IBPP1/443-30/12/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 4 stycznia 2012 r. (data wpływu 11 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki nr 821/53 będącej w użytkowaniu wieczystym na rzecz użytkownika wieczystego - jest prawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2012 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy działki nr 821/53 będącej w użytkowaniu wieczystym na rzecz użytkownika wieczystego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest właścicielem działki 821/53 o pow. 447 m ^2, obręb L., stanowiącej teren oddany w użytkowanie wieczyste osobie fizycznej. Działka usytuowana jest na terenie zrealizowanego osiedla domków jednorodzinnych. Działka 821/53 została oddana w użytkowanie wieczyste na 99 lat (do dnia 23 września 2073 r.) przez Skarb Państwa osobom fizycznym na podstawie umowy notarialnej z dnia 23 września 1974 r. z przeznaczeniem pod zabudowę jednorodzinnym domem mieszkalnym. Działka 821/53 została zabudowana jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym, stanowiącym odrębny przedmiot własności użytkowników wieczystych.

Na podstawie umowy darowizny (akt notarialny z dnia 18 kwietnia 1980 r.) - prawo użytkowania wieczystego ww. działki zostało przeniesione na rzecz innych osób fizycznych.

Na podstawie decyzji z dnia 1 września 1992 r. nr... wydanej przez Urząd Wojewódzki w B., stwierdzone zostało nabycie z dniem 27 maja 1990 r. przez Gminę - z mocy prawa - własności działki 821/53. Działka 821/53 położona jest w terenie, dla którego nie obowiązuje plan zagospodarowania. W Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego ww. działka położona w obszarze rozwoju zabudowy jednorodzinnej.

Gmina zamierza sprzedać działkę 821/53 na rzecz jej użytkownika wieczystego w drodze bezprzetargowej w trybie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - art. 37 ust. 2 pkt 5. Dla potrzeb prowadzonego postępowania wykonany został operat szacunkowy, w którym określone zostały, wartość rynkowa prawa własności działki 821/53 oraz wartość prawa użytkowania wieczystego tej działki do zaliczenia na poczet ceny sprzedaży.

Osoba nabywająca prawo użytkowania wieczystego na własność zapłaci kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy ww. wartościami, zgodnie z art. 69 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy bezprzetargowa sprzedaż działki 821/53, stanowiącej własność Gminy, oddanej w użytkowanie wieczyste przed 2004 r., na rzecz jej obecnego użytkownika wieczystego, w trybie przepisów art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, bezprzetargowa sprzedaż działki 821/53, stanowiącej własność Gminy, na rzecz jej obecnego użytkownika wieczystego w trybie przepisów art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel następuje po ustanowieniu prawa użytkowania wieczystego. Z chwilą ustanowienia tego prawa użytkownik wieczysty rozporządza gruntem jak właściciel. W związku z powyższym w przypadku dokonania przez Gminę sprzedaży tego gruntu na rzecz użytkownika wieczystego, nie można ponownie przenieść prawa do rozporządzania nieruchomością gruntową na rzecz nabywcy, gdyż posiada on już takie prawo. Sprzedaż nieruchomości w trybie art. 37 ust. 2 pkt 5 ustawy o gospodarce nieruchomościami stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na władztwo rzeczy, które użytkownik wieczysty uzyskał już w dacie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Należy zauważyć, iż dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

W świetle art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Zgodnie z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.) nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i ust. 3.

Jak stanowi art. 32 ust. 2 ww. ustawy, z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości wygasa, z mocy prawa, uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego. Przepisu art. 241 Kodeksu cywilnego nie stosuje się.

W myśl art. 37 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu.

Na podstawie art. 37 ust. 2 pkt 5 ww. ustawy, nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Stosownie do art. 67 ust. 1 ww. ustawy, cenę nieruchomości ustala się na podstawie jej wartości.

Zgodnie z art. 69 ww. ustawy, na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że nieruchomość 821/53 o pow. 447 m ^2, położona w obrębie L. została oddana w użytkowanie wieczyste na 99 lat (do dnia 23 września 2073 r.) przez Skarb Państwa osobom fizycznym na podstawie umowy notarialnej z dnia 23 września 1974 r. z przeznaczeniem pod zabudowę jednorodzinnym domem mieszkalnym. Działka 821/53 została zabudowana jednorodzinnym budynkiem mieszkalnym, stanowiącym odrębny przedmiot własności użytkowników wieczystych.

Na podstawie umowy darowizny (akt notarialny z dnia 18 kwietnia 1980 r.) - prawo użytkowania wieczystego ww. działki zostało przeniesione na rzecz innych osób fizycznych.

Na podstawie decyzji z dnia 1 września 1992 r. nr... wydanej przez Urząd Wojewódzki w B., stwierdzone zostało nabycie z dniem 27 maja 1990 r. przez Gminę - z mocy prawa - własności działki 821/53.

Właściciel działki 821/53 - Gmina - zamierza sprzedać działkę na rzecz jej użytkownika wieczystego w drodze bezprzetargowej w trybie przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami - art. 37 ust. 2 pkt 5.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy kwestii, czy zbycie nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Odnosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że przeniesienie prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło w chwili ustanowienia na rzecz pierwotnego użytkownika prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości. Obecni użytkownicy wieczyści przedmiotowej nieruchomości nabyli prawo do dysponowania gruntem jak właściciel w dniu 18 kwietnia 1980 r.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Okoliczności faktyczne przedmiotowej sprawy świadczą, że przeniesienie na użytkownika wieczystego prawa do rozporządzania nieruchomością jak właściciel nastąpiło już w chwili ustanowienia na rzecz pierwotnego użytkownika tj. osób fizycznych, którzy nabyli prawo użytkowania wieczystego tej nieruchomości, na podstawie umowy notarialnej z dnia 23 września 1974 r., następnie przeniesionego na rzecz innych osób fizycznych w dniu 18 kwietnia 1980 r., a więc przez dniem 1 maja 2004 r.

Przy czym do dnia 1 maja 2004 r., czynność ustanowienia użytkowania wieczystego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Użytkownik wieczysty nabył już w sensie ekonomicznym prawo do dysponowania gruntem jak właściciel w momencie jego ustanowienia.

Zatem planowana sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie może być traktowana jako ponowna dostawa tej samej nieruchomości, bowiem nie została spełniona dyspozycja art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, tj. w opisanej transakcji nie dojdzie do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W świetle przepisów art. 7 ust. 1 ustawy doszło już do dostawy tej nieruchomości na rzecz wieczystego użytkownika.

W związku z powyższym sprzedaż nieruchomości na rzecz użytkowników wieczystych, będąca w istocie przekształceniem prawa wieczystego użytkowania w prawo własności nieruchomości stanowi jedynie zmianę tytułu prawnego do nieruchomości, nie wpływa natomiast na "władztwo rzeczy", które obecni użytkownicy wieczyści już uzyskali w roku 1980 i nie może być traktowana jako sprzedaż tego samego towaru.

Reasumując, sprzedaż przez Gminę przedmiotowej nieruchomości będącej w użytkowaniu wieczystym, na rzecz użytkownika wieczystego, nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, ani żadnej innej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem towarów i usług i pozostaje poza zakresem ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.