IBPP1/443-299/13/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2013 r. (data wpływu 28 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu 27 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy po uzyskaniu statusu podatnika VAT czynnego Wnioskodawca będzie miał możliwość odzyskania podatku VAT naliczonego od nakładów inwestycyjnych (budowy budynku, zakup wyposażenia) na podstawie art. 113 ust. 5 i 7 ustawy o VAT - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 marca 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy po uzyskaniu statusu podatnika VAT czynnego Wnioskodawca będzie miał możliwość odzyskania podatku VAT naliczonego od nakładów inwestycyjnych (budowy budynku, zakup wyposażenia) na podstawie art. 113 ust. 5 i 7 ustawy o VAT.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2013 r. (data wpływu 27 czerwca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-299/13/ES z dnia 18 czerwca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Został wybudowany budynek - restauracja z pokojami gościnnymi, odbiór w lutym 2012 r. Rozpoczęcie działalności gospodarczej nastąpiło od lutego 2012 r. Od momentu zgłoszenia działalności Wnioskodawca korzystał ze zwolnienia podmiotowego z VAT o którym mowa w art. 113 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.) - dalej u.p.t.u.

Na realizację ww. przedsięwzięcia Wnioskodawca starał się o dofinansowanie w ramach programu "...", w programie tym efektem końcowym jest zatrudnienie pracowników przez okres wskazany w umowie o dofinansowanie. W miesiącu marcu 2013 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję od A. o dofinansowaniu w kwocie 147 tysięcy złotych. Kwota dofinansowania zawiera wydatki w części na wykończenie budynku restauracji oraz w części na wyposażenie. Podatek VAT jest wydatkiem niekwalifikowanym. Po otrzymaniu dofinansowania Wnioskodawca planuje otrzymać status podatnika VAT czynnego. Budynek ten będzie służył działalności opodatkowanej. Po otrzymaniu statusu podatnika VAT czynnego Wnioskodawca chciałby wystąpić o zwrot podatku VAT naliczonego od poniesionych nakładów inwestycyjnych od roku 2008 r. na podstawie art. 113 ust. 5 i 7.

Kwota poniesionych wydatków na podstawie faktur zakupu:

2008 r. netto 60 970,76 zł VAT 13 285,19 zł brutto 74 255,95 zł.

2009 r. netto 72 582,50 zł VAT 14 769,28 zł brutto 87 351,78 zł.

2010 r. netto 150 839,37 zł VAT 33 184,65 zł brutto 184 024,02 zł.

2011 r. netto 173 653,60 zł VAT 36 398,31 zł brutto 210 051,91 zł.

2012 r. netto 48 642,03 zł VAT 4 356,67 zł brutto 52 998,70 zł.

W 2008 r. nakłady zostały ponoszone od miesiąca maja.

W uzupełnieniu Wnioskodawca podał, że działalność gospodarcza prowadzona jest przez osobę fizyczną (...). NIP wskazany w pozycji 1. wniosku jest to NIP Wnioskodawcy.

Pierwszy wydatek na budowę budynku poniesiono 12 maja 2008 r.

Budynek był budowany z zamiarem wykorzystania go do prowadzenia działalności gospodarczej. Nie nastąpiła zmiana przeznaczenia budynku.

Budynek został oddany do użytkowania 6 lutego 2012 r.

Wnioskodawca rozpoczął działalność 1 lutego 2012 r.

Wnioskodawca zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny od sierpnia 2013 r.

Od momentu oddania budynku do użytkowania (6 lutego 2012 r.) Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy budynek do działalności gospodarczej korzystając ze zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy budynek od oddania go do użytkowania prowadząc działalność gospodarczą polegającą na organizowaniu imprez okolicznościowych, usług cateringowych.

Symbol PKOB jest 1211.

Firma korzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy od towarów i usług od 1 lutego 2012 r.

Faktury związane z budową budynku wystawiane były na Wnioskodawcę jak i też na małżonka Wnioskodawcy.

Status podatnika VAT czynnego zamierza uzyskać Wnioskodawca.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy po uzyskaniu statusu podatnika VAT czynnego Wnioskodawca będzie miał możliwość odzyskania podatku VAT naliczonego od nakładów inwestycyjnych (budowy budynku, zakup wyposażenia) na podstawie art. 113 ust. 5 i 7 u.p.t.u. czy też na podstawie art. 91 ust. 7 -7d u.p.t.u.

Zdaniem Wnioskodawcy, w art. 113 ust. 5 i 7 u.p.t.u. przewidziano, iż za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

Po spełnieniu powyższych przesłanek Wnioskodawca będzie miał możliwość odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy towarów dokonane przed dniem utraty lub rezygnacji ze zwolnienia podmiotowego.

Artykuł 113 ust. 5 u.p.t.u., umożliwia Wnioskodawcy rozliczenie podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, lecz tylko w odniesieniu do zakupionych towarów i pod warunkiem sporządzenia stosownego spisu z natury tych towarów i jego przedłożenia w urzędzie skarbowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W oparciu o regulacje prawne zawarte w art. 86 ust. 10 pkt 1 i 4 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku powstaje:

* w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18; (...)

* w przypadku dokonania spisu z natury określonego w art. 113 ust. 5 i 7 - nie później niż w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tego spisu; (...).

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 11 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

W myśl natomiast art. 86 ust. 13 ustawy o VAT, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

W świetle powyższego prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wynikających z faktur dokumentujących zakupy związane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, jest podstawowym i fundamentalnym prawem podatnika, wynikającym z samej konstrukcji podatku od towarów i usług i zapewnia neutralność tego podatku dla czynnych podatników VAT. W stosunku do faktur lub dokumentów celnych podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku w rozliczeniu za okres, w którym otrzymał fakturę lub dokument celny, będący podstawą odliczenia lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych - m.in., że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych - oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 88 ust. 4 ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Zatem prawo do obniżenia podatku należnego może być realizowane przez podatnika w ściśle określonym czasie, pod warunkiem spełnienia przez niego przesłanek pozytywnych, tj. istnienia związku między zakupami i prowadzoną działalnością opodatkowaną.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą od dnia 1 lutego 2012 r. i od momentu zgłoszenia działalności korzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT. Wnioskodawca wybudował budynek - restauracja z pokojami gościnnymi (PKOB jest 1211), który został oddany do użytkowania w dniu 6 lutego 2012 r.

Na realizację ww. przedsięwzięcia Wnioskodawca starał się o dofinansowanie w ramach programu "...". W marcu 2013 r. Wnioskodawca otrzymał decyzję od A. o dofinansowaniu w kwocie 147 tysięcy złotych. Kwota dofinansowania zawiera wydatki w części na wykończenie budynku restauracji oraz w części na wyposażenie. Po otrzymaniu dofinansowania Wnioskodawca zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny od sierpnia 2013 r.

Budynek ten będzie służył działalności opodatkowanej. Po otrzymaniu statusu podatnika VAT czynnego Wnioskodawca chciałby wystąpić o zwrot podatku VAT naliczonego od poniesionych nakładów inwestycyjnych od 2008 r. na podstawie art. 113 ust. 5 i 7. W 2008 r. Pierwszy wydatek na budowę budynku poniesiono 12 maja 2008 r.

Budynek był budowany z zamiarem wykorzystania go do prowadzenia działalności gospodarczej. Od momentu oddania budynku do użytkowania (6 lutego 2012 r.) Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy budynek do działalności gospodarczej korzystając ze zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wykorzystywał przedmiotowy budynek od oddania go do użytkowania prowadząc działalność gospodarczą polegającą na organizowaniu imprez okolicznościowych, usług cateringowych.

Mając na uwadze przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne stwierdzić należy, że w momencie zakupu towarów i usług związanych z budową i wyposażeniem przedmiotowego budynku Wnioskodawca nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż w chwili ich nabycia Wnioskodawca nie był zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, a nabyte towary i usługi służyły działalności zwolnionej od podatku.

Jednocześnie należy wskazać, iż w oparciu o przepisy art. 113 ust. 5 i 7 ustawy o VAT, podatnicy mają możliwość odliczenia podatku VAT z faktur otrzymanych przed rejestracją, pod warunkiem spełnienia przesłanek określonych tymi przepisami.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Natomiast w myśl art. 113 ust. 4 ww. ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9, pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, z tym że w przypadku, o którym mowa w ust. 9, zawiadomienie musi nastąpić przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5.

Stosownie do art. 113 ust. 5 ww. ustawy o VAT, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. Za zgodą naczelnika urzędu skarbowego podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającą z dokumentów celnych oraz o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty zwolnienia, pod warunkiem:

Stosownie do art. 113 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług przepis ust. 5 stosuje się również do podatników, którzy rezygnują ze zwolnienia, o którym mowa w:

pod warunkiem pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o rezygnacji ze zwolnienia przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia.

Zarówno w przypadku rezygnacji ze zwolnienia, jak i utraty prawa do niego, podatnikom przysługuje uprawnienie do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a także o kwoty podatku naliczonego wynikające z faktur dokumentujących zakupy oraz dokumentów celnych dokumentujących import, które to czynności (nabycie, zakupy, import) zostały dokonane przed dniem utraty lub rezygnacji ze zwolnienia. Warunki, jakie muszą być spełnione dla możliwości realizacji tego uprawnienia, określone zostały w art. 113 ust. 5 ustawy (w stosunku do tracących prawo do zwolnienia podatników, o których mowa w art. 113 ust. 1 ustawy), którego odpowiednie stosowanie przewidują art. 113 ust. 7 ustawy (w stosunku do podatników rezygnujących ze zwolnienia) oraz art. 113 ust. 10 ustawy (w stosunku do tracących prawo do zwolnienia podatników, o których mowa w art. 113 ust. 9 ustawy).

We wszystkich przypadkach, do skorzystania z powyższej możliwości konieczne jest uzyskanie zgody naczelnika urzędu skarbowego, która to zgoda udzielana jest pod warunkiem:

* sporządzenia spisu z natury zapasów tych towarów posiadanych w dniu, w którym nastąpiło przekroczenie kwoty, o której mowa w ust. 1, oraz

* przedłożenia w urzędzie skarbowym sporządzonego spisu w terminie 14 dni, licząc od dnia utraty zwolnienia.

Uzyskanie takiej zgody upoważnia podatnika do pomniejszenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku zapłaconą od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, od importu towarów, a także o kwoty podatku naliczonego, wynikające z faktur dokumentujących zakupy dokonane przed dniem utraty lub rezygnacji ze zwolnienia, przy czym kwotę podatku naliczonego stanowi iloczyn ilości towarów objętych spisem z natury i kwoty podatku naliczonego przypadającej na jednostkę towaru, z podziałem na poszczególne stawki podatkowe (w konsekwencji nie jest możliwe odliczenie podatku naliczonego przy nabyciu towaru, nieujętego w spisie z natury zapasów posiadanych na dzień, w którym podatnik utracił zwolnienie od podatku VAT lub zrezygnował ze zwolnienia i w którym powstał jego obowiązek podatkowy).

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 4 ustawy o VAT, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w przypadku dokonania spisu z natury określonego w art. 113 ust. 5 i 7 - nie później niż w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tego spisu.

Należy jednak zauważyć, że powyższe przepisy dotyczą wyłącznie towarów handlowych, natomiast Wnioskodawca podaje, że poniósł wydatki na budowę budynku i jego wyposażenia, zatem przedmiotowy budynek i jego wyposażenie nie są towarami handlowymi, lecz środkami trwałymi i wyposażeniem, dlatego też w przypadku Wnioskodawcy zastosowania nie znajdą przepisy art. 113 ust. 5 i 7 lecz przepisy art. 91 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją, gdy nabycie towarów i usług nastąpiło w okresie, kiedy prawo do odliczenia Wnioskodawcy nie przysługiwało.

Zatem, w momencie zarejestrowania się Wnioskodawcy jako podatnik VAT czynny, powstanie sytuacja, w wyniku której dojdzie do zmiany przeznaczenia wybudowanego budynku wraz z wyposażeniem, a Wnioskodawca będzie miał prawo do dokonania korekty nieodliczonego podatku naliczonego.

W przypadku zmiany przeznaczenia wykorzystywanego przez podatnika towaru lub usługi zastosowanie znajdują przepisy art. 91 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy o VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Z art. 91 ust. 2 ustawy wynika, że w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 2a ustawy, obowiązek dokonywania korekt w ciągu 10 lat, o którym mowa w ust. 2, nie dotyczy opłat rocznych pobieranych z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste; w przypadku tych opłat przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio.

Natomiast stosownie do art. 91 ust. 3 ustawy, korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

Ustawodawca ustalił również zasady postępowania w sytuacji, gdy w okresie korekty nastąpi sprzedaż towaru. Stosownie do zapisu art. 91 ust. 4 ustawy, w przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty.

W przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy (art. 91 ust. 5 ustawy).

W myśl art. 91 ust. 6 ustawy, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Ponadto, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15 000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty - art. 91 ust. 7a ustawy.

Jak stanowi art. 91 ust. 7b ustawy, w przypadku towarów i usług innych niż wymienione w ust. 7a, wykorzystywanych przez podatnika do działalności gospodarczej, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 1, ust. 2 zdanie trzecie i ust. 3, z zastrzeżeniem ust. 7c.

Jeżeli zmiana prawa do obniżenia podatku należnego wynika z przeznaczenia towarów lub usług, o których mowa w ust. 7b, wyłącznie do wykonywania czynności, w stosunku do których nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego, lub wyłącznie do czynności, w stosunku do których takie prawo przysługuje - korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okres rozliczeniowy, w którym wystąpiła ta zmiana. Korekty tej nie dokonuje się, jeżeli od końca okresu rozliczeniowego, w którym wydano towary lub usługi do użytkowania, upłynęło 12 miesięcy (art. 91 ust. 7c).

Zgodnie z art. 91 ust. 7d ustawy, w przypadku zmiany prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony od towarów i usług, innych niż wymienione w ust. 7a i 7b, w szczególności towarów handlowych lub surowców i materiałów, nabytych z zamiarem wykorzystania ich do czynności, w stosunku do których przysługuje pełne prawo do obniżenia podatku należnego lub do czynności, w stosunku do których prawo do obniżenia podatku należnego nie przysługuje, i niewykorzystanych zgodnie z takim zamiarem do dnia tej zmiany, korekty podatku naliczonego dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za okresy rozliczeniowe, w których wystąpiła ta zmiana.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że w sierpniu 2013 r. nastąpi zmiana przeznaczenia budynku ze służącego działalności zwolnionej na służący działalności opodatkowanej. Wnioskodawca wskazał, bowiem, iż od dnia 1 lutego 2012 r. korzysta ze zwolnienia podmiotowego z VAT, o którym mowa w art. 113 ustawy o VAT, natomiast zamierza zarejestrować się jako podatnik VAT czynny od sierpnia 2013 r.

Zatem w kwestii możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi budowy przedmiotowego budynku znajdą zastosowanie przepisy art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepis ten reguluje kwestie korekty odnoszącej się do podatku naliczonego związanego zarówno z nabyciem nieruchomości jak i ruchomości, przy czym odrębnie reguluje korektę ruchomości - środków trwałych, wyposażenia, których wartość początkowa przekracza 15 000 zł, a odrębnie tych, których wartość początkowa nie przekracza tej kwoty.

W sprawie będącej przedmiotem niniejszej interpretacji mamy do czynienia zarówno z nieruchomością (budynkiem), która zgodnie z przepisem art. 91 podlega 10-letniemu okresowi korekty, jak i z wyposażeniem, które jeśli ma wartość powyżej 15 000 zł podlega 5-letniemu okresowi korekty, a jeśli ma wartość niższą niż 15 000 zł, to podlega rocznej korekcie.

W odniesieniu do wydatków na budowę budynku należy wskazać, że jeśli Wnioskodawca zamierza skorzystać z odliczenia, to przedmiotowej korekty winien dokonać w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, w którym nastąpiła zmiana.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że dziesięcioletni okres korekty zaczyna swój bieg od roku, w którym budynek został oddany do użytkowania i ten rok jest pierwszym rokiem korekty.

W przedmiotowej sprawie pierwszym rokiem dziesięcioletniego okresu korekty (tekst jedn.: okresu, w którym zmiana przeznaczenia i wykorzystania budynku będzie skutkowała zmianą prawa do odliczenia) jest rok 2012 r., bowiem w tym właśnie roku budynek oddano do użytkowania.

W roku oddania budynku do użytkowania, tj. w roku 2012, Wnioskodawca nie wykorzystywał jednak tego budynku do czynności opodatkowanych, zatem za ten rok nie będzie przysługiwać Wnioskodawcy prawo do odliczenia. Prawo takie przysługuje Wnioskodawcy od 2013 r., zatem korekty należy dokonać w rozliczeniu za styczeń 2014 r. w wysokości 1/10 podatku naliczonego z tytułu budowy przedmiotowego budynku, i tak co roku, aż do końca okresu korekty, tj. do 2021 r.

Natomiast środki trwałe, których wartość początkowa przekracza 15.000 zł, podlegają 5-letniemu okresowi korekty, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta dotyczy jednej piątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu.

W przedmiotowej sprawie pierwszym rokiem pięcioletniego okresu korekty (tekst jedn.: okresu, w którym zmiana przeznaczenia i wykorzystania środka trwałego będzie skutkowała zmianą prawa do odliczenia) jest rok, w którym dany środek trwały oddano do użytkowania.

Jeśli zatem środki trwałe o wartości przekraczającej 15 000 zł, zostały oddane do użytkowania wraz z budynkiem w lutym 2012 r., to pięcioletni okres korekty zaczyna swój bieg od roku, w którym środek trwały został oddany do użytkowania i ten rok jest pierwszym rokiem korekty.

W przedmiotowej sprawie pierwszym rokiem pięcioletniego okresu korekty jest rok 2012 r., jeśli w tym właśnie roku środek trwały oddano do użytkowania.

W roku oddania środka trwałego do użytkowania, tj. w roku 2012, Wnioskodawca nie wykorzystywał jednak tego środka trwałego do czynności opodatkowanych, zatem za ten rok nie będzie przysługiwać Wnioskodawcy prawo do odliczenia. Prawo takie przysługuje Wnioskodawcy od 2013 r., a końcowym rokiem pięcioletniego okresu korekty będzie rok 2016.

Wnioskodawca zatem w rozliczeniu za styczeń 2014 r. może dokonać odliczenia w wysokości 1/5 kwoty podatku naliczonego przy zakupie środków trwałych o wartości powyżej 15 000 zł.

Natomiast środki trwałe i wyposażenie o wartości nieprzekraczającej 15 000 zł, podlegają rocznej korekcie.

Jeśli zatem środki trwałe i wyposażenie o wartości nieprzekraczającej 15 000 zł, zostały oddane do użytkowania wraz z budynkiem w lutym 2012 r., to upłynął już okres, w którym Wnioskodawca mógł dokonać odliczenia. Zatem od wydatków na nabycie (wyposażenia) środków trwałych o wartości poniżej 15 000 zł. Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy, iż po uzyskaniu statusu podatnika VAT czynnego Wnioskodawca będzie miał możliwość odzyskania podatku VAT naliczonego od nakładów inwestycyjnych (budowy budynku, zakup wyposażenia) na podstawie art. 113 ust. 5 i 7 ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Należy jednocześnie zwrócić uwagę, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia w oparciu o faktury, które dokumentują nabycie przez danego podatnika towarów czy usług, zatem na fakturach winny znajdować się dane podatnika VAT, który dokonał nabycia oraz który dokonuje odliczenia, a nie innego podmiotu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.