IBPP1/443-269/13/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2013 r. (data wpływu 20 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 14 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu przez Wnioskodawcę usług wyceny nieruchomości oraz usług biegłego sądowego - jest nieprawidłowe.

W dniu 20 marca 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z dnia 19 marca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia podmiotowego przy świadczeniu przez Wnioskodawcę usług wyceny nieruchomości oraz usług biegłego sądowego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 13 czerwca 2013 r. (data wpływu 14 czerwca 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-269/13/MS z dnia 10 czerwca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Stan aktualny:

1. Wnioskodawca prowadzi wraz z mężem od 1 października 1996 r. działalność na zasadzie spółki cywilnej z udziałem po 50%, nazwa: "...".

2. Ponadto Wnioskodawca wykonuje sporadycznie jako biegły sądowy w okręgu Sądu Okręgowego w T. prace zlecone tj. opinie sądowe w formie operatów szacunkowych (działalność wykonywana osobiście przez biegłego).

Zakres prac wskazanych w pkt 1 i 2 dotyczy wyłącznie wyceny nieruchomości w formie operatów szacunkowych bez doradztwa w tym zakresie.

Zarówno z tytułu prac wskazanych w pkt 1 i 2 Wnioskodawca płaci podatek VAT Obrót łączny na rok z działalności wskazanych w pkt 1 i 2 w latach 1996 - 2012 nie przekroczył 100.000,00 PLN. Za 2012 r. wynosił: 82.172,20 PLN.

Ponadto Wnioskodawca informuje, iż w 2013 r. nie wykonał jakichkolwiek usług jako biegły sądowy i nie będzie wykonywać do 30 czerwca 2013 r.

Stan przyszły od 1 lipca 2013 r.

Od 1 lipca 2013 r. będzie rozwiązana działalność prowadzona jako spółka cywilna NIP: 000-00-00-000 (z uwagi na stan zdrowia męża).

Wnioskodawca, aby móc prowadzić wyceny nieruchomości jako rzeczoznawca majątkowy, założy w czerwcu 2013 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą: Pracownia Projektowa i Wycen Nieruchomości

Wnioskodawca wykonywać będzie również od 1 lipca 2013 r. opinie sądowe jako biegły sądowy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykonywał wyłącznie "operaty szacunkowe" tj. pisemne opinie o wartości nieruchomości bez doradztwa w tym zakresie tj. czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca przewiduje, że obrót roczny nie przekroczy 80.000,00 PLN.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Jako czynny podatnik VAT Wnioskodawca cały czas płaci podatek od dnia wejścia przepisów obligujących biegłych sądowych do podatku VAT i nie korzysta z żadnych zwolnień.

Obrót w 2012 r. z tytułu czynności wykonywanych jako biegły sądowy wyniósł (wg PIT - 36):

* przychód 15.834,38 zł,

* koszty 3.166,88 zł,

* dochód 12.667,50 zł,

* podatek dochodowy 2.281,00 zł.

Wyceny nieruchomości Wnioskodawca dokonywać będzie w oparciu o przepisy wynikające z ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603, z późn. zm.).

Biegłym sądowym Wnioskodawca jest na podstawie ustanowienia biegłym sądowym w okręgu Sądu Okręgowego w T. - (na mocy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1987 r. o biegłych sądowych - Dz. U. Nr 18, poz. 112).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykonywał wyłącznie "operaty szacunkowe" tj. pisemne opinie o wartości nieruchomości bez doradztwa w tym zakresie tj. czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wykonuje opinie dla sądów w formie operatów szacunkowych określających wartość nieruchomości i zdaniem Wnioskodawcy są to wyłącznie opinie o wartości nieruchomości. Prowadząc działalność Wnioskodawca nie udziela i będzie świadczyć usług doradztwa.

W okresie od 1 stycznia 2013 r. do chwili obecnej Wnioskodawca składała deklaracje VAT zerowe. W okresie j.w. Wnioskodawca nie wykonywał opinii sądowych ze względu na terminowe zlecenia wykonania operatów szacunkowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (Spółka) - dla Komornika Sądowego i innych podmiotów gospodarczych.

Ze względu na stan aktualny, który uległ zmianie od daty złożenia wniosku o interpretację indywidualną i konieczność bycia podatnikiem VAT do 31 grudnia 2013 r. Wnioskodawca zwraca się z prośbą o udzielenie odpowiedzi dotyczącej stanu od 1 stycznia 2014 r.

Stan przyszły od 1 stycznia 2014 r.

* Jednoosobowa działalność gospodarcza prowadzona jako: Pracownia Projektowa i Wycen Nieruchomości,

* Biegły sądowy E. S.

Przewidywany obrót 80.000,00 zł. Działalność będzie polegała wyłącznie na sporządzaniu operatów szacunkowych opinii sądowych w formie operatów szacunkowych bez doradztwa w tym zakresie.

Spółka: Pracownia Projektowa i Wycen Nieruchomości - rozwiązana z dniem 1 lipca 2013 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wykonując usługi w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca może skorzystać z dniem 1 lipca 2013 r. czy dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r. ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT w związku z planowaną działalnością gospodarczą polegającą na:

Zdaniem Wnioskodawcy, od 1 lipca 2013 r. może być zwolniony od podatku od towarów i usług i wystawiać rachunki bez naliczonego podatku VAT zarówno dla podmiotów gospodarczych, klientów indywidualnych i sądów gdyż:

* od 1 lipca Wnioskodawca będzie prowadził działalność gospodarczą jednoosobowo, a dotychczas działająca spółka zostanie rozwiązana,

* działalność ta będzie polegała wyłącznie na sporządzaniu operatów szacunkowych bez doradztwa w tym zakresie,

* obrót roczny nie będzie przekraczał 150.000,00 PLN,

* pomimo, że Wnioskodawca jest zgłoszony jako podatnik VAT przy działalności wykonywanej osobiście (biegły sądowy) to w tym roku nie wykonał i do 1 lipca nie wykona żadnych opinii sądowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy - rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Powołany wyżej przepis wskazuje, iż pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, gdyż nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz również zobowiązanie do powstrzymania się od dokonywania czynności lub do tolerowania czynności, bądź sytuacji. Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem.

W świetle powyższego nie budzi wątpliwości, iż czynności biegłych w postępowaniu sądowym stanowią usługi, na co wskazuje powołany powyżej przepis art. 8 ust. 1 pkt 3 ustawy. Ich istotą jest bowiem dokonanie na zlecenie określonego świadczenia - wydanie opinii, ekspertyzy, za wynagrodzeniem. Mamy zatem do czynienia z czynnością opodatkowaną - odpłatnym świadczeniem usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, czy też świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W oparciu o art. 15 ust. 3 ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Oceny zakresu stosowania przepisów ustawy, w odniesieniu do czynności wykonywanych przez biegłych sądowych na zlecenie organu władzy, należy dokonywać w świetle uregulowań zawartych w art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, pod kątem kryterium decydującym o uznaniu tych osób za podatników. Przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy przewiduje niezbędny warunek, aby czynności osoby fizycznej nie były uznawane za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a mianowicie związanie wykonującego czynność ze zlecającym wykonanie tych czynności prawnymi więzami tworzącymi stosunek prawny pomiędzy zlecającym wykonanie czynności i wykonującym zlecane czynności co do warunków wykonywania tych czynności, wynagrodzenia i odpowiedzialności zlecającego wykonanie tych czynności.

Niewątpliwie przepis art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy nawiązuje do konstrukcji umów cywilnoprawnych, tj. umowy zlecenia i umów o podobnym charakterze. Przy powoływaniu biegłego przez organ procesowy, nawet przy przyjęciu, że organ jest zlecającym wykonanie czynności nie jest możliwe nawiązanie stosunku prawnego, którego elementem jest odpowiedzialność zlecającego wykonanie tych czynności. Powołanie biegłych stanowi dla tych osób nie zlecenie wykonania czynności, lecz nakaz wykonywania takich czynności, na powołanych zaś osobach, a nie na zlecającym, spoczywa odpowiedzialność za wykonanie tych czynności.

W przypadku wykonywania przez biegłego zleconych czynności, zlecający nie bierze na siebie odpowiedzialności za czynności biegłego. Na przykład sąd "odpowiada" za wydany wyrok w danej sprawie, nie ma natomiast tożsamości czynności sądu i biegłego, których odbiorcą byłby uczestnik postępowania sądowego. To, że zarówno sąd, jak i powołani biegli sądowi są uczestnikami tego samego procesu wymiaru sprawiedliwości, nie wprowadza jakichkolwiek zależności (co do treści opinii, ekspertyzy) między tymi podmiotami, chociaż występują tu niewątpliwie zdarzenia mogące być określone wzajemnymi relacjami.

Wskazać również należy, że prawo do wykonywania funkcji biegłego sądowego nabywane jest w określonym trybie i po spełnieniu ściśle określonych warunków wynikających z przepisów rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie biegłych sądowych (Dz. U. Nr 15, poz. 133). Biegły sądowy jest osobą, która posiada teoretyczne i praktyczne wiadomości specjalne w danej dziedzinie, potwierdzone stosownym dokumentem i w pełni samodzielnie sporządza zleconą mu opinię (ekspertyzę), kierując się wyłącznie posiadaną wiedzą w tym zakresie. Opinia wydana przez biegłego jest dowodem w postępowaniu sądowym. Przed objęciem funkcji biegły składa przyrzeczenie, iż powierzone mu obowiązki wykonywać będzie z całą sumiennością i bezstronnością. Nikt zatem nie powinien mieć wpływu na treść jego pracy (sporządzenia stosownej opinii).

Z powyższych względów czynności wykonywane przez biegłych nie korzystają z wyłączenia z zakresu ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest spełniony jeden z warunków określonych w powołanym wyżej art. 15 ust. 3 pkt 3 ustawy, odnośnie odpowiedzialności zlecającego wykonanie czynności za ich wykonanie przez zleceniobiorcę.

Uznać zatem należy, że czynności biegłego wykonującego powierzone mu funkcje - sporządzanie opinii - wypełniają dyspozycję art. 8 ust. 1 pkt 3 oraz art. 15 ust. 2 ustawy o VAT i jako takie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Analogicznie czynności sporządzania operatów szacunkowych - pisemnych opinii o wartości nieruchomości dla różnych podmiotów gospodarczych i klientów indywidualnych również podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według zasad ogólnych.

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Na mocy art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę. (...).

Zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o VAT podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio (art. 113 ust. 10 ustawy o VAT).

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy o VAT).

Zauważyć należy, iż na mocy art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w art. 113 ust. 14 pkt 2 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia listę towarów i usług, o których mowa w ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

W wykonaniu ww. delegacji Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Stosownie do § 27 ww. rozporządzenia, Minister Finansów określił listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku, określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia.

W poz. 12 załącznika do ww. rozporządzenia (bez względu na symbol PKWiU), wymieniono doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego.

Z powyższego wynika, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. W potocznym rozumieniu termin "doradztwo" obejmuje szereg usług doradczych, tj.: podatkowe, prawne, finansowe. Wobec braku w ustawie definicji doradztwa należy posiłkowo odwołać się do wykładni językowej. Zgodnie z Małym Słownikiem Języka Polskiego PWN, Warszawa 1994 "doradzać" znaczy udzielić porady, podać, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie. Tak więc doradztwo jest udzieleniem fachowych zaleceń, porad, zwłaszcza ekonomicznych. Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że świadczenie usług na zlecenie sądu przez biegłego sądowego, nie stanowi usług doradztwa, bowiem biegły sądowy "nie doradza" organowi prowadzącemu postępowanie, lecz tworzy jeden z dowodów mających istotne znaczenie w postępowaniu sądowym.

Jak ponadto wynika z powyższego Słownika, "rzeczoznawca" to biegły, ekspert. Pojęcia te wymieniono w ww. Słowniku wyjaśniając, że "biegły" to znający się na rzeczy, mający wprawę w czymś, a "ekspert" to specjalista powoływany do wydania orzeczenia lub opinii w sprawach spornych, osoba uznawana za autorytet w jakiejś dziedzinie.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania rzeczoznawcy miały charakter usług doradczych.

Rzeczoznawstwo majątkowe zostało uregulowane z ustawie z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 174 ust. 1 tej ustawy, rzeczoznawstwo majątkowe jest działalnością zawodową wykonywaną przez rzeczoznawców na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 174 ust. 2 ww. ustawy, rzeczoznawcą majątkowym jest osoba fizyczna posiadająca uprawnienia zawodowe w zakresie szacowania nieruchomości, nadane w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 174 ust. 3 cyt. ustawy, rzeczoznawca majątkowy dokonuje określania wartości nieruchomości, a także maszyn i urządzeń trwale związanych z nieruchomością.

Według art. 174 ust. 3a powyższej ustawy, rzeczoznawca majątkowy może sporządzać opracowania i ekspertyzy, niestanowiące operatu szacunkowego, dotyczące:

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, iż aktualnie:

1. Wnioskodawca prowadzi wraz z mężem od 1 października 1996 r. działalność na zasadzie spółki cywilnej z udziałem po 50%, nazwa: "Pracownia Projektowa i Wycen Nieruchomości" Ponadto Wnioskodawca wykonuje sporadycznie jako biegły sądowy w okręgu Sądu Okręgowego w T. prace zlecone tj. opinie sądowe w formie operatów szacunkowych (działalność wykonywana osobiście przez biegłego).

Zakres prac wskazanych w pkt 1 i 2 dotyczy wyłącznie wyceny nieruchomości w formie operatów szacunkowych bez doradztwa w tym zakresie.

Zarówno z tytułu prac wskazanych w pkt 1 i 2 Wnioskodawca płaci podatek VAT. Ponadto Wnioskodawca informuje, iż w 2013 r. nie wykonał jakichkolwiek usług jako biegły sądowy i nie będzie wykonywać do 30 czerwca 2013 r.

W kontekście powyższego Wnioskodawca stwierdza, że od 1 lipca 2013 r. będzie rozwiązana działalność prowadzona jako spółka cywilna (z uwagi na stan zdrowia męża).

Wnioskodawca, aby móc prowadzić wyceny nieruchomości jako rzeczoznawca majątkowy, założy w czerwcu 2013 r. jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą: Pracownia Projektowa i Wycen Nieruchomości.

Wnioskodawca wykonywać będzie również od 1 lipca 2013 r. opinie sądowe jako biegły sądowy.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będę wykonywał wyłącznie "operaty szacunkowe" tj. pisemne opinie o wartości nieruchomości bez doradztwa w tym zakresie tj. czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca przewiduje, że obrót roczny nie przekroczy 80.000,00 PLN.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

Jako czynny podatnik VAT Wnioskodawca cały czas płaci podatek od dnia wejścia przepisów obligujących biegłych sądowych do podatku VAT i nie korzysta z żadnych zwolnień.

Wyceny nieruchomości Wnioskodawca dokonywać będzie w oparciu o przepisy wynikające z ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.

Biegłym sądowym Wnioskodawca jest na podstawie ustanowienia biegłym sądowym w okręgu Sądu Okręgowego w T. - (na mocy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 8 czerwca 1987 r. o biegłych sądowych - Dz. U. Nr 18, poz. 112).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie wykonywał wyłącznie "operaty szacunkowe" tj. pisemne opinie o wartości nieruchomości bez doradztwa w tym zakresie tj. czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca wykonuje opinie dla sądów w formie operatów szacunkowych określających wartość nieruchomości i zdaniem Wnioskodawcy są to wyłącznie opinie o wartości nieruchomości. Prowadząc działalność Wnioskodawca nie udziela i będzie świadczyć usług doradztwa.

Biorąc pod uwagę przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa w odpowiedzi na zadane we wniosku pytanie stwierdzić należy, iż w sytuacji świadczenia przez Wnioskodawcę usług polegających na wykonaniu opinii o wartości nieruchomości oraz innych praw związanych z nieruchomościami, jako biegły, nie obejmujących usług w zakresie doradztwa, wówczas w sprawie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT w powiązaniu z poz. 12 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Jednocześnie jeżeli Wnioskodawca rzeczywiście będzie wykonywał usługi polegające wyłącznie na sporządzaniu operatów szacunkowych bez jakiegokolwiek doradzania np. co do sposobów postępowania w jakiejś sprawie poprzez udzielanie fachowych zaleceń, zwłaszcza ekonomicznych, wówczas również w tym zakresie nie będzie mieć zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT w powiązaniu z poz. 12 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów.

Jednocześnie Wnioskodawca ma wątpliwości czy wykonując usługi w ramach prowadzonej jednoosobowej działalności gospodarczej Wnioskodawca może skorzystać z dniem 1 lipca 2013 r. czy dopiero z dniem 1 stycznia 2014 r. ze zwolnienia podmiotowego od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT w związku z planowaną działalnością gospodarczą polegającą na:

* sporządzaniu operatów szacunkowych czyli pisemnych opinii o wartości nieruchomości bez doradztwa w tym zakresie dla różnych podmiotów gospodarczych i klientów indywidualnych,

* sporządzaniu jako biegły sądowy opinii sądowych w formie operatów szacunkowych.

Odnosząc się do powyższego stwierdzić należy, że jak wynika z wniosku, Wnioskodawca jako osoba fizyczna jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu sporządzania jako biegły sądowy opinii sądowych w formie operatów szacunkowych. W konsekwencji rozpoczęcie przez Wnioskodawcę (w związku z rozwiązaniem spółki cywilnej w której Wnioskodawca jest wspólnikiem) działalności w zakresie sporządzaniu operatów szacunkowych bez doradztwa w tym zakresie dla różnych podmiotów gospodarczych i klientów indywidualnych, nie stanowi rozpoczęcia nowej działalności gospodarczej lecz rozszerzenie działalności już prowadzonej przez Wnioskodawcę. Zatem z chwilą planowanego podjęcia działalności gospodarczej w zakresie sporządzaniu operatów szacunkowych bez doradztwa w tym zakresie dla różnych podmiotów gospodarczych i klientów indywidualnych (z dniem 1 lipca 2013 r.) w sprawie nie będzie miało zastosowania zwolnienie podmiotowe o którym mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, gdyż zwolnienie to dotyczy podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 ustawy o VAT, co w niniejszej sprawie nie ma miejsca, gdyż jak już stwierdzono Wnioskodawca jako osoba fizyczna jest już zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z tytułu sporządzania jako biegły sądowy opinii sądowych w formie operatów szacunkowych.

Z wniosku wynika jednocześnie, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarcza jako osoba fizyczna w zakresie sporządzania jako biegły sądowy opinii sądowych w formie operatów szacunkowych osiągnął obrót nieprzekraczający kwoty 150.000 zł, o której mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Zatem z uwagi na to, iż w 2012 r. Wnioskodawca osiągnął obrót nieprzekraczający kwoty 150.000 zł, a w zakresie tych usług jak już stwierdzono nie ma zastosowania wyłączenie ze zwolnienia podmiotowego, określone w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT w powiązaniu z poz. 12 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów, Wnioskodawca mógł skorzystać w 2013 r. ze zwolnienia podmiotowego określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT. Jednakże jak wynika z wniosku Wnioskodawca z tego prawa nie skorzystał. Wnioskodawca stwierdza bowiem, że jako czynny podatnik VAT cały czas płaci podatek i nie korzysta z żadnych zwolnień. Jednocześnie w okresie od 1 stycznia 2013 r. do chwili obecnej Wnioskodawca składał deklaracje VAT zerowe w związku z tym, iż nie wykonywał w tym okresie opinii sądowych ze względu na terminowe zlecenia wykonania operatów szacunkowych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej przez spółkę cywilną w której Wnioskodawca jest wspólnikiem. W konsekwencji w sytuacji gdy Wnioskodawca jako podatnik VAT czynny rozszerzy z dniem 1 lipca 2013 r. prowadzoną dotychczas działalność gospodarczą o czynności w zakresie sporządzania operatów szacunkowych dla różnych podmiotów gospodarczych i klientów indywidualnych, które to czynności nie stanowią rozpoczęcia nowej działalności lecz rozszerzenie działalności już prowadzonej przez Wnioskodawcę, w sprawie nie znajdą zastosowania postanowienia art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadząc w 2013 r. działalność gospodarczą w zakresie sporządzania operatów szacunkowych dla różnych podmiotów gospodarczych i klientów indywidualnych oraz działalność w zakresie sporządzania jako biegły sądowy opinii sądowych nie przekroczy łącznie z tytułu prowadzenia tych działalności kwoty obrotu w wysokości 150.000 zł.

Podkreślić w tym miejscu należy, że zwolnienie podmiotowe jest określane na cały rok. Oznacza to, iż powrót do zwolnienia od podatku VAT możliwy jest wyłącznie od początku danego roku podatkowego, tj. od dnia 1 stycznia, tym samym nie jest możliwy wybór zwolnienia od dowolnego miesiąca w danym roku podatkowym.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, i jeżeli wybierze zwolnienie podmiotowe od podatku VAT od dnia 1 stycznia 2014 r., to upłynie okres dłuższy niż rok, licząc od końca roku, w którym Wnioskodawca utracił prawo do zwolnienia od podatku VAT lub zrezygnował z tego zwolnienia, tym samym spełniona została dyspozycja przepisu art. 113 ust. 11 ustawy o VAT dla zastosowania zwolnienia podmiotowego od podatku VAT.

Zatem stwierdzić należy, że jeżeli Wnioskodawca nie uzyska, jak to wynika z wniosku, obrotu ze sprzedaży opodatkowanej przekraczającego łącznie w 2013 r. kwoty 150.000 zł, to może on od 1 stycznia 2014 r. skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT pod warunkiem, że w ramach świadczonych usług nie będzie wykonywał usług w zakresie doradztwa. Przy czym jeżeli wartość sprzedaży w 2014 r. przekroczy wskazaną w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT kwotę 150.000 zł, to Wnioskodawca utraci prawo do zwolnienia podmiotowego w momencie przekroczenia tej kwoty, w myśl art. 113 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy jednak w tym miejscu zauważyć, że oprócz czynności wykonywanych jako biegły sądowy, Wnioskodawca będzie wykonywał również inne czynności jako rzeczoznawca w zakresie wyceny nieruchomości, zatem do obrotu uprawniającego do zwolnienia podmiotowego winien wliczać wartość sprzedaży opodatkowanej z całej prowadzonej działalności gospodarczej.

Odnosząc się do kwestii wystawiania rachunków stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Według art. 87 § 5 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, które muszą być zawarte w rachunkach, uwzględniając w szczególności dane identyfikujące sprzedawcę i kupującego, wykonawcę i odbiorcę usług oraz oznaczenie wartości i rodzaju transakcji.

Na podstawie § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165, poz. 1373 z późn. zm.), rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:

Jak stanowi § 14 ust. 3 ww. rozporządzenia, przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do faktur wystawianych przez podatników podatku od towarów i usług.

Zgodnie natomiast z § 4 ust. 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że Wnioskodawca korzystając ze zwolnienia podmiotowego od podatku VAT będzie mógł udokumentować świadczone usługi poprzez wystawienie faktury - na mocy § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia lub też (zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy) poprzez wystawienie rachunku (na żądanie usługobiorcy) - na podstawie art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że od 1 lipca 2013 r. może być zwolniony od podatku od towarów i usług i wystawiać rachunki bez naliczonego podatku VAT zarówno dla podmiotów gospodarczych, klientów indywidualnych i sądów, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała