IBPP1/443-4/09/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana K. przedstawione we wniosku z dnia 8 grudnia 2008 r. (data wpływu 2 stycznia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2009 r., (data wpływu 2 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 stycznia 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży gruntów.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 lutego 2009 r., (data wpływu 2 marca 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 2009 r. ma zamiar dokonać sprzedaży kilku prywatnych niezabudowanych nieruchomości gruntowych, które zostaną wyodrębnione z dwóch większych nieruchomości gruntowych (połączonych ze sobą) mających charakter budowlany. Powyższe dwie nieruchomości gruntowe Wnioskodawca otrzymał na wyłączną własność w wyniku działu spadku w roku 2000, będąc ich współwłaścicielem od roku 1993. Stanowią one część gospodarstwa rolnego i są użytkowane wyłącznie na cele rolnicze. Od roku 2007 Wnioskodawca jest ponadto osobą prowadzącą działalność gospodarczą, która w ramach prowadzonej działalności buduje jeden budynek mieszkalny w celach komercyjnych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że prowadzi od dnia 15 marca 2007 r. działalność gospodarczą w zakresie zagospodarowania i sprzedaży nieruchomości (aktualnie do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie sprzedał jeszcze żadnej nieruchomości). Jest czynnym podatnikiem VAT od dnia rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej.

Działki będące przedmiotem sprzedaży nie są jeszcze wyodrębnione - nie został bowiem dokonany fizyczny podział dwóch większych nieruchomości z których mają one powstać - Wnioskodawca przewiduje, iż w wyniku podziału powstanie około 7-9 mniejszych działek. Każda nowopowstała działka będzie w części budowlaną, natomiast w pozostałej części będzie stanowiła teren pod zieleń izolacyjną pod słupami wysokiego napięcia.

Przedmiotowe nieruchomości Wnioskodawca nabył w 1993 r. w drodze spadku i przeznaczył na cele rolnicze tj. powiększenie gospodarstwa rolnego.

Przedmiotowe nieruchomości są wykorzystywane do chwili obecnej wyłącznie do upraw rolnych a sprzedawane produkty rolne z nich pochodzące stanowią dochód z działalności rolniczej.

Powyższe grunty nigdy nie były wykorzystywane do celów najmu lub dzierżawy, nie były też w jakikolwiek sposób uatrakcyjniane.

Środki finansowe ze sprzedaży działek zostaną w znacznej mierze przeznaczone na zakup innych gruntów rolnych leżących w terenach bardziej atrakcyjnych oraz na bieżącą konsumpcję. Przyczyną podziału i sprzedaży działek jest zakup innych gruntów rolnych leżących w terenach bardziej atrakcyjnych.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca dokonał w przeszłości sprzedaży łącznie dwóch nieruchomości budowlanych w roku 2006 oraz 2007. W związku z powyższym Wnioskodawca otrzymał pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną przez Urząd Skarbowy na podstawie której nie został on objęty podatkiem od towarów i usług z tytułu dokonania tych transakcji.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż kilku prywatnych nieruchomości budowlanych (niezabudowanych) wyodrębnionych na skutek podziału dwóch większych nieruchomości będzie podlegała podatkowi od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, dokonane czynności nie wypełniają znamion definicji działalności gospodarczej zawartej w art. 15 ust. 1-2 ustawy o podatku od towarów i usług. Sam fakt wykonywania czynności wymienionych w art. 5 ustawy o VAT nie nadaje sprzedającemu statusu podatnika VAT jeżeli sprzedający nie działał w charakterze handlowca. Nie jest bowiem działalnością handlową w rozumieniu art. 15 ust. 2 sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży.

Działania Wnioskodawcy nie zmierzają do nadania tej sprzedaży ciągłego charakteru, a sprzedawane grunty nie były nabywane w celu ich zbycia. Uważam, iż fakt sprzedaży kilku działek po upływie kilkunastu lat od ich nabycia nie wykracza poza zwykłe czynności konieczne dla zbycia składników majątku osobistego.

Pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej. Wykonywanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wówczas, gdy została ona wykonana w ramach tej działalności. Dlatego też uzasadnionym jest wykluczenie osób fizycznych poza grono podatników, nawet gdy wykonują czynności dostawy towarów, jeżeli dokonują sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, lecz spożytkowany w celach własnych.

Dlatego też nie stanowi działalności gospodarczej sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, lecz na potrzeby prowadzenia działalności rolniczej.

Jeżeli więc osoba fizyczna jest w posiadaniu nieruchomości, którą nabyła nie z zamiarem jej odprzedaży, ale na potrzeby własne, w tym również w sytuacji gdy nabycie to nastąpiło w drodze darowizny lub dziedziczenia, to nawet jeżeli po pewnym czasie nieruchomość tę podzieli i dokona jej sprzedaży, to sprzedaż ta nie będzie miała znamion działalności gospodarczej, a więc nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

Prezentowane powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w wielu orzeczeniach sądów administracyjnych. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 15 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3885/06, orzekł, że sprzedaży kilku lub więcej działek budowlanych, jeżeli działki te stanowią majątek osobisty podatnika i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą. Czynność ta bowiem nie wiąże się z uzyskiwaniem stałego dochodu.

Podobnie Sąd Administracyjny we Wrocławiu w wyroku z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05 podkreślił, że sama okoliczność, że podmiot wykonuje czynności wymienione w ustawie o VAT jako podlegające opodatkowaniu, nie może być wystarczającą przesłanką do ich opodatkowania tym podatkiem. Podmiot ten - zdaniem Sądu - musi działać w charakterze podatnika wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą, natomiast wykorzystywanie prywatnego majątku przez osoby fizyczne będzie mogło stanowić działalność gospodarczą tylko wówczas, gdy jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Takie podejście do zagadnienia zaprezentowane zostało również przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/2006 poprzez stwierdzenie, że sprzedaży kilku lub więcej działek przeznaczonych w planie zagospodarowania przestrzennego pod budownictwo mieszkaniowe, jeżeli tylko działki te stanowią majątek osobisty podatnika VAT i nie służą prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu art. 4 ust. 2 zdanie drugie VI Dyrektywy VAT. Podobna kwestia rozstrzygana była przez Naczelny Sąd Administracyjny, w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06, rozpatrującym skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 6 kwietnia 2006 r., sygn. akt I SA/Ol 112/06. Zdaniem NSA. Z przepisu art. 4 ust. 3 VI Dyrektywy oraz art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, jak również z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, wynika, że okazjonalność (sporadyczność) czynności, tworzy z danej osoby podatnika wyłącznie wówczas, gdy te okazjonalnie wykonane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z działalnością producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne, oraz rolników, a także działalnością osób wykonujących wolne zawody. Powołane akty prawne nie pozwalają natomiast na opodatkowanie danej czynności, choćby była ona zdefiniowana jako dostawa towaru czy świadczenie usługi, jeżeli czynność ta nie jest wykonywana w ramach działalności producentów, handlowców lub usługodawców.

Również w uzasadnieniu jednego z wyroków w sprawie o sygn. C-291/02 Europejski Trybunał Sprawiedliwości podkreślił, iż w przypadku, gdy podatnik sprzedaje część swojego składnika majątkowego, którą zdecydował się zachować do użytku osobistego, nie działa on w odniesieniu do tej sprzedaży jako podatnik w rozumieniu art. 2 (1) Dyrektywy.

Warto ponadto zauważyć, że przepis art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE (poprzednio art. 4 ust. 1 VI Dyrektywy) stanowi, że podatnikiem jest każda osoba prowadząca niezależnie od miejsca zamieszkania, wszelką działalność gospodarczą i to bez względu na cel lub wyniki tej działalności. Podatek VAT wiąże się z profesjonalnym obrotem gospodarczym, stąd wykluczyć należy z grona podatników VAT osoby fizyczne i instytucje, które choć prowadzą działalność gospodarczą, wykonują czynności dostawy towarów wchodzących w skład majątku prywatnego.

Nie należy zatem jednoznacznie przesądzać, że jakakolwiek czynność wykonana przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą rodzi obowiązek podatkowy w podatku VAT. Obowiązek ten nie powstanie bowiem w sytuacji gdy podmiot prowadzący działalność gospodarczą dokonuje czynności, która niewątpliwie nie jest związana z tą działalnością, a dotyczy majątku osobistego podatnika. W świetle powyżej powołanych argumentów oraz przytoczonych orzeczeń nie stanowi moim zdaniem działalności gospodarczej sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, lecz na potrzeby własne. Jeżeli więc jestem osobą fizyczną będącą w posiadaniu nieruchomości, którą nabyłem nie z zamiarem jej odprzedaży, ale na potrzeby własne (prowadzenie gospodarstwa rolnego) w drodze dziedziczenia, to nawet jeżeli po pewnym czasie nieruchomość tę Wnioskodawca podzieli i dokona jej sprzedaży, to sprzedaż ta nie będzie miała znamion działalności gospodarczej, a więc nie będzie podlegała opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca w wyniku działu spadku w 2000 r. otrzymał na wyłączną własność dwie nieruchomości gruntowe, będąc ich współwłaścicielem od roku 1993. Nieruchomości te stanowią część gospodarstwa rolnego i są użytkowane wyłącznie na cele działalności rolniczej a produkty rolne sprzedawane z prowadzonych upraw stanowią dochód z działalności rolniczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folia, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowle i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Otrzymane przez Wnioskodawcę dwie większe nieruchomości gruntowe (połączone ze sobą) mają charakter budowlany. Jak już wskazano nieruchomości stanowią część gospodarstwa rolnego i są użytkowane przez Wnioskodawcę wyłącznie na cele rolnicze. Wnioskodawca był ich współwłaścicielem od 1993 r. i po nabyciu spadku przeznaczył je na cele rolnicze tj. powiększenie gospodarstwa rolnego. Do chwili obecnej nieruchomości są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do upraw rolnych a sprzedawane produkty rolne z nich pochodzące stanowią dochód z działalności rolniczej.

Działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać nie są jeszcze wyodrębnione - nie został bowiem dokonany fizyczny podział dwóch większych nieruchomości, z których mają one powstać - Wnioskodawca przewiduje, iż w wyniku podziału powstanie około 7-9 mniejszych działek. Każda nowopowstała działka będzie w części budowlaną, natomiast w pozostałej części będzie stanowiła teren pod zieleń izolacyjną pod słupami wysokiego napięcia.

Powyższe grunty nigdy nie były wykorzystywane do celów najmu lub dzierżawy, nie były też w jakikolwiek sposób uatrakcyjniane. Przyczyną podziału i sprzedaży działek jest zakup innych gruntów rolnych leżących w terenach bardziej atrakcyjnych.

Środki finansowe ze sprzedaży działek zostaną w znacznej mierze przeznaczone zostaną na zakup innych gruntów rolnych leżących w terenach bardziej atrakcyjnych oraz na bieżącą konsumpcję.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Biorąc pod uwagę definicję działalności gospodarczej, zawartą w art. 15 ust. 2 ustawy, należy uznać, iż wydzielenie działek oraz planowana transakcja sprzedaży ww. nieruchomości gruntowych ma związek z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Bowiem rolnik, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jednakże korzysta ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej, dokonywaną przez rolnika ryczałtowego oraz świadczenie usług rolniczych przez rolnika ryczałtowego.

Jeśli więc rolnik wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu, zwłaszcza że grunty mające być przedmiotem sprzedaży stanowią składnik majątkowy tego gospodarstwa rolnego.

Z powyższego bezsprzecznie wynika, iż grunty, z których Wnioskodawca zamierza wyodrębnić działki przeznaczone do sprzedaży, po nabyciu przez Wnioskodawcę zostały wykorzystane na powiększenie gospodarstwa rolnego, a zatem zostały wykorzystane do działalności gospodarczej. Do chwili obecnej nieruchomości są wykorzystywane przez Wnioskodawcę wyłącznie do upraw rolnych, a sprzedawane produkty rolne z nich pochodzące stanowią dochód z działalności rolniczej.

Podkreślić zatem należy, że w przedmiotowej sprawie wystąpiły okoliczności wskazujące na wykorzystanie gruntów, które mają być przedmiotem sprzedaży, dla celów zarobkowych w sposób ciągły, gdyż Wnioskodawca prowadził i prowadzi na ww. gruncie działalność rolniczą, a zatem działalność uznawaną przez ustawę o podatku od towarów i usług za działalność gospodarczą.

Wnioskodawca podnosi, iż otrzymane grunty stanowią majątek osobisty. Jednak w przedstawionej sytuacji nie można mówić o majątku osobistym Wnioskodawcy, niewykorzystywanym na cele działalności gospodarczej, gdyż przedmiotowe grunty zostały po nabyciu wykorzystane, jak wykazano wyżej, do prowadzenia działalności gospodarczej (rolniczej) w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów prowadzenia działalności gospodarczej, bowiem w myśl powołanego już wcześniej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, działalnością gospodarczą jest również działalność rolnicza. Zatem zamierzana w tych okolicznościach sprzedaż działek nie stanowi niczego innego jak wyprzedaż majątku należącego do "przedsiębiorstwa" Wnioskodawcy.

Ponadto istotnym elementem wskazującym również na prowadzenie działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje podatnik w związku z przygotowaniem do jej rozpoczęcia. Czynności związane z wydzieleniem z posiadanego gruntu 15 działek wskazują na przygotowanie gruntu w sposób umożliwiający jego sprzedaż - znalezienie nabywców.

Również okoliczność podziału nieruchomości gruntowej na mniejsze działki wskazuje, iż powzięto zamiar sprzedaży w sposób zorganizowany i częstotliwy, zmierzający do osiągnięcia korzyści finansowych. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego nie wynika bowiem, aby Wnioskodawca w jakikolwiek sposób zamierzał wykorzystać ww. działki na potrzeby osobiste. Przykładem takiego bowiem wykorzystania tych nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu czy przekazanie tych nieruchomości dzieciom w formie darowizny czy spadku.

W powyższej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku gruntów kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych. Powyższym czynnościom można jak najbardziej przypisać charakter częstotliwy.

Nie można zatem uznać, aby wszystkie powyższe działania podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Wnioskodawca ponadto stwierdza, iż pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną w znacznej mierze przeznaczone na zakup innych gruntów rolnych leżących w terenach bardziej atrakcyjnych oraz na bieżącą konsumpcję. Powyższe nie może w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą, będącą źródłem utrzymania tego podmiotu, prowadzi ją właśnie po to aby osiągać zyski i przeznaczać je na zaspokojenie własnych potrzeb bytowych.

Natomiast zamiar nabycia kolejnych nieruchomości wskazuje jednoznacznie na zarobkowy i handlowy charakter podejmowanych przez Wnioskodawcę czynności, tak samo profesjonalny jak zarobkowa sprzedaż produktów rolnych, co definitywnie wyklucza możliwość zakwalifikowania takiego działania do sfery osobistej, poza gospodarczej. Wnioskodawca nie przedstawił żadnych okoliczności potwierdzających jakiekolwiek prywatne wykorzystanie nabytego gruntu.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, Wnioskodawca podjął szereg działań wskazujących na zamiar związania nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem planowana sprzedaż gruntów będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy ponadto zauważyć, iż Wnioskodawca jest już czynnym podatnikiem VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie zagospodarowania i sprzedaży nieruchomości od dnia 15 marca 2007 r. W ramach prowadzonej działalności Wnioskodawca buduje jeden budynek mieszkalny w celach komercyjnych (aktualnie do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie sprzedał jeszcze żadnej nieruchomości).

W świetle powyższego oraz obowiązujących przepisów prawa w tym zakresie stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Podkreślić bowiem należy, iż jedynie w sytuacji, w której czynność ta miałaby związek z zaspokajaniem potrzeb czysto osobistych osoby ją wykonującej, można byłoby uznać, że nie jest to czynność wykona przez podatnika podatku od towarów i usług. W omawianej sytuacji jedynie osobisty charakter czynności mógłby świadczyć o tym, że nie jest ona związana z działalnością gospodarczą podatnika.

Dodatkowo należy wskazać, że planowana przez Wnioskodawcę czynność sprzedaży nieruchomości gruntowej oraz zakup kolejnej nieruchomości przedmiotowo jest tożsama z wykonywaną przez niego działalnością gospodarczą - zagospodarowania i sprzedaży nieruchomości.

Reasumując, należy stwierdzić, że dla sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem interpretacji w okolicznościach wskazanych we wniosku, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, gdyż sprzedaż ta ma znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym sprzedaż przedmiotowych działek podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z nieprawidłowe.

Jednocześnie zauważa się, że określając właściwą stawkę VAT dla sprzedaży gruntu należy wziąć pod uwagę uregulowania zawarte w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT lub ewentualnie art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy. Kwestia określenia właściwej stawki VAT lub ewentualnego zwolnienia z opodatkowania nie była przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż nie sformułowano pytania w tym zakresie ani własnego stanowiska w sprawie.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki: WSA z dnia 15 stycznia 2007 r.sygn. akt III SA/Wa 3885/2006, WSA z dnia 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05, WSA z dnia 21 lutego 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 4176/2006, NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r., sygn. akt I FSK 603/06, rozpatrującym skargę kasacyjną od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 6 kwietnia 2006 r., sygn. akt I SA/Ol 112/06 są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osądzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Tutejszy organ zwraca również uwagę na fakt, iż organy podatkowe państw członkowskich Unii Europejskiej stosują w pierwszej kolejności przepisy krajowego prawa podatkowego, a powołany we wniosku wyrok ETS z dnia 4 października 1994 r. sygn. akt C-291/92 zapadł również w indywidualnej sprawie podatnika, jednocześnie nie można go utożsamiać z przedmiotową sprawą bowiem Wnioskodawca w żadnym zakresie nie zdecydował się zachować nabytej nieruchomości do użytku osobistego, wręcz przeciwnie zadysponował nieruchomością na cele profesjonalnej działalności rolniczej.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.