IBPP1/443-311/10/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2010 r. (data wpływu 2 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2010 r. (data wpływu 24 czerwca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 czerwca 2010 r. (data wpływu 24 czerwca 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwania tut. organu nr IBPB II/2/415-468/10/JG, IBPP1/443-311/10/MS z dnia 9 czerwca 2010 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca w 1999 r. nabył (wraz z żoną Haliną) 50% udziału w niezabudowanej nieruchomości rolnej o pow. 2,4577 ha w celu kontynuowania upraw warzyw, owoców i zboża na potrzeby swojej rodziny (w związku z zamiarem zbycia przez Wnioskodawcę sąsiedniej nieruchomości rolnej o pow. 0,5078 ha, na której uprawy te prowadzone były od 1973 r.). Na zakupionej części ww. nieruchomości prowadzone były uprawy warzyw, owoców i zboża na potrzeby rodziny Wnioskodawcy do 2001 r., kiedy to z uwagi na poprawę sytuacji materialnej rodziny zaniechano dalszego użytkowania rolniczego.

Obecnie z uwagi na zły stan zdrowia i pilne potrzeby finansowe spowodowane koniecznością spłaty bardzo poważnych zadłużeń kredytowych syna dokonano sądowego zniesienia współwłasności poprzez podział ww. nieruchomości na dwie równe części, oraz podziału części o pow. 1,2486 ha na 12 działek budowlanych (nieruchomość objęta została w 1995 r. ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego gminy Wyry z przeznaczeniem na tereny budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego), które Wnioskodawca zamierza zbywać w miarę potrzeb i napływu ofert. Wnioskodawca oświadcza, że nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia ww. działek, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami (działalność gospodarczą w dziedzinie nadzoru budowlanego zawiesił w marcu 2009 r.). Na gruncie tym nigdy nie prowadził żadnej działalności rolnej (w rozumieniu ustawowym), nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych, nie był oraz nie jest rolnikiem ryczałtowym. Opisana nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy (wspólnie z żoną Haliną), który został zakupiony 11 lat temu, zakup ten nie był wówczas podyktowany chęcią dokonania sprzedaży.

Od 1998 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nadzoru budowlanego, którą zawiesił 30 marca 2009 r. z uwagi na zły stan zdrowia.

Aktualnie Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym.

W 1999 r. Wnioskodawca otrzymał ofertę zakupienia 50% udziału sąsiedniej nieruchomości rolnej o pow. 2,4577 ha bezpośrednio przylegającej do pola Wnioskodawcy. W związku z czym Wnioskodawca podjął (wraz z żoną) decyzję o podziale posiadanej nieruchomości na 6 działek budowlanych i ich sprzedaży oraz przeznaczeniu uzyskanych środków na zakup ww. udziału w celu powiększenia prowadzonych upraw zboża, warzyw i owoców na potrzeby rodziny, a siano pozyskane z łąk przeznaczone zostało do skarmiania przydomowego drobnego inwentarza.

Ww. uprawy prowadzone były na gruntach rolnych kl. V i VI o pow. 0,5078 ha od 1973 r. do 1999 r. a od 1999 r. do 2001 r. na 0,2315 ha łąki i 0,9972 ha gruntu rolnego klasy V i VI.

Ww. grunty wykorzystywane były przez Wnioskodawcę (z żoną) do prowadzenia upraw zboża, warzyw i owoców oraz karmienie przydomowego drobnego inwentarza na potrzeby rodziny Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nigdy nie ubiegał się (ani żona) o przyznanie jakichkolwiek dopłat unijnych.

Po zaprzestaniu upraw rolnych w 2001 r. Wnioskodawca nie wykorzystywał (wraz z żoną) w żaden sposób posiadanej nieruchomości rolnej.

Wniosek o sądowe zniesienie współwłasności nieruchomości rolnej o pow. 2,4577 ha wniesiony został przez współwłaścicieli, natomiast podział połowy nieruchomości (o pow. 1,2288 ha.) na działki dokonany został na wniosek Wnioskodawcy (i żony).

Z uwagi na obecne potrzeby Wnioskodawca zmuszony jest do sprzedaży części działek, koniecznych do spłaty zadłużeń syna.

Grunty przeznaczone do sprzedaży, nieruchomość rolna o pow. 1,2288 ha nie była przedmiotem najmu, ani dzierżawy i Wnioskodawca nie uzyskał z tego tytułu jakichkolwiek pożytków.

W 1998 r. Wnioskodawca zakupił (wraz z żoną) działkę rekreacyjną o pow. 0,1021 ha, którą posiada nadal i nie zamierza zbyć.

W 2009 r. Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż działek powstałych z podziału pierwszej nieruchomości o pow. 0,5078 ha zwolnionych z opłat VAT. Nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów i nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT i nie składał z tego tytułu deklaracji VAT 7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Wnioskodawca nie zamierza dokonywać sprzedaży innych nieruchomości gruntowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle opisanego stanu faktycznego z tytułu zbycia działek Wnioskodawca stanie się podatnikiem podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy: sprzedaż działek podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży. Wnioskodawca uważa, że dokonywana przez niego sprzedaż działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej z uwagi na fakt, że transakcja nie ma charakteru zarobkowego, lecz związana jest z przysługującym Wnioskodawcy prawem do rozporządzania własnym majątkiem. Wnioskodawca uważa, że zbycie ww. działek nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych 12 działek z majątku osobistego, nabytych i wykorzystywanych przez Wnioskodawcę wyłącznie do celów osobistych, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zostanie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie było czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie był oraz nie jest rolnikiem ryczałtowym. Nie jest też aktualnie podatnikiem podatku VAT. Od 1998 r. prowadził on działalność gospodarczą w zakresie nadzoru budowlanego. Działalność tę zawiesił 30 marca 2009 r. z uwagi na zły stan zdrowia.

W 1999 r. Wnioskodawca otrzymał ofertę zakupienia 50% udziału sąsiedniej nieruchomości rolnej o pow. 2,4577 ha bezpośrednio przylegającej do pola Wnioskodawcy. W związku z czym Wnioskodawca podjął (wraz z żoną) decyzję o podziale posiadanej dotąd nieruchomości na 6 działek budowlanych i ich sprzedaży oraz przeznaczeniu uzyskanych środków na zakup ww. udziału w celu powiększenia prowadzonych upraw zboża, warzyw i owoców na potrzeby rodziny, a siano pozyskane z łąk przeznaczone zostało do skarmiania przydomowego drobnego inwentarza. Na zakupionej części ww. nieruchomości prowadzone były uprawy warzyw, owoców i zboża na potrzeby rodziny Wnioskodawcy do 2001 r., kiedy to z uwagi na poprawę sytuacji materialnej rodziny zaniechano dalszego użytkowania rolniczego.

Ww. nieruchomość została objęta w 1995 r. ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem na tereny budownictwa mieszkaniowego jednorodzinnego.

Obecnie z uwagi na zły stan zdrowia i pilne potrzeby finansowe spowodowane koniecznością spłaty bardzo poważnych zadłużeń kredytowych syna dokonano sądowego zniesienia współwłasności poprzez podział ww. nieruchomości na dwie równe części, oraz podziału części o pow. 1,2486 ha na 12 działek budowlanych, które Wnioskodawca zamierza zbywać w miarę potrzeb i napływu ofert. Wnioskodawca oświadcza, że nie dokonywał żadnego uatrakcyjnienia ww. działek, nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami (działalność gospodarczą w dziedzinie nadzoru budowlanego zawiesił w marcu 2009 r.). Na gruncie tym nigdy nie prowadził żadnej działalności rolnej (w rozumieniu ustawowym), nie dokonywał żadnej sprzedaży produktów rolnych, nie był oraz nie jest rolnikiem ryczałtowym. Opisana nieruchomość stanowi majątek osobisty Wnioskodawcy (wspólnie z żoną Haliną), który został zakupiony 11 lat temu, zakup ten nie był wówczas podyktowany chęcią dokonania sprzedaży.

Od 1998 r. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nadzoru budowlanego, którą zawiesił 30 marca 2009 r. z uwagi na zły stan zdrowia.

Aktualnie Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT czynnym.

Wnioskodawca nigdy nie ubiegał się (ani żona) o przyznanie jakichkolwiek dopłat unijnych.

Po zaprzestaniu upraw rolnych w 2001 r. Wnioskodawca nie wykorzystywał (wraz z żoną) w żaden sposób posiadanej nieruchomości rolnej.

Wniosek o sądowe zniesienie współwłasności nieruchomości rolnej o pow. 2,4577 ha. wniesiony został przez współwłaścicieli, natomiast podział połowy nieruchomości (o pow. 1,2288 ha) na działki dokonany został na wniosek Wnioskodawcy (i żony).

Grunty przeznaczone do sprzedaży, nieruchomość rolna o pow. 1,2288 ha nie była przedmiotem najmu, ani dzierżawy i Wnioskodawca nie uzyskał z tego tytułu jakichkolwiek pożytków.

W 1998 r. Wnioskodawca zakupił (wraz z żoną) działkę rekreacyjna o pow. 0,1021 ha, którą posiada nadal i nie zamierza zbyć.

W 2009 r. Wnioskodawca rozpoczął sprzedaż działek powstałych z podziału pierwszej nieruchomości o pow. 0,5078 ha zwolnionych z opłat VAT. Nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów i nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT i nie składał z tego tytułu deklaracji VAT 7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Wnioskodawca nie zamierza dokonywać sprzedaży innych nieruchomości gruntowych.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, czyli taką, która nie będzie czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy działek, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. działek działał w takim charakterze, zwłaszcza, że otrzymane grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych. Wnioskodawca nie był rolnikiem ryczałtowym a na zakupionej części nieruchomości prowadzone były uprawy warzyw, owoców i zboża na potrzeby rodziny Wnioskodawcy do 2001 r., kiedy to z uwagi na poprawę sytuacji materialnej rodziny zaniechano dalszego użytkowania rolniczego nieruchomości.

Ponadto nieruchomość nie była też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu.

Jednocześnie Wnioskodawca nabywając nieruchomość z której wydzielone zostały przedmiotowe działki nie miał zamiaru wykorzystania jej dla celów zarobkowych.

Przy czym przez termin "zamiar" należy pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę w przedmiotowej sprawie fakty wskazują jednoznacznie na brak zamiaru związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą.

Ponadto wskazane we wniosku okoliczności wskazują, że nabycie przedmiotowej nieruchomości nie nastąpiło również w celach handlowych. Skoro bowiem nabycie nastąpiło dla celów prywatnych, jako majątek osobisty, brak jest podstaw, aby przypisać nabyciu przedmiotowego gruntu zamiar odsprzedaży. Zatem, brak zamiaru odsprzedaży gruntu w momencie jego nabycia uniemożliwia przyjęcie, że Wnioskodawca z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek stał się podatnikiem podatku od towarów i usług z racji prowadzenia działalności handlowej.

W konsekwencji w przedmiotowej sytuacji nie powstaje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, z tytułu dostawy działek budowlanych bowiem czynność ta wykonana została poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, a to skutkuje tym, że dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca sprzedając 12 działek będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie wykonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegać przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja została wydana na wniosek w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy tj. Pana Zygmunta Puchały wyłącznie w odniesieniu do jego osoby. Jeśli natomiast małżonka Wnioskodawcy jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej zobowiązana jest do złożenia odrębnego wniosku, przedstawienia właściwego dla siebie stanu faktycznego, sformułowania zapytania i własnego stanowiska w sprawie, oraz wniesienia odrębnej opłaty zgodnie z przepisami art. 14b § 1-§ 4 oraz art. 14f § 1 cyt. ustawy - Ordynacja podatkowa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja nie dotyczy wcześniejszej sprzedaży działek powstałych w wyniku podziału nieodpłatnie przekazanej w 1973 r. Wnioskodawcy oraz jego małżonce nieruchomości rolnej o powierzchni 0,5078 ha.

Nadmienia się, że przedmiotowa interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.