IBPP1/443-355/10/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu 20 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług oraz zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie określenia czy Urząd Gminy i Gmina powinny stosować dwa odrębne numery NIP czy podatnikiem podatku VAT powinna być Gmina oraz czy Urząd Gminy jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może posługiwać się nr NIP Gminy - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 kwietnia 2010 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług oraz zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników w zakresie określenia czy Urząd Gminy i Gmina powinny stosować dwa odrębne numery NIP czy podatnikiem podatku VAT powinna być Gmina oraz czy Urząd Gminy jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych może posługiwać się nr NIP Gminy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Gmina w myśl art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r., o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy o VAT nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na podstawie powyższego deklaracje VAT-7 są składane w imieniu Gminy. Podatnikiem VAT czynnym jest GMINA W. URZĄD GMINY W., bowiem właśnie Gminie W. Urząd Gminy przypisany jest Numer Identyfikacji Podatkowej. Powołując się na art. 33 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) Urząd gminy jest jedynie aparatem pomocniczym organu gminy, bowiem wójt, działając jako organ wykonawczy gminy, wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Urząd jest strukturą organizacyjną mającą na celu realizację zadań spoczywających na gminie. W zakresie podatku od towarów i usług, działa wyłącznie w imieniu i na rzecz gminy.

Urząd Gminy W. nie posiada odrębnego numeru NIP jednak jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne swoich pracowników oraz zaliczek na podatek dochodowy i do tych celów stosuje także NIP nadany ostatecznie dla Gmina W. Urząd Gminy.

Ostatecznie oznacza, że zanim dla potrzeb VAT Wnioskodawca uzyskał nazwę Gmina W. Urząd Gminy, jednostka nazywała się Urząd Gminy. Do ciągłych aktualizacji nawoływały liczne coraz to nowe i odmienne interpretacje oraz rozbieżności czy Gmina i Urząd powinny mieć jeden czy dwa osobne numery NIP. Dotychczas bliskie Wnioskodawcy było stanowisko, że Gmina i Urząd Gminy są ze sobą nierozerwalnie związane, stąd przyznany NIP dla Gmina W. Urząd Gminy nie budził wątpliwości. Gmina działa przez organy. Organem wykonawczym jest wójt. Urząd Gminy jest tylko aparatem pomocniczym organu wykonawczego, który nie posiada osobowości prawnej. Gmina działając przez swój organ realizuje zadania nałożone odrębnymi przepisami. Zgłoszenie na formularzu VAT-R, a więc zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, zostało dokonane dla Urzędu Gminy, przy jednoczesnym podaniu nr REGON urzędu. W 2002 r. dokonano zgłoszenia aktualizacyjnego na formularzu NIP-2 (po licznych dyskusjach na temat kto jest podatnikiem VAT Gmina czy Urząd..., wśród specjalistów w zakresie VAT, a tym samym w prasie, szkoleniach) i ostatecznie przyznany wcześniej NIP przypisano Gminie W. Urząd Gminy W., przy jednoczesnej aktualizacji numeru REGON przypisanego gminie.

Jednak po najnowszych interpretacjach i coraz częściej powtarzającym się stanowisku, że Gmina i Urząd powinny mieć odrębne numery NIP (Gmina dla potrzeb VAT, Urząd jako płatnik PIT) rejestracja Wnioskodawcy budzi wątpliwości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

3B. Oraz czy jednocześnie dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego dla Urzędu Gminy Wręczyca Wielka na odpowiednim formularzu przeznaczonym dla osób prawnych lub jednostek organizacyjnych nie mających osobowości prawnej, które są podatnikiem lub płatnikiem.

4B. Oraz wystąpić o nadanie NIP dla Gminy W....

Zdaniem Wnioskodawcy:

3B. Należy wystąpić o nadanie NIP dla Urzędu Gminy W. dla potrzeb rozliczania składek na ubezpieczenia społeczne pracowników oraz zaliczek na podatek dochodowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że z uwagi na powiązanie przedstawionych przez Wnioskodawcę zdarzeń przyszłych postanowiono ująć je w jednej interpretacji.

Zagadnienia dotyczące posiadania i posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej NIP znajdują swoje uregulowania prawne w przepisach ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.).

Artykuł 2 ust. 1 cytowanej ustawy stanowi, iż osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej, które na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami podlegają obowiązkowi ewidencyjnemu oraz otrzymują numery identyfikacji podatkowej "NIP".

Obowiązkowi ewidencyjnemu zgodnie ust. 2 i 3 podlegają również podmioty, jeżeli na podstawie odrębnych ustaw są podatnikami, a w szczególności zakłady (oddziały) osób prawnych oraz płatnicy podatków i składek na ubezpieczenia społeczne lub zdrowotne. Podmioty te również otrzymują numery NIP.

W myśl art. 5 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Każdy więc podmiot posiadający status podatnika lub płatnika podatków lub płatnika składek ubezpieczeniowych i zdrowotnych jest obowiązany do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego. Czyli odrębnie podatnik i odrębnie płatnik. Przy czym dokonujący zgłoszenia identyfikacyjnego otrzymuje wyłącznie jeden NIP. Podkreślić również należy, iż nie jest prawnie dopuszczalna sytuacja nadania jednego numeru NIP dwóm podmiotom (np. i gminie i urzędowi gminy), z których jeden jest np. podatnikiem podatku od towarów i usług, a drugi podatnikiem lub płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych oraz posługiwanie się numerem NIP nadanym innemu podmiotowi (np. przez gminę NIP-em nadanym urzędowi gminy). Numer identyfikacji podatkowej nie może być używany w oderwaniu od nazwy podmiotu, która występuje w decyzji o nadaniu numeru identyfikacji podatkowej. Należy także wskazać, że numer identyfikacji podatkowej może być przypisany wyłącznie jednemu podatnikowi (płatnikowi). Zgodnie bowiem z zapisem art. 11 cytowanej wyżej ustawy podatnik jest zobowiązany do podawania numeru identyfikacji podatkowej na wszelkich dokumentach związanych z wykonywaniem zobowiązań podatkowych oraz niepodatkowych należności budżetowych. Inaczej rzecz ujmując identyfikacja danego podatnika, a tym samym wynikających z tego tytułu obowiązków odbywa się na podstawie nadanego mu numeru identyfikacji podatkowej.

Podstawową więc przesłanką decydującą o nadaniu danemu podmiotowi numeru identyfikacji podatkowej jest podleganie przez niego na mocy obowiązujących ustaw podatkowych jakiemukolwiek obowiązkowi podatkowemu. Nadanie numeru identyfikacji podatkowej jest więc sprawą wtórną, gdyż poprzedzić je musi ustalenie, czy podmiot jest podatnikiem lub płatnikiem.

Artykuł 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) zawiera definicję "płatnika", którym jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu. Płatnikami podatków (także składek ubezpieczeniowych) są zatem zakłady pracy obowiązane obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakład pracy, a w spółdzielniach pracy - wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej (art. 31 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 z późn. zm.).

Pracownicy samorządowi są zatrudniani w urzędach gminy. Zatem zakładem pracy dla tych osób jest urząd gminy i na nim spoczywa obowiązek poboru zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy. Powyższe wynika z przepisów ustawy o pracownikach samorządowych z dnia 21 listopada 2008 r. (Dz. U. z 2008 r. Nr 223, poz. 1458), które określają status prawny pracowników samorządowych i ich zakład pracy.

Powyższe oznacza, że urząd gminy jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od dokonywanych wypłat ze stosunku pracy zatrudnianych pracowników samorządowych.

Jest także płatnikiem składek ZUS na ubezpieczenie społeczne.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego mimo, iż na podstawie art. 6 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 15 lutego 1991 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) jest zwolniona od podatku dochodowego zachowuje w cytowanym zakresie status podatnika. Podatnikiem jest również w zakresie podatku od towarów i usług. W związku z tym podlega obowiązkowi ewidencyjnemu.

Wskazywany art. 5 ust. 1 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, mówiący o jednokrotności zgłoszenia identyfikacyjnego, co wyraźnie wynika z jego treści, ma odniesienie do podatników. Wynikająca z niego zasada jednokrotności zgłoszenia identyfikacyjnego nie może więc odnosić się do sytuacji mającej miejsce w przedmiotowej sprawie, tj. posiadania numeru identyfikacji podatkowej jedynie przez urząd gminy będący aparatem pomocniczym podatnika podatku VAT. Nadanie urzędowi numeru identyfikacji podatkowej związane jest przede wszystkim ze statusem płatnika.

Jak wspomniano wyżej co do zasady w zakresie podatku od towarów i usług podatnikiem jest gmina.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W ust. 2 tego artykułu zawarta została definicja działalności gospodarczej. W myśl tego przepisu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Tak szerokie ujęcie definicji działalności gospodarczej powoduje, że podmioty wykonujące taką działalność traktowane są jako podatnicy podatku VAT niezależnie od ich statusu, poza wyłączeniami określonymi w tej ustawie. By ocenić, czy podatnikiem podatku VAT w określonym przez ustawę o VAT zakresie jest gmina, czy też urząd gminy, mając na względzie definicję podatnika zawartą w ustawie o VAT, należy określić status tych podmiotów, a więc sięgnąć trzeba do uregulowań zawartych w ustawie o samorządzie gminnym.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną. Osobowość prawna gminy wynika z ustawy. Uzyskanie osobowości prawnej nie wiąże się więc w tym przypadku z koniecznością dokonania wpisu w określonych rejestrach.

Urząd gminy, co wyraźnie wynika z art. 33 ust. 1 tej ustawy, jest jednostką pomocniczą gminy. Stosownie bowiem do tego przepisu wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. W literaturze przez urząd rozumie się albo zespół kompetencji przysługujących organowi, albo szczególną nazwę organu administracji publicznej, albo też zespół osób przydany organowi do pomocy w wykonywaniu jego kompetencji. Ustawa o samorządzie gminnym urząd gminy traktuje jako jednostkę organizacyjną zapewniającą obsługę administracyjną, organizacyjną i techniczną wójta, jest to więc aparat pomocniczy organów gminy.

Z powyższej konstrukcji prawnej, jednoznacznie więc wynika, iż urząd gminy uczestnicząc w realizacji określonych zadań spoczywających na Gminie, a skutkujących obowiązkiem podatkowym, na przykład w zakresie podatku od towarów i usług, występuje wyłącznie jako jednostka organizacyjna wspomagająca wykonywanie zadań przez gminę i nie jest zdolny do podejmowania samodzielnych działań we własnym imieniu i na własny rachunek w tym zakresie.

Zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020) urząd gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno organizacyjnej te osoby prawne.

Skoro gmina posiada osobowość prawną, a przy tym wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność zadania określone w ustawie o samorządzie gminnym, to gmina, a nie urząd jest w tym zakresie podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT. Z treści bowiem wskazanych wyżej przepisów wynika, że w przypadku gdy czynności opodatkowane dokonywane są w imieniu i na rzecz jednostki samorządu terytorialnego, to podatnikiem podatku od towarów i usług jest gmina, a nie jej aparat pomocniczy.

Analiza wymienionych wyżej przepisów ustawy VAT wskazuje, iż w przypadku wykonywania przez organ władzy publicznej czynności podlegających temu podatkowi, podatnikami są właściwe gminy, powiaty, województwa jako jedyne jednostki samorządu terytorialnego wyposażone w osobowość prawną z mocy ustawy, bez potrzeby wpisywania tego do żadnego rejestru. Osobowości prawnej nie mają natomiast urzędy gmin oraz inne jednostki samorządowe. Osoby prawne działają poprzez swoje organy, co jest zgodne także z art. 38 Kodeksu cywilnego, w myśl którego osoba prawna działa poprzez swoje organy w sposób przewidziany w ustawie i w opartym na jej statucie. Okoliczność, iż wszelkie działania w imieniu danej gminy realizuje urząd gminy nie może mieć istotnego znaczenia dla kwestii podmiotowości podatkowej gminy w zakresie podatku od towarów i usług. Urząd gminy wykonując czynności cywilnoprawne zastrzeżone dla gminy nie działa samodzielnie, lecz w imieniu gminy. Reasumując, obsługujący Gminę urząd nie może występować we własnym imieniu w sprawach będących w kompetencji Gminy.

Stąd też nie powinno budzić wątpliwości, iż w przypadku wykonywania przez jednostki samorządu terytorialnego czynności cywilnoprawnych podlegających podatkowi od towarów i usług, podatnikiem tego podatku jest właściwa jednostka samorządu terytorialnego, posiadająca osobowość prawną.

Powyższe ma bezpośrednie znaczenie w rozpatrywanej sprawie, albowiem nie ulega wątpliwości, iż zgodnie z przepisami wymienionej na wstępie ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników oraz płatników, obowiązek ewidencyjny związany z otrzymaniem numeru identyfikacji podatkowej (NIP) ciąży na podatnikach (art. 2 ust. 1 i art. 5 ust. 1 cyt. ustawy), a także na podmiotach, będących jedynie płatnikami podatków oraz składek na ubezpieczenia społeczne i zdrowotne (art. 1, art. 2 ust. 3 i art. 5 ust. 6 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4, 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na mocy § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Zgodnie z § 5 ust. 1 pkt 1 i pkt 2 rozporządzenia, faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży powinna zawierać m.in. co najmniej: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy; numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11.

W myśl z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133..

Z wniosku wynika, iż deklaracje VAT-7 są składane w imieniu Gminy. Podatnikiem VAT czynnym jest GMINA W. URZĄD GMINY W., bowiem właśnie Gminie W. Urząd Gminy przypisany jest Numer Identyfikacji Podatkowej. Urząd Gminy W. nie posiada odrębnego numeru NIP jednak jako płatnik składek na ubezpieczenia społeczne swoich pracowników oraz zaliczek na podatek dochodowy i do tych celów stosuje także NIP nadany ostatecznie dla Gmina W. Urząd Gminy.

Ostatecznie oznacza, że zanim dla potrzeb VAT Wnioskodawca uzyskał nazwę Gmina W. Urząd Gminy, jednostka nazywała się Urząd Gminy. Dotychczas bliskie Wnioskodawcy było stanowisko, że Gmina i Urząd Gminy są ze sobą nierozerwalnie związane, stąd przyznany NIP dla Gmina W. Urząd Gminy nie budził wątpliwości. Gmina działa przez organy. Gmina działając przez swój organ realizuje zadania nałożone odrębnymi przepisami. Zgłoszenie na formularzu VAT-R, a więc zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowego, zostało dokonane dla Urzędu Gminy, przy jednoczesnym podaniu nr REGON urzędu. W 2002 r. dokonano zgłoszenia aktualizacyjnego na formularzu NIP-2 i ostatecznie przyznany wcześniej NIP przypisano Gminie W. Urząd Gminy W., przy jednoczesnej aktualizacji numeru REGON przypisanego gminie.

W świetle przytoczonych powyżej przepisów należy stwierdzić, iż posiadanie przez urząd gminy nadanego numeru identyfikacji podatkowej z tytułu wykonywania obowiązków płatnika podatków nie może zostać uznane za wypełnienie obowiązku dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego, ciążącego na gminie jako podatniku podatku dochodowego od osób prawnych i podatniku podatku VAT.

W związku z powyższym, stosownie do przepisów ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników i płatników, Gmina jako osoba prawna wykonująca jakiekolwiek czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem VAT, będzie miała obowiązek złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego w celu uzyskania numeru NIP.

Natomiast, urząd gminy, obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego obowiązany jest posiadać własny NIP, gdy dokonuje rozliczeń jako płatnik np. podatku dochodowego od osób fizycznych czy składek ZUS. Jednak dla celów rozliczeń w zakresie podatku od towarów i usług, w związku z realizacją zadań Gminy, winien posługiwać się NIP nadanym samorządowej osobie prawnej.

Wszelkie zatem dokumenty wymagające oznaczenia numerem identyfikacji podatkowej, z tytułu czynności przypisanych prawnie Gminie, powinny być sygnowane numerem NIP osoby prawnej, w której imieniu wykonywane są czynności, tj. w takim przypadku numerem NIP Gminy.

Podsumowując, w opisanej sytuacji Gmina obowiązana jest do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego w celu nadania jej numeru NIP jako podatnikowi, natomiast urząd gminy winien posługiwać się nadanym mu NIP - em dokonując rozliczeń jako płatnik podatku dochodowego od osób fizycznych i składek ZUS.

Należy również zauważyć, iż stosownie do art. 9 ust. 1 o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników oraz płatników, podatnicy mają obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym przez dokonanie zgłoszenia aktualizacyjnego do właściwego naczelnika urzędu skarbowego określonego w art. 4. Oznacza to, iż obowiązek aktualizowania danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym jest nierozerwalnie związany z późn. zm. w danych, które były podstawą do zgłoszenia identyfikacyjnego.

W rozpatrywanej sprawie nie ma więc możliwości poprzez aktualizację danych objętych zgłoszeniem identyfikacyjnym urzędu gminy dokonać zgłoszenia identyfikacyjnego gminy. Jak wykazano powyżej Gmina jest zobowiązana do złożenia zgłoszenia identyfikacyjnego jako podatnik, natomiast urząd gminy zobowiązany jest do posługiwania się nadanym mu NIP-em jako płatnik. Zatem Gmina i urząd gminy nie mogą posługiwać się do celów rozliczeń podatku VAT oraz zaliczki podatku dochodowego odprowadzanego przez urząd gminy od wynagrodzeń pracowników jednym numerem NIP.

W oparciu o powyższe należy również stwierdzić, iż nie ma żadnych podstaw prawnych do wystąpienia z wnioskiem o zmianę decyzji administracyjnej o nadaniu numeru NIP, której konsekwencją jest jednoznaczna identyfikacja podmiotu (urzędu gminy) poprzez jego NIP i nazwę.

Reasumując: odpowiadając na pytania Wnioskodawcy należy stwierdzić, że:

Ad. 1 - Gmina i Urząd Gminy powinny posiadać dwa odrębne numery identyfikacji podatkowe - Gmina jako podatnik podatku od towarów i usług, natomiast Urząd Gminy jako płatnik - tym samym w zakresie pytania nr 1 stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe;

Ad. 2 - przyznany NIP jest numerem Urzędu Gminy, gdyż ze stanu faktycznego wynika, że pierwotne zgłoszenie zostało dokonane przez Urząd Gminy, a dopiero potem w wyniku aktualizacji dopisano do nazwy Gminę, co nie jest prawidłowe - tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 należało uznać za nieprawidłowe;

Ad. 4A i 4B - Urząd Gminy winien dokonać zgłoszenia aktualizacyjnego celem wyeliminowania z nazwy członu dotyczącego "Gminy" oraz Gmina winna wystąpić z nowym zgłoszeniem o nadanie numeru identyfikacji podatkowej dla Gminy - na decyzji przyznającej NIP winna figurować Gmina - tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4A i 4B należało uznać za nieprawidłowe;

Ad. 5 - na fakturach dokumentujących nabycie towarów i usług oraz sprzedaż towarów i usług należy umieszczać dane (w tym NIP) Gminy jako podatnika podatku od towarów i usług - tym samym w zakresie pytania nr 5 stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie, w związku z powyższym za nieprawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy odnośnie pytania nr 3A i 3B.

Z uwagi na fakt, że tut. organ nie potwierdza w pełnym zakresie prawidłowości stanowiska zaprezentowanego przez Wnioskodawcę, oceniając to stanowisko całościowo należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.