IBPP1/443-321/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 20 marca 2014 r. (data wpływu 25 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 28 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki zabudowanej nr 2270/200 - jest nieprawidłowe.

W dniu 25 marca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 20 marca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki zabudowanej nr 2270/200.

Wniosek został uzupełniony pismem z 28 maja 2014 r. (data wpływu 30 maja 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-321/14/MS z 20 maja 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

I.Wnioskodawca użytkuje nieruchomości położone w L. przy Pl. N. 3a obejmujące działki gruntu nr 3084/78, 3700/78, 2665/153, 2662/153 o pow. 0,2310 ha opisane w księdze wieczystej oraz działki nr 2667/200, 2270/200, 3202/79 o pow. 0,0826 ha opisane w księdze wieczystej.

Nieruchomości stanowią funkcjonalny mega układ technologiczny dla potrzeb komunikacyjnych (dworzec autobusowy).

Stan prawny nieruchomości uregulowany został na podstawie:

Teren nieruchomości oznaczony jest w planie zagospodarowania przestrzennego Miasta L. symbolem - 98 U - tereny usług.

II.Od dnia wejścia w życie ustawy o podatku od towarów i usług Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT.

III.W roku bieżącym Wnioskodawca zamierza sprzedać:

Wszystkie składniki budowlane są trwale związane z gruntem.

IV.Z analizy zapisów księgowych wynika, że w okresie od dnia nabycia do dnia dzisiejszego wzrosła wartość początkowa:

V.Opisane w pkt III 1 i III 2 obiekty były przez Wnioskodawcę wykorzystywane od dnia nabycia na własne potrzeby w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Nieruchomości oraz obiekty nie były wydzierżawiane i nie były wynajmowane innym podmiotom. Wnioskodawca w ramach zawartych umów z innymi przewoźnikami umożliwiał im korzystanie ze stanowisk przystankowych, które polegało na wjeździe autobusu na wyznaczone stanowisko, wysadzeniu pasażerów oraz zabraniu do przewozu oczekujących. Opłaty za korzystanie ustalane są jako iloczyn ilości wjazdów na stanowisko i umownie określonej stawki za jeden wjazd. Opłata podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W piśmie z 28 maja 2014 r. Wnioskodawca stwierdził, że zamierza sprzedać w roku bieżącym nieruchomość stanowiącą funkcjonalny mega układ technologiczny dla potrzeb komunikacyjnych - dworzec autobusowy.

Dworzec autobusowy wybudowany został na początku lat 70 XX wieku, a przyjęcie do użytkowania przez przedsiębiorstwo nastąpiło w 1973 r. Dworzec zlokalizowany został na działkach stanowiących własność Skarbu Państwa i Gminy oddanych w zarząd i użytkowanie przedsiębiorstwu państwowemu, jakim wówczas był Wnioskodawca. Uregulowanie stanu prawnego działek nastąpiło w 1995 r. i w 1998 r. na podstawie ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczeniu nieruchomości oraz ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami. Zgodnie z tymi aktami grunty stanowiące własność Skarbu Państwa lub własność Gminy, będące w dniu 5 grudnia 1990 r. w zarządzie państwowych osób prawnych innych niż Skarb Państwa stały się z tym dniem z mocy prawa przedmiotem użytkowania wieczystego. Budynki i inne urządzenia znajdujące się na tych gruntach stawały się własnością tych osób z mocy prawa. Nabycie własności następowało nieodpłatnie jeżeli obiekty były wybudowane ze środków własnych tych podmiotów. Wnioskodawca powstał w wyniku przekształcenia przedsiębiorstwa państwowego pod nazwą Przedsiębiorstwo Państwowej Komunikacji Samochodowej w L. w jednoosobową spółkę Skarbu Państwa na mocy aktu komercjalizacji z 15 grudnia 2004 r. i wstąpił we wszelkie prawa i obowiązki komercjalizowanego przedsiębiorstwa. Nieruchomość dworca autobusowego składa się z 7 działek.

Na działce nr 2270/200 znajdują się:

Budynek dworca wybudowany został ze środków własnych przedsiębiorstwa w latach 1970-1973. W 1973 r. przyjęty został do ewidencji środków trwałych i od tego czasu pozostaje w użytkowaniu Wnioskodawcy. Wraz z budową budynku wyasfaltowano plac manewrowy i ułożono chodnik również ze środków własnych przedsiębiorstwa. Czynność ta nie podlegała opodatkowaniu VAT, bowiem nie funkcjonował podatek VAT.

Stan prawny działki uregulowano aktem notarialnym z 17 grudnia 1998 r. mocą którego Wnioskodawcy oddano działkę (łącznie z działką nr 2667/200 i 3202/79) w użytkowanie wieczyste odpłatnie (25% wartości gruntu) oraz przeniesiono na rzecz Wnioskodawcy własność budynku i budowli nieodpłatnie w związku z tym, że zostały wybudowane ze środków własnych przedsiębiorstwa. Czynność nie podlegała opodatkowaniu.

Działka jest gruntem zabudowanym objętym planem zagospodarowania przestrzennego - oznaczona symbolem U 14 - tereny zabudowy usługowej.

W okresie prowadzenia działalności ze środków własnych w obiektach przeprowadzono:

Ad. 1) ulepszenie (modernizacja) budynku dworca, na które Wnioskodawca poniósł wydatki:

* w 2000 r. na wartość 13.246,30 zł, co stanowiło 20,15% w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka do używania, która po denominacji z 1995 r. wynosiła 65.722,50 zł,

* w 2001 r. na wartość 107.101,00 zł, co stanowiło 162,96% w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka do używania,

* w 2004 r. na wartość 42.940.86 zł, co stanowiło 65,34% w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka do używania.

Wydatki na modernizację były czynnością opodatkowaną od których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z którego Wnioskodawca skorzystał. Po modernizacji dworzec wykorzystywany jest do chwili obecnej, czyli ponad 5 lat.

Ad. 2) w związku ze zniszczeniem się chodnika ułożonego w 1973 r. Wnioskodawca przeprowadził w 2011 r. remont polegający na wymianie zużytych płytek betonowych na nowe kostki betonowe. Wydatki na remont były czynnością podlegającą opodatkowaniu, od której przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego, z którego Wnioskodawca skorzystał.

Sformułowanie użyte we wniosku, że obiekty znajdują się w użytkowaniu oznaczało, że są wykorzystywane przez Spółkę do prowadzenia działalności od dnia wybudowania do dnia złożenia wniosku. Jak wskazano wyżej Spółka posiada prawo własności budynku i budowli znajdujących się na opisanych wyżej działkach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostatecznie sformułowane w piśmie z 28 maja 2014 r.):

Czy zamierzona sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki gruntu nr 2270/200 wraz ze znajdującymi się na niej obiektami budowlanymi szczegółowo opisanymi w pozycji 68 może korzystać ze zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a i art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie przedstawione w piśmie z 28 maja 2014 r.), sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu działki nr 2270/200 wraz ze znajdującymi się na niej obiektami budowlanymi może być zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a i art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, za wyjątkiem sprzedaży części gruntu działki na którym znajduje się chodnik wyłożony kostką betonową. Wymiana zużytego chodnika na nowe kostki betonowe nastąpiła w 2011 r., a od poniesionego wydatku Wnioskodawca odliczył podatek naliczony VAT. Zdaniem Wnioskodawcy wymiana chodnika jest remontem, a nie ulepszeniem, bowiem wymiana płytek nie była przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją powodującą wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka do używania. Ponadto celem wykonanych robót było przywrócenie pierwotnego stanu technicznego i użytkowego, który nie spowodował zmian w użytkowaniu, przeznaczeniu i konstrukcji. Jednakże wobec wartości wydatku przekraczającego 3.500,00 zł, braku możliwości ustalenia procentowego udziału wydatku do wartości początkowej oraz odliczeniu podatku naliczonego uznano, że sprzedaż tego składnika wraz z gruntem z którym jest trwale związany podlegać będzie opodatkowaniu VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego należało uznać za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wnioskodawca podał we wniosku, że zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego działki nr 2270/200 oraz prawo własności posadowionej na niej części budynku pawilonu dworca autobusowego, wg prawa budowlanego sklasyfikowanego jako budynek - symbol PKOB 1-12-124-1241 i prawo własności chodnika wyłożonego kostką betonową, wg prawa budowlanego sklasyfikowany jako budowla - symbol PKOB 2-21-211-2112.

Przedmiotowa część budynku i budowla posadowione na działce nr 2270/200 są trwale z gruntem związane.

Na mocy art. 5a ustawy, obowiązującego od 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonaną z materiałów budowlanych i elementów składowych będącą wynikiem prac budowlanych.

W myśl art. 3 pkt 1, 2 i 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1409 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

Pod symbolem 1241 w PKOB ujęte są budynki łączności, dworców i terminali.

Klasa obejmuje:

* budynki lotnisk, budynki dworców kolejowych, dworców autobusowych i terminali portowych, budynki stacji kolejek górskich i wyciągów krzesełkowych;

* budynki stacji nadawczych radia i telewizji, budynki central telefonicznych, centra telekomunikacyjne itp.;

* hangary lotnicze, budynki nastawni kolejowych, "zajezdnie" dla lokomotyw i wagonów;

* budki telefoniczne;

* budynki latarni morskich;

* budynki kontroli ruchu powietrznego.

Klasa nie obejmuje:

* budynków stacji obsługi (1230);

* zbiorników, silosów i budynków magazynowych (1252);

* dróg kolejowych (212);

* dróg lotniskowych (2130);

* linii telekomunikacyjnych i masztów (2213, 2224);

* terminali ropy i ropopochodnych (2303).

Jednocześnie pod symbolem 2112 w PKOB ujęte są ulice i drogi pozostałe i klasa ta obejmuje: drogi na obszarach miejskich i zamiejskich, w tym: skrzyżowania, węzły komunikacyjne i parkingi, np.: drogi, ulice, aleje, ronda, drogi gruntowe, drogi boczne, drogi dojazdowe, drogi wiejskie i leśne, ścieżki dla pieszych, ścieżki rowerowe, ścieżki do jazdy konnej, drogi i strefy dla pieszych, wraz z: instalacjami do oświetlenia dróg i sygnalizacji, nasypami, rowami, słupkami bezpieczeństwa, przepustami pod drogami i urządzeniami odwadniającymi drogi.

W świetle powyższego przedmiotowa część budynku pawilonu dworca autobusowego oraz chodnik wyłożony kostką betonową mające być przedmiotem sprzedaży, będące jak wskazał Wnioskodawca odpowiednio budynkiem i budowlą objętą PKOB, spełniają definicję towaru w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT.

Zatem sprzedaż ww. części budynku i budowli wraz z prawem użytkowania wieczystego gruntu, na którym są posadowione - co do zasady - podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Kwestię wysokości opodatkowania reguluje art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 146a pkt 1 ww. ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Wszelkie zaś odstępstwa od tej zasady poprzez zastosowanie obniżonej stawki lub zwolnienie z opodatkowania, należy uznać za wyjątek w stosowaniu ww. przepisu.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy o VAT.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10 powołanej ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Według art. 2 pkt 14 ustawy o VAT ilekroć w jej przepisach mowa jest o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z przytoczonej wyżej ustawowej definicji "pierwszego zasiedlenia" wynika, że pod tym pojęciem należy rozumieć:

Aby miało miejsce "pierwsze zasiedlenie" w rozumieniu powyższej normy prawnej, muszą zostać spełnione wszystkie przesłanki łącznie wymienione w przywołanym przepisie. Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość (budynki, budowle lub ich części) nie musi być faktycznie zamieszkała, lecz winna być przejęta przez nabywcę (użytkownika) do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, gdyż sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Natomiast w sytuacji gdy nie ma zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, należy sprawdzić zakres zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Treść art. 43 ust. 7a powyższej ustawy wskazuje, że warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Ponadto w świetle art. 29a ust. 8 cytowanej ustawy w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że na działce nr 2270/200 znajduje się:

Budynek dworca wybudowany został ze środków własnych przedsiębiorstwa w latach 1970-1973. W 1973 r. przyjęty został do ewidencji środków trwałych i od tego czasu pozostaje w użytkowaniu Wnioskodawcy. Wraz z budową budynku ułożono chodnik również ze środków własnych przedsiębiorstwa. Czynność ta nie podlegała opodatkowaniu VAT, bowiem nie funkcjonował podatek VAT.

Stan prawny działki uregulowano aktem notarialnym z 17 grudnia 1998 r. mocą którego Wnioskodawcy oddano działkę (łącznie z działką nr 2667/200 i 3202/79) w użytkowanie wieczyste odpłatnie (25% wartości gruntu) oraz przeniesiono na rzecz Wnioskodawcy własność budynku i budowli nieodpłatnie w związku z tym, że zostały wybudowane ze środków własnych przedsiębiorstwa. Czynność nie podlegała opodatkowaniu.

Działka jest gruntem zabudowanym objętym planem zagospodarowania przestrzennego - oznaczona symbolem U 14 - tereny zabudowy usługowej.

W okresie prowadzenia działalności ze środków własnych w obiektach przeprowadzono:

Ad. 1) ulepszenie (modernizacja) budynku dworca, na które Wnioskodawca poniósł wydatki:

* w 2000 r. na wartość 13.246,30 zł, co stanowiło 20,15% w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka do używania, która po denominacji z 1995 r. wynosiła 65.722,50 zł,

* w 2001 r. na wartość 107.101,00 zł, co stanowiło 162,96% w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka do używania,

* w 2004 r. na wartość 42.940.86 zł, co stanowiło 65,34% w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka do używania.

Wydatki na modernizację były czynnością opodatkowaną od których przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z którego Wnioskodawca skorzystał. Po modernizacji dworzec wykorzystywany jest do chwili obecnej, czyli ponad 5 lat.

Ad. 2) w związku ze zniszczeniem się chodnika ułożonego w 1973 r. Wnioskodawca przeprowadziła w 2011 r. remont polegający na wymianie zużytych płytek betonowych na nowe kostki betonowe. Wydatki na remont były czynnością podlegającą opodatkowaniu, od której przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego, z którego Wnioskodawca skorzystał.

Jak już wcześniej wskazano, dla dostawy nieruchomości - budynków, budowli lub ich części, ustawodawca przewidział możliwość stosowania zwolnienia od podatku w oparciu o jedną z dwóch podstaw prawnych: art. 43 ust. 1 pkt 10 lub art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Dla możliwości zastosowania zwolnienia od podatku w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT istotne jest czy dostawa będzie dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy też nie.

Analizując powołaną w niniejszej interpretacji definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

Odnosząc powołane przepisy prawa do przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że analizując zagadnienie pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do części budynku pawilonu dworca autobusowego tut. organ zauważa, że jego sprzedaż nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Przedmiotowa część budynku pawilonu dworca autobusowego po ulepszeniach przekraczających 30% ich wartości początkowej była przez cały czas użytkowana przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (nie była przedmiotem czynności podlegającej opodatkowaniu), zatem nie doszło do jej pierwszego zasiedlenia.

Należy zatem dokonać analizy możliwości zwolnienia od podatku VAT sprzedaży części budynku pawilonu dworca autobusowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy budowie budynku pawilonu dworca autobusowego, gdyż budynek ten został oddany do użytkowania w 1973 r., a więc w okresie gdy nie obowiązywały jeszcze przepisy dotyczące podatku VAT.

Jednocześnie Wnioskodawca dokonał ulepszeń przedmiotowego budynku, które przekraczały 30% jego wartości początkowej i Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących przedmiotowe ulepszenie.

W związku z powyższym sprzedaż części budynku pawilonu dworca autobusowego posadowionej na działce nr 2270/200, spełnia warunek określony w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a ustawy o VAT, natomiast nie spełnia warunku określonego w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b ustawy o VAT dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT jego dostawy.

Jednak zgodnie z ww. art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, warunku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Analizując przedmiotową sprawę pod kątem spełnienia warunku określonego w art. 43 ust. 7a ustawy o VAT, zauważyć należy, że na pytanie tut. organu zadane w wezwaniu z dnia 20 maja 2014 r. "czy Wnioskodawca ponosił wydatki na ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, które były wyższe lub równe 30% wartości początkowej danego budynku/budowli, jeśli tak to kiedy i czy Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków oraz czy w stanie ulepszonym były wykorzystywane do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat..." w odniesieniu do budynku dworca Wnioskodawca odpowiedział, że po modernizacji (ulepszeniu) dworzec wykorzystywany jest do chwili obecnej, czyli ponad 5 lat. Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorstwem komunikacji samochodowej i przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków na ulepszenie, co wskazuje na związek z czynnościami opodatkowanymi.

Jeżeli zatem po ulepszeniu, budynek dworca był wykorzystywany przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat, to dostawa tej części budynku pawilonu dworca autobusowego będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT.

W związku z powyższym, również sprzedaż prawa użytkowania wieczystego części gruntu (części działki nr 2270/200) przyporządkowanej do sprzedaży części budynku pawilonu dworca autobusowego posadowionej na tej działce, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 43 ust. 7a ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Odnosząc się z kolei do zagadnienia pierwszego zasiedlenia wskazanej we wniosku budowli trwale związanej z gruntem tj. chodnika wyłożonego kostką betonową wybudowanego przez Wnioskodawcę w 1973 r., tut. organ zauważa, że jego sprzedaż również nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia. Przedmiotowa budowla nie była bowiem przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu.

Zatem sprzedaż chodnika wyłożonego kostką betonową nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia.

W tej sytuacji należy dokonać analizy możliwości zwolnienia od podatku VAT sprzedaży przedmiotowego chodnika wyłożonego kostką betonową na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy budowie tego chodnika, gdyż budowla ta została oddana do użytkowania w 1973 r., a więc w okresie gdy nie obowiązywały jeszcze przepisy dotyczące podatku VAT.

Wnioskodawca podał również we wniosku, że w 2011 r. przeprowadził remont polegający na wymianie zużytych płytek betonowych na nowe kostki betonowe, a ponadto z wniosku wynika, że wymiana chodnika jest remontem z nie ulepszeniem.

W związku z powyższym sprzedaż przedmiotowego chodnika wyłożonego kostką betonową spełnia określone w art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a i lit. b ustawy o VAT warunki dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT.

W związku z powyższym sprzedaż tego chodnika będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT gdyż w odniesieniu do tej dostawy zostały spełnione warunki w nim określone.

W związku z powyższym, również dostawa prawa użytkowania wieczystego części gruntu (części działki nr 2270/200) przyporządkowanej do dostawy tej budowli, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT w związku z art. 29a ust. 8 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że planowana sprzedaż prawa użytkowania wieczystego działki nr 2270/200 wraz ze znajdującymi się na niej obiektami budowlanymi może być zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z art. 43 ust. 7a i art. 29a ust. 8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, za wyjątkiem sprzedaży części działki nr 2667/200 na którym znajduje się chodnik wyłożony kostką betonową, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.