IBPP1/443-364/10/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 21 kwietnia 2010 r. (data wpływu 22 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Biura w dniu 13 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 22 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy nieruchomości.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. Biura w dniu 13 lipca 2010 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 lipca 2010 r., znak: IBPBI/2/423-605/10/MS, IBPP1/443-364/10/AW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę o powierzchni 2,76 ha, położoną w miejscowości L. Zgodnie z Planem Zagospodarowania Przestrzennego Gminy M.uchwalonym przez Radę Gminy M. uchwałą nr XXVIII/247/05 z dnia 2 grudnia 2005 r. (Dz. U. Woj. M. z dnia 6 marca 2006 r. nr 106 poz. 659) działka ta znajduje się na terenach o symbolu:

* MU1 - tereny mieszkaniowo-usługowe,

* KTE70 - droga ekspresowa,

* KTL12 - ulice lokalne.

Przedmiotowa działka jest niezabudowana, użytkowana cały czas rolniczo, jest od niej opłacany podatek rolny. Nieruchomość ta wchodzi w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku roinym. Została ona nabyta w 1986 r. na podstawie decyzji Naczelnika Gminy M.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT od 1993 r. z tytułu prowadzonej działalności roiniczej.

Działka nr 648/88 o pow. 2,76 ha o której mowa jest opodatkowana podatkiem roinym. Dla działki tej nigdy nie wydano decyzji warunkach zabudowy, jak również nikt o taką decyzję nie występuje.

Grunt o którym mowa we wniosku wprowadzono do ewidencji środków trwałych /księga inwentarzowa/.

Grunt o którym mowa użytkowany jest rolniczo przez Wnioskodawcę od 1949 r.. W 1986 r. grunt ten został wykupiony od Skarbu Państwa /PFZ/ na podstawie decyzji Naczelnika Gminy w M.

Grunt, który jest przeznaczony do sprzedaży jest wykorzystywany do produkcji rolnej towarowej /zboża: pszenica ozima, jara, jęczmień jary/, ziarno sprzedaje się do Zakładów lub innym nabywcom.

Płatności bezpośrednie do tego gruntu uzyskuje się od 2004 r. Za rok 2009 r. dopłata wyniosła 2,76 ha x 863,45 = 2383,12 zł, uzyskano zwrot podatku akcyzowego od zużytego oleju napędowego 2,76 ha x 86 zł - 237,36 zł oraz dopłatę do zużytego materiału siewnego.

Grunt o którym mowa we wniosku nigdy nie był i nie jest przedmiotem umów dzierżawnych, czy innych umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie, które wpłynęło do tut. Biura w dniu 13 lipca 2010 r.):

Czy sprzedaż tej działki podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w piśmie, które wpłynęło do tut. Biura w dniu 13 lipca 2010 r.), sprzedaż tej działki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany odpowiednio w art. 7 I art. 8 ustawy o VAT. Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Towarami w rozumieniu ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienionew klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca - Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna, jest czynnym podatnikiem VAT od 1993 r. z tytułu prowadzonej działalności rolniczej.

Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę o powierzchni 2,76 ha, położoną w miejscowości L. Zgodnie z Planem Zagospodarowania Przestrzennego Gminy M., działka ta znajduje się na terenach o symbolu:

* MU1 - tereny mieszkaniowo-usługowe,

* KTE70 - droga ekspresowa,

* KTL12 - ulice lokalne.

Przedmiotowa działka jest niezabudowana, użytkowana cały czas rolniczo, jest od niej opłacany podatek rolny. Nieruchomość ta wchodzi w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Została ona nabyta w 1986 r. na podstawie decyzji Naczelnika Gminy M.

Działka nr 648/88 o pow. 2,76 ha o której mowa jest opodatkowana podatkiem rolnym. Dla działki tej nigdy nie wydano decyzji warunkach zabudowy, jak również nikt o taką decyzję nie występuje.

Grunt o którym mowa we wniosku wprowadzono do ewidencji środków trwałych /księga inwentarzowa/.

Grunt o którym mowa użytkowany jest rolniczo przez Wnioskodawcę od 1949 r.. W 1986 r. grunt ten został wykupiony od Skarbu Państwa /PFZ/ na podstawie decyzji Naczelnika Gminy w M.

Grunt, który jest przeznaczony do sprzedaży jest wykorzystywany do produkcji rolnej towarowej /zboża: pszenica ozima, jara, jęczmień jary/, ziarno sprzedaje się do Zakładów lub innym nabywcom.

Wnioskodawca od 2004 r. uzyskuje płatności bezpośrednie (dopłaty unijne) do tego gruntu. Za rok 2009 r. dopłata wyniosła 2,76 ha x 863,45 = 2383,12 zł, uzyskano zwrot podatku akcyzowego od zużytego oleju napędowego 2,76 ha x 86 zł - 237,36 zł oraz dopłatę do zużytego materiału siewnego.

Grunt o którym mowa we wniosku nigdy nie był i nie jest przedmiotem umów dzierżawnych, czy innych umów.

Należy zauważyć, że Wnioskodawca będąc zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT - jako właściciel ww. niezabudowanej działki nr 648/88 o pow. 2,76 ha, która była przez niego cały czas użytkowana rolniczo (wchodzi w skład gospodarstwa rolnego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym) zamierza ją sprzedać.

Na mocy art. 41 ust. 1 cyt. ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy o podatku od towarów i usług zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy stwierdza się, iż opodatkowaniu podlegają dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane 22% stawką podatku są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w ustawie o VAT nie wskazał na postawie jakich kryteriów należy daną nieruchomość gruntową uznać jako przeznaczoną pod zabudowę czy też nie. Należy zatem uznać, iż ustawodawca dopuszcza w tej materii możliwość korzystania z innych aktów prawnych czy też aktów administracyjnych regulujących te kwestie.

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o planowaniu, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Należy uznać, iż podmiotem właściwym do dokonywania przeznaczenia danego gruntu, jako budowlanego lub też nie, jest gmina, a zatem źródłem wywodzenia czy dana nieruchomość gruntowa jest przeznaczona pod zabudowę czy też nie, są akty prawne lub administracyjne wydane przez właściwą jednostkę samorządową.

Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Zatem w miejscowym pianie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.

Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej-przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy, określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Zgodnie natomiast z art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Należy również zauważyć, że ustawa o VAT w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą.

Jak wykazano powyżej o przeznaczeniu gruntu rozstrzyga odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, iż zamierza sprzedać ww. niezabudowaną działkę nr 648/88 o pow. 2,76 ha oznaczoną zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego jako:

* MU1 - tereny mieszkaniowo-usługowe,

* KTE70 - droga ekspresowa,

* KTL12 - ulice lokalne

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz PKOB nie definiują pojęć "budynek", "budowla". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), zgodnie z którym w art. 3 pkt 1 wskazano, że ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym-należy przez to rozumieć:

Zgodnie z art. 3 pkt 2 tej ustawy pod pojęciem budynku - należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

W myśl art. 3 pkt 3 ustawy - Prawo budowlane ilekroć w ustawie jest mowa o budowli - należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Natomiast pod pojęciem obiektu liniowego należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego (art. 3 pkt 3a ustawy - Prawo budowlane).

Ponadto zgodnie z rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), w klasie 2112 jako obiekty inżynierii lądowej i wodnej ujęto ulice i drogi pozostałe, obejmujące drogi na obszarach miejskich i zamiejskich, w tym: skrzyżowania, węzły komunikacyjne i parkingi, np.: drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi i strefy dla pieszych, wraz z instalacjami do oświetlenia dróg i sygnalizacji, nasypami, rowami, słupkami bezpieczeństwa, przepustami pod drogami i urządzeniami odwadniającymi drogi.

Mając powyższe na względzie należy zaznaczyć, że na przedmiotowej nieruchomości gruntowej docelowo zostaną wybudowane obiekty mieszkaniowo-usługowe, droga ekspresowa i ulice lokalne, które w świetle ww. przepisów sa budynkami i budowlami. Przedmiotowa działka mimo jej rolniczego wykorzystywania przeznaczona jest zatem w całości pod zabudowę.

W świetle powyższego jeżeli przedmiotowa nieruchomość gruntowa zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego oznaczona jest jako:

* MU1 - tereny mieszkaniowo-usługowe,

* KTE70 - droga ekspresowa,

* KTL12 - ulice lokalne

należy uznać, że jej dostawa winna być opodatkowana 22% stawką podatku VAT.

Reasumując, dla potrzeb podatku od towarów i usług za teren niezabudowany należy uznać taki teren, na którym nie znajdują się budynki, budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W sytuacji dostawy nieruchomości niezabudowanej, lecz przeznaczonej pod zabudowę należy taką transakcję opodatkować 22% stawką podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Roiniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi -Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.