IBPP1/443-398/10/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 kwietnia 2010 r. (data wpływu 30 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu 13 lipca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy istnieje możliwość zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT do transakcji przejęcia przez banki w drodze układu likwidacyjnego majątku Wnioskodawcy - jest prawidłowe.

W dniu 30 kwietnia 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy istnieje możliwość zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy o VAT do transakcji przejęcia przez banki w drodze układu likwidacyjnego majątku Wnioskodawcy.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu 13 lipca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-398/10/MS z dnia 28 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Przedsiębiorstwo P.-H.-U. D.-B. Sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej znajduje się w stanie upadłości. W latach ubiegłych Wnioskodawca prowadził działalność w branży mięsnej, w szczególności w zakresie rozbioru mięsa czerwonego i białego, produkcji wędlin i przetworów mięsnych, a także sprzedaży mięsa oraz wędlin i przetworów mięsnych.

W dniu 15 czerwca 2005 r. Wnioskodawca zawarł umowę kredytową na mocy której konsorcjum banków (dalej: Banki) udzieliło Wnioskodawcy oraz innej spółce z Grupy Wnioskodawcy (dalej: Podmiot z Grupy) kredytu. Wnioskodawca oraz Podmiot z Grupy są kredytobiorcami solidarnymi z tytułu ww. kredytu. Kredyt zabezpieczony został na części majątku ruchomego i nieruchomego Wnioskodawcy oraz Podmiotu z Grupy. Ponadto, w dniu 3 czerwca 2004 r. zawarta została umowa, na mocy której jeden z banków wchodzących w skład konsorcjum udzielił Wnioskodawcy limitu wierzytelności z przeznaczeniem na awalizowanie i dyskonto weksli. Limit wierzytelności zabezpieczony został na części majątku ruchomego i nieruchomego Wnioskodawcy oraz Podmiotu z Grupy.

Na skutek pogorszenia się sytuacji finansowej Wnioskodawca przestał obsługiwać zadłużenie. Kontrakty handlowe zawarte przez Wnioskodawcę związane z działalnością w zakresie przetwórstwa i dystrybucji zostały wypowiedziane lub wygasły. Rozwiązane zostały również umowy dzierżawy, w ramach których Wnioskodawca był dzierżawcą lokali handlowych, które umożliwiały mu prowadzenie handlu detalicznego, a także pozostałe umowy handlowe. Na początku 2009 r. Wnioskodawca na podstawie kilku umów wydzierżawił część swojego majątku (nieruchomości i ruchomości, które były wykorzystywane w działalności w zakresie przetwórstwa i dystrybucji) na rzecz spółek zagranicznych, które jednocześnie poddzierżawiły ten majątek na rzecz Z. M. D. S. Sp. z o.o. (dalej: D. S.), który przy wykorzystaniu tego majątku rozpoczął prowadzenie działalności w zakresie rozbioru mięsa czerwonego i białego, produkcji wędlin i przetworów mięsnych, a także sprzedaży mięsa oraz wędlin i przetworów mięsnych. Dla zapewnienia sobie możliwości prowadzenia działalności w zakresie dystrybucji detalicznej, D. S. zawarł również umowy dotyczące dzierżawy lokali handlowych, których dzierżawcą był wcześniej Wnioskodawca oraz wyposażenia tych lokali handlowych, które jest własnością Wnioskodawcy. Konsekwencją wydzierżawienia majątku było przejście na dzierżawcę zakładu pracy w rozumieniu art. 231 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (dalej: k.p.) (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.), co spowodowało przejęcie przez D. S. pracowników Wnioskodawcy (zgodnie z tym przepisem, "w razie przejścia zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę staje się on z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy (...)").

Obecnie głównym przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest dzierżawa niektórych składników majątkowych na rzecz spółek zagranicznych i pośrednio D. S., w ramach ww. umów. Pozostała część majątku Wnioskodawcy nie jest obecnie wykorzystywana do prowadzenia działalności.

Po zawarciu umów dzierżawy majątku Zarząd Wnioskodawcy złożył wniosek o ogłoszenie upadłości przedsiębiorstwa Wnioskodawcy. W konsekwencji złożenia wniosku, w dniu 18 czerwca 2009 r. Sąd Rejonowy K.-W. w K., Wydział X Gospodarczy wydał postanowienie o ogłoszeniu upadłości D.-B. obejmującej likwidację majątku dłużnika. Następnie, w dniu 27 listopada 2009 r. Sąd Rejonowy K.-W. w K., Wydział X Gospodarczy uchylił postanowienie z dnia 18 czerwca 2009 r. w przedmiocie ogłoszenia upadłości obejmującej likwidację majątku dłużnika. Następnie postanowieniem z dnia 12 lutego 2010 r. Sąd Rejonowy K.-W. w K., Wydział X Gospodarczy ponownie ogłosił upadłość D.-B. obejmującą likwidację majątku dłużnika.

Obecnie majątkiem Wnioskodawcy zarządza syndyk, który w celu obsługi bieżącej działalności przedsiębiorstwa zatrudnił w imieniu Wnioskodawcy kilka osób na umowę o pracę. Ponadto, syndyk zawarł w imieniu Wnioskodawcy umowy z zewnętrznymi podmiotami, które świadczą na rzecz Wnioskodawcy m.in. usługi księgowe, prawne oraz archiwizacji dokumentów.

Planowane jest, że Banki, D. S. oraz Wnioskodawca zawrą umowę (dalej: Planowana Umowa) zakładającą współdziałanie w celu doprowadzenia do przeprowadzenia postępowania upadłościowego w następujący sposób.

Banki, Wnioskodawca oraz D. S. zamierzają przygotować wniosek o przekształcenie upadłości likwidacyjnej w upadłość z możliwością zawarcia układu likwidacyjnego wraz z propozycjami układowymi, w trybie przewidzianym w art. 271 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.) Prawo upadłościowe i naprawcze (dalej: Prawo upadłościowe). W uzasadnieniu do wniosku ma zostać wskazane, że w wyniku zawarcia układu likwidacyjnego wierzyciele Wnioskodawcy zostaną zaspokojeni w wyższym stopniu, niż w przypadku upadłości likwidacyjnej. Po uprawomocnieniu się postanowienia zatwierdzającego układ sąd wyda postanowienie o zakończeniu postępowania upadłościowego.

Planowane jest, że w terminie do 90 dni od uprawomocnienia się postanowienia sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu likwidacyjnego dojdzie do spłaty zobowiązań Wnioskodawcy wobec innych niż Banki wierzycieli, do których spłaty Wnioskodawca będzie zobowiązany zgodnie z postanowieniami układu likwidacyjnego. Zgodnie z kalkulacjami dokonanymi przez Wnioskodawcę, po spłacie zobowiązań nadal będzie on dysponował środkami pieniężnymi.

Planowane jest, że po spłaceniu powyższych zobowiązań (tekst jedn. najpóźniej w terminie 90 dni od uprawomocnienia się postanowienia sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu likwidacyjnego) dojdzie również do przeniesienia majątku Wnioskodawcy na Banki. Przeniesienie nastąpi w oparciu o postanowienia zatwierdzonego przez sąd układu likwidacyjnego i zostanie dokonane w formie aktu notarialnego pomiędzy Bankami a Wnioskodawcą, w trybie art. 271 Prawa upadłościowego.

Propozycja układu zakłada m.in., że każdy z Banków w celu zaspokojenia posiadanych wobec Wnioskodawcy wierzytelności, przejmie w drodze układu likwidacyjnego na współwłasność całość majątku Wnioskodawcy.

Majątek ten będzie obejmował:

* prawo do bezterminowego korzystania z oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa); obecnie Wnioskodawca korzysta z oznaczenia przedsiębiorstwa dzięki niewyłącznej, bezterminowej, nieodpłatnej, niezbywalnej, niepełnej licencji na znak towarowy udzielonej przez podmiot zewnętrzny; z punktu widzenia prawnego nabywca (Banki) będzie uprawniony do korzystania z oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo;

* nieruchomości, w tym prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz własność gruntów, budynków, np. budynków produkcyjnych, hal rozładunkowych, magazynów, budynków administracyjnych, budynków biurowych;

* własność ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz ruchomości obejmujące np. sprzęt produkcyjny, wyposażenie hal, budynków, sklepów, inwestycje w obcych środkach trwałych, wózki, komputery;

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

* prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów (umowy dzierżawy majątku zawarte z podmiotami zagranicznymi, umowy podpisane przez syndyka masy upadłościowej, umowy pożyczek, w których Wnioskodawca jest pożyczkodawcą);

* wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne (należności z tytułu udzielonych pożyczek, należności handlowe, udziały w innych spółkach);

* koncesje, licencje i zezwolenia (np. licencje na oprogramowanie komputerowe);

* patenty i inne prawa własności przemysłowej (np. wzory przemysłowe oraz znaki towarowe);

* tajemnice przedsiębiorstwa, np. receptury związane z określonym asortymentem;

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

W wyniku przejęcia majątku Wnioskodawcy, Banki obejmą ogół składników majątku Wnioskodawcy, który po tej operacji nie będzie posiadał żadnych aktywów ani nie będzie stroną aktywnych umów, zaś w ciągu kilkudziesięciu dni po dokonaniu tej transakcji dojdzie do wykreślenia Wnioskodawcy z rejestru. Planowane jest, że wszelkie prawa i obowiązki wynikające z umów dzierżawy majątku Wnioskodawcy zawarte ze spółkami zagranicznymi zostaną przejęte przez Banki, jednak z dniem przejęcia majątku Wnioskodawcy przez Banki umowy te, zgodnie z oświadczeniem stron tych umów oraz Banków wyrażonym w Planowanej Umowie, ulegną rozwiązaniu za porozumieniem stron.

W konsekwencji przejęcia całości majątku Wnioskodawcy, zgodnie z postanowieniami układu likwidacyjnego, wierzytelności Banków wynikające z umowy kredytu zostaną zaspokojone do określonej w układzie likwidacyjnym kwoty, odpowiadającej określonej przez strony wartości przejmowanego przez Banki majątku.

Pozostała część zobowiązań Wnioskodawcy wobec Banków zostanie umorzona na mocy postanowień układu likwidacyjnego. Powyższe rozliczenia nie wpłyną na stosunki pomiędzy Bankami a Podmiotem z Grupy z tytułu posiadanych wobec niego wierzytelności z tytułu umowy kredytu konsorcjalnego, za wyjątkiem pomniejszenia kwoty tych wierzytelności o kwotę wskazaną w układzie likwidacyjnym.

W związku z powyższym, a także w związku ze spłatą zobowiązań Wnioskodawcy wobec pozostałych wierzycieli przed przeniesieniem majątku Wnioskodawcy na rzecz Banków oraz ich częściowej redukcji dokonanej zgodnie z postanowieniami układu likwidacyjnego, na Banki jako nabywców ogółu majątku Wnioskodawcy nie przejdą zobowiązania Wnioskodawcy.

Planowana Umowa będzie przewidywać m.in., że tego samego dnia, w którym nastąpi przejęcie majątku Wnioskodawcy przez Banki zostanie również dokonana transakcja zbycia majątku Wnioskodawcy przejętego przez Banki na rzecz D. S., który przy wykorzystaniu m.in. tego majątku będzie kontynuował prowadzoną obecnie działalność w zakresie przetwórstwa mięsnego. Do wykonania tego zbycia konieczne będzie zawarcie odrębnej czynności cywilnoprawnej sprzedaży. Uzyskane w ten sposób przez Banki kwoty ze sprzedaży majątku mają odpowiadać kwotom wierzytelności zaspokojonych w wyniku przejęcia majątku Wnioskodawcy. Umowa przewiduje, że w przypadku, gdyby z jakichkolwiek przyczyn nie było możliwe przeniesienie własności majątku przez Bank na D. S., Banki umożliwią D. S. korzystanie z tego majątku w okresie od dnia ich przejęcia przez Banki do dnia ich przeniesienia na D. S. na zasadzie dzierżawy przedsiębiorstwa.

Planowana umowa skonstruowana jest jako umowa zobowiązująca do zbycia majątku przez Banki, pod warunkiem rozwiązującym dotyczącym:

* przekroczenia określonego terminu na przejęcie majątku Wnioskodawcy przez Banki,

* przekroczenia określonego terminu nabycia własności majątku Wnioskodawcy przez D. S.,

* zaistnienia przesłanki do złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości D. S.,

przy czym spełnienie chociażby jednego z tych warunków powoduje rozwiązanie Planowanej Umowy.

Wraz z przejęciem przez Banki majątku Wnioskodawcy może dojść do przeniesienia zakładu pracy na podstawie art. 231 k.p. W konsekwencji, Banki przejmą również pracowników Wnioskodawcy zatrudnionych przez syndyka. Z kolei wobec rozwiązania umów dzierżawy majątku z podmiotami zagranicznymi i wobec tego, że dzierżawione składniki majątku stanowiące zakład pracy zostaną przeniesione na Banki, może dojść do sytuacji, że tymczasowym pracodawcą pracowników zatrudnionych obecnie przez D. S. staną się Banki. W takiej jednak sytuacji, pracownicy ci z powrotem staną się pracownikami D. S. w momencie sprzedaży majątku przez Banki na rzecz D. S.

Uzyskana przez Wnioskodawcę opinia prawna wskazuje, że przejmowany przez Banki zespół składników majątkowych Wnioskodawcy stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) (dalej: k.c.). Opinia wskazuje, że składniki majątku Wnioskodawcy przejmowane przez Banki stanowią organizacyjną i funkcjonalną całość, oraz że tworzą pewien zorganizowany kompleks przeznaczony do realizacji celów gospodarczych. Opinia stwierdza ponadto, że przejęcie majątku w ramach układu likwidacyjnego doprowadzi do przejęcia przez Banki współwłasności przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w częściach ułamkowych.

Wnioskodawca jednocześnie informuje, że wniosek o wydanie indywidualnej interpretacji prawa podatkowego dotyczący opodatkowania VAT w odniesieniu do omawianej transakcji składa również D. S.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że wobec faktu, iż majątek Wnioskodawcy przejmowany w drodze układu likwidacyjnego stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, przejęcie przez Banki tego majątku w drodze układu likwidacyjnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy: wobec faktu, iż majątek Wnioskodawcy przejmowany w drodze układu likwidacyjnego stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 Kodeksu cywilnego, przejęcie przez Banki tego majątku w drodze układu likwidacyjnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do postanowień art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z praktyką organów skarbowych (np. interpretacja indywidualna wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy w dniu 9 lipca 2009 r., sygn. ITTP1/443-355a/09/BK), pojęcie "transakcja zbycia", o którym mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu "dostawa towarów", w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Pojęcie "zbycia" obejmuje zatem wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aportu), a także przejęcie majątku w ramach układu likwidacyjnego.

W efekcie przejęcia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy przez Banki, planowane jest, że każdy z nich obejmie udział w częściach ułamkowych we współwłasności przejmowanego przedsiębiorstwa, proporcjonalnie do kwot posiadanych przez nich wierzytelności wobec Wnioskodawcy. W konsekwencji, każdy ze współwłaścicieli (Banków) przedsiębiorstwa Wnioskodawcy będzie miał określony ułamkiem udział w przedsiębiorstwie, tj. odpowiednio 39,7%, 33,9% i 26,4%.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja polegająca na przejęciu jego majątku przez Banki w ramach układu likwidacyjnego stanowi transakcję zbycia przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Pojęcie przedsiębiorstwa.

Przepisy ustawy o VAT nie definiują terminu "przedsiębiorstwo". Zgodnie z poglądem szeroko prezentowanym w orzecznictwie i doktrynie na potrzeby analizy art. 6 ust. 1 ustawy o VAT zastosowanie powinna znaleźć definicja przedsiębiorstwa zawarta w art. 551 k.c. Takie stanowisko zaprezentowane zostało w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego I FSK 267/06: "Ponieważ ustawy podatkowe nie zawierają definicji "przedsiębiorstwa" nieodzowne staje się zatem ustalenie tego pojęcia w oparciu o przepisy Kodeksu cywilnego,", a także w innych orzeczeniach Naczelnego Sądu Administracyjnego m.in.: I FSK 688/07, III SA 1492/01, II FSK 1022/06 oraz w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu: I SA/Po 638/08.

Opinia prawna uzyskana przez Wnioskodawcę wskazuje, że przedmiotem przejęcia będzie przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c. Zdaniem Wnioskodawcy, kwalifikacja taka jest prawidłowa.

Zgodnie z art. 551 k.c. przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

Składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny zatem pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, iż można mówić o nich jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie istniały i zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Stanowisko to znalazło potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej w dniu 19 czerwca 2009 r. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu (sygn. ILPP1/443-381/09-2/MT).

Dodatkowo, zgodnie z art. 552 k.c. czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Oznacza to, że ustawodawca pozostawił stronom transakcji swobodę co do tego, które elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa objąć przedmiotem czynności prawnej. Oczywiście, swoboda ta nie może iść tak daleko, aby zakres wyłączeń przekreślił istotę przedsiębiorstwa. Zbycie przedsiębiorstwa powinno obejmować co najmniej te składniki, które determinują funkcje spełniane przez przedsiębiorstwo. Potwierdzenie powyższej tezy zostało wyrażone m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu wydanej w dniu 30 stycznia 2009 r. (sygn. ILPP2/443-1023/08-2/AD).

Wydanie ogółu składników majątkowych Wnioskodawcy na rzecz Banków.

W przypadku Wnioskodawcy na zespół składników przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przetwórstwa mięsnego i dystrybucji produktów mięsnych składają się elementy wymienione powyżej w stanie faktycznym, w szczególności oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo, ruchomości, nieruchomości, prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych, koncesje, licencje i zezwolenia, patenty i inne prawa własności przemysłowej oraz należności.

Jak wskazano, z wykorzystywaniem tych składników majątkowych Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w branży mięsnej, w zakresie produkcji i dystrybucji przetworzonych produktów. Już samo to dowodzi, że przenoszone składniki stanowiły w praktyce zorganizowany zespół składników materialnych i niematerialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej. Pomimo zmiany zakresu działalności Wnioskodawcy, część tych składników jest nadal wykorzystywana do prowadzenia działalności, tylko w innej formie, tj. ich dzierżawy. W tym samym czasie, składniki te wykorzystywane są przez D. S. do prowadzenia działalności w zakresie przetwórstwa mięsnego. Jednocześnie po przejęciu majątku, będzie on w dalszym ciągu wykorzystywany przez D. S. do prowadzenia działalności w tym zakresie.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, w konsekwencji planowanego zawarcia układu likwidacyjnego, na Banki jako nabywców całości majątku Wnioskodawcy nie przejdą zobowiązania związane z tym majątkiem. Zdaniem Wnioskodawcy, brak przeniesienia zobowiązań nie wpływa na możliwość prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności nie powoduje zaburzenia funkcjonalnych związków pomiędzy pozostałymi składnikami majątku, które pozwalają na prowadzenie działalności. Tym samym pozostałe składniki majątkowe, po wyłączeniu zobowiązań, zdecydowanie posiadają zdolność do niezależnego działania gospodarczego, a więc spełniają warunek uznania ich za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c.

Ponadto, mając na uwadze zmianę treści art. 551 k.c. która weszła w życie z dniem 25 września 2003 r., należy uznać, że ustawodawca nie uznaje zobowiązań i obciążeń związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa za jego składnik. Element ten został wyłączony z definicji przedsiębiorstwa na mocy nowelizacji przewidzianej ustawą z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 49, poz. 408). W uzasadnieniu do zmian wyjaśniono, że "wszelkie umowy dotyczące przeniesienia przedsiębiorstwa przenoszą na nabywcę właśnie jego aktywa; zobowiązania natomiast obciążają te aktywa i przejść na nabywcę bez zgody wierzycieli nie mogą". Brak uwzględniania zobowiązań w definicji przedsiębiorstwa znajduje potwierdzenie również w doktrynie prawa cywilnego i został zaprezentowany m.in. przez S. Dmowskiego i S. Rudnickiego w Komentarzu do Kodeksu cywilnego (Księga pierwsza, część ogólna, Wydanie 7; Kodeks cywilny, Tom I): "W ostatecznym wyniku zobowiązania pomniejszają aktywa i same jako takie nie stanowią wyodrębnionego składnika przedsiębiorstwa", a także w Komentarzu pod redakcją K. Pietrzykowskiego (Wydanie 3. zaktualizowane). Tym samym, zdaniem Wnioskodawcy, dla uznania zbywanego majątku za przedsiębiorstwo w rozumieniu przepisu art. 551 k.c. nie ma znaczenia, czy w jego skład wejdą zobowiązania.

Na marginesie należy zauważyć, że same przepisy Prawa upadłościowego wyraźnie wskazują że przeniesieniu składników majątkowych nie musi towarzyszyć przeniesienie zobowiązań, aby zostały one uznane za przedsiębiorstwo, w szczególności zgodnie z art. 317 ust. 2 Prawa upadłościowego "Nabywca przedsiębiorstwa upadłego nabywa je w stanie wolnym od obciążeń i nie odpowiada za zobowiązania upadłego. Wszelkie obciążenia na składnikach przedsiębiorstwa wygasają, z wyjątkiem obciążeń wymienionych w art. 313 ust. 3 i 4".

Podejście takie prezentowane jest także w doktrynie prawa podatkowego, np. w A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz VAT, 4. Wydanie, komentarz do art. 6 autorzy stwierdzili, iż: "Należy uznać, że w sytuacji gdy po ogłoszeniu upadłości syndyk wyprzedaje masę upadłości w ten sposób, że stanowi ona w istocie przedsiębiorstwo nabywane przez jednego nabywcę, należy czynność taką potraktować na gruncie VAT jako sprzedaż przedsiębiorstwa. Nie stoi temu na przeszkodzie fakt, że w tym przypadku nie są zbywane obciążenia (długi) z prowadzeniem przedsiębiorstwa. W tym przypadku bowiem z istoty (natury) tej sprzedaży dokonywanej w ramach wyprzedaży masy upadłości oraz z przepisów prawa upadłościowego wynika, że w skład zbywanego przedsiębiorstwa nie wchodzą długi z nim związane. Nie stoi to więc na przeszkodzie uznaniu powyższej transakcji za sprzedaż przedsiębiorstwa (art. 552 k.c.)".

Fakt, że podmiot dokonujący przeniesienia przedsiębiorstwa jest podmiotem upadłym w żaden sposób nie wpływa na kwalifikację zbywanego zespołu składników jako przedsiębiorstwo. Wynika to jasno z wielu przepisów Prawa upadłościowego, chociażby z przywoływanego już powyżej art. 317 ust. 2.

W konsekwencji, w świetle art. 552 k.c., zdaniem Wnioskodawcy, powyższa transakcja, w ramach której Banki przejmą na współwłasność ogół majątku Wnioskodawcy stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu Kodeksu cywilnego.

Forma dokonania przeniesienia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na rzecz Banków.

Jak zostało wskazane powyżej, art. 6 pkt 1 ustawy o VAT wskazuje, że przepisom ustawy o VAT nie podlega transakcja zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Sformułowanie "transakcja zbycia" użyte w ustawie o VAT wskazuje, że okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją dla celów VAT powinny być każdorazowo analizowane z punktu widzenia zbywcy.

Stanowisko takie znajduje również potwierdzenie w literaturze prawa podatkowego.

Dla przykładu, Tomasz Michalik w Komentarzu VAT (wersja elektroniczna dostępna w programie Legalis) przy art. 6 pkt 1 ustawy o VAT stwierdza, że "z punktu widzenia omawianej regulacji istotne jest tylko to, czy przedmiot zbycia jest przedsiębiorstwem:

Nie ma więc dla zaklasyfikowania transakcji jako zbycie przedsiębiorstwa z punktu widzenia omawianej regulacji znaczenia zarówno to, co w przyszłości nabywca uczyni z nabytym przedsiębiorstwem, jak i to, czy zestaw składników podlegających zbyciu był w przeszłości przedsiębiorstwem."

W związku z powyższym, dla wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia składników majątku niezbędne jest uznanie zespołu składników majątkowych, stanowiących przedmiot transakcji zbycia, za przedsiębiorstwo z punktu widzenia zbywcy. Jak wykazano wcześniej, na mocy art. 551 k.c. przedmiot transakcji opisanej we wniosku stanowi przedsiębiorstwo. W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, bez znaczenia dla skutków w podatku VAT pozostaje fakt, że Banki nabędą to przedsiębiorstwo na współwłasność w częściach ułamkowych.

Należy podkreślić, że Banki nabywają przedsiębiorstwo, które po nabyciu nie traci swojego charakteru. W szczególności zaś nie nabywają na własność poszczególnych, odrębnych aktywów, lecz współwłasność w całości przedsiębiorstwa, które jako takie w dalszym ciągu jest zdolne do prowadzenia działalności, co w opisywanym zdarzeniu przyszłym będzie potwierdzone w praktyce poprzez kontynuację działalności Wnioskodawcy przez D. S.

Za takim stanowiskiem przemawia również argumentacja wskazana w wyroku WSA w Poznaniu z dnia 7 października 2009 r., sygn. I SA/Po 491/09, w którym stwierdzono, iż " (...) zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o PTU wyłączone spod opodatkowania jest zarówno odpłatne, jak i nieodpłatne zbycie przedsiębiorstwa. Przy czym nie ma znaczenia, czy darowizna przedsiębiorstwa dokonana jest na jedną czy dwie osoby. (...) Nie ma znaczenia także forma zbycia - podatkowi nie będą podlegać m.in. sprzedaż, aport, zamiana i darowizna, jeśli mają za przedmiot przedsiębiorstwo." Analogiczne stwierdzenie można znaleźć w wyroku wydanym przez WSA w Poznaniu w dniu 22 lipca 2009 r. (sygn. I SA/Po 492/09). W świetle powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku transakcji zbycia przedsiębiorstwa Wnioskodawcy w rozumieniu art. 551 k.c. w formie przejęcia w drodze układu likwidacyjnego całości majątku Wnioskodawcy przez Banki na współwłasność, zastosowanie znajdzie regulacja art. 6 pkt 1 ustawy o VAT. W konsekwencji, omawiana transakcja nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT.

PPHU D.-B. Sp. z o.o. jest czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 sierpnia 1999 r., w chwili obecnej także tj. na dzień 8 lipca 2010 r. Na dzień przejęcia majątku Wnioskodawcy przez Banki w drodze układu likwidacyjnego PPHU D. B. sp. z o.o. w upadłości likwidacyjnej także będzie czynnym podatnikiem VAT.

Udokumentowanie przejęcia majątku nastąpi na mocy prawomocnie zatwierdzonego układu likwidacyjnego oraz faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ww. ustawy).

Przez dostawę towarów na terytorium kraju rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Zgodnie z definicją zawartą w art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy o VAT wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów opodatkowania. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług.

Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te - chociaż można je zakwalifikować jako odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług - nie podlegają opodatkowaniu.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r.), przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ustawodawca w art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazując, iż jej przepisów nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie zdefiniował, co należy rozumieć pod pojęciem "transakcji zbycia". Uwzględniając zakres przedmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług pojęcie to należy rozumieć w sposób zbliżony do pojęcia "dostawy towarów" w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tzn. zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania przedmiotem tych czynności, jak właściciel np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego (aport).

Wyłączenie stosowania ustawy o podatku od towarów i usług przewidziane w przepisie art. 6 ust. 1 tej ustawy obejmuje jednakże tylko te czynności zrównane z pojęciem dostawy towarów, których przedmiotem jest przedsiębiorstwo lub zorganizowana część przedsiębiorstwa.

Wyłączenie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług ww. transakcji jest konsekwencją postanowień art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, który stanowi, iż w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu. Polskie przepisy VAT osiągają więc dozwolony przez dyrektywę skutek - tj. uznanie, że przeniesienie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części na inny podmiot nie jest dostawą, poprzez regulację zawartą w art. 6 ustawy o VAT.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest Przedsiębiorstwem Produkcyjno - Handlowo - Usługowym znajdującym się w stanie upadłości.

Planowane jest, że Banki, D. S. oraz Wnioskodawca zawrą umowę zakładającą współdziałanie w celu doprowadzenia do przeprowadzenia postępowania upadłościowego w następujący sposób.

Banki, Wnioskodawca oraz D. S. zamierzają przygotować wniosek o przekształcenie upadłości likwidacyjnej w upadłość z możliwością zawarcia układu likwidacyjnego wraz z propozycjami układowymi, w trybie przewidzianym w art. 271 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. (Dz. U. Nr 60, poz. 535, z późn. zm.) Prawo upadłościowe i naprawcze. W uzasadnieniu do wniosku ma zostać wskazane, że w wyniku zawarcia układu likwidacyjnego wierzyciele Wnioskodawcy zostaną zaspokojeni w wyższym stopniu, niż w przypadku upadłości likwidacyjnej. Po uprawomocnieniu się postanowienia zatwierdzającego układ sąd wyda postanowienie o zakończeniu postępowania upadłościowego.

Ponadto planowane jest, że w terminie do 90 dni od uprawomocnienia się postanowienia sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu likwidacyjnego dojdzie do spłaty zobowiązań Wnioskodawcy wobec innych niż Banki wierzycieli, do których spłaty Wnioskodawca będzie zobowiązany zgodnie z postanowieniami układu likwidacyjnego.

Po spłaceniu powyższych zobowiązań (tekst jedn. najpóźniej w terminie 90 dni od uprawomocnienia się postanowienia sądu w przedmiocie zatwierdzenia układu likwidacyjnego) dojdzie również do przeniesienia majątku Wnioskodawcy na Banki. Przeniesienie nastąpi w oparciu o postanowienia zatwierdzonego przez sąd układu likwidacyjnego i zostanie dokonane w formie aktu notarialnego pomiędzy Bankami a Wnioskodawcą, w trybie art. 271 Prawa upadłościowego.

Propozycja układu zakłada m.in., że każdy z Banków w celu zaspokojenia posiadanych wobec Wnioskodawcy wierzytelności, przejmie w drodze układu likwidacyjnego na współwłasność całość majątku Wnioskodawcy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie istnienia lub nieistnienia podstaw do zastosowania przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowiącego, iż przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług, nie definiuje pojęcia "przedsiębiorstwo" w celu jego określenia należy odwołać się odpowiednio do przepisów ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Podkreślić należy, iż ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien być on interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Zgodnie z art. 551 Kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo stanowi zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczony do prowadzenia działalności gospodarczej, który obejmuje w szczególności:

Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu.

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, iż najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, iż zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Natomiast z treści art. 306 ustawy z dnia 28 lutego 2003 r. - Prawo upadłościowe i naprawcze (Dz. U. Nr 60, poz. 535 z późn. zm.) wynika m.in. iż po ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku upadłego, syndyk niezwłocznie przystępuje do spisu inwentarza i oszacowania masy upadłości oraz sporządzenia planu likwidacyjnego. Syndyk składa w terminie jednego miesiąca od dnia ogłoszenia upadłości sędziemu-komisarzowi m.in. plan likwidacyjny, który powinien określać proponowane sposoby sprzedaży składników majątku upadłego, w szczególności sprzedaży przedsiębiorstwa, termin sprzedaży, preliminarz wydatków oraz ekonomiczne uzasadnienie dalszego prowadzenia działalności gospodarczej.

Natomiast zgodnie z art. 308 i 311 ust. 1 ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, po sporządzeniu spisu inwentarza i sprawozdania finansowego albo po złożeniu pisemnego sprawozdania ogólnego syndyk przeprowadza likwidację masy upadłości przez sprzedaż przedsiębiorstwa upadłego w całości lub jego zorganizowanych części, sprzedaż nieruchomości i ruchomości, przez ściągnięcie wierzytelności od dłużników upadłego i wykonanie innych jego praw majątkowych wchodzących w skład masy upadłości albo ich zbycie.

W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności.

Istotne jest jednakże dokonanie spostrzeżenia, iż w specyficznej sytuacji, w jakiej znajduje się przedsiębiorstwo po ogłoszeniu upadłości obejmującej likwidację majątku, jedynie w uzasadnionych ekonomiczne sytuacjach dochodzi do dalszego prowadzenia działalności gospodarczej, co oznacza, iż definicja przedsiębiorstwa w rozumieniu powyżej przywołanego art. 551 ustawy - Kodeks cywilny może zostać okrojona o wymóg przeznaczenia opisanego w nim zespołu składników do prowadzenia działalności gospodarczej. Konkluzja ta jest zgodna z art. 552 ustawy - Kodeks cywilny, który stanowi, iż czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Syndyk masy upadłości ma zamiar przenieść majątek Wnioskodawcy na Banki. Przeniesienie nastąpi w oparciu o postanowienia zatwierdzonego przez sąd układu likwidacyjnego i zostanie dokonane w formie aktu notarialnego pomiędzy Bankami a Wnioskodawcą, w trybie art. 271 Prawa upadłościowego.

Propozycja układu zakłada m.in., że każdy z Banków w celu zaspokojenia posiadanych wobec Wnioskodawcy wierzytelności, przejmie w drodze układu likwidacyjnego na współwłasność całość majątku Wnioskodawcy, obejmującego przedsiębiorstwo Wnioskodawcy w skład którego wchodzić będą:

* prawo do bezterminowego korzystania z oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa); obecnie Wnioskodawca korzysta z oznaczenia przedsiębiorstwa dzięki niewyłącznej, bezterminowej, nieodpłatnej, niezbywalnej, niepełnej licencji na znak towarowy udzielonej przez podmiot zewnętrzny; z punktu widzenia prawnego nabywca (Banki) będzie uprawniony do korzystania z oznaczenia indywidualizującego przedsiębiorstwo;

* nieruchomości, w tym prawo użytkowania wieczystego gruntów oraz własność gruntów, budynków, np. budynków produkcyjnych, hal rozładunkowych, magazynów, budynków administracyjnych, budynków biurowych;

* własność ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów oraz ruchomości obejmujące np. sprzęt produkcyjny, wyposażenie hal, budynków, sklepów, inwestycje w obcych środkach trwałych, wózki, komputery;

* prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;

* prawa i obowiązki wynikające z zawartych umów (umowy dzierżawy majątku zawarte z podmiotami zagranicznymi, umowy podpisane przez syndyka masy upadłościowej, umowy pożyczek, w których Wnioskodawca jest pożyczkodawcą);

* wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne (należności z tytułu udzielonych pożyczek, należności handlowe, udziały w innych spółkach);

* koncesje, licencje i zezwolenia (np. licencje na oprogramowanie komputerowe);

* patenty i inne prawa własności przemysłowej (np. wzory przemysłowe oraz znaki towarowe);

* tajemnice przedsiębiorstwa, np. receptury związane z określonym asortymentem;

* księgi i dokumenty związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa.

Przedmiotowe przeniesienie przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nastąpi z wyłączeniem z niego zobowiązań.

Wnioskodawca stwierdza, że w konsekwencji przejęcia całości majątku Wnioskodawcy, zgodnie z postanowieniami układu likwidacyjnego, wierzytelności Banków wynikające z umowy kredytu zostaną zaspokojone do określonej w układzie likwidacyjnym kwoty, odpowiadającej określonej przez strony wartości przejmowanego przez Banki majątku.

Pozostała część zobowiązań Wnioskodawcy wobec Banków zostanie umorzona na mocy postanowień układu likwidacyjnego.

W związku z powyższym, a także w związku ze spłatą zobowiązań Wnioskodawcy wobec pozostałych wierzycieli przed przeniesieniem majątku Wnioskodawcy na rzecz Banków oraz ich częściowej redukcji dokonanej zgodnie z postanowieniami układu likwidacyjnego, na Banki jako nabywców ogółu majątku Wnioskodawcy nie przejdą zobowiązania Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak przeniesienia zobowiązań nie wpływa na możliwość prowadzenia działalności gospodarczej, w szczególności nie powoduje zaburzenia funkcjonalnych związków pomiędzy pozostałymi składnikami majątku, które pozwalają na prowadzenie działalności. Tym samym pozostałe składniki majątkowe, po wyłączeniu zobowiązań, zdecydowanie posiadają zdolność do niezależnego działania gospodarczego, a więc spełniają warunek uznania ich za przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 k.c.

Ponadto, mając na uwadze zmianę treści art. 551 k.c. która weszła w życie z dniem 25 września 2003 r., należy uznać, że ustawodawca nie uznaje zobowiązań i obciążeń związanych z prowadzeniem przedsiębiorstwa za jego składnik. Element ten został wyłączony z definicji przedsiębiorstwa na mocy nowelizacji przewidzianej ustawą z dnia 14 lutego 2003 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 49, poz. 408). W uzasadnieniu do zmian wyjaśniono, że "wszelkie umowy dotyczące przeniesienia przedsiębiorstwa przenoszą na nabywcę właśnie jego aktywa; zobowiązania natomiast obciążają te aktywa i przejść na nabywcę bez zgody wierzycieli nie mogą".

Jednocześnie Wnioskodawca zauważa, że same przepisy Prawa upadłościowego wyraźnie wskazują że przeniesieniu składników majątkowych nie musi towarzyszyć przeniesienie zobowiązań, aby zostały one uznane za przedsiębiorstwo, w szczególności zgodnie z art. 317 ust. 2 Prawa upadłościowego "Nabywca przedsiębiorstwa upadłego nabywa je w stanie wolnym od obciążeń i nie odpowiada za zobowiązania upadłego. Wszelkie obciążenia na składnikach przedsiębiorstwa wygasają, z wyjątkiem obciążeń wymienionych w art. 313 ust. 3 i 4".

Ponadto Wnioskodawca stwierdza, że przejmowany przez Banki zespół składników majątkowych Wnioskodawcy stanowi przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 551 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Składniki majątku Wnioskodawcy przejmowane przez Banki stanowią organizacyjną i funkcjonalną całość, oraz tworzą pewien zorganizowany kompleks przeznaczony do realizacji celów gospodarczych.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż o ile po wcześniejszym uregulowaniu zobowiązań, o których mowa we wniosku, warunki wynikające z przepisu art. 55 #185; i art. 55 #178; ustawy - Kodeks cywilny zostaną spełnione, zamierzona przez Wnioskodawcę czynność zbycia przedsiębiorstwa będzie nosiła znamiona czynności, do której zastosowanie będzie miał przepis art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa.

Przy czym na powyższe uznanie, że przedmiotem wniesienia jest przedsiębiorstwo nie ma wpływu fakt, iż przedmiotowe przeniesienie dokonane zostanie na współwłasność trzech banków.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Należy jednak zwrócić uwagę, że analiza przedmiotu umów cywilnoprawnych nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 cyt. wyżej ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

W związku z powyższym, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska, czy przedmiotowa transakcja stanowi zbycie przedsiębiorstwa w rozumieniu prawa cywilnego.

Należy wskazać, iż definitywnej oceny przedmiotu czynności prawnej dokonuje sam podatnik, który jest w pełni zorientowany, czy wyłączone z tej czynności składniki przedsiębiorstwa (zobowiązania) nie spowodują utraty przez to przedsiębiorstwo przymiotów, o których mowa w przytoczonych wcześniej przepisach Kodeksu cywilnego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Jednocześnie należy zauważyć, iż powołane przez Wnioskodawcę interpretacje wydane zostały w indywidualnych sprawach osądzonych w konkretnych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, ponadto nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.