IBPP1/443-265/14/BM

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 20 czerwca 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-265/14/BM

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 5 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 13 czerwca 2014 r.) oraz pismem z 17 czerwca 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

  zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dokonanej przez Wnioskodawcę w marcu 2014 r. dostawy 1/2 nieruchomości obejmującej I piętro i połowę poddasza - jest prawidłowe,

 zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT planowanej przez Wnioskodawcę dostawy pozostałej części nieruchomości obejmującej parter i drugą połowę poddasza - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 marca 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT dokonanej przez Wnioskodawcę w marcu 2014 r. dostawy 1/2 nieruchomości obejmującej I piętro i połowę poddasza oraz planowanej przez Wnioskodawcę dostawy pozostałej części nieruchomości obejmującej parter i drugą połowę poddasza.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia z 10 czerwca 2014 r. (data wpływu 13 czerwca 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 czerwca 2014 r. znak: IBPP1/443-265/14/BM oraz pismem z 17 czerwca 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe):

Wspólnicy spółki w zamiarze prowadzenia wspólnie działalności gospodarczej zakupili w 1990 r. nieruchomość zabudowaną budynkową następnie wnieśli ją aportem do spółki cywilnej. Nieruchomość została nabyta przed 5 lipca 1993 r., czyli przed wprowadzeniem podatku VAT.

Na podstawie art. 26 § 4 k.s.h. przekształcają ówczesną spółkę cywilną w spółkę jawną. Aktem notarialnym wspólnicy wnoszą po połowie udziały we własności nieruchomości do spółki.

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT od momentu wprowadzenia podatku w Polsce. Spółka w całym okresie działalności nie ponosiła wydatków na ulepszenie nieruchomości w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyższych niż 30% wartości początkowej tego obiektu. Ponoszone były wydatki na remonty, bieżące konserwacje oraz utrzymanie nieruchomości.

Nieruchomość służyła do prowadzenia własnej działalności gospodarczej oraz była wynajmowana innym przedsiębiorcom, do prowadzenia przez nich własnych działalności gospodarczych:

 na całym parterze prowadzona była działalność gospodarcza następnie od lutego 2009 r. parter w całości został wynajęty (najem trwa do dnia dzisiejszego, spółka zrezygnowała z prowadzenia działalności handlowej w tym budynku),

 na I piętrze wynajem trwa od 1997 r., całkowita powierzchnia piętra wynajmowana jest od 2000 r.,

 poddasze (III kondygnacja) - wynajem lokali od 1996 r. a od 1998 r. wynajem 80% powierzchni.

W opisanej sytuacji nastąpiło przekazanie w ramach wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu użytkownikom budynku na podstawie umów najmu (odpłatnego świadczenia usług) doszło więc do pierwszego zasiedlenia a pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku upłynął okres dłuższy niż dwa lata.

W marcu br. spółka dokonała sprzedaży 1/2 nieruchomości na rzecz jednego z długoletnich najemców. Zostało zastosowane zwolnienie z podatku VAT na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10.

W przyszłości spółka zamierza sprzedać pozostałą część nieruchomości stosując zwolnienie na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10a (dotyczyłoby to pozostałej części nieruchomości).

W uzupełnieniu z 10 czerwca 2014 r. na pytanie tut. Organu: "Wnioskodawca wskazał we wniosku, że "poddasze (III kondygnacja) - wynajem lokali od 1996 r. a od 1998 r. wynajem 80% powierzchni". Z wniosku nie wynika zatem, czy pozostałe 20% poddasza było przedmiotem najmu. Należy zatem wskazać czy ww. 20% powierzchni poddasza nigdy nie było przedmiotem najmu ani od 1996 oni od 1998 r.", Wnioskodawca wyjaśnił, że pozostałe 20% powierzchni (dokładnie jedno pomieszczenie) nie było przedmiotem najmu ani od 1996 r. ani od 1998 r. (Wnioskodawca ma tutaj na myśli najem długookresowy). Pomieszczenie to było jedynie wynajmowane w okresie od 21 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r. wcześniej wykorzystywane było na potrzeby własne. Obecnie w związku z tym iż spółka nie prowadzi działalności w tym budynku pomieszczenie to jest nieużytkowane.

Na pytanie tut. Organu: "Wnioskodawca wskazał we wniosku, że "w marcu b.r. spółka dokonała sprzedaży 1/2 nieruchomości na rzecz jednego z długoletnich najemców". Należy wskazać:

a. Co konkretnie, które z trzech części budynku były przedmiotem sprzedaży w marcu 2014 r.

b. Co konkretnie, które z trzech części budynku będą przedmiotem sprzedaży w przyszłości.

W piśmie z dnia 10 czerwca 2014 r. Wnioskodawca wskazał:

Ad. 2a.

Przy sprzedaży nieruchomości (w akcie notarialnym zawarte jest iż kupujący nabywa 1/2 zabudowanej, części nieruchomości budynkowej) nie jest nazwane dokładnie które części są przedmiotem sprzedaży.

Strony ustaliły pomiędzy sobą, iż jest to całe I piętro (będące wcześniej przedmiotem najmu od stycznia 2000 r. do dnia nabycia przez kupującego gdyż na całej tej powierzchni prowadzi on własną działalność gospodarczą) oraz 1/2 III kondygnacji (gdzie najemcą części był również nabywca nieruchomości) obejmująca pomieszczenia gdzie najem rozpoczął się od 1996 r. a od 1998 r. powierzchnia najmu zwiększyła się i wynajmowane pomieszczenia stanowiły 80% całości poddasza. Reasumując cześć budynku jaka została zbyta była wcześniej przedmiotem najmu.

Ad. 2b.

W przyszłości strony ustaliły (nabywca będzie ten sam), iż przedmiotem sprzedaży będzie pozostała część obejmująca parter budynku (w całości wynajmowany od 2009 r.) oraz pozostała część poddasza obejmująca pomieszczenia biurowe w tym pomieszczenie niebędące przedmiotem długotrwałego najmu (jedynie przez ponad dwa miesiące) stanowiące 20% powierzchni kondygnacji.

Dlatego też spółka przedstawiając własne stanowisko dotyczące sprzedaży pozostałej części nieruchomości wskazuje iż "skorzysta ze zwolnienia na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10a - zwolnienia uzupełniającego, w związku z tym, że można byłoby mieć wątpliwości co do zastosowania w pełni zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 dotyczyłoby to powierzchni niewielkiej części niebędącej przedmiotem najmu (ok. 20% kondygnacji)".

W piśmie z dnia 17 czerwca 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że Spółka w całym okresie działalności nie ponosiła w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy spółka dokonując sprzedaży nieruchomości prawidłowo zastosowała stawkę zw. na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

2. Czy spółka dokonując pozostałej sprzedaży budynku skorzysta ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Spółka dokonując sprzedaży (wynajmowanej wcześniej powierzchni) miała przesłanki do skorzystania ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT gdyż dostawa ta nie jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia a pomiędzy dostawą budynku lub ich części upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Ad. 2.

Spółka dokonując pozostałej części sprzedaży budynku skorzysta ze zwolnienia na podst. art. 43 ust. 1 pkt 10a - zwolnienia uzupełniającego (dodatkowego), w związku z tym, że można byłoby mieć wątpliwości co do zastosowania w pełni zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10, dotyczyłoby to powierzchni niewielkiej części niebędącej przedmiotem najmu (ok. 20% III kondygnacji), w stosunku do której jak i całego obiektu nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przekraczających 30 proc. wartości początkowej budynku.

Wnioskodawca nadmienił, iż w doktrynie prawa podatkowego przyjmuje się, iż nie nastąpiło opodatkowanie podatkiem VAT, podatnik nie miał prawa do odliczenia VAT naliczonego w sytuacji gdy:

 prowadził działalność zwolnioną z opodatkowania VAT a nabyta przez niego nieruchomość związana była z wykonywanymi przez niego czynnościami zwolnionymi,

 nieruchomości zostały nabyte od podmiotów niebędących podatnikami VAT,

 nieruchomości zostały wniesione aportem niepodlegającemu opodatkowaniu VAT,

 podatnik nabył nieruchomość przed wprowadzeniem w Polsce podatku VAT.

Reasumując spółka nie miała możliwości odliczenia podatku naliczonego, brak odliczenia całkowicie wypełnia hipotezę tego przepisu w części a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za:

prawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT dokonanej przez Wnioskodawcę w marcu 2014 r. dostawy 1/2 nieruchomości obejmującej I piętro i połowę poddasza,

nieprawidłowe w zakresie zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT planowanej przez Wnioskodawcę dostawy pozostałej części nieruchomości obejmującej parter i drugą połowę poddasza.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt ścisłego powiązania z sobą przedstawionego we stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego będących przedmiotem zapytań Wnioskodawcy, tut. organ udzielił na nie odpowiedzi w jednej interpretacji indywidualnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Pojęcie to ma szerszy zakres, niż sprzedaż w ujęciu cywilnoprawnym. Przede wszystkim przeniesienie prawa do rozporządzania towarem to nie tylko przeniesienie jego własności. Dostawa towarów nie będzie więc obejmowała tylko sprzedaży towarów (w sensie cywilnoprawnym). Dla uznania, że miała miejsce dostawa towarów, wystarczy, że podmiot nabędzie tzw. własność ekonomiczną, tzn. będzie miał możliwość dowolnego rozporządzania i dysponowania uzyskanym towarem.

Powyższe wskazuje jednoznacznie, że rozważając skutki podatkowe dokonywanej przez Wnioskodawcę transakcji należy mieć na uwadze nie jej aspekty cywilnoprawne, lecz te, które mają znaczenie z punktu widzenia ustawy o VAT.

Jak wcześniej wskazano, z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że istotą dostawy jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przy czym chodzi tutaj o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Podobną regulację w zakresie dostawy zawiera art. 5 ust. 1 Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz.Urz.UE.L Nr 145, s. 1 z późn. zm.) oraz w art. 14 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, s. 1 z późn. zm.). Dostawa towaru nie odnosi się do zbycia prawa własności zgodnie z procedurami przewidzianymi obowiązującym prawem krajowym, lecz obejmuje wszelkie zbycie majątku rzeczowego przez jedną stronę, która upoważnia drugą stronę do dysponowania w rzeczywistości tym majątkiem tak, jakby była jego właścicielem. Pogląd ten jest zgodny z celem Szóstej Dyrektywy, która została opracowana między innymi w celu oparcia wspólnego systemu VAT na jednolitej definicji transakcji podlegających opodatkowaniu. Celowi temu mogłaby zagrozić sytuacja, gdyby warunek zaistnienia dostawy towarów różnił się w poszczególnych Państwach Członkowskich, jak to ma miejsce w przypadku warunków rządzących przeniesieniem prawa własności w prawie cywilnym.

Niemniej jednak podczas analizy pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel nie można nie uwzględnić krajowego systemu prawa regulującego obrót cywilny. Przeniesienie prawa do rozporządzenia rzeczą jak właściciel winno mieścić się w granicach regulacji krajowych, na mocy których dochodzi do przeniesienia własności rzeczy lub nabycia prawa zbliżonego do prawa własności, bowiem nie każde przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel w ujęciu ekonomicznym można uznać za dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, lecz jedynie takie, które z punktu widzenia prawa cywilnego przenosi na nabywcę prawo własności lub prawo umożliwiające nabywcy dysponowanie towarem prawie jak właściciel.

Pojęcie rozporządzania towarami jak właściciel w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy więc rozumieć szeroko, jako obejmujące nie tylko uprawnienie do wyzbycia się własności pozyskanych towarów (przeniesienie własności, zrzeczenie się własności, rozporządzenie na wypadek śmierci) czy ich obciążenia (ustanowienia na rzeczy prawa rzeczowego, czy też oddanie rzeczy w dzierżawę lub najem), lecz także korzystania z nabytych towarów.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 tej ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

a.

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,

b.

pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem z powyższych przepisów wynika, iż dostawa nieruchomości, spełniających określone w przepisach warunki, może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

a.

wybudowaniu lub

b.

ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Dana nieruchomość nie musi być faktycznie wykorzystywana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie danego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekraczają 30% jego wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany budynek (obiekt) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem lub dzierżawę - bowiem zarówno sprzedaż, najem, jak i dzierżawa są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu. Zatem, należy uznać za pierwsze zasiedlenie moment oddania budynku, budowli lub ich części do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy) czy nabywcy.

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Według art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Wnioskodawca wskazał we wniosku, że Wspólnicy spółki zakupili w 1990 r. nieruchomość zabudowaną budynkową następnie wnieśli ją aportem do spółki cywilnej. Nieruchomość została nabyta przed 5 lipca 1993 r. Na podstawie art. 26 § 4 k.s.h. przekształcają ówczesną spółkę cywilną w spółkę jawną. Aktem notarialnym wspólnicy wnoszą po połowie udziały we własności nieruchomości do spółki.

Spółka nie ponosiła wydatków na ulepszenie nieruchomości w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyższych niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Nieruchomość służyła do prowadzenia własnej działalności gospodarczej oraz była wynajmowana innym przedsiębiorcom, do prowadzenia przez nich własnych działalności gospodarczych:

 na całym parterze prowadzona była działalność gospodarcza następnie od lutego 2009 r. parter w całości został wynajęty (najem trwa do dnia dzisiejszego, spółka zrezygnowała z prowadzenia działalności handlowej w tym budynku),

 na I piętrze wynajem trwa od 1997 r., całkowita powierzchnia piętra wynajmowana jest od 2000 r.,

 poddasze (III kondygnacja) - wynajem lokali od 1996 r. a od 1998 r. wynajem 80% powierzchni.

W uzupełnieniu z 10 czerwca 2014 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że pozostałe 20% powierzchni (dokładnie jedno pomieszczenie) nie było przedmiotem najmu ani od 1996 r. ani od 1998 r. (Wnioskodawca ma tutaj na myśli najem długookresowy). Pomieszczenie to było jedynie wynajmowane w okresie od 21 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r. Wcześniej wykorzystywane było na potrzeby własne.

Przy sprzedaży nieruchomości w akcie notarialnym nie jest nazwane dokładnie które części są przedmiotem sprzedaży.

Strony ustaliły pomiędzy sobą, iż jest to całe I piętro (będące wcześniej przedmiotem najmu od stycznia 2000 r. do dnia nabycia przez kupującego) oraz 1/2 III kondygnacji (gdzie najemcą części był również, nabywca nieruchomości) obejmująca pomieszczenia gdzie najem rozpoczął się od 1996 r. a od 1998 r. powierzchnia najmu zwiększyła się i wynajmowane pomieszczenia stanowiły 80% całości poddasza. Cześć budynku jaka została zbyta była wcześniej przedmiotem najmu.

W przyszłości przedmiotem sprzedaży będzie pozostała część obejmująca parter budynku (w całości wynajmowany od 2009 r.) oraz pozostała część poddasza obejmująca pomieszczenia biurowe w tym pomieszczenie nie będące przedmiotem długotrwałego najmu (jedynie przez ponad dwa miesiące) stanowiące 20% powierzchni kondygnacji.

Wnioskodawca w całym okresie działalności nie poniósł w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym wydatków na ulepszenie przekraczających 30% wartości nieruchomości.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa podatkowego oraz opis sprawy stwierdzić należy, iż dokonana przez Wnioskodawcę w marcu 2014 r. dostawa #189; zabudowanej części nieruchomości, w zakresie której nastąpiło przeniesienie prawa do rozporządzania jak właściciel, tj.

 obejmującej całe I piętro (będące wcześniej przedmiotem najmu przez kupującego od stycznia 2000 r. do dnia nabycia) oraz

 1/2 III kondygnacji (obejmującej pomieszczenia, gdzie najem rozpoczął się od 1996 r., a od 1998 r. powierzchnia najmu zwiększyła się do 80% całego poddasza),

korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie była dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie minął okres krótszy niż 2 lata.

Wnioskodawca wskazał bowiem, że część budynku jaka została zbyta była wcześniej przedmiotem najmu: na I piętrze wynajem trwa od 1997 r., całkowita powierzchnia piętra wynajmowana jest od 2000 r., a poddasze (III kondygnacja) wynajem lokali trwa od 1996 r., a od 1998 r. wynajmem objęte było 80% tej kondygnacji). Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przekraczających 30% wartości nieruchomości.

W związku z powyższym dokonana w marcu 2014 r. dostawa 1/2 części nieruchomości nie została dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia ani przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie upłynął okres krótszy niż 2 lata, zatem dostawa ta korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, należało uznać za prawidłowe.

Również planowana przez Wnioskodawcę dostawa parteru budynku będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT lub przed nim i pomiędzy pierwszym zasiedleniem tej części budynku a planowaną dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata. Parter od lutego 2009 r. w całości został bowiem wynajęty.

Przedmiotem planowanej przez Wnioskodawcę dostawy jest również pozostała część poddasza (III kondygnacji) obejmująca pomieszczenia objęte długotrwałym najmem gdzie najem rozpoczął się od 1996 r. i od 1998 r. (zawierające się w 80% całego poddasza wynajmowanego długotrwale) oraz jedno pomieszczenie obejmujące 20% całego poddasza, które było wynajmowane jedynie w okresie od 21 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r. Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym przekraczających 30% wartości nieruchomości.

Odnośnie zatem planowanej dostawy części poddasza (30% całego poddasza), która była objęta długotrwałym wynajmem, stwierdzić należy, iż planowana dostawa tej części poddasza będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż dostawa tej części budynku nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz pomiędzy pierwszym zasiedleniem tej części poddasza, a dostawą nie upłynie okres krótszy niż 2 lata.

Natomiast odnośnie skutków podatkowych planowanej dostawy części poddasza (20% całego poddasza) obejmującej pomieszczenie wynajmowane w okresie od 21 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r., stwierdzić należy, iż z wniosku nie wynika kiedy zostanie dokonana sprzedaż nieruchomości, a skutki podatkowe tej dostawy uzależnione są od momentu, w którym zostanie dokonana sprzedaż.

Jeżeli zatem Wnioskodawca dokona sprzedaży części budynku wynajmowanej od 21 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r. w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia tj. od oddania tej części w najem od 21 sierpnia 2013 r. wówczas dostawa ta nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym należy zbadać czy w tej sytuacji wystąpią przesłanki do zastosowania zwolnienia dla dostawy tej części budynku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT. Aby dostawa mogła korzystać ze zwolnienia z ww. przepisu muszą być spełnione oba warunki określone tym przepisem łącznie.

Zgodnie tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

a.

w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

b.

dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Jak wynika ze złożonego wniosku 20% część całej powierzchni poddasza (III kondygnacji), która była wynajmowana w okresie od 21 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r. spełnia oba wymienione w powyższym przepisie warunki, gdyż w stosunku do tego budynku nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (nabycie ww. budynku nastąpiło przed 5 lipca 1993 r., czyli przed wprowadzeniem podatku VAT) oraz Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie budynku w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyższych niż 30% wartości początkowej tego obiektu.

Wobec powyższego planowana dostawa ww. części powierzchni poddasza - III kondygnacji, która była wynajmowana krótkotrwale tj. w okresie od 21 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r., jeżeli będzie dokonana w okresie krótszym niż dwa lata od pierwszego zasiedlenia (tekst jedn.: w okresie krótszym niż dwa lata od oddania tej części poddasza w najem w sierpniu 2013 r.) będzie zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

W przypadku natomiast gdy planowana sprzedaż ww. części powierzchni poddasza - III kondygnacji, która była wynajmowana krótkotrwale tj. w okresie od 21 sierpnia 2013 r. do 31 października 2013 r., nie nastąpi w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia tj. od oddania jej w najem od 21 sierpnia 2013 r., to przedmiotowa dostawa będzie objęta zwolnieniem z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że Spółka dokonując dostawy pozostałej części budynku skorzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, należało uznać za nieprawidłowe. Jak bowiem wyżej wykazano, planowana dostawa parteru budynku oraz 30% całości poddasza, które były długotrwale wynajmowane będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, natomiast dostawa 20% całości poddasza, która była wynajmowana od 21 sierpnia 2013 r. będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT lub na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 w zależności od tego, czy dostawa zostanie dokonana w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, czy też nie w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia. Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2, należało je uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w części dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl