IBPP1/443-328/14/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 marca 2014 r. (data wpływu 28 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 4 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży otrzymanych w darowiźnie działek - jest prawidłowe.

W dniu 28 marca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży otrzymanych w darowiźnie działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 lipca 2014 r. (data wpływu 10 lipca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 17 czerwca 2014 r. znak: IBPP1/443-328/14/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w piśmie z 4 lipca 2014 r.):

W 2003 r. Wnioskodawca w formie darowizny od swego ojca na podstawie aktu darowizny 50% niezabudowanej nieruchomości o powierzchni ok. 2865 m kw. W najbliższym okresie Wnioskodawca planuje sprzedaż tejże działki w czterech częściach. Z uwagi na fakt otrzymania ze sprzedaży tych części kwoty kwalifikującej Wnioskodawcę zgodnie z ustawą od podatku od towarów i usług do uiszczenia ze sprzedaży podatku VAT, Wnioskodawca uważa jednak, iż nieruchomość ta nie została zakupiona ani darowana w celach zarobkowych, nie został też zapłacony w roku 2003 podatek VAT przez darczyńcę. W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, że ze sprzedaży tej działki nie powinien zapłacić podatku od towarów i usług.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Wnioskodawca wystąpił o podział otrzymanej nieruchomości w roku 2013.

Nieruchomość ta podzielona zostanie na 4 części, Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie 4 działki. Przyczyna podziału otrzymanej w darowiźnie nieruchomości jest brak możliwości sprzedaży w całości, od kilku lat Wnioskodawca próbuje sprzedać te działkę w całości, jednak brak jest chętnych z powodu jej dużego obszaru, stąd pomysł podziału na cztery mniejsze, co spowoduje większe zainteresowanie i w końcowym efekcie sprzedaż.

Przyczyną sprzedaży nieruchomości jest otrzymanie środków na generalny remont posiadanej kamienicy. Wnioskodawca otrzymał tę działkę w formie darowizny od ojca przed jego śmiercią, z przeznaczeniem na budowę domu dla dzieci, jednak brak środków na taką inwestycję, spowodował decyzję o sprzedaży.

Działki zostały otrzymane w celach mieszkaniowych tytułem przekazania dzieciom Wnioskodawcy. Jednakże od czasu otrzymania nie zostały wykorzystane ze względu na brak środków finansowych.

Działka była użytkowana rekreacyjnie. Działka nie była wykorzystywana w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Działka nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności rolniczej.

Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym. Nie prowadził na działce gospodarstwa rolnego.

Nigdy działka nie była ani przedmiotem najmu ani dzierżawy, tym samym Wnioskodawca nie otrzymywał z niej żadnych pożytków. Według planu zagospodarowania przestrzennego gminy są to działki pod zabudowę.

Dla przedmiotowych działek zostaną wydane decyzje i będą to działki pod zabudowę.

Teren ten został automatycznie przekwalifikowany na zabudowę, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca wystąpił jedynie o podział działki.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu ich uatrakcyjnienia. W celu sprzedaży działek Wnioskodawca korzysta z usług biura nieruchomości.

Po otrzymaniu decyzji z Urzędu Miasta Wnioskodawca ma zamiar nadal korzystać z biura nieruchomości oraz ewentualnie dać ogłoszenie do prasy.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości do sprzedaży.

W roku 2008 Wnioskodawca odsprzedał 1/2 domu, a środki ze sprzedaży zostały przeznaczone w całości na własne potrzeby mieszkaniowe.

Wnioskodawca nie dokonał jeszcze sprzedaży działki, ponieważ nie otrzymał jeszcze decyzji o podziale tych działek z Urzędu Gminy.

Środki ze sprzedaży działki Wnioskodawca przeznaczy na generalny remont posiadanej kamienicy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca nie odprowadzi podatku VAT od sprzedaży nieruchomości niezabudowanej.

Zdaniem Wnioskodawcy: w związku z tym, że nieruchomość nie została zakupiona w celach zarobkowych, a Wnioskodawca otrzymał ją w formie darowizny, nie powinien zapłacić od jej sprzedaży podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 7 ust. 1 cyt. ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, tzn. powinny polegać na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty ani też wykorzystany w trakcie jego posiadania w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód i jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności nie noszą znamion działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT, to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2, podmiotu dokonującego tych czynności nie można uznać za podatnika VAT.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany jest bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności gospodarczej, w tym handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w 2003 r. Wnioskodawca, który nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT nabył w drodze darowizny od swego ojca 50% niezabudowanej nieruchomości. Wnioskodawca planuje sprzedaż tej działki, dlatego w 2013 r. wystąpił o jej podział. Nieruchomość ta podzielona zostanie na 4 części, Wnioskodawca zamierza sprzedać wszystkie 4 działki. Przyczyną podziału nieruchomości jest brak możliwości sprzedaży jej w całości (Wnioskodawca próbował to uczynić, jednak bez powodzenia), ze względu na jej duży obszar. Nieruchomość ta nie została darowana w celach zarobkowych, Wnioskodawca otrzymał tę działkę z przeznaczeniem na budowę domu dla swoich dzieci, jednakże od czasu otrzymania nie została wykorzystana ze względu na brak środków finansowych, co spowodowało decyzję o sprzedaży. Przyczyną sprzedaży nieruchomości jest otrzymanie środków na generalny remont posiadanej kamienicy.

Działka była użytkowana rekreacyjnie, nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej, ani rolniczej. Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie prowadził na działce gospodarstwa rolnego. Działka nigdy nie była ani przedmiotem najmu ani dzierżawy.

Według planu zagospodarowania przestrzennego gminy są to działki pod zabudowę. Dla przedmiotowych działek zostaną wydane decyzje i będą to działki pod zabudowę. Teren ten został automatycznie przekwalifikowany pod zabudowę, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca wystąpił jedynie o podział działki.

Wnioskodawca nie podejmował żadnych czynności w celu uatrakcyjnienia działek, a w celu ich sprzedaży ma zamiar korzystać z biura nieruchomości oraz ewentualnie dać ogłoszenie do prasy.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości do sprzedaży.

W roku 2008 Wnioskodawca odsprzedał 1/2 domu, a środki ze sprzedaży zostały przeznaczone w całości na własne potrzeby mieszkaniowe. Środki ze sprzedaży działki Wnioskodawca przeznaczy na generalny remont posiadanej kamienicy.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy w związku ze sprzedażą działek, o których mowa we wniosku wystąpi obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług.

Ponieważ planowana w przedmiotowej sprawie sprzedaż dotyczyć będzie nieruchomości, należy wziąć pod uwagę treść orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej dotyczących tej tematyki.

Z orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości UE wydanych w sprawach C-180/10 i C-181/10 wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Wymienione we wniosku czynności wykonane przez Wnioskodawcę wskazują, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie wykazał aktywności w rozporządzaniu nieruchomością, wykraczającej poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Nic nie wskazuje na zaangażowanie środków ze strony Wnioskodawcy, które mogłyby kwalifikować jego działania jako zbliżone do podejmowanych przez podmioty profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami.

Z zawartego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego nie wynika aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W niniejszej sprawie Wnioskodawca nie podjął bowiem ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami.

Wskazany przez Wnioskodawcę podział nieruchomości na mniejsze działki był pojedynczą czynnością wymienioną w powołanym wyżej wyroku TSUE i nie może świadczyć o tym, że w sprawie mamy do czynienia z ciągiem okoliczności, o których mowa w tym wyroku.

A zatem, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 tej ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie, iż nastąpiła dostawa towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnik podatku od towarów i usług. W niniejszej sprawie takich przesłanek brak.

Mając powyższe na uwadze uznać należy, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek, o których mowa we wniosku nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosić znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, iż sprzedaż przez Wnioskodawcę ww. działek stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Zatem zbywane działki stanowić będą majątek prywatny Wnioskodawcy. Skutkiem powyższego sprzedaż przez Wnioskodawcę działek, o których mowa we wniosku nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Tym samym Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku naliczenia i odprowadzenia podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży tych działek.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.