IBPP1/443-305/13/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2013 r. (data wpływu 29 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu dnia 2 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług na rzecz zorganizowanych grup pielgrzymkowo-rekolekcyjnych oraz osób indywidualnych i wycieczek szkolnych - jest nieprawidłowe.

W dniu 29 marca 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia podmiotowego w związku ze świadczeniem usług na rzecz zorganizowanych grup pielgrzymkowo-rekolekcyjnych oraz osób indywidualnych i wycieczek szkolnych.

Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. Organu dnia 2 lipca 2013 r., będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-305/13/ES z dnia 19czerwca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2002 r. Kuria wyodrębniła D. jako jednostkę organizacyjną niemajacą osobowości prawnej. Zgodnie ze statutem do prowadzenia tej jednostki został wyznaczony kapłan jako jej Dyrektor. Zadaniem tej jednostki jest organizowanie pobytu tj. noclegów oraz wyżywienia dla zorganizowanych grup rekolekcyjnych i pielgrzymek z różnych terenów Polski. Za pobyt zbiorowy pobiera się opłaty zgodnie z regulaminem funkcjonowania tego D. lub w formie wolnych datków. Na żądanie tych grup wystawiane są rachunki. Opłatę za pobyt najczęściej dokonuje organizator tj. kapłan, który przybywa wraz z grupą.

Jednostka ta świadczy usługi również indywidualnym osobom fizycznym, które przebywają na terenie D. głównie w celach turystycznych. Za pobyt pobiera się opłaty gotówką najczęściej w dniu zakwaterowania zgodnie z cennikiem. Dla celów podatkowych prowadzona jest księga rachunkowa zgodnie z przepisami ustawy o rachunkowości oraz rozporządzenia. Jednostka składa CIT-8 oraz bilans i rachunek wyników w Urzędzie Skarbowym. Za rok 2012 wykazana jest strata.

Z tytułu tych usług w 2012 r. uzyskano przychód w wysokości 365 351 zł, z czego:

* 230 875 zł od zorganizowanych grup pielgrzymkowo-rekolekcyjnych,

* 134 476 zł od osób indywidualnych oraz wycieczek szkolnych.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podaje, że obecnie korzysta ze zwolnienia podmiotowego VAT na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 31 i pkt 35 ustawy o podatku od towarów i usług.

D. jest wydzieloną jednostką organizacyjną niemającą osobowości prawnej. Jednostka posiada odrębny NIP oraz Regon. Działa na podstawie statutu utworzonego przez Metropolitę P. W jednostce prowadzona jest oddzielna księgowość, samodzielnie bilansująca się i rozliczająca przed U.S. W razie obowiązku bycia podatnikiem VAT czynnym deklaracje VAT-7 będą składane oddzielnie posługując się identyfikatorami D.

Świadczone przez D. usługi zostały zakwalifikowane pod symbolem 5520Z.

Wnioskodawca świadczy usługi noclegów i wyżywienia dla zorganizowanych grup pielgrzymkowych rekolekcyjnych, wycieczek szkolnych oraz osób indywidualnych. Jednocześnie dyrektor tego ośrodka jako kapłan odprawia msze święte i nabożeństwa dla tych grup i innych chętnych do wzięcia udziału w modlitwach. Innych usług tj. ubezpieczenia, transportu D. nie zapewnia. W większości przypadków grupy zorganizowane przyjeżdżają razem ze swoimi rekolekcjonistami.

Na pytanie tut. organu: Czy usługi realizowane przez Wnioskodawcę są usługami realizowanymi przez niego jako przez kościół, o którym mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej. Jeżeli tak, to należy wskazać:

Wnioskodawca odpowiedział:

Opisany we wniosku rodzaj usług to główny przedmiot działalności, a w razie straty Kuria dofinansowuje funkcjonowanie D. z jej kasy (zgodnie z pkt 5 statutu).

Osiągane zyski w całości przeznacza się na cele kultu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4b u.opdop.

Przedstawione we wniosku kwoty przychodu są obrotem z działalności Wnioskodawcy za 2012 rok uzyskano ogółem 365.651 zł obrotu (proporcje wskazane we wniosku). Obrót od grup pielgrzymkowo-rekolekcyjnych: 230 875 zł, a obrót od osób indywidualnych oraz wycieczek szkolnych: 134 476 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy uzyskanie tego rodzaju przychodu w 2012 r. przez Wnioskodawcę jako jednostkę organizacyjną wyodrębnioną przez kościelną osobę prawną powoduje obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie. Art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia od tego podatku kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego. Jednocześnie spełniony jest warunek zawarty w art. 43 ust. 18 ustawy. Nie korzystałyby ze zwolnienia przychody uzyskiwane z tytułu usług dla indywidualnych osób fizycznych. Jednak art. 113 ust. 1 powołanej ustawy VAT zwalnia od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Warunek ten jest spełniony. Mając powyższe na uwadze Wnioskodawca uważa, że tego typu przychody uzyskiwane przez D. są zwolnione od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosowanie do art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ww. ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Na podstawie art. 113 ust. 11 ustawy o VAT, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 cyt. ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników:

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 cyt. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy - stanowiącą załącznik do ww. rozporządzenia.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - według art. 15 ust. 2 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r.) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Takie ujęcie działalności gospodarczej wskazuje, że podatnikami VAT są podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem gospodarczym.

Natomiast podstawową grupą podatników VAT, określoną w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą (zdefiniowaną w cyt. wyżej ust. 2 art. 15 ustawy), bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Zdaniem tut. organu użycie przez ustawodawcę określenia "bez względu na cel i rezultat" oznacza, że działalność gospodarcza podatnika VAT może, lecz wcale nie musi być nakierowana na osiągnięcie zysku, gdyż w jej ramach podatnik może dążyć do osiągnięcia celów innych niż zarobkowe. Tym samym podatnikiem VAT mogą być również podmioty typu non profit, realizując np. zadania oświatowe, zdrowotne, kulturalne, charytatywne itp., przy czym opodatkowaniu mogą podlegać jedynie takie czynności tych podatników, działających w tym charakterze, które są realizowane pod tytułem odpłatnym.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ww. ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne (art. 96 ust. 3 ww. ustawy).

W myśl art. 96 ust. 4 ww. ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Tak więc w art. 96 ust. 4 ustawy o VAT został dokonany wyraźny podział podatników podatku od towarów i usług na "podatników VAT czynnych" oraz "podatników VAT zwolnionych", co znajduje odzwierciedlenie w odmiennym kształtowaniu praw i obowiązków tych dwóch grup podatników.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2 -21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Ze stanu faktycznego wynika, że w 2002 r. Kuria wyodrębniła Wnioskodawcę (D.) jako jednostkę organizacyjną niemajacą osobowości prawnej, która działa na podstawie statutu utworzonego przez Metropolitę P. W jednostce prowadzona jest oddzielna księgowość, samodzielnie bilansująca się i rozliczająca przed Urzędem Skarbowym. Zgodnie ze statutem do prowadzenia tej jednostki został wyznaczony kapłan jako jej Dyrektor. Zadaniem tej jednostki jest organizowanie pobytu tj. noclegów oraz wyżywienia dla zorganizowanych grup rekolekcyjnych i pielgrzymek z różnych terenów Polski. Za pobyt zbiorowy pobiera się opłaty zgodnie z regulaminem funkcjonowania tego D. lub w formie wolnych datków. Na żądanie tych grup wystawiane są rachunki. Jednostka ta świadczy usługi również indywidualnym osobom fizycznym, które przebywają na terenie D. głównie w celach turystycznych. Za pobyt pobiera się opłaty gotówką najczęściej w dniu zakwaterowania zgodnie z cennikiem.

Wnioskodawca korzysta ze zwolnienia podmiotowego VAT na podstawie art. 113 ust. 1 w związku z art. 43 ust. 1 pkt 31 i pkt 35 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca świadczy usługi noclegów i wyżywienia dla zorganizowanych grup pielgrzymkowych rekolekcyjnych, wycieczek szkolnych oraz osób indywidualnych. Jednostka została powołana głównie na podstawie art. 12 ustawy o stosunku państwa do Kościoła Katolickiego. Świadczone usługi służą interesowi zbiorczemu członkom Kościoła Katolickiego.

Opisany we wniosku rodzaj usług to główny przedmiot działalności, a w razie straty Kuria dofinansowuje funkcjonowanie D. z jej kasy. Osiągane zyski w całości przeznacza się na cele kultu zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Obrót Wnioskodawcy za rok 2012 wyniósł ogółem 365.651 zł, w tym: obrót od grup pielgrzymkowo-rekolekcyjnych: 230 875 zł, a obrót od osób indywidualnych oraz wycieczek szkolnych: 134 476 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia zwolnienia od podatku VAT dochodu z tytułu świadczenia usług noclegów i wyżywienia dla zorganizowanych grup pielgrzymkowych rekolekcyjnych, wycieczek szkolnych oraz osób indywidualnych. Wnioskodawca przy tym wskazuje, że art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia od tego podatku kościoły i związki wyznaniowe, o których mowa w przepisach o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego oraz, że w przedmiotowej sprawie jednocześnie spełniony jest warunek zawarty w art. 43 ust. 18 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że ustawa z dnia 17 maja 1989 r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm.) stanowi w art. 55 ust. 1, że majątek i przychody kościelnych osób prawnych podlegają ogólnym przepisom podatkowym z wyjątkami określonymi w ust. 2-6.

W art. 55 ust. 2 tej ustawy postanowiono, że kościelne osoby prawne są zwolnione od opodatkowania z tytułu przychodów ze swojej działalności niegospodarczej i w tym zakresie osoby te nie mają obowiązku prowadzenia dokumentacji wymaganej przez przepisy o zobowiązaniach podatkowych.

Natomiast, na podstawie art. 55 ust. 3 cyt. ustawy, dochody z działalności gospodarczej kościelnych osób prawnych oraz spółek, których udziałowcami są wyłącznie te osoby, są zwolnione od opodatkowania w części, w jakiej zostały przeznaczone w roku podatkowym lub w roku po nim następującym na cele kultowe, oświatowo-wychowawcze, naukowe, kulturalne, działalność charytatywno-opiekuńczą, punkty katechetyczne, konserwację zabytków oraz na inne inwestycje sakralne, o których mowa w art. 41 ust. 2, i te inwestycje kościelne, o których mowa w art. 41 ust. 3, których przedmiotem są punkty katechetyczne i zakłady charytatywno-opiekuńcze, jak również remonty tych obiektów.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną, realizowane przez:

- w zakresie interesu zbiorowego swoich członków, wykonywane na rzecz ich członków w zamian za składki, których wysokość i zasady ustalania wynikają z przepisów statutowych tych podmiotów, pod warunkiem że podmioty te nie są nastawione na osiąganie zysków, jeżeli zwolnienie nie spowoduje naruszenia warunków konkurencji;

W myśl art. 43 ust. 18 ustawy o VAT, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 31, 32 i 33 lit. a, stosuje się, pod warunkiem że podmioty wykonujące czynności, o których mowa w tych przepisach, nie osiągają w sposób systematyczny zysków z tej działalności, a w przypadku ich osiągnięcia są one przeznaczane w całości na kontynuację lub doskonalenie świadczonych usług.

Mając na uwadze przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne, stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest podmiotem mogącym skorzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 31 ustawy o VAT, ponieważ nie jest podmiotem wymienionym w tym przepisie działającym w zakresie interesu zbiorowego swoich członków, wykonującym czynności na rzecz swoich członków w zamian za składki, lecz wykonuje usługi w zakresie noclegów i wyżywienia w zamian za opłaty wynikające z taryfikatora (cennika) lub wolne datki wniesione przez zorganizowane grupy lub osoby indywidualne.

Opisany we wniosku rodzaj usług jest głównym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Jest to działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o VAT, a jej zakres jest tożsamy z działalnością wielu innych podmiotów działających na rynku i oferujących usługi noclegowe z wyżywieniem, jak hotele, pensjonaty, schroniska itp.

W świetle powyższego zwolnienie od podatku usług świadczonych przez Wnioskodawcę stanowiłoby oczywiste naruszenie warunków konkurencji.

Ponadto zyski z tytułu prowadzonej działalności osiągane są systematycznie, o czym świadczy stwierdzenie Wnioskodawcy, iż jest to główny przedmiot jego działalności oraz kwota osiągniętego w 2012 r. obrotu z tytułu usług noclegowych i wyżywienia dla zorganizowanych grup pielgrzymkowych rekolekcyjnych, wycieczek szkolnych oraz osób indywidualnych wyniosła w łącznej wysokości 365.651 zł.

W świetle powyższego nie jest możliwe objęcie świadczonych przez Wnioskodawcę usług zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 31 i ust. 18 ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca nie spełnia warunków wymienionych w tych przepisach.

W kwestii natomiast stawki podatku właściwej dla wykonywanych usług należy wskazać, że w myśl przepisu art. 5a ustawy o VAT, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do przepisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Natomiast, stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ww. ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W poz. 163 załącznika nr 3 do ustawy, zostały wymienione usługi o symbolu PKWiU 55 - usługi związane z zakwaterowaniem.

Należy wskazać, że w odpowiedzi na pytanie tut. organu jaki jest symbol/symbole dla usług, świadczonych przez Wnioskodawcę na rzecz zorganizowanych grup pielgrzymkowo-rekolekcyjnych oraz osób indywidualnych i wycieczek szkolnych, określony określonych zgodnie z Polską Klasyfikacją Wyrobów i Usług (PKWiU) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.)...", Wnioskodawca odpowiedział, że świadczone przez D. usługi zostały zakwalifikowane pod symbolem 5520Z.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania świadczonych usług według PKWiU. Należy zauważyć, iż tutejszy organ nie jest organem uprawnionym do dokonywania klasyfikacji statystycznych wyrobów i usług. Zgodnie bowiem z komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. U. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11) - zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby i usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów.

W przypadkach trudności w ustaleniu właściwego grupowania rodzaju prowadzonej działalności, wyrobu lub usługi, towaru, środka trwałego lub obiektu budowlanego zainteresowany podmiot może zwrócić się z wnioskiem do Ośrodka Interpretacji Standardów Klasyfikacyjnych Urzędu Statystycznego w Łodzi, ul. Suwalska 29, 93-176 Łódź, który udziela informacji w zakresie stosowania wyżej powołanych standardów klasyfikacyjnych.

Mając powyższe na uwadze, jeśli opisane w stanie faktycznym wniosku usługi świadczone przez D. są zakwalifikowane pod symbolem PKWiU 55, to nie mieszczą się one w katalogu zwolnień od podatku od towarów i usług, natomiast są objęte preferencyjną stawką podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie noclegu i wyżywienia dla zorganizowanych grup pielgrzymkowych rekolekcyjnych, wycieczek szkolnych oraz osób indywidualnych, jeżeli są sklasyfikowane do grupowania PKWiU 55, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8% i bez znaczenia dla powyższego rozstrzygnięcia pozostaje, czy są to usługi świadczone na rzecz grup zorganizowanych czy na rzecz osób indywidualnych.

W związku z powyższym, ze względu na wysokość osiągniętego przez Wnioskodawcę z tytułu przedmiotowej działalności obrotu znacznie przekraczającego limit wyznaczony przez art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawca utracił też prawo do korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

Zgodnie ze wskazanym art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł.

Mając na uwadze powyższy przepis należy stwierdzić, że D., w sytuacji przekroczenia w 2012 r. kwoty 150.000 zł, utracił ww. zwolnienie podmiotowe, o ile oczywiście, utrata tego zwolnienia nie nastąpiła w latach poprzednich, przy uwzględnieniu obowiązującego w tym okresie stanu prawnego. W konsekwencji utraty zwolnienia zgodnie z art. 96 ust. 1 ustawy o VAT na Wnioskodawcy ciąży obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, na podstawie którego w myśl art. 96 ust. 4 ww. ustawy, naczelnik urzędu skarbowego rejestruje Wnioskodawcę i potwierdzi jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego".

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności, gdyby świadczone usługi nie mieściły się PKWiU 55) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.