IBPP1/443-349/09/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Urzędu Miasta przedstawione we wniosku z dnia 31 marca 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.), uzupełnionego pismem z dnia 17 czerwca 2009 r. (data wpływu 22 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki nr 1 km 51 - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży działki nr 13/1 km 51.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 czerwca 2009 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 9 czerwca 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

W dniu 17 czerwca 2008 r. Burmistrz Miasta podał do publicznej wiadomości wykazy nieruchomości dotyczące przeznaczenia do sprzedaży w drodze przetargu niezabudowanych działek gruntu nr 1 km 51 oraz nr 2 km 51 położonych w Cz.

W treści wykazów zgodnie z art. 35 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603) została zamieszczona informacja, iż ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowych nieruchomości przestały obowiązywać z dniem 1 stycznia 2004 r., na podstawie art. 67 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139), a w związku z brakiem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego i klasyfikacji działek w ewidencji gruntów jako, kolejno działka nr 1 - RIVb i PslV, działka nr 2 - RIVb podlegają one przepisom ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2003 r. Nr 64, poz. 592) oraz, że Agencji Nieruchomości Rolnych przysługuje prawo pierwokupu. W związku z powyższym do ceny przedmiotowych działek nie został doliczony podatek VAT (vide: art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535).

Następnie Burmistrz Miasta w dniu 11 lutego 2009 r. ogłosił przetarg na sprzedaż działki 1 km 51, który został przeprowadzony w dniu 18 marca 2009 r., oraz 17 marca 2009 r. przetarg na sprzedaż działki 2 km 51 przeprowadzony w dniu 24 marca 2009 r. W obu tych przetargach został wyłoniony nabywca.

W dniu 28 sierpnia 2008 r. została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla działki 1 km 51 zmieniona postanowieniem z dnia 11 marca 2009 r. oraz w dniu 25 marca 2009 r. dla działki 2 km 51, obie decyzje zostały wydane na wniosek osoby fizycznej.

W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Miasta działki te znajdują się na terenie oznaczonym jako "tereny rozwoju zabudowy mieszkaniowej".

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT składającym deklaracje VAT-7.

Działka 1 km 51 to działka niezabudowana, dla której Burmistrz Miasta w dniu 11 lutego 2009 r. ogłosił przetarg na sprzedaż, który został przeprowadzony w dniu 18 marca 2009 r. W przetargu został wyłoniony nabywca, umowa sprzedaży nie została jeszcze spisana. W dniu 28 sierpnia 2008 r. dla tej działki została wydana decyzja o warunkach zabudowy zmieniona postanowieniem z dnia 11 marca 2009 r. oraz decyzją z dnia 2 czerwca 2009 r.

Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości przestały obowiązywać z dniem 1 stycznia 2004 r., na podstawie art. 67 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139). Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy działka ta znajduje się na "terenach rozwoju zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności". W ewidencji gruntów działka nr 1 - widnieje jako rolna tj. RIVb i PslV.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od dostawy działki 1 km 51 zasadne jest naliczenie podatku VAT jeżeli dla terenu, na którym znajduje się przedmiotowa działka nie ma uchwalonego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, a w ewidencji gruntów działka ta figuruje jako grunt rolny oraz pastwisko, ale wydana została decyzja o warunkach zabudowy po terminie podania do publicznej wiadomości wykazu nieruchomości, ale przed terminem przetargu.

Zdaniem Wnioskodawcy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535) zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, a więc m.in. terenów rolnych.

W niniejszym przypadku dla sprzedawanych przez gminę nieruchomości brak planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Istnieją 2 typy tej decyzji: decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego i decyzja o warunkach zabudowy. Bezsprzecznie więc w wypadku braku planu na drugim miejscu musi być brana pod uwagę decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W niniejszej sprawie w terminie ogłaszania wykazu nieruchomości nie istniała do żadnej z działek decyzja o warunkach zabudowy. Sporządzenie wykazu jest pierwszym i obligatoryjnym krokiem do zbycia nieruchomości gminnej. W wykazie tym umieszczana jest m.in. informacja o przeznaczeniu nieruchomości i sposobie jej zagospodarowania (pkt 4 ust. 2 art. 35 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Dane zawarte w wykazie są podstawą do sporządzenia ogłoszenia do przetargu i nie mogą być zmienione w stosunku do jego treści, co wyraźnie wynika z art. 38 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jeśliby dane w ogłoszeniu miały być inne niż w wykazie konieczne jest sporządzenie nowego wykazu i przeprowadzenie procedury zbycia nieruchomości od początku.

Jak z powyższego wynika, już w momencie ogłoszenia wykazu określane jest przeznaczenie nieruchomości, która ma być zbywana. To przeznaczenie w trakcie całej procedury sprzedaży nie może ulec zmianie. Określenie innego momentu określenia przeznaczenia nieruchomości, która ma być zbywana, zgodnie z przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami jest niemożliwe. Wydanie w międzyczasie decyzji o warunkach zabudowy na wniosek osoby trzeciej, nie powinno więc mieć wpływu na określenie przeznaczenia nieruchomości w trakcie przetargu, zwłaszcza, że organ jest zobowiązany ją wydać jeśli spełnione zostaną warunki określone w art. 61 ust. 1 powyższej ustawy, niezależnie od tego jakie są zapisy studium czy użytki gruntowe, a tym bardziej jakie są warunki przetargu. Decyzji poza tym można wydać wiele, pod bardzo różne sposoby zagospodarowania, jeśli tylko spełnione są warunki z tegoż art. 61 ust. 1.

Powstaje oczywiście pytanie czy właściwym dla określenia przeznaczenia nieruchomości będzie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego czy użytki gruntowe, określone zgodnie z ewidencją gruntów i budynków.

W niniejszym wypadku miarodajnym dla wyznaczenia sposobu zagospodarowania tego terenu winny być użytki gruntowe, określone zgodnie z ewidencją gruntów i budynków podające sposób faktycznego zagospodarowania terenu. Nieruchomości użytkowane są jako grunty orne - RIVb i w części pastwiska PslVb.

Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego podaje wprawdzie, że działka znajduje się na terenach rozwoju zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności, ale studium nie jest prawem miejscowym i nie może nakazać właścicielowi takiego, a nie innego zagospodarowania terenu. Studium wprawdzie wiąże organy gminy, ale tylko w zakresie sporządzania planów miejscowych (art. 9 ust. 4 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym), a więc nie w innych sprawach. Poza tym, w studium jest zapis "teren rozwoju zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności". Zapis ten jest nieprecyzyjny, niska intensywność zabudowy wcale nie wyklucza jednoznacznie istnienia na danym terenie nieruchomości o przeznaczeniu rolnym. Taka intensywność zabudowy istnieje bowiem również w obszarach wiejskich czy podmiejskich.

Ponadto Agencja Nieruchomości Rolnych może skorzystać z prawa pierwokupu nieruchomości rolnych na podstawie przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2003 r. Nr 64, poz. 592). W razie braku planu w tych wypadkach nie uwzględnia się zapisu studium dla stwierdzenia czy nieruchomość ma charakter rolny czy nie, a tylko zapis użytku, zgodnie z ewidencją gruntów i budynków.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 11 lipca 2007 r. (IIISA/Wa 899/07, LEX nr 276445) stwierdził, że w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) mowa jest nie o gruntach, lecz o terenach. Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Są to pojęcia niezdefiniowane w ustawie o VAT. Należy więc szukać ich definicji w innych przepisach prawa. Pojęcie "terenu" zostało zdefiniowane w ustawie z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. Jeżeli natomiast planu nie ma, decyduje zakwalifikowanie danego obszaru w ewidencji budynków i gruntów, chyba że z datą późniejszą została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzje takie wydaje się wyłącznie w braku planu miejscowego (por. Z. Modzelewski, G. Mularczyk: Ustawa o VAT. Komentarz, Warszawa 2006, s. 501-503).

W uzupełnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca podał, że zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535) zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, a więc m.in. terenów rolnych. W niniejszym przypadku dla sprzedawanych przez gminę nieruchomości brak planu zagospodarowania przestrzennego. W takim wypadku miarodajnym dla wyznaczenia sposobu zagospodarowania tego terenu są użytki gruntowe, określone zgodnie z ewidencją gruntów i budynków podające sposób faktycznego zagospodarowania terenu. W niniejszym wypadku nieruchomości użytkowane są jako grunty orne - RIVb i w części pastwiska PsIVb. Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego podaje wprawdzie, że działka znajduje się na terenach rozwoju zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności, ale studium nie jest prawem miejscowym i nie może nakazać właścicielowi takiego, a nie innego zagospodarowania terenu. Ponadto Agencja Nieruchomości Rolnych może skorzystać z prawa pierwokupu nieruchomości rolnych na podstawie przepisów ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego (Dz. U. z 2003 r. Nr 64, poz. 592). W razie braku planu w tych wypadkach nie uwzględnia się zapisu studium dla stwierdzenia czy nieruchomość ma charakter rolny czy nie, a tylko zapis użytku, zgodnie z ewidencją gruntów budynków. Natomiast decyzje o warunkach zabudowy wydane zostały po podaniu do publicznej wiadomości wykazów nieruchomości na sprzedaż tychże działek.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy dostawa ww. nieruchomości zwolniona jest od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z przepisem § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1336) zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej (art. 7 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Jednocześnie należy zauważyć, iż w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi (art. 9 ust. 1 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym, organami gminy są rada gminy i wójt (burmistrz, prezydent). W myśl art. 33 ust. 1, wójt wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy. Jak wynika z powyższego, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu ww. art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz obsługi techniczno organizacyjnej gminy.

Powyższe odnosi się również do relacji Burmistrz Miasta - Urząd Miasta (gminy).

Biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy (miasta) i urzędu gminy (urzędu miasta), również na gruncie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż nie występuje odrębna od podmiotowości miasta podmiotowość urzędu miasta. Zatem Urząd Miasta działając w imieniu miasta (gminy) realizuje zadania własne Miasta (gminy). Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Miasto (gmina), nie zaś Urząd Miasta.

Jak już podano na wstępie zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle powyższego przepisu jednostki samorządu terytorialnego (gminy, powiaty, województwa), ze względu na przyznaną im ustawowo osobowość prawną, są podatnikami podatku od towarów i usług, o ile spełnią pozostałe warunki wskazane w art. 15 ustawy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego, a tym samym ich organy oraz urzędy obsługujące te organy na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwoistym charakterze:

* podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

* podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca sprzedaje nieruchomość nr 1 km 51 w drodze przetargu.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, zauważyć należy, iż z uwagi na fakt, że sprzedaż nieruchomości jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności zbycia prawa własności nieruchomości Gmina Miasto (w imieniu której działa Urząd Miasta) będzie występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast powyższa czynność zbycia nieruchomości w świetle ustawy o VAT będzie traktowana jako odpłatna dostawa towarów.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

Jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca przewidział takowe w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu.

Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 1 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, należy posłużyć się inną istniejąca na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi natomiast art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Odnosząc się do ewidencji gruntów i budynków, zauważyć należy, iż dokument ten stanowi jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Burmistrz Miasta w dniu 17 czerwca 2008 r. podał do publicznej wiadomości wykaz nieruchomości niezabudowanej nr 1 km 51 przeznaczonej do sprzedaży w drodze przetargu.

W dniu 28 sierpnia 2008 r. została wydana dla działki 1 km 51 decyzja o warunkach zabudowy zmieniona postanowieniem z dnia 11 marca 2009 r. oraz decyzją z dnia 2 czerwca 2009 r. Decyzja została wydana na wniosek osoby fizycznej.

Następnie w dniu 11 lutego 2009 r. Burmistrz Miasta ogłosił przetarg na sprzedaż działki 1 km 51, który został przeprowadzony w dniu 18 marca 2009 r. W przetargu został wyłoniony nabywca. Umowa sprzedaży nie została jeszcze spisana.

Ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla przedmiotowej nieruchomości przestały obowiązywać z dniem 1 stycznia 2004 r., na podstawie art. 67 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 1999 r. Nr 15, poz. 139). Natomiast zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy działka ta znajduje się na "terenach rozwoju zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności". W ewidencji gruntów działka nr 1 - widnieje jako rolna tj. RIVb i PslV.

Z powyższego stanu faktycznego wynika, iż dla działki nr 1 km 51 została wydana przed transakcją sprzedaży (umowa sprzedaży nie została jeszcze spisana), tj. w dniu 28 sierpnia 2008 r., decyzja o warunkach zabudowy, natomiast ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wynika, że działka ta znajduje się na "terenach rozwoju zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności".

W związku z powyższym dostawa przedmiotowej nieruchomości niezabudowanej o nr 1 km 51 sklasyfikowanej zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania Gminy jako: "teren rozwoju zabudowy mieszkaniowej o niskiej intensywności", dla której wydana została decyzja o warunkach zabudowy, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, będzie podlegała opodatkowaniu według stawki 22%.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku, zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Zauważyć również należy, iż wskazane przez Wnioskodawcę we własnym stanowisku kwestie związane z prowadzonym postępowaniem przetargowym oraz prawem pierwokupu działki przez Agencję Nieruchomości Rolnych nie wynikają z przepisów prawa podatkowego, nie mają zatem żadnego wpływu na opodatkowanie sprzedaży przedmiotowej działki podatkiem VAT oraz na stawkę podatku właściwą dla tej sprzedaży.

Końcowo stwierdzić należy, że powołane we wniosku orzeczenie WSA z dnia 11 lipca 2007 r. III SA/Wa 899/07 nie ma mocy powszechnie obowiązującej. Sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia i jedynie w tej sprawie ma moc wiążącą. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, z późn. zm.).

Zatem powołany wyrok WSA z dnia 11 lipca 2007 r. III SA/Wa 899/07 nie posiada waloru wykładni powszechnej, co w praktyce oznacza, że nie stanowi on podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.