IBPP1/443-384/09/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2009 r. (data wpływu do tut. organu 22 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 2 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży udziałów w gruntach - jest prawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży udziałów w gruntach.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 maja 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w dniu 4 czerwca 2007 r., wraz z mężem i 2 znajomymi nabył nieruchomość położoną w N. obejmującą działkę stanowiącą grunty orne obszaru 1 hektar 2 ary i 78 metrów. Działkę Wnioskodawca nabył z zamiarem podziału pomiędzy 3 nabywców (1 małżeństwo i 2 osoby fizyczne) i z zamiarem budowy domów jednorodzinnych dla siebie. Wnioskodawca dokonał nieco innego podziału działki niż zamierzał na wstępie z powodu łatwiejszego doprowadzenia mediów (powstały 3 bardzo długie, wąskie parcele). W takiej sytuacji każdy z nabywców zostawił dla siebie 1 działkę o obszarze ok. 15 arów.

W dniu 25 listopada 2008 r. sprzedano część nieruchomości o pow. 0,0869ha (nadal są to grunty rolne) za sumę 74.520 zł. (Wnioskodawca wraz z mężem otrzymał 1/3 tej kwoty czyli 28.840 zł).

Cały ten obszar nie jest ujęty w planie zagospodarowania jako działki budowlane, lecz wciąż są gruntem rolnym.

W dniu 27 lutego 2009 r. sprzedano cześć nieruchomości o pow. 0,0831ha za sumę 66.480 zł (Wnioskodawcy wraz z mężem przypadła 1/3 tej kwoty czyli 22.160 zł).

Na swojej działce Wnioskodawca wraz z mężem rozpoczyna budowę domu jednorodzinnego w bieżącym roku.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że nie prowadzi i nigdy nie prowadził działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT.

Nieruchomość gruntowa o pow. 1,0278ha została podzielona na 9 działek w następujący sposób: 3 działki po ok. 15 arów, z których każda jest wyłączną własnością jednego właściciela i 6 działek po ok. 7 arów - te 6 działek jest współwłasnością 3 właścicieli, czyli do Wnioskodawcy wraz z mężem należy 1/3 każdej działki. Wnioskodawca nie dzielił swojej działki o pow. ok. 15 arów.

Wnioskodawca sprzedał 1 działkę w 2008 r. z nabytej w 2007 r. nieruchomości (ta działka to współwłasność - Wnioskodawca otrzymał 1/3 sumy).

Nieruchomość o pow.1,0278 ha można było nabyć w całości - była to działka za duża i za droga dla Wnioskodawcy wraz z mężem stąd kupiono ją w trójkę czyli z 2 znajomymi.

Nieruchomość została podzielona przez geodetę inaczej niż początkowo zamierzono. Powstały 3 długie wąskie, niewygodne do zabudowy działki. Dlatego Wnioskodawca zatrzymał sobie ok. 15 arów a pozostałą część podzielono na 6 działek w kształcie nadającym się pod zabudowę jednorodzinną.

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca wraz z mężem przeznaczy na budowę domu jednorodzinnego dla własnej rodziny i na doprowadzenie mediów (gaz, woda, prąd) do działki będącej własnością Wnioskodawcy wraz z mężem.

Wnioskodawca jest w trakcie doprowadzania ww. mediów do swojej działki z uwagi na rozpoczynającą się budowę swojego domu.

Grunt nie był przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywany ani nikomu dzierżawiony - leżał odłogiem.

Działki nie były przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych korzyści. Wnioskodawca nie ma planów zagospodarowania przestrzennego gruntów, które nabył. Uzyskał zgodę odpowiedniej instytucji na zabudowę jednorodzinną.

Działka, której jest Wnioskodawca właścicielem i działki, których jest współwłaścicielem (czyli cały obszar 1,0278ha) jest terenem niezabudowanym.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży oprócz wymienionych we wniosku.

Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów, nie składał deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy należy zapłacić podatek VAT od sumy uzyskanej za sprzedane działki. Teren został nabyty w celu budowy domów jednorodzinnych dla Wnioskodawcy i własnych rodzin.

Zdaniem Wnioskodawcy ta sprzedaż nieruchomości nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż z tego tytułu Wnioskodawca nie jest podatnikiem VAT. Poza tym nieruchomości rolne są zwolnione z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego udziałów w nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych udziałów w działkach, z majątku osobistego, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż została wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie było czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, Wnioskodawca w dniu 4 czerwca 2007 r., wraz z mężem i 2 znajomymi nabył nieruchomość obejmującą działkę stanowiącą grunty orne o pow. 1,0278ha. Nieruchomość o pow.1,0278 ha można było nabyć w całości - była to działka za duża i za droga dla Wnioskodawcy wraz z mężem stąd kupiono ją w trójkę czyli z 2 znajomymi. Działkę Wnioskodawca nabył z zamiarem podziału pomiędzy 3 nabywców (1 małżeństwo i 2 osoby fizyczne) i z zamiarem budowy domów jednorodzinnych dla siebie. Nieruchomość została podzielona przez geodetę inaczej niż początkowo zamierzono. Powstały 3 długie wąskie, niewygodne do zabudowy działki. Dlatego Wnioskodawca zatrzymał sobie ok. 15 arów a pozostałą część podzielono na 6 działek w kształcie nadającym się pod zabudowę jednorodzinną. Zatem nieruchomość została podzielona na 9 działek w następujący sposób: 3 działki po ok. 15 arów, z których każda jest wyłączną własnością jednego właściciela i 6 działek po ok. 7 arów, które są współwłasnością 3 właścicieli, czyli do Wnioskodawcy wraz z mężem należy 1/3 każdej działki. Wnioskodawca nie dzielił swojej 1 działki o pow. ok. 15 arów.

W dniu 25 listopada 2008 r. sprzedano część nieruchomości o pow. 0,0869ha (Wnioskodawca wraz z mężem otrzymał 1/3 kwoty ze sprzedaży). Cały ten obszar nie jest ujęty w planie zagospodarowania jako działki budowlane, lecz wciąż jest gruntem rolnym. Wnioskodawca stwierdził, że nie ma planów zagospodarowania przestrzennego gruntów, które nabył. Uzyskał jednak zgodę odpowiedniej instytucji na zabudowę jednorodzinną.

Następnie w dniu 27 lutego 2009 r. sprzedano cześć nieruchomości o pow. 0,0831ha (Wnioskodawcy wraz z mężem przypadła 1/3 kwoty ze sprzedaży).

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek Wnioskodawca wraz z mężem zamierza przeznaczyć na budowę domu jednorodzinnego dla własnej rodziny i na doprowadzenie mediów (gaz, woda, prąd) do działki będącej własnością Wnioskodawcy wraz z mężem.

Grunt nie był przez Wnioskodawcę w żaden sposób wykorzystywany ani nikomu dzierżawiony - leżał odłogiem. Działki nie były też przedmiotem najmu, dzierżawy i Wnioskodawca nie czerpał z nich żadnych korzyści.

Działka, której jest Wnioskodawca właścicielem i działki, których jest współwłaścicielem (czyli cały obszar 1,0278ha) jest terenem niezabudowanym.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych przeznaczonych do sprzedaży oprócz wymienionych we wniosku i nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów, nie składał deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R. Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT i nie prowadzi działalności gospodarczej.

Z powyższego wynika, iż dostawę sprzedanych przedmiotowych udziałów w niezabudowanych nieruchomościach uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy ww. udziałów w działkach, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. udziałów działał w takim charakterze, zwłaszcza, że zakupione udziały w gruntach nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych, na działkach Wnioskodawca nie dokonał żadnego uatrakcyjnienia. Ponadto sprzedane działki, których Wnioskodawca był współwłaścicielem nie były też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu.

Należy wskazać, że działkę, która następnie została podzielona, nabyto z zamiarem podziału pomiędzy trzech nabywców w celu budowy dla siebie domów jednorodzinnych. Wnioskodawca nabył działkę na współwłasność wraz z innymi osobami, gdyż można było ją nabyć w całości, a była za duża i za droga dla samego Wnioskodawcy i jego małżonka. Nieruchomość ta, z uwagi na łatwiejsze doprowadzenie mediów, została podzielona w inny sposób niż planowano na wstępie, na skutek czego powstały trzy długie i wąskie parcele niewygodne do zabudowy, zatem dokonano podziału na mniejsze działki jak wskazano wyżej. Wnioskodawca postanowił pozostawić dla siebie jedną działkę, na której rozpoczyna budowę swojego domu, na którą zamierza przeznaczyć środki uzyskane ze sprzedaży udziałów w działkach. Ponadto Wnioskodawca nie prowadzi i nie prowadził żadnej działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem podatku VAT, nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży ani nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów, nie składał deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca sprzedając udziały w 2 niezabudowanych działkach korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych udziałów w działkach nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe, przy założeniu, że zamiarem nabycia nieruchomości było wyłącznie zaspokojenie celu osobistego Wnioskodawcy w postaci budowy domu jednorodzinnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności, gdyby działka została nabyta z zamiarem podziału i sprzedaży lub w celu lokaty kapitału) lub stanu prawnego.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy - Pani M.

Natomiast jeżeli drugi z małżonków lub pozostali współwłaściciele gruntów są zainteresowani otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązani są do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiednich dla nich stanów faktycznych (zdarzeń przyszłych), zapytania i własnych stanowisk w sprawie oraz dokonania odrębnych opłat.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.