kontrahenta (Partnera) z chwilą ściągnięcia Telekodów do terminala. Tytuł do Telekodów pozostaje przy Wnioskodawcy i przechodzi na Partnera, po zakończeniu transakcji wydrukowania z terminala żądanego kodu PIN w postaci paragonu.

W przypadku sprzedaży tradycyjnych kart pre-paid (zwanych we wniosku kartami zdrapkami) Wnioskodawca nie ze wszystkimi kontrahentami ma podpisane umowy. W przypadku zawarcia umowy z jej postanowień wynika, że sprzedaż realizowana jest na podstawie zamówień w ciągu 3 dni roboczych i każde wydanie z magazynu kart pre-paid dokumentowane jest fakturą VAT.

W interpretacji indywidualnej z dnia 4 sierpnia 2010 r. znak IBPP1/443-405/10/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, że dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż drogą elektroniczną doładowań do telefonów komórkowych w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące może być kwalifikowana jako sprzedaż o charakterze ciągłym, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów.

Odnosząc przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego do obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, iż uznanie, że dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż drogą elektroniczną doładowań do telefonów komórkowych w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące jest usługą wykonywaną w charakterze ciągłym, brak jest podstaw do zastosowania przepisów cytowanego § 10 ust. 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w związku z art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sytuacji otrzymane przez Wnioskodawcę w trakcie danego miesiąca płatności za rzeczywiście przekazane kontrahentom jednostki doładowań nie będą należnościami przedpłatami, zaliczkami, zadatkami, ratami, o których mowa w § 10 ust. 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów otrzymanymi przez Wnioskodawcę przez wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. W konsekwencji przypadku sprzedaży drogą elektroniczną doładowań do telefonów komórkowych w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące otrzymanie przez Wnioskodawcę w trakcie danego miesiąca płatności za rzeczywiście przekazane kontrahentom jednostki doładowań nie będą skutkowały powstaniem obowiązku wystawiania tzw. "faktur zaliczkowych".

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy, że nie będzie na nim ciążył będzie obowiązek wystawiania faktur zaliczkowych w przypadku otrzymania w trakcie danego miesiąca płatności za rzeczywiście przekazane kontrahentom jednostki doładowań do telefonów komórkowych w postaci zaszyfrowanych plików zawierających kody doładowujące należało uznać za prawidłowe.

Natomiast w interpretacji indywidualnej z dnia 4 sierpnia 2010 r. znak IBPP1/443-713/10/MS Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdził, że dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż doładowań w postaci tradycyjnych kart pre-paid (tzw. kart zdrapek) nie może być kwalifikowana jako sprzedaż o charakterze ciągłym o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów.

Uznanie, iż dokonywana przez Wnioskodawcę sprzedaż doładowań do telefonów komórkowych w postaci tradycyjnych kart pre-paid (tzw. kart zdrapek) nie może być kwalifikowana jako sprzedaż o charakterze ciągłym, o której mowa w § 5 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów, powoduje, że w odniesieniu do tej sprzedaży nie znajdzie zastosowania § 9 ust. 2 ww. rozporządzenia Ministra Finansów na podstawie którego Wnioskodawca byłby zobowiązany wystawić fakturę VAT dokumentująca przedmiotową sprzedaż nie później niż siódmego dnia od dnia zakończenia miesiąca, w którym dokonano tej sprzedaży.

W konsekwencji przedmiotowa sprzedaż powinna być udokumentowana przez Wnioskodawcę fakturą VAT wystawioną na ogólnych zasadach określonych w § 9 ust. 1 rozporządzenia tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12. Przy czym obowiązek podatkowy z tytułu dokonanej dostawy powstaje, zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT, z chwilą wystawienia takiej faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru.

Zatem w przypadku sprzedaży doładowań do telefonów komórkowych w postaci tradycyjnych kart pre-paid (tzw. kart zdrapek) otrzymane przez Wnioskodawcę płatności za rzeczywiście przekazane kontrahentom jednostki doładowań nie będą przedpłatami, zaliczkami, zadatkami, ratami, o których mowa w § 10 ust. 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów otrzymanymi przez Wnioskodawcę przez wydaniem towaru lub wykonaniem usługi. Przedmiotowe płatności za rzeczywiście przekazane kontrahentom jednostki doładowań będą w istocie rzeczy zapłatą za dostawy doładowań do telefonów komórkowych w postaci tradycyjnych kart pre-paid (tzw. kart zdrapek), które to dostawy Wnioskodawca jak stwierdzono uprzednio powinien udokumentować fakturą VAT wystawioną na ogólnych zasadach określonych w § 9 ust. 1 rozporządzenia tj. nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Przy czym jeżeli w zakresie przedmiotowej sprzedaży Wnioskodawca otrzyma płatności na poczet niezrealizowanych jeszcze dostaw doładowań do telefonów komórkowych w postaci tradycyjnych kart pre-paid (tzw. kart zdrapek), to przedmiotowe płatności uznać należy za przedpłaty, zaliczki, zadatki, raty, o których mowa w § 10 ust. 1 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów otrzymane przez Wnioskodawcę przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi, których otrzymanie Wnioskodawca będzie zobowiązany udokumentować fakturą VAT nie później niż siódmego dnia od dnia, w którym otrzymał część lub całość należności od nabywcy.

Zatem w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo również należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo stwierdzić należy, że powołane we wniosku interpretacje indywidualne dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonych stanach faktycznych.

Rozstrzygnięcie dokonane przez dany organ jest wiążące wyłącznie w sprawie, w której zostało wydane i nie może być źródłem praw i obowiązków w innych sprawach. Bowiem źródłami powszechnie obowiązującego prawa Rzeczypospolitej Polskiej są zgodnie z art. 87 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r. (Dz. U. Nr 78, poz. 483) Konstytucja, ustawy, ratyfikowane umowy międzynarodowe oraz rozporządzenia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.