IBPP1/443-401/13/AS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 23 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania fakturą VAT przez Wnioskodawcę dostawy nieruchomości stanowiącej współwłasność w częściach ułamkowych Wnioskodawcy oraz jego byłej żony w zakresie całej ceny sprzedaży prawa własności tej nieruchomości oraz wykazania i odprowadzenia należnego podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 maja 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z dnia 26 kwietnia 2013 r., uzupełniony pismem z dnia 18 lipca 2013 r. (data wpływu 23 lipca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie dokumentowania fakturą VAT przez Wnioskodawcę dostawy nieruchomości stanowiącej współwłasność w częściach ułamkowych Wnioskodawcy oraz jego byłej żony w zakresie całej ceny sprzedaży prawa własności tej nieruchomości oraz wykazania i odprowadzenia należnego podatku od towarów i usług.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 9 lipca 2010 r., Wnioskodawca wraz ze swoją ówczesną małżonką L. C. zawarli z B. S. i W. S. umowę sprzedaży nieruchomości obejmującej działkę nr XXX/12 o pow. 0,6381 ha. Na działce tej posadowiony był budynek w budowie - zakład przemysłowo-usługowo-handlowy w stanie surowym częściowo zamkniętym, w związku z planowaną inwestycją na działce.

Kupujący nabyli nieruchomość do majątku wspólnego, jednakże dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę indywidualnej działalności gospodarczej pod firmą C. HU M. C. w S. Sprzedający także posiadali status przedsiębiorców - podatników VAT. W związku z zawartą umową sprzedający W. S. wystawił fakturę VAT nr xx/2010 z dnia 9 lipca 2010 r., na kwotę 417.691,40 zł brutto, oznaczając jako nabywcę wyłącznie Wnioskodawcę. Przedmiotowa nieruchomość została przyjęta w poczet środków trwałych u Wnioskodawcy jako rozpoczęta inwestycja i nie podlegała amortyzacji.

W dniu 24 maja 2011 r. wyrokiem Sądu Okręgowego w G. został orzeczony rozwód pomiędzy Wnioskodawcą a L. C. Przez cały okres trwania związku małżeńskiego, aż do jego rozwiązania Wnioskodawca oraz L. C. nie byli związani umową majątkową małżeńską która zmieniałaby lub znosiła ustrój wspólności majątkowej małżeńskiej.

W dniu 30 października 2012 r. Wnioskodawca wraz ze swoją byłą małżonką L. C. dokonali sprzedaży części opisanej wyżej nieruchomości na rzecz A. K. i A. K. oraz M. P. i K. P., przy czym A. K. oraz M. P. działali przy zawarciu tej umowy jako wspólnicy spółki cywilnej A. W chwili dokonywania sprzedaży nie doszło jeszcze do podziału majątku wspólnego pomiędzy Wnioskodawcą a L. C.

W umowie powyższej wskazano, iż Wnioskodawca oraz L. C. sprzedali na rzecz A. K. oraz M. P. swoje udziały wynoszące po 1/2 części w prawie własności działki nr XXX/112 o pow. 2078 m² za cenę po 170.000,00 zł netto, to jest w łącznej kwocie 342.000,00 zł netto, powiększonej o należny podatek od towarów i usług w wysokości 23%. Na gruncie znajduje się także inwestycja budowlana rozpoczęta jeszcze przez poprzednich właścicieli i jej wartość została ujęta w cenie sprzedaży. Strony dodatkowo oświadczyły, iż nabycie następuje na podstawie wystawionej faktury VAT przez Wnioskodawcę - M. C., jako sprzedającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca jako przedsiębiorca wystawił fakturę VAT nr 24/2012 z dnia 30 października 2012 r. dla A. s.c. A. K., M. P., obejmującą powyższą sprzedaż, na kwotę całej ceny w wysokości 420.660,00 zł brutto. Na chwilę zawarcia powyższej umowy nie został przeprowadzony podział majątku, po rozwodzie pomiędzy Wnioskodawcą a jego byłą żoną L. C.

Pani L. C. prowadzi także własną działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 18 lipca 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że w świetle przepisów Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego w razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba, że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ponieważ ze swoją byłą małżonką Wnioskodawca nie zawarł umowy majątkowej ani nie wnosili o ustalenie innej wysokości udziałów, po orzeczeniu rozwodu Wnioskodawca posiadał udziały w wysokości 1/2 prawa własności przedmiotowej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca był uprawniony do udokumentowania fakturą VAT sprzedaży nieruchomości, używanej dla celów jego indywidualnej działalności gospodarczej i ujętej w środkach trwałych jego przedsiębiorstwa, a jednocześnie stanowiącej współwłasność w częściach ułamkowych Wnioskodawcy oraz jego byłej żony, w zakresie całej ceny sprzedaży prawa własności tej nieruchomości oraz wykazania i odprowadzenia należnego podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, jego działanie jako podatnika podatku od towarów i usług na tle przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Przedmiotowa nieruchomość została wcześniej nabyta przez Wnioskodawcę i jego ówczesną małżonkę do majątku wspólnego, jednakże dla celów podatkowych istotnym jest, iż nabycie nastąpiło wyłącznie dla celów i w związku z indywidualnie prowadzoną działalnością gospodarczą Wnioskodawcy. Wskazać bowiem należy, iż L. C. także prowadziła własną działalność gospodarczą, jednakże przy tej czynności w tym charakterze nie występowała. W związku z pierwotnym zakupem w ramach działalności gospodarczej nabywcy oraz sprzedającego została wystawiona faktura VAT dokumentująca sprzedaż, co uprawniało do odliczenia podatku naliczonego przez Wnioskodawcę. W dalszej kolejności nieruchomość została przez Wnioskodawcę ujęta w ewidencji środków trwałych.

W orzecznictwie sądowoadministracyjnym przyjmuje się powszechnie, iż w przypadku nabycia towaru przez podatnika VAT, pozostającego w związku małżeńskim w ustroju wspólności majątkowej ma on prawo odliczyć cały podatek naliczony pomimo, iż w sensie prawa cywilnego nie jest on wyłącznym właścicielem. Taka sytuacja miała miejsce w przedstawionym stanie faktycznym przy nabyciu nieruchomości przez Wnioskodawcę, a dalej powinna zostać powtórzona przy dalszej odsprzedaży dokonywanej przez Wnioskodawcę. Nie można w tym wypadku odmówić dokonanej sprzedaży przez Wnioskodawcę charakteru odpłatnej dostawy w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 z uwzględnieniem całości ceny.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami, czy też rozliczenia przy podziale majątku wspólnego mają charakter autonomiczny i nie mają bezpośredniego przełożenia na zakres zobowiązań podatkowych, w tym określenia obrotu na gruncie podatku od towarów i usług. Zatem nawet w przypadku rozwiązania małżeństwa powodującego przekształcenia się majątku wspólnego we współwłasność w częściach ułamkowych, fakt pozostawania nieruchomości w środkach trwałych firmy jednego ze współwłaścicieli podatnika rodzi u niego obowiązek wystawienia faktury i naliczenia całego podatku należnego od wartości sprzedawanej nieruchomości.

Wnioskodawca w związku z faktem ujęcia nieruchomości w ewidencji środków trwałych w rzeczywistości przy sprzedaży pomiędzy podatnikami VAT, nie miał żadnej innej możliwości, jak tylko wystawić fakturę obejmującą całą cenę, gdyż do tego determinowały go przepisy. Oczywiście w związku z powyższym, Wnioskodawca ujął w swoich rozliczeniach pełną wartość podatku należnego VAT wyliczonego od ceny sprzedaży nieruchomości.

Dopuszczalność innego zachowania Wnioskodawcy jako podatnika VAT byłaby trudna do wyobrażenia, gdyż pojawia się pytanie, jak powinien przy takiej transakcji zachować się drugi ze współwłaścicieli, na przykład w razie konieczności skorygowania przedmiotowej faktury obejmującej całą sprzedaż. Czy drugi ze współwłaścicieli, który prowadzi działalność gospodarczą powinien w takim wypadku wystawić własną fakturę sprzedaży obejmującą swój udział w prawie własności, choć nieruchomość ta nie miała żadnego związku z jego działalnością czy raczej sprzedaż udziału w prawie własności drugiego ze współwłaścicieli powinna być zakwalifikowana jako przedmiot ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i zgodnie z jej założeniami opodatkowana. Żadne z powyższych rozwiązań nie jest możliwe do zastosowania, także zdaniem Wnioskodawcy jedynym prawidłowym jest działanie opisane przez Wnioskodawcę w niniejszym wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, (...).

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy oraz ich części (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek:

* po pierwsze - dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług,

* po drugie - czynność wykonywana jest przez podmiot, który jest podatnikiem VAT.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności.

Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Stosownie do treści art. 196 § 1 ww. Kodeksu, współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.

W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 Kodeksu cywilnego). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Artykuł 45 Kodeksu cywilnego definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli i ich części jak również gruntów, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli, a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE. L Nr 347 s. 1 z późn. zm.).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż właściciel udziału jest równocześnie właścicielem części ułamkowej wspólnego prawa (prawa własności). W przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawniała go do tego wysokość jego udziału.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks rodzinny i opiekuńczy (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 788 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

W myśl art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Jak stanowi art. 58 § 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, na wniosek jednego z małżonków sąd może w wyroku orzekającym rozwód dokonać podziału majątku wspólnego, jeżeli przeprowadzenie tego podziału nie spowoduje nadmiernej zwłoki w postępowaniu.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że w świetle przepisów Kodeksu Rodzinnego i Opiekuńczego w razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba, że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Ponieważ ze swoją byłą małżonką Wnioskodawca nie zawarł umowy majątkowej ani nie wnosili o ustalenie innej wysokości udziałów, po orzeczeniu rozwodu Wnioskodawca posiadał udziały w wysokości 1/2 prawa własności przedmiotowej nieruchomości.

W myśl art. 15 ust. 1 cyt. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o podatku od towarów i usług zakres opodatkowania tym podatkiem wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Natomiast nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z wniosku wynika, że po orzeczeniu w dniu 24 maja 2011 r. rozwodu pomiędzy Wnioskodawcą, a jego małżonką, w dniu 30 października 2012 r., Wnioskodawca wraz z małżonką sprzedali swoje udziały wynoszące po 1/2 części w prawie własności działki wraz ze znajdującą na niej inwestycją budowlaną. W chwili dokonywania sprzedaży nie doszło jeszcze do podziału majątku wspólnego pomiędzy Wnioskodawcą a jego byłą małżonką.

Odnosząc zatem przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonał w dniu 30 października 2012 r. sprzedaży przypadającego na niego udziału w prawie własności nieruchomości składającej się z działki zabudowanej budynkiem w budowie (zakład przemysłowo-usługowo-handlowy) i tylko w odniesieniu do sprzedaży tej części nieruchomości Wnioskodawca występował jako podatnik podatku VAT. Należy bowiem zauważyć, iż jak wskazał Wnioskodawca we wniosku, po orzeczeniu rozwodu wspólność majątkowa małżeńska pomiędzy Wnioskodawcą i jego byłą małżonką ustała i przestała być współwłasnością łączną, a stała się współwłasnością w częściach ułamkowych. Oznacza to, że od momentu orzeczenia rozwodu każdy ze współmałżonków może rozporządzać procentowym udziałem w przedmiotach tego majątku. Tym samym, jak sam Wnioskodawca stwierdził we wniosku, dokonał on sprzedaży udziału wynoszącego 1/2 części w prawie własności działki wraz z rozpoczętą inwestycją budowlaną. W zakresie sprzedaży tej części majątku Wnioskodawca działał zatem jako podatnik podatku VAT.

Bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje podnoszona przez Wnioskodawcę kwestia, że nieruchomość została zakupiona w dniu 9 lipca 2010 r. dla celów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej. W przypadku nabycia nieruchomości do majątku wspólnego małżonkowie mogli bowiem zadecydować, że nieruchomość będzie wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy, jednak po orzeczeniu rozwodu, jak wskazał Wnioskodawca, współwłasność małżeńska przekształciła się we współwłasność w częściach ułamkowych i każdy ze współwłaścicieli na gruncie przepisów kodeksu cywilnego może rozporządzać procentowym udziałem w tej nieruchomości. W związku z tym, w przedmiotowej sprawie każdy z byłych małżonków dokonał dostawy swojej części nieruchomości.

Takie nabycie nieruchomości przez podatnika VAT (razem z małżonkiem pozostającym we związku małżeńskim w ustroju wspólności majątkowej, gdy faktura wystawiana jest tylko na Wnioskodawcę i tylko ten małżonek wykorzystuje nieruchomość do swojej działalności gospodarczej) było możliwe wyłącznie dlatego, że pomiędzy małżonkami istniała wspólność małżeńska majątkowa.

Sprzedaż nieruchomości w taki sposób jak zaproponował Wnioskodawca (że sprzedają oboje małżonkowie, a na fakturze jest jeden, gdyż było to majątkiem przedsiębiorstwa jednego z małżonków) byłaby możliwa wyłącznie wtedy, gdyby na moment sprzedaży również istniała wspólność majątkowa małżeńska.

Jeżeli natomiast, jak wskazał Wnioskodawca, rozwód skutkuje tym, że pomiędzy małżonkami przestaje istnieć wspólność majątkowa małżeńska i powstaje wspólność w częściach ułamkowych, tj. każdy z małżonków ma udział w danej nieruchomości i jednocześnie nie dokonano podziału majątku, który skutkowałby tym, że Wnioskodawca byłby wyłącznym właścicielem całej tej nieruchomości, to Wnioskodawca mógł sprzedać wyłącznie swój udział, a nie całą nieruchomość na zasadzie współwłasności ustawowej.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie natomiast z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 103 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W związku z powyższym, Wnioskodawca, który wykorzystywał nieruchomość w prowadzonej działalności gospodarczej, z tytułu sprzedaży swojego udziału w tej nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT w odniesieniu tylko do przypadającego na niego udziału w tej nieruchomości i tylko w odniesieniu do sprzedaży tej części jest obowiązany wystawić fakturę VAT oraz obliczyć i odprowadzić podatek VAT, jeżeli taki podatek jest należny od tej sprzedaży (i sprzedaż nie korzysta np. ze zwolnienia od podatku VAT).

Wnioskodawca nie ma natomiast prawa fakturować dostawy udziału w nieruchomości przypadającego na byłą małżonkę Wnioskodawcy, oraz nie może wykazać dostawy tej części nieruchomości w swoich rozliczeniach i nie może odprowadzić od dostawy tej części nieruchomości ewentualnego podatku VAT należnego, gdyż nie jest on podatnikiem w odniesieniu do sprzedaży udziału w tej części nieruchomości.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że nie miał żadnej innej możliwości jak tylko wystawić fakturę obejmującą całą cenę i w związku z tym ujął w swoich rozliczeniach pełną wartość podatku należnego VAT wyliczonego od ceny sprzedaży nieruchomości, należało uznać za nieprawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia ustalenia właściwej sprawki podatku VAT z tytułu tej sprzedaży, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie.

Zauważyć należy, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Pana M. C. jako Wnioskodawcy. Zgodnie bowiem z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem interpretację wydać można na rzecz jednej osoby fizycznej, a nie również dla byłej małżonki. Jeżeli była małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej, powinna złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Dlatego też przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia opodatkowania ani dokumentowania dostawy udziału w nieruchomości przypadającego na byłą żonę Wnioskodawcy, ani kwestia opodatkowania dostawy tego udziału podatkiem od czynności cywilnoprawnych, gdyż Wnioskodawca nie jest podatnikiem w odniesieniu do tej części nieruchomości i nie jest "zainteresowanym" w rozumieniu art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była również kwestia ewentualnych skutków podatkowych w podatku VAT dotyczących przejścia udziału w nieruchomości na byłą żonę Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.