IBPP1/443-324/14/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku, który wpłynął 26 marca 2014 r., uzupełnionym pismem z 20 czerwca 2014 r. (data wpływu 25 czerwca 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania podmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług dla Wnioskodawcy będącego rzeczoznawcą majątkowym - jest prawidłowe.

W dniu 26 marca 2014 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania podmiotowego zwolnienia od podatku od towarów i usług dla Wnioskodawcy będącego rzeczoznawcą majątkowym.

Wniosek został uzupełniony pismem z 20 czerwca 2014 r. (data wpływu 25 czerwca 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 12 czerwca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od listopada 2013 r. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wycen nieruchomości - jest rzeczoznawcą majątkowym. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polega tylko i wyłącznie na przeprowadzaniu wyceny nieruchomości, ich części składowych i praw związanych z nieruchomością, zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami. Wnioskodawca nie prowadzi natomiast doradztwa w dziedzinie nieruchomości i nie zamierza prowadzić w przyszłości. Wycena nieruchomości polega na odtwórczym szacowaniu wartości na podstawie zaistniałych cen na rynku. Ponadto Wnioskodawca nie przewiduje by wartość sprzedanych usług przekroczyła w roku podatkowym 150.000 złotych.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, że:

1. Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest możliwość korzystania ze zwolnienia podmiotowego od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. 5 listopada 2013 r.

2. Data rozpoczęcia działalności gospodarczej: 5 listopada 2013 r. (piąty listopada dwa tysiące trzynastego roku).

3. Podstawą prawną świadczenia usług wyceny nieruchomości jest ustawa z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 518.)

4. Wysokość obrotu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2013 r. wyniosła 950 złotych. Wnioskodawca nie przekroczył w 2013 r. limitu obrotów o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

5. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

6. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego od rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. od 5 listopada 2013 r. Wnioskodawca nie składał VAT-R ani aktualizacji VAT-R.

7. Wnioskodawca w ramach działalności gospodarczej nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (tekst jedn.: czynności w odniesieniu do których istnieje ograniczenie stosowania zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT).

8. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy jakichkolwiek usług o charakterze doradczym (nie udziela porad, opinii i wyjaśnień w jakimkolwiek zakresie). Wnioskodawca wykonuje tylko i wyłącznie wyceny nieruchomości w formie operatów szacunkowych.

9. Wnioskodawca prowadząc działalność w zakresie wyceny nieruchomości nie udziela żadnych porad, ani zaleceń, nie wskazuje sposobów postępowania i nie świadczy usług doradztwa.

10. W 2013 r. wartość sprzedaży nie przekroczyła kwoty 150.000 zł w proporcji do okresu prowadzonej w 2013 r. działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca prawidłowo interpretuje przepisy prawa podatkowego korzystając ze zwolnienia z płatności podatku od towarów i usług VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje Wnioskodawcy zwolnienie od podatku od towarów i usług VAT, gdyż Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie szacowania nieruchomości bez doradztwa na rynku nieruchomości. Tezę tą potwierdzają wcześniejsze interpretacje prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

W myśl art. 113 ust. 9 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Na podstawie art. 113 ust. 10 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2013 r.), minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. (obowiązujące do 31 grudnia 2013 r.) w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.)

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - stanowiącą załącznik do powołanego rozporządzenia. W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z treścią art. 113 ust. 2 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.) do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Stosownie do art. 113 ust. 13 ww. ustawy (w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r.), zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, że termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe. Zakres znaczeniowy pojęcia "usługi w zakresie doradztwa" jest szerszy niż termin "usługi w zakresie doradztwa prawnego". Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006, pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć "tego, kto doradza". Natomiast "doradzać", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego PWN 2006, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Doradztwo jest zatem udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć w związku z tym szeroko.

Jak ponadto wynika z Małego Słownika Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994, "rzeczoznawca" to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że "biegły" to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a "ekspert" to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych.

Należy zatem stwierdzić, że najistotniejszym w przedmiotowej sprawie jest charakter wykonywanych czynności. Należy w tym miejscu także wskazać, że porada czy opinia nie musi mieć charakteru odrębnego pisemnego dokumentu, bowiem już samo wykonywanie czynności, których istotą jest doradztwo, decyduje o wyłączeniu tych czynności ze zwolnienia podmiotowego.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie wycen nieruchomości - jest rzeczoznawcą majątkowym. Data rozpoczęcia działalności gospodarczej 5 listopada 2013 r. Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego od rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. od 5 listopada 2013 r. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym. Wnioskodawca nie składał VAT-R ani aktualizacji VAT-R. Prowadzona przez Wnioskodawcę działalność polega tylko i wyłącznie na przeprowadzaniu wyceny nieruchomości, ich części składowych i praw związanych z nieruchomością, zgodnie z ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca nie świadczy jakichkolwiek usług o charakterze doradczym (nie udziela porad, opinii i wyjaśnień w jakimkolwiek zakresie), nie wykonuje żadnych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Wnioskodawca wykonuje tylko i wyłącznie wyceny nieruchomości w formie operatów szacunkowych. Wysokość obrotu w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w 2013 r. wyniosła 950 zł. Wnioskodawca nie przekroczył w 2013 r. limitu obrotów o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii możliwości korzystania ze zwolnienia podmiotowego od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej tj. 5 listopada 2013 r.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca wykonuje od 5 listopada 2013 r. usługi polegające wyłącznie na sporządzaniu wyceny nieruchomości w formie operatów szacunkowych bez jakiegokolwiek doradzania np. co do sposobów postępowania w jakiejś sprawie poprzez udzielanie fachowych zaleceń, zwłaszcza ekonomicznych, wówczas nie można uznać tych usług za świadczenie usług doradztwa, o których mowa w ww. art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT a zatem świadczenie usług, o których mowa we wniosku nie wyklucza zastosowania dla Wnioskodawcy zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o VAT.

Tym samym Wnioskodawca mógł skorzystać ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, w związku z rozpoczęciem wykonywania działalności gospodarczej od 5 listopada 2013 r., przy założeniu, że - jak wskazano we wniosku - Wnioskodawca nie wykonywał usług o charakterze doradczym i nie udzielał porad prawnych ani wykonywał innych czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT wykluczających prawo do zwolnienia podmiotowego.

W tym miejscu wskazać należy, że Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności przekroczy kwotę 150.000 zł.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, stosownie do którego "zgodnie z art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług przysługuje Wnioskodawcy zwolnienie od podatku od towarów i usług VAT", należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.