IBPP1/443-288/09/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 marca 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy gruntu.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 4 czerwca 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 25 maja 2009 r. znak: IBPP1/443-288/09/BM.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w 1994 r. nabył wspólnie z żoną na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej gospodarstwo rolne o powierzchni 8 ha. Następnie w 1999 r. dokonali wspólnie zakupu nieruchomości gruntowej oznaczonej pod numerem 899, obręb 01, położonej w Ch., celem powiększenia ich gospodarstwa rolnego. W gospodarstwie rolnym prowadzona była działalność rolnicza wyłącznie dla zaspokojenia potrzeb rodziny Wnioskodawcy. W 2009 r. wspólnie z żoną stali się współwłaścicielami na zasadzie ustawowej wspólności majątkowej czterdziestu ośmiu działek budowlanych, powstałych z podziału nieruchomości gruntowej oznaczonej numerem działki 899, położonej w Ch. obręb 01. Do podziału nieruchomości gruntowej oznaczonej pod numerem 899, obręb 01 na czterdzieści osiem samodzielnych i sąsiadujących ze sobą działek budowlanych doszło na podstawie decyzji Burmistrza Gminy i Miasta Ch. z dnia 6 stycznia 2009 r. oraz poprzedzającej ją uchwały Rady Miejskiej w Ch. z dnia 30 października 2007 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze miasta Ch. (Dziennik Urzędowy województwa z dnia 17 czerwca 2008 r., nr 120).

W dniu 16 lutego 2009 r., Wnioskodawca wraz z żoną dokonał sprzedaży na rzecz osób fizycznych (małżeństwa) działek gruntowych oznaczonych numerami 899/7, 899/32, które powstały w wyniku podziału ujawnionej w księdze wieczystej numer działki gruntowej o numerze 899.

Wnioskodawca wraz z żoną w nieodległym czasie planuje dokonanie sprzedaży większości spośród czterdziestu sześciu działek gruntowych powstałych z podziału nieruchomości oznaczonej nr 899 położonej w Ch. obręb 01, stanowiących współwłasność łączną na zasadzie ustawowej wspólności małżeńskiej.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest podatnikiem VAT czynnym. Ponadto Wnioskodawca wskazał, że uchwała Rady Miejskiej w Ch. z dnia 30 listopada 2007 r. wskazuje - grunty orne działki 899 zostają przekształcone, z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami podstawowymi.

Grunty, o których mowa we wniosku nie były przedmiotem umów najmu lub dzierżawy.

Wnioskodawca nie posiada żadnych innych nieruchomości gruntowych, przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

Wnioskodawca w dniu 30 października 2006 r. dokonał sprzedaży działki rolnej o powierzchni 5.3961ha, obręb S. za kwotę 14.000 zł.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że zarówno przy zakupie gospodarstwa rolnego w 1994 r. jak i przy zakupie nieruchomości gruntowej w 1999 r. nie miał jasno określonego celu, dopuszczał myśl, iż w bliżej nieokreślonej przyszłości na zakupionych gruntach jego dzieci będą chciały zamieszkać (założyć siedliska).

Łączna powierzchnia gruntów po dokupieniu działki w 1999 r. wynosiła 15,70 ha. Wnioskodawca wskazał, że wykorzystanie rolnicze tych gruntów przedstawiało się następująco:

* 1,86 ha-"stary las",

* 2,67 ha - Wnioskodawca przeznaczył pod zalesianie,

* 1,20 ha - uprawa owsa,

* 0,2 ha - uprawa warzyw,

* pozostały obszar stanowiły łąki i nieużytki.

Wnioskodawca jest beneficjentem bezpośrednich dopłat, zarejestrowanym od 2004 r. w ARiMR. Wnioskodawca wskazał również, że na przedmiotowych gruntach prowadzona była działalność rolnicza. Warzywa były uprawiane dla potrzeb gospodarstwa domowego, owies był wykorzystywany jako opał (piec centralnego ogrzewania z przystawką na owies). Nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Wnioskodawca wskazał ponadto, że podział nieruchomości gruntowej nr 899 jest następstwem podjęcia przez Radę Miejską w Ch. ww. uchwały.

Odnośnie przyczyny sprzedaży działek Wnioskodawca zauważył, że w chwili sporządzania niniejszego wniosku środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pozwolą na sfinansowanie zakupu mieszkania dla syna. Będą stanowiły także pewne zabezpieczenie finansowe dla Wnioskodawcy i jego rodziny. Uzyskane środki będą przeznaczone na sfinansowanie potrzeb rodziny Wnioskodawcy, w szczególności zostaną przeznaczone na zakup w K. mieszkania dla syna, (syn studiuje). Pozostałe środki zostaną prawdopodobnie zdeponowane na lokatach bankowych. Wnioskodawca nie dokonywał uatrakcyjnienia przedmiotowych działek t.j. uzbrojenia terenu, budowy drogi.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dokonana przez Wnioskodawcę - współwłaściciela nieruchomości w dniu 16 lutego 2009 r. sprzedaż na rzecz nabywców (małżeństwa) niezabudowanych nieruchomości budowlanych oznaczonych numerami działek 899/7 i 899/32 podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 1 czerwca 2009 r.), w przypadku sprzedaży przedmiotowych działek, stanowiących majątek osobisty Wnioskodawcy oraz jego żony, Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku VAT, a sprzedaż ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zakwalifikowanie działek do majątku osobistego wynika z faktu uprzedniego ich wykorzystania do działalności rolniczej prowadzonej wyłączenie w celu zaspokojenia osobistych potrzeb Wnioskodawcy i jego rodziny.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych przeznaczonych pod zabudowę, czynności takie nie mogą być uznane za działalność gospodarczą w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Nadto, warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika VAT jest ustalenie, iż działa on niezależnie jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy osoba wykonująca wolny zawód. W związku z czym w przypadku wykonania czynności sprzedaży poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, w świetle art. 15 ust. 1 i 2 VAT dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to czy czynność tą wykonał jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie. Według oceny Wnioskodawcy sytuacja taka występuje w przypadku sprzedaży, (planowanej sprzedaży) przedmiotowych działek, stanowiących składnik majątku osobistego Wnioskodawcy oraz jego małżonki.

Podsumowując powyższe rozważania Wnioskodawca stwierdził, że zarówno sprzedaż działek gruntowych o numerach 899/7, 899/32, powstałych w wyniku podziału ujawnionej w księdze wieczystej numer działki o numerze 899 dokonana przez Wnioskodawcę w dniu 16 lutego 2009 r. na rzecz osób fizycznych, (małżeństwa) jak również potencjalna sprzedaż dalszych działek gruntowych wynikłych z tego podziału nie powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Powyższe stanowisko, zdaniem Wnioskodawcy, jest zgodne ze stanowiskiem wyrażonym przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dn. 10 lipca 2008 r., sygn. IBPP1/443-567/08/Lsz (KAN-3677/4/08/KAN-6933/07/08), oraz przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyrokach: z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07 i z dnia 15 października 2008 r., sygn. akt I FSK 1249/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy dziesięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, dokonana została w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawca w 1994 r. nabył wspólnie z żoną gospodarstwo rolne o powierzchni 8 ha. Następnie w 1999 r. dokonali zakupu nieruchomości gruntowej oznaczonej pod numerem 899, obręb 01, położonej w Ch., celem powiększenia ich gospodarstwa rolnego. W gospodarstwie rolnym prowadzona była działalność rolnicza wyłącznie dla zaspokojenia potrzeb rodziny Wnioskodawcy. Łączna powierzchnia gruntów po dokupieniu działki w 1999 r. wynosiła 15,70 ha. Wnioskodawca wskazał, że wykorzystanie rolnicze tych gruntów przedstawiało się następująco:

* 1,86 ha-"stary las",

* 2,67 ha - Wnioskodawca przeznaczył pod zalesianie,

* 1,20 ha - uprawa owsa,

* 0,2 ha - uprawa warzyw,

* pozostały obszar stanowiły łąki i nieużytki.

Wnioskodawca jest beneficjentem bezpośrednich dopłat, zarejestrowanym od 2004 r. w ARiMR. Na przedmiotowych gruntach prowadzona była działalność rolnicza. Warzywa były uprawiane dla potrzeb gospodarstwa domowego, owies był wykorzystywany jako opał (piec centralnego ogrzewania z przystawką na owies). Wnioskodawca nie jest rolnikiem ryczałtowym, nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Wnioskodawca w dniu 30 października 2006 r. dokonał sprzedaży działki rolnej o powierzchni 5.3961ha, obręb S. za kwotę 14.000 zł.

Na podstawie decyzji Burmistrza Gminy i Miasta Ch. z dnia 6 stycznia 2009 r. oraz poprzedzającej ją uchwały Rady Miejskiej w Ch. z dnia 30 października 2007 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze miasta Ch., dokonano podziału gruntu ornego działki 899 na czterdzieści osiem samodzielnych i sąsiadujących ze sobą działek budowlanych (z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami podstawowymi).

Nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że zakwalifikowanie działek do majątku osobistego wynika z faktu uprzedniego ich wykorzystania do działalności rolniczej prowadzonej wyłączenie w celu zaspokojenia osobistych potrzeb rodziny Wnioskodawcy.

Należy bowiem zauważyć, że uprawa warzyw na potrzeby gospodarstwa domowego zajmowała jedynie znikomą część gospodarstwa rolnego (0,2 ha). Podobnie uprawa owsa, wykorzystywanego jako opał, zajmowała 1,20 ha. Pozostałą część gospodarstwa zajmują lasy, tereny przeznaczone pod zalesienie, oraz łąki i nieużytki.

Zatem trudno uznać, aby tak duży areał służył wyłącznie co celów osobistych Wnioskodawcy i jego rodziny. Również z ekonomicznego punktu widzenia nie można przyjąć, że tak znaczny areał przeznaczony był na potrzeby osobiste Wnioskodawcy i jego rodziny.

Istotnym argumentem przemawiającym za tym, że ww. gospodarstwo rolne służyło również celom zarobkowym Wnioskodawcy jest fakt, że Wnioskodawca od 2004 r. jest zarejestrowanym w Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa beneficjentem bezpośrednich dopłat.

Zauważyć należy, iż zgodnie z przepisami ustawy z dnia 26 stycznia 2007 r. o płatnościach w ramach systemów wsparcia bezpośredniego (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 170, poz. 1051) rolnikowi przysługuje jednolita płatność obszarowa na będące w jego posiadaniu w dniu 31 maja roku, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności, grunty rolne wchodzące w skład gospodarstwa rolnego, kwalifikujące się do objęcia tą płatnością zgodnie z art. 143b ust. 5 akapit pierwszy rozporządzenia Rady (WE) nr 1782/2003, jeżeli:

2a) przestrzega wymogów przez cały rok kalendarzowy, w którym został złożony wniosek o przyznanie tej płatności;

Z powyższego wynika, iż grunty, z których Wnioskodawca wyodrębnił działki przeznaczone do sprzedaży (nabyte na powiększenie gospodarstwa rolnego) były i są wykorzystane przez Wnioskodawcę w celach zarobkowych tj. celem uzyskania dopłat rolniczych.

Bez znaczenia dla przedmiotowego stwierdzenia jest, iż Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej wobec faktu, iż otrzymywał dopłaty (dochody) do swojego gospodarstwa rolnego.

Ponadto należy zauważyć, że Wnioskodawca w dniu 30 października 2006 r. dokonał sprzedaży działki rolnej o powierzchni 5.3961ha, obręb S. za kwotę 14.000 zł.

Powyższe wskazuje, że przedmiotowe gospodarstwo rolne służyło również celom zarobkowym Wnioskodawcy.

Za istotny należy uznać również fakt podziału przedmiotowej nieruchomości na 48 działek budowlanych, co związane było z ustanowieniem miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego na obszarze miasta Ch., na skutek czego dokonano podziału gruntu ornego działki 899 na czterdzieści osiem samodzielnych i sąsiadujących ze sobą działek budowlanych (z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami podstawowymi).

Za uznaniem Wnioskodawcy za podatnika z tytułu sprzedaży przedmiotowych działek przemawia fakt, że w dniu 16 lutego 2009 r. Wnioskodawca dokonał sprzedaży działek gruntowych oznaczonych numerami 899/7, 899/32, które powstały w wyniku podziału działki gruntowej o numerze 899, oraz że Wnioskodawca wraz z żoną w nieodległym czasie planuje dokonanie sprzedaży większości spośród pozostałych czterdziestu sześciu działek gruntowych.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że środki uzyskane ze sprzedaży nieruchomości pozwolą na sfinansowanie zakupu mieszkania dla syna, będą stanowiły także pewne zabezpieczenie finansowe dla Wnioskodawcy i jego rodziny.

Ponadto Wnioskodawca we wniosku wprost wskazał, że pozostałe środki zostaną prawdopodobnie zdeponowane na lokatach bankowych.

Należy podkreślić, że sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie przez Wnioskodawcę zrealizowana.

Przez termin "zamiar" należy bowiem pojmować nie wolę wewnętrzną ale wolę dającą się określić na podstawie obiektywnych, możliwych do stwierdzenia okoliczności. Przy ustalaniu zamiaru nie można poprzestawać tylko na oświadczeniach zainteresowanej osoby. Wskazane przez Wnioskodawcę fakty wskazują bowiem jednoznacznie na zamiar związania nabytej nieruchomości z planowaną działalnością gospodarczą.

Dokonując inwestycji środków pieniężnych czyni się to z zamiarem ich odzyskania w przyszłości. Ponadto należy zauważyć, iż Sprzedający podejmując decyzję o ww. sprzedaży działek (sprzedając 2 działki i planując sprzedaż większości z pozostałych 46 działek budowlanych) kierował się m.in. celem materialnym tj. zabezpieczeniem finansowym dla Wnioskodawcy i jego rodziny oraz lokatą kapitału.

W tym konkretnym przypadku odzyskanie zainwestowanych środków możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż ww. działek (nieruchomości), ewentualnie dzierżawę nieruchomości lub dokonanie na niej inwestycji. Z powyższego wynika, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości gruntowej nie można traktować inaczej niż celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, a więc zakupu dokonano dla celów zarobkowych.

Zatem sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu działki. Oczywistym bowiem jest, że dokonując inwestycji celem lokaty kapitału czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany.

Powyższe wskazuje na podjęcie świadomych działań zmierzających do sprzedaży działek w sposób częstotliwy w celu osiągnięcia korzyści finansowej. Zakres i skala planowanego przedsięwzięcia tj. sprzedaży działek budowlanych (dokonana w 2009 r. sprzedaż 2 działek i planowana w przyszłości sprzedaż większości z pośród 46 pozostałych działek) wskazuje jednoznacznie, że dokonywana będzie w sposób częstotliwy, w celach zarobkowych.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do obowiązujących w sprawie przepisów stwierdzić należy, że nieruchomość opisana we wniosku, z której wyodrębniono działki przeznaczone pod zabudowę, będące przedmiotem sprzedaży, nie została nabyta jedynie na cele osobiste, a celem zabezpieczenia finansowego Wnioskodawcy i jego rodziny oraz lokaty kapitału (lokaty bankowe). W międzyczasie majątek wykorzystywano również w sposób częstotliwy dla celów zarobkowych poprzez uzyskiwanie dopłat unijnych.

Wnioskodawca twierdzi, iż dokonuje sprzedaży nieruchomości ze swojego majątku osobistego. Jednakże podejmując czynności zmierzające do sprzedaży działek budowlanych powstałych z podziału ww. nieruchomości, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa ta kwalifikuje tę czynność jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Bez znaczenia pozostaje fakt, ze zarówno przy zakupie gospodarstwa rolnego w 1994 r. jak i przy zakupie nieruchomości gruntowej w 1999 r. nie miał jasno określonego celu, dopuszczał myśl, iż w bliżej nieokreślonej przyszłości na zakupionych gruntach jego dzieci będą chciały zamieszkać (założyć siedliska).

Wnioskodawca twierdzi, iż podjęte przez niego działania nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie mniej to właśnie te działania są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych. Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynność w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej, niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionej przedmiotowej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawione okoliczności, wskazują bezspornie na zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Zatem w ocenie tut. organu z uwagi na fakt, że Wnioskodawca przedmiotowe grunty wykorzystywał w sposób ciągły dla celów zarobkowych, a środki uzyskane ze sprzedaży działek przeznaczy częściowo na zabezpieczenie bytu w przyszłości oraz lokaty bankowe, należy uznać, że sprzedaż przedmiotowych działek przeznaczonych pod zabudowę należy zaklasyfikować, jako działalność gospodarczą.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działa w charakterze handlowca z zamiarem wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełnia przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT kwalifikujące do uznania go za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Reasumując, jak wykazano powyżej dokonana przez Wnioskodawcę w dniu 16 lutego 2009 r. sprzedaż 2 działek budowlanych oznaczonych numerami 899/7, 899/32, które powstały w wyniku podziału działki gruntowej o numerze 899, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż Wnioskodawca działa w przedmiotowej sprawie w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT.

W kwestii natomiast stawki podatku VAT dla planowanej sprzedaży wskazać należy, że zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku VAT stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Intencją ustawodawcy jest więc opodatkowanie dostawy zarówno terenów budowlanych (działka zabudowana, działka budowlana, teren zabudowy) jak też przeznaczonych pod zabudowę.

Z treści wniosku wynika, iż będące przedmiotem sprzedaży działki, w obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego znajdują się w granicach terenów przeznaczonych pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami podstawowymi.

Zatem dokonanie dostawy ww. nieruchomości niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) cytowanej ustawy, zwolnienia od podatku, wskazanego w ust. 1 i ust. 9 tego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Oznacza to, że Wnioskodawca, który dokonał (i zamierza dokonać w przyszłości) sprzedaży terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę zobowiązany jest do opodatkowania tych transakcji, także wtedy, gdy osiągnięty obrót z tego tytułu nie przekroczył równowartości 50.000 zł.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ pragnie również wskazać, że organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru powszechnie obowiązującego prawa. Wyroki sądów zapadają w konkretnych sprawach i dotyczą wyłącznie tych spraw, w których zapadły.

Odnośnie wskazanej we wniosku interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 10 lipca 2008 r., sygn. IBPP1/443-567/08/Lsz (KAN-3677/4/08/KAN-6933/07/08) należy wyjaśnić, iż interpretacje organów podatkowych wydawane są w indywidualnych sprawach podatników w oparciu o aktualnie obowiązujące przepisy prawa i stan faktyczny (lub zdarzenie przyszłe) przedstawiony przez podatnika. Interpretacje te nie stanowią źródła powszechnie obowiązującego prawa. Należy również zauważyć, iż wskazana przez pana interpretacja wydana została na podstawie innego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Na marginesie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja wydana na wniosek Wnioskodawcy nie stanowi jednocześnie interpretacji dla małżonki Wnioskodawcy, która - jeśli jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej - powinna złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Należy jednak zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.