IBPP1/443-287/09/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 23 marca 2009 r. (data wpływu 23 marca 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 15 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.) oraz z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 2 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 23 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku opodatkowania sprzedaży działek.

W odpowiedzi na wezwanie z dnia 7 maja 2009 r. wniosek został uzupełniony pismami z dnia 15 maja 2009 r. (data wpływu 21 maja 2009 r.) oraz z dnia 1 czerwca 2009 r. (data wpływu 2 czerwca 2009 r.).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wnioskodawca prowadzi działalność - usługi budowlane. Rozlicza się na zasadzie ryczałtu 5,5% podatku plus VAT. W 2008 r. Wnioskodawca zakupił ok. 2 hektarów pola uprawnego, na którym zostało odrolnione 44 ary. Ta część została podzielona na cztery działki budowlane. Wnioskodawca dodaje, że zakup pola nie jest związany z działalnością.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT od 2001 r. z chwilą podjęcia działalnościgospodarczej - usługi budowlane.

Przyczyną i celem zakupu nieruchomości było podjęcie działalności rolniczej.

W chwili zakupu nieruchomości było już odrolnione 44a i nastąpiło to samoistnie przez Urząd Gminy w R. W chwili obecnej Wnioskodawca nie planuje wystąpienia o odrolnienie pozostałej części gruntu.

Na wniosek Wnioskodawcy został podzielony (odrolniony) areał o pow. 44a na 4 działki z zamiarem ewentualnej sprzedaży.

W chwili obecnej Wnioskodawca nie planuje wystąpienia z wnioskiem o odrolnienie pozostałej części gruntu. Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie planuje podjąć działań zmierzających do podziału pozostałej części gruntu. Tym samym Wnioskodawca nie może odpowiedzieć, czy będzie je dzielił i w jakim celu.

Sprzedaż działek spowodowana jest koniecznością spłaty zaciągniętego kredytu (rata miesięczna 2,1 tys. zł), jak i spadkiem dochodów z tytułu mniejszej ilości zamówień na usługi budowlane.

Na dzień dzisiejszy działki są niezabudowane i w takiej formie Wnioskodawca ma zamiar je sprzedać.

Przedmiotowe działki mają przeznaczenie w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy pod budowę o niskiej intensywności zabudowy.

Cały areał nie jest i nie był wykorzystywany w związku z działalnością gospodarcząopodatkowaną podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie wie, czy będą wydzielane następne działki, ale na pewno nie będą wykorzystywane pod działalność gospodarczą opodatkowaną podatkiem VAT.

W związku z faktem, że grunt nie nadawał się do produkcji rolnej - odłogowany, będzie przez Wnioskodawcę rekultywowany. Cały zakupiony areał, jak i też wyodrębnione działki nie były wykorzystywane rolniczo, gdyż areał ten był zarośnięty trawą, perzem i innymi roślinami (odłóg). Istniejący sad w ilości ok. 200 drzew owocowych jest zdziczały, zarośnięty, dlatego też na pełną rekultywację potrzebnych jest ok. 2-3 lat. Dlatego też nie było możliwości sprzedaży produktów rolnych. Wnioskodawca zaznacza, iż nie jest rolnikiem ryczałtowym.

Na dzień dzisiejszy Wnioskodawca nie planuje wyodrębniania dalszych działek i nie planuje sprzedaży, a areał ten planuje wykorzystywać rolniczo w myśl przepisów. Natomiast co do sprzedaży produktów rolnych, to ze względu na okres rekultywacji i doprowadzenia gruntu do pełnego wykorzystania rolnego Wnioskodawca będzie wykorzystywał produkty rolne dla własnych potrzeb.

Przedmiotowe działki nie były i nie są przedmiotem dzierżawy i najmu. Wnioskodawca nie otrzymywał w związku z tym dochodów. Przedmiotowe działki nie będą dzierżawione ani wynajmowane.

W chwili obecnej Wnioskodawca nie dokonał ulepszeń, uzbrojenia, co mogłoby wpłynąć na większą atrakcyjność działek.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości gruntowych niż wymienione. Wnioskodawca nigdy wcześniej nie dokonywał sprzedaży gruntów.

Zakup gruntu nastąpił z zamiarem podjęcia działalności rolniczej.

Zakup gruntu sfinansowany był w 90% z kredytu bankowego, a pozostała część ze środków własnych.

Środki ze sprzedaży działek Wnioskodawca przeznaczy na częściową spłatę zaciągniętego kredytu bankowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży działek należy naliczyć VAT i w jakim procencie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostateczna wersja stanowiska Wnioskodawcy sprecyzowana w uzupełnieniu z dnia 1 czerwca 2009 r.), przy sprzedaży wspomnianych działek nie powinno się wogóle naliczać podatku VAT, ponieważ nabywając cały areał za odrolnioną część nie był naliczany VAT. Zakup nie był i nie jest związany z czynnościami podlegającymi podatkowi VAT.

Ponadto, w opinii Wnioskodawcy, nakładanie podatku VAT jest zbyt restrykcyjne, ponieważ sprzedawca tych działek zobowiązany był zapłacić 30% rentę planistyczną. Wnioskodawca natomiast musi zapłacić podatek dochodowy. Urząd Gminy w przypadku uzbrojenia terenu nałoży podatek w wys. 7% jako opłatę adjacencką.

Reasumując, Wnioskodawca jako podatnik rozumie, że operacje zbycia, nabycia nieruchomości muszą być opodatkowane, ale w ten sposób aby po sumowaniu należności podatkowych opłacalnym było gospodarowanie własnym majątkiem, a nie jak w tym przypadku należność z tytułu różnych podatków zbliża się do wartości majątku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 2 ust. 6 ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ww. ustawy, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które mimo, że czynność wykonały jednorazowo, jednak działały z zamiarem jej powtarzania. Z działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku VAT mamy do czynienia jeżeli podmiot wykonując określone czynności działa w charakterze producenta, handlowca lub usługodawcy i ma zamiar wykonywać tego typu czynności częstotliwie.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jeden).

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z powyższego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet jeśli zostały one wykonane jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg wymienionych poniżej okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż nieruchomości należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca nabył nieruchomość obejmującą ok. 2 hektarów pola uprawnego z zamiarem podjęcia działalności rolniczej.

Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folia, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż w związku z faktem, że grunt nie nadawał się do produkcji rolnej (był odłogowany), będzie przez Wnioskodawcę rekultywowany. Cały zakupiony areał, jak i też wyodrębnione działki nie były wykorzystywane rolniczo, gdyż areał ten był zarośnięty trawą, perzem i innymi roślinami (odłóg). Istniejący sad w ilości ok. 200 drzew owocowych jest zdziczały, zarośnięty, dlatego też na pełną rekultywację potrzebnych jest ok. 2-3 lat. Dlatego też nie było możliwości sprzedaży produktów rolnych.

Należy zauważyć, iż Wnioskodawca w treści wniosku podkreśla kilkakrotnie, iż przyczyną i celem zakupu nieruchomości było podjęcie działalności rolniczej. Wnioskodawca jednoznacznie stwierdza, iż zakupiony areał planuje wykorzystywać rolniczo w myśl przepisów. Natomiast co do sprzedaży produktów rolnych, to ze względu na okres rekultywacji i doprowadzenia gruntu do pełnego wykorzystania rolnego Wnioskodawca będzie wykorzystywał produkty rolne dla własnych potrzeb.

Z powyższego wynika, iż wprawdzie Wnioskodawca w chwili obecnej nie uzyskuje dochodów z tytułu sprzedaży płodów rolnych, również w okresie rekultywacji i doprowadzenia gruntu do pełnego wykorzystania rolnego Wnioskodawca będzie wykorzystywał produkty rolne dla własnych potrzeb, jednakże Wnioskodawca nie wykluczył możliwości dokonywania sprzedaży produktów rolnych w przyszłości. Wprost przeciwnie, Wnioskodawca wskazuje na konieczność dokonania rekultywacji zakupionego terenu, co oznacza ukierunkowanie jego działań na przywrócenie wartości użytkowych i przyrodniczych ww. gruntu. Zatem niniejsze okoliczności wskazują jednoznacznie, że Wnioskodawca zamierza podjąć czynności umożliwiające prowadzenie przez niego działalności rolniczej.

Ponadto należy zauważyć, że z przytoczonych wyżej przepisów wynika, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

Zatem Wnioskodawca wskazując, iż zakupu nieruchomości gruntowej dokonał w celu podjęcia działalności rolniczej potwierdził tym samym zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczynił w tym celu pewne nakłady, obejmujące w tym konkretnym przypadku zakup gruntu o łącznej powierzchni około 2 hektarów pola uprawnego (na którym był odrolniony grunt o powierzchni 44a).

Biorąc pod uwagę powołane powyżej uregulowania prawne oraz fakt, że działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność gospodarczą (w tym rolniczą), ewentualna sprzedaż przedmiotowego gruntu winna być traktowana jako sprzedaż majątku związanego z działalnością gospodarczą.

W przedstawionej sytuacji nie można bowiem mówić o majątku osobistym Wnioskodawcy, niewykorzystywanym na cele działalności gospodarczej, gdyż przedmiotowy grunt został nabyty, jak wykazano wyżej, z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej (rolniczej) w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Dlatego nawet jeśli Wnioskodawca początkowo nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem fakt, iż Wnioskodawca nie nabył przedmiotowego gruntu w celu dalszej jego odsprzedaży pozostaje w tym przypadku bez znaczenia.

Ponadto istotnym elementem wskazującym również na prowadzenie działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje podatnik w związku z przygotowaniem do jej rozpoczęcia. Czynności związane z wydzieleniem z posiadanego gruntu 4 działek wskazują na przygotowanie gruntu w sposób umożliwiający jego sprzedaż - znalezienie nabywców. Z przedstawionego stanu faktycznego nie wynika, aby Wnioskodawca w jakikolwiek sposób zamierzał wykorzystać ww. działki na potrzeby osobiste, bowiem w treści wniosku Wnioskodawca stwierdza, iż wydzielenia tych działek dokonał z zamiarem ich sprzedaży. Powyższe okoliczności wskazują, iż powzięto zamiar sprzedaży w sposób zorganizowany i częstotliwy, zmierzający do osiągnięcia korzyści finansowych. W przeciwnym razie dzielenie gruntów byłoby niecelowe i ekonomicznie nieuzasadnione.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca nabył przedmiotowy grunt w 2008 r. Jak wskazał Wnioskodawca, zakup pola nie związany jest z działalnością. Zakup gruntu sfinansowany był w 90% z kredytu bankowego, a w pozostałej części ze środków własnych.

Sprzedaż działek spowodowana jest koniecznością spłaty zaciągniętego kredytu (rata miesięczna 2,1 tys. zł), jak i spadkiem dochodów z tytułu mniejszej ilości zamówień na usługi budowlane.

Przedstawione powyżej okoliczności bezspornie wskazują, iż zakupu powyższych nieruchomości Wnioskodawca dokonał z zamiarem lokaty kapitału oraz osiągnięcia zysków w przyszłości. Działania Wnioskodawcy, obejmujące nabycie nieruchomości gruntowej w 2008 r., następnie po upływie krótkiego okresu czasu sprzedaż ww. nieruchomości podyktowana koniecznością spłaty zaciągniętego kredytu bankowego oraz spadkiem dochodów z tytułu mniejszej ilości zamówień na usługi budowlane, nie mogą być interpretowane inaczej niż działania podjęte celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, co potwierdza, iż zakupu dokonano dla celów zarobkowych. Zatem sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu. Oczywistym jest bowiem, że dokonując inwestycji czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany.

Należy jednak zauważyć, iż cechą prowadzonej działalności gospodarczej jest zakup po jak najkorzystniejszej cenie, z zamiarem sprzedaży po cenie jak najwyższej. Działania takie opierają się często na racjonalnym przewidywaniu, że cena nieruchomości wzrośnie w zależności od jej przeznaczenia czy popytu.

Nie można zatem stwierdzić, iż zakupu przedmiotowej nieruchomości dokonano na cele osobiste. Należy bowiem zauważyć, iż dla Wnioskodawcy zakup przedmiotowych nieruchomości jest formą lokaty kapitału, bowiem zaangażowane w ten sposób środki pieniężne stanowią zabezpieczenie majątkowe dla Wnioskodawcy. W sytuacji, z która mamy do czynienia w przypadku Wnioskodawcy, tj. spadek dochodów z tytułu prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej (usługi budowlane) oraz konieczność spłaty kredytu w ratach miesięcznych wynoszących 2,1 tys. zł, odzyskanie środków pieniężnych nastąpi poprzez sprzedaż nieruchomości (wyodrębnionych działek).

Potraktowanie zakupionego gruntu jako formę zabezpieczenia przed ewentualnym spadkiem dochodów osiąganych z innego źródła (działalność gospodarcza) dowodzi także, iż Wnioskodawca już w momencie nabycia gruntu nosił się z zamiarem jego późniejszej odsprzedaży. Powyższe stanowi również potwierdzenie faktu, iż przedmiotowa nieruchomość nie została zakupiona celem zaspokojenia osobistych potrzeb Wnioskodawcy, lecz stanowiła dla niego alternatywne źródło dochodów w przypadku sprzedaży wyodrębnionych z tej nieruchomości działek.

Wnioskodawca podejmując ewentualne czynności zmierzające do sprzedaży gruntu, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku działek kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Wnioskodawca twierdzi, iż podjęte przez niego działania nie są związane z działalnością gospodarczą, niemniej jednak to właśnie te działania są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania jej dla celów zarobkowych.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca jest podatnikiem VAT od 2001 r. od momentu podjęcia działalności gospodarczej (usługi budowlane).

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż skoro Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Zauważyć należy, że skoro dopuszczalne jest uznanie przez państwo członkowskie za podatnika osoby, która formalnie nie wykonuje działalności gospodarczej, a jedynie dokona okazjonalnej czynności związanej z taką działalnością w szczególności dokona dostawy działek budowlanych, to tym bardziej za podatnika należy uznać osobę, która wykonuje działalność gospodarczą podlegającą opodatkowaniu i wykona czynność dotychczas nie wykonywaną w ramach tej działalności, w warunkach wskazujących, że czynność ta nie była czynnością związaną z zaspokajaniem potrzeb osobistych tej osoby.

Należy jednak zauważyć, iż Wnioskodawca nie wykazał we wniosku, aby przedmiotowa nieruchomość w całym okresie jej posiadania w jakikolwiek sposób była i miałaby być wykorzystywana dla celów osobistych. Nie można zatem uznać, aby opisane działania podejmowane były przez Wnioskodawcę wyłącznie dla realizacji prawa do rozporządzania swoim majątkiem osobistym.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż zarówno w momencie nabycia gruntu, jak i w czasie jego posiadania, podjęto szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nabycie przez Wnioskodawcę opisanej wyżej nieruchomości gruntowej, a następnie przeznaczenie wyodrębnionych z niej działek do sprzedaży wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

W efekcie planowaną sprzedaż gruntu należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do ustawy.

W art. 43 ustawy o VAT zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. W myśl ust. 1 pkt 9 przywołanego wyżej art. 43 ustawodawca zwolnił od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Z treści wniosku wynika, iż przedmiotowe nieruchomości niezabudowane są sklasyfikowane w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego gminy jako tereny pod budowę o niskiej intensywności zabudowy. Zatem dostawa ww. gruntu przeznaczonego pod zabudowę nie może korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, lecz podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową - tj. 22%.

Ponadto w myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Podkreślić należy, iż zgodnie z art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) cytowanej ustawy, zwolnienia od podatku, wskazanego w ust. 1 i ust. 9 tego artykułu, nie stosuje się do podmiotów dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę.

Oznacza to, że w przypadku, gdy Wnioskodawca dokona sprzedaży terenów budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, zobowiązany będzie do opodatkowania tych transakcji, także wtedy, gdy osiągnięty obrót z tego tytułu nie przekroczy równowartości 50.000 zł.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.