IBPP1/443-296/09/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 16 marca 2009 r. (data wpływu 24 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest prawidłowe.

W dniu 24 marca 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 3 grudnia 1998 r. Wnioskodawca zakupił razem z żoną działkę rolną o powierzchni 0.2350 ha. Działka została zakupiona ze wspólnego dorobku Wnioskodawcy i jego małżonki i nie była zakupiona w celach handlowych. Wnioskodawca planował wybudować na niej dom. Grunt od momentu nabycia do chwili sprzedaży nie był wykorzystywany na żadne cele. Działka nie była przedmiotem najmu ani dzierżawy. Działka nie została w żaden sposób uatrakcyjniona. Z braku środków finansowych Wnioskodawca nie rozpoczął budowy domu.

Aktualnie ze względów finansowych Wnioskodawca planuje podzielić działkę na dwie części i je sprzedać.

Działka została przekwalifikowana na działkę budowlaną przez gminę.

Środki finansowe ze sprzedaży działek zostaną przeznaczona na uregulowanie powstałych zobowiązań. Działki w chwili sprzedaży będą nieruchomościami niezabudowanymi. Powodem sprzedaży działek jest trudna sytuacja finansowa. Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości gruntowych i nie dokonywał wcześniej sprzedaży działek.

Od 15 sierpnia 1994 r. Wnioskodawca jestem wspólnikiem w spółce jawnej.

Od 21 września 1999 r. Wnioskodawca prowadzi działalność handel artykułami rolno-spożywczymi, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, główny przedmiot obu działalności to 47. 11. z - sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Żona Wnioskodawcy jest wspólnikiem w spółce jawnej, prowadzi działalność od 31 grudnia 2000 r., nie jest podatnikiem VAT czynnym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży działki cena sprzedaży powinna zostać powiększona o podatek VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku sprzedaży działki nie będzie konieczne opodatkowanie sprzedaży podatkiem VAT.

Działkę Wnioskodawca wraz z małżonką zakupił z zamiarem budowy domu, nie w celach handlowych. Przedmiotowa działka nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej. Sprzedaż działki w dwóch częściach będzie miała zdaniem Wnioskodawcy charakter jednorazowy i Wnioskodawca nie ma zamiaru dokonywać takiej czynności wielokrotnie. Ze względu na wielkość działki Wnioskodawca musiał podzielić ją na dwie części, gdyż nie znalazłby kupca na działkę takiej wielkości.

W tej sytuacji zdaniem Wnioskodawcy nie spełnia on wymogów wskazanych w art. 15 ustawy o VAT i nie może być traktowany jako podatnik VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy nie będzie miała miejsca dostawa towarów podlegająca opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż do uznania dostawy towarów za działalność gospodarczą, należałoby wykazać, że w odniesieniu do tej transakcji Wnioskodawca działał jako handlowiec i miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie.

Jak Wnioskodawca wykazał powyżej działka nie została zakupiona w celach handlowych i sprzedaż jej części będzie miała charakter jednorazowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Aby zatem dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, od 15 sierpnia 1994 r. Wnioskodawca jestem wspólnikiem w spółce jawnej.

Od 21 września 1999 r. Wnioskodawca prowadzi działalność handel artykułami rolno-spożywczymi, Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, główny przedmiot obu działalności to 47. 11. z - sprzedaż detaliczna prowadzona w niewyspecjalizowanych sklepach z przewagą żywności, napojów i wyrobów tytoniowych. Żona Wnioskodawcy jest wspólnikiem w spółce jawnej, prowadzi działalność od 31 grudnia 2000 r., nie jest podatnikiem VAT czynnym.

Wnioskodawca wraz z żoną nabył w dniu 3 grudnia 1998 r., działkę rolną o powierzchni 0,2350ha. Działka nie była zakupiona w celach handlowych ale w celach budowlanych (budowa domu). Gmina dokonała przekwalifikowania działki na działkę budowlaną.

Z braku środków finansowych Wnioskodawca nie rozpoczął budowy domu. Z powodu trudnej sytuacji finansowej Wnioskodawca planuje podzielić działkę na 2 części i je sprzedać. Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na uregulowanie powstałych zobowiązań. Przedmiotowa działka od momentu nabycia do chwili sprzedaży nie była wykorzystywana na żadne cele. Działka nie była też przedmiotem najmu ani dzierżawy. Grunt nie został także w żaden sposób uatrakcyjniony. Działki w chwili sprzedaży będą nieruchomościami niezabudowanymi. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych i nie dokonywał wcześniej sprzedaży działek.

Przenosząc powołane przepisy na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych 2 działek, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Z powyższego opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w odniesieniu do transakcji sprzedaży ww. gruntów pochodzących z majątku osobistego, w myśl art. 15 ustawy. Nic nie wskazuje na to, aby dokonując sprzedaży działek Wnioskodawca działał w charakterze handlowca, a okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

W chwili zakupu działki zamiarem Wnioskodawcy nie była jej późniejsza sprzedaż. Działka w żaden sposób nie służyła prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej i stanowi jego majątek osobisty. Z powyższego wynika, że grunt nie został nabyty w celu odsprzedaży czy też wykorzystania w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, ale z zamiarem budowy domu, a więc nie w celach handlowych czy też związanych z działalnością gospodarczą, lecz w celach prywatnych. Wnioskodawca sprzedając grunty korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zauważyć należy, że skoro dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która formalnie nie wykonuje działalności gospodarczej, a jedynie dokona okazjonalnej czynności związanej z taką działalnością w szczególności dokona dostawy działek budowlanych to tym bardziej za podatnika należy uznać osobę, która wykonuje działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu i wykona czynność dotychczas nie wykonywaną w ramach tej działalności, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była czynnością związaną z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Podkreślić bowiem należy, iż jedynie w sytuacji, w której czynność ta ma związek z zaspokajaniem potrzeb czysto osobistych osoby ją wykonującej, należy uznać, że nie jest to czynność wykona przez podatnika podatku od towarów i usług. Należy zaznaczyć, iż jeżeli czynności podatnika podatku od towarów i usług nie można przypisać innego charakteru niż czynności związanej z działalnością gospodarczą to należy uznać ją za czynność podlegającą opodatkowaniu, co jednak nie znajdzie zastosowania w przedmiotowej sprawie z uwagi na opisane wyżej okoliczności, z których jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca przedmiotową transakcją dokona sprzedaży majątku osobistego.

Zatem w ocenie tut. organu nie można uznać przedmiotowej jednorazowej sprzedaży gruntu z majątku osobistego (2 działek) za częstotliwą dostawę gruntów, a więc czynność ta w przedstawionym zdarzeniu przyszłym nie mieści się w definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, a co za tym idzie sprzedaż przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Ponadto należy zauważyć, iż zgodnie z brzmieniem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, na pisemny wniosek zainteresowanego i w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną) wydaje Minister właściwy do spraw finansów publicznych. W świetle powyższego nie ma możliwości wydania interpretacji indywidualnej, dla dwóch zainteresowanych osób fizycznych na podstawie jednego wniosku. Zatem niniejsza interpretacja indywidualna odnosi się jednie do Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.