IBPP1/443-265/11/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2011 r. (data wpływu 8 lutego 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny w dniu ich wystawienia - jest prawidłowe.

W dniu 8 lutego 2011 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny w dniu ich wystawienia.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 19 kwietnia 2011 r. (data wpływu 22 kwietnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podatnik jest czynnym podatnikiem VAT, dokonującym zakupu towarów w celu ich przetworzenia, dalszej odsprzedaży i świadczenia usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Podatnik dokonał zakupu towarów służących sprzedaży opodatkowanej od dostawcy otrzymując, w ślad za dokonanymi transakcjami, faktury VAT z uwzględnionym 23%-owym podatkiem. W drodze przeprowadzonej, we właściwym dla wystawcy faktur urzędzie skarbowym weryfikacji okazało się, że w chwili dokonywania transakcji i wystawienia ww. faktur dostawca nie był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT zgodnie z przepisami art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Z uzupełnienia wniosku z dnia 19 kwietnia 2011 r. wynika, że Wnioskodawca jako podatnik VAT czynny jest zarejestrowany od 1 kwietnia 2005 r.

Otrzymane faktury od dostawcy dotyczyły zakupu złomu puszki aluminiowej.

Przedmiotowe faktury zostały wystawione w dniu 3 stycznia 2011 r., FV nr 03/01/2011, data wpływu 5 stycznia 2011 r. oraz w dniu 14 stycznia 2011 r., FV nr 06/01/2011, data wpływu 18 stycznia 2011 r.

Złom został dostarczony do Wnioskodawcy, w związku z powyższym przedmiotowe faktury potwierdzają czynności faktycznie dokonane i stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT. Na fakturze nr 06/01/2011 podane kwoty są zgodne z rzeczywistością, natomiast na fakturze nr 03/01/2011 w pozycji nr 1 jest pomyłka w obliczonej kwocie netto: winno być 56 895,60 zł a jest 56 895,06 zł.

Tut. organ pismem z dnia 13 kwietnia 2011 r. wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w zakresie opisu stanu faktycznego, poprzez m.in. wskazanie (pytania 5 - 9):

* Czy kontrahent Wnioskodawcy (dostawca) dokonał w terminie późniejszym rejestracji jako podatnik VAT czynny, jeśli tak to należy wskazać kiedy dokładnie kontrahent Wnioskodawcy złożył zgłoszenie rejestracyjne VAT-R, jakie wskazał okoliczności określające obowiązek podatkowy - które punkty zostały zaznaczone w części C.1 zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R, czy rejestracji dokonano w związku z utratą zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 lub 9 ustawy o VAT z uwagi na przekroczenie limitu obrotów (jeśli tak to proszę o wskazanie daty dziennej, kiedy nastąpiło to przekroczenie), czy też rejestracja nastąpiła z uwagi na zaistnienie innych okoliczności, jeśli tak to jakich,

* Jaką datę wskazał kontrahent Wnioskodawcy na druku VAT-R jako datę rezygnacji ze zwolnienia lub utraty prawa do zwolnienia i czy kontrahent uzyskał potwierdzenie zarejestrowania jako podatnik VAT czynny (VAT-5) i z jaką datą,

* Czy kontrahent Wnioskodawcy, o którym mowa we wniosku, mimo braku rejestracji przesyłał do Urzędu Skarbowego deklaracje VAT-7 za dane okresy rozliczeniowe, w których powstał obowiązek podatkowy z tytułu wystawionych faktur dla Wnioskodawcy, lub czy obowiązek złożenia tych deklaracji został przez kontrahenta dopełniony w późniejszym okresie, jeśli tak to kiedy ww. deklaracje zostały złożone do Urzędu Skarbowego,

* Czy w składanych przez kontrahenta deklaracjach VAT-7 został wykazany podatek należny wynikający z przedmiotowych faktur VAT wystawionych dla Wnioskodawcy,

* Dlaczego kontrahent Wnioskodawcy wystawiał faktury VAT nie będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że nie jest w stanie odpowiedzieć na zadane w otrzymanym wezwaniu pytania nr 5, 6, 7, 8 i 9, ponieważ nie posiada informacji, czy i jakie dokumenty zostały złożone przez kontrahenta w Urzędzie Skarbowym, ani dlaczego Kontrahent Spółki wystawiał faktury VAT nie będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Kierownik Zakładu Wnioskodawcy rozpoczynając współpracę z Kontrahentem poinformował go o obowiązującej w Spółce procedurze, zgodnie z którą nowy kontrahent przed realizacją dostawy musi dostarczyć dokumenty rejestrowe wraz z zaświadczeniem o statusie czynnego podatnika VAT. Kontrahent w dniu 28 grudnia 2010 r. dostarczył kopie dokumentów rejestrowych, w tym m.in. potwierdzenie, że jest on czynnym podatnikiem VAT tj. wystawione przez Urząd Skarbowy zaświadczenie z datą 24 listopada 2010 r. Wszystkie kopie dokumentów zostały potwierdzone przez Kontrahenta za zgodność z oryginałem.

Na wniosek kierownika Zakładu, Biuro Zarządu Spółki wystąpiło w styczniu 2011 r. do Urzędu Skarbowego o ponowne potwierdzenie statusu podatnika VAT "czynny" Kontrahenta. W dniu 26 stycznia 2011 r. do Biura Zarządu wpłynęło pismo z dnia 21 stycznia 2011 r. dotyczące informacji o statusie podatnika podatku od towarów i usług, stwierdzające, że Kontrahent nie figuruje w rejestrze czynnych podatników podatku od towarów i usług. W związku z powyższym pracownik Biura Zarządu kontaktował się z pracownikiem Urzędu Skarbowego z pytaniem, od kiedy ww. kontrahent nie jest czynnym podatnikiem VAT. W trakcie kilku rozmów i sprawdzeniu treści zaświadczeń okazało się, że dokument przedstawiony Spółce jako wystawione przez Urząd Skarbowy zaświadczenie z datą 24 listopada 2010 r. nie zostało w rzeczywistości wydane przez ten Urząd. W związku z powyższym w dniu 4 lutego 2011 r. Wnioskodawca złożył do Prokuratury Rejonowej zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z powyższym stanem faktycznym Podatnik zwraca się z pytaniem, czy ma prawo do odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur otrzymanych od dostawcy niebędącego w chwili ich wystawienia zarejestrowanym jako "podatnik VAT czynny".

Zdaniem Wnioskodawcy, nie traci on prawa do pomniejszenia VAT należnego o VAT naliczony wynikający z przedmiotowych dokumentów.

Spółka jako czynny podatnik VAT ma prawo do odliczenia (rozliczenia) podatku naliczonego od towarów służących sprzedaży opodatkowanej. Jest to fundamentalne prawo podatnika wynikające z zasad funkcjonowania sytemu podatkowego VAT Unii Europejskiej i związane z zasadą neutralności kosztów tego podatku dla przedsiębiorcy. Prawo to pozostaje niezależne od właściwego działania (czy też jego braku) ze strony kontrahenta. Nie ma tutaj znaczenia fakt, że dostawca w chwili realizacji transakcji nie był formalnie zarejestrowany jako podatnik VAT czynny, gdyż z tytułu danej czynności i tak powstał podatek należny, zapłaty którego może domagać się organ podatkowy.

Tezę taką potwierdzają liczne wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości (wyrok z dnia 22 grudnia 2010 r. C-438/09), oraz wyroki polskiego sądownictwa:

* wyrok WSA w Szczecinie z dnia 23 kwietnia 2009 r., sygn. akt I SA/Sz 97/09,

* wyrok z dnia 5 grudnia 2008 r., sygn. akt I FSK 1443/07,

* wyrok z dnia 6 maja 2009 r., sygn. akt I FSK 1501/07,

* wyrok z dnia 14 maja 2009 r., sygn. akt I FSK 1734/07.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 86 ust. 1 ww. ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług udokumentowane fakturami VAT będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl uregulowań art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ww. ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących.

Zgodnie z art. 96 ust. 1 ww. ustawy, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

Z kolei ust. 3 powołanego wyżej przepisu stanowi, iż podmioty wymienione w art. 15, zwolnione od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 lub wykonujące wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 i art. 82 ust. 3, mogą złożyć zgłoszenie rejestracyjne.

W myśl art. 96 ust. 4 ww. ustawy naczelnik urzędu skarbowego rejestruje podatnika i potwierdza jego zarejestrowanie jako "podatnika VAT czynnego" lub w przypadku podatników, o których mowa w ust. 3 - jako "podatnika VAT zwolnionego".

Natomiast zgodnie z przepisem art. 96 ust. 5 ww. ustawy, jeżeli podmioty, o których mowa w ust. 3, rozpoczną dokonywanie sprzedaży opodatkowanej, utracą zwolnienie od podatku lub zrezygnują z tego zwolnienia, obowiązane są do złożenia zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w ust. 1, a w przypadku podatników zarejestrowanych jako podatnicy VAT zwolnieni - do aktualizacji tego zgłoszenia, w terminach:

Przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Wskazując, w przywołanym powyżej art. 106 ust. 1 cyt. ustawy, podmioty obowiązane do wystawiania faktur VAT, ustawodawca posłużył się określeniem "podmioty, o których mowa w art. 15".

Stosownie natomiast do cyt. wyżej art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W świetle powyżej wskazanego art. 15 ust. 1, status danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług jest niezależny od dokonania rejestracji dla potrzeb tego podatku. Należy podkreślić, iż mocą art. 96 ust. 1 ww. ustawy, na podmioty, o których mowa w art. 15, nałożony został obowiązek złożenia naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenia rejestracyjnego, przed dniem dokonania pierwszej czynności określonej w art. 5. Z obowiązku tego zostały wyłączone jedynie podmioty zwolnione od podatku, które mogą przedmiotowe zgłoszenie złożyć, ale nie mają takiego obowiązku. Jednocześnie w art. 96 ust. 4 ww. ustawy, został dokonany wyraźny podział podatników podatku od towarów i usług na "podatników VAT czynnych" oraz "podatników VAT zwolnionych", co znajduje odzwierciedlenie w odmiennym kształtowaniu praw i obowiązków tych dwóch grup podatników.

Należy również zwrócić uwagę, że do podstawowych zasad wspólnego systemu VAT należy między innymi zasada neutralności podatku dla podatnika, rozumiana jako stosowanie podatku od towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego z równoczesnym prawem do potrącenia podatku zawartego w poprzedniej fazie obrotu. Z zasady neutralności podatku VAT wynikającej z art. 2 Pierwszej Dyrektywy Rady z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych (67/227/EWG) oraz z konstrukcji Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw Państw Członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) należy wynosić, iż brak formalnej rejestracji sprzedawcy (dokumentującego fakturami dokonywane czynności opodatkowane, o których mowa w art. 5 ustawy o VAT), jako podatnika VAT czynnego nie uniemożliwia nabywcy skorzystania z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących zakupy bezspornie związane z prowadzeniem działalności.

Należy także zauważyć, że powołane wyżej Dyrektywy Pierwsza i Szósta zostały uchylone Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L 347, s. 1, z późn. zm.), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2007 r. W nowej Dyrektywie 2006/112/WE powtórzono zasadę neutralności podatku VAT, o której mowa powyżej. Prawo podatnika do odliczenia podatku naliczonego przy zakupach towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych (art. 86 ust. 1) kształtuje się w danym okresie rozliczeniowym. Zdarzeniem uprawniającym do obniżenia podatku należnego - co wprost wynika z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy - jest zazwyczaj otrzymanie faktury lub dokumentu celnego, a ewentualne późniejsze rozliczenie podatku jest konsekwencją już nabytego prawa do obniżenia kwoty podatku należnego.

W świetle powyższego, prawo do obniżenia podatku należnego powstaje u wszystkich podatników, o ile wykażą, że zakupy były związane z bieżącą lub przyszłą działalnością opodatkowaną.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca będący czynnym podatnikiem VAT, dokonał zakupu towarów służących sprzedaży opodatkowanej otrzymując, w ślad za dokonanymi transakcjami, faktury VAT z uwzględnionym 23%-owym podatkiem. W drodze przeprowadzonej, we właściwym dla wystawcy faktur urzędzie skarbowym weryfikacji okazało się, że w chwili dokonywania transakcji i wystawienia ww. faktur dostawca nie był zarejestrowany jako czynny podatnik VAT zgodnie z przepisami art. 96 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Otrzymane faktury od dostawcy dotyczyły zakupu złomu puszki aluminiowej.

Przedmiotowe faktury zostały wystawione w dniu 3 stycznia 2011 r., FV nr 03/01/2011, data wpływu 5 stycznia 2011 r. oraz w dniu 14 stycznia 2011 r., FV nr 06/01/2011, data wpływu 18 stycznia 2011 r.

Złom został dostarczony do Wnioskodawcy, w związku z powyższym przedmiotowe faktury potwierdzają czynności faktycznie dokonane i stanowią czynności opodatkowane podatkiem VAT. Na fakturze nr 06/01/2011 podane kwoty są zgodne z rzeczywistością, natomiast na fakturze nr 03/01/2011 w pozycji nr 1 jest pomyłka w obliczonej kwocie netto: winno być 56 895,60 zł a jest 56 895,06 zł.

Wnioskodawca nie posiada informacji, czy i jakie dokumenty zostały złożone przez kontrahenta w Urzędzie Skarbowym, ani dlaczego Kontrahent Spółki wystawiał faktury VAT nie będąc zarejestrowanym podatnikiem VAT.

Kierownik Zakładu Wnioskodawcy rozpoczynając współpracę z Kontrahentem poinformował go o obowiązującej w Spółce procedurze, zgodnie z którą nowy kontrahent przed realizacją dostawy musi dostarczyć dokumenty rejestrowe wraz z zaświadczeniem o statusie czynnego podatnika VAT. Kontrahent w dniu 28 grudnia 2010 r. dostarczył kopie dokumentów rejestrowych, w tym m.in. potwierdzenie, że jest on czynnym podatnikiem VAT tj. wystawione przez Urząd Skarbowy zaświadczenie z datą 24 listopada 2010 r. Wszystkie kopie dokumentów zostały potwierdzone przez Kontrahenta za zgodność z oryginałem.

Na wniosek kierownika Zakładu, Biuro Zarządu Spółki wystąpiło w styczniu 2011 r. do Urzędu Skarbowego o ponowne potwierdzenie statusu podatnika VAT "czynny" Kontrahenta. W dniu 26 stycznia 2011 r. do Biura Zarządu wpłynęło pismo z dnia 21 stycznia 2011 r. dotyczące informacji o statusie podatnika podatku od towarów i usług, stwierdzające, że Kontrahent nie figuruje w rejestrze czynnych podatników podatku od towarów i usług. W związku z powyższym pracownik Biura Zarządu kontaktował się z pracownikiem Urzędu Skarbowego z pytaniem, od kiedy ww. kontrahent nie jest czynnym podatnikiem VAT. W trakcie kilku rozmów i sprawdzeniu treści zaświadczeń okazało się, że dokument przedstawiony Spółce jako wystawione przez Urząd Skarbowy zaświadczenie z datą 24 listopada 2010 r. nie zostało w rzeczywistości wydane przez ten Urząd. W związku z powyższym w dniu 4 lutego 2011 r. Wnioskodawca złożył do Prokuratury Rejonowej zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa.

W przedmiotowej sprawie zasadnym jest przywołanie orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-438/09 z dnia 22 grudnia 2010 r. dotyczącego właśnie budzącego wątpliwości Wnioskodawcy art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy o VAT. W powołanym orzeczeniu Trybunał stwierdził, że artykuł 18 ust. 1 lit. a) oraz art. 22 ust. 3 lit. b) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, w brzmieniu ustalonym na mocy dyrektywy Rady 2006/18/WE z dnia 14 lutego 2006 r., należy interpretować w ten sposób, że podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego z tytułu nabycia usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego jako podatnik podatku od wartości dodanej, w sytuacji gdy odnośne faktury zawierają wszystkie informacje wymagane przez wskazany art. 22 ust. 3 lit. b), a w szczególności zawierają informacje niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury, oraz rodzaju wykonanych usług oraz, że artykuł 17 ust. 6 szóstej dyrektywy 77/388 w brzmieniu ustalonym na mocy dyrektywy 2006/18 należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym, na mocy których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego innemu podatnikowi będącemu usługodawcą niezarejestrowanym dla celów tego podatku.

W uzasadnieniu ww. orzeczenia Trybunał stwierdził, że niezależnie od wagi zgłoszenia rejestracyjnego z punktu widzenia prawidłowego funkcjonowania systemu VAT uchybienie temu obowiązkowi przez jednego podatnika nie może podważać przysługującego innemu podatnikowi prawa do odliczenia wynikającego z art. 17 ust. 2 szóstej dyrektywy.

Zdaniem Trybunału z ogółu poczynionych w orzeczeniu rozważań wynika także, że art. 17 ust. 6 szóstej dyrektywy należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on przepisom krajowym, na mocy których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT zapłaconego innemu podatnikowi będącemu usługodawcą niezarejestrowanym dla celów tego podatku.

Z kolei w orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-255/02 z dnia 21 lutego 2006 r. Trybunał stwierdził, że Szósta dyrektywa 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmieniona dyrektywą 95/7, powinna być interpretowana w ten sposób, iż sprzeciwia się ona prawu podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej, jeżeli transakcje, z których wynika to prawo, stanowią nadużycie. Dla stwierdzenia istnienia nadużycia wymagane jest po pierwsze, aby dane transakcje, pomimo iż spełniają formalne przesłanki przewidziane w odpowiednich przepisach szóstej dyrektywy i ustawodawstwa krajowego transponującego tę dyrektywę, skutkowały uzyskaniem korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celem tych przepisów. Po drugie, z ogółu obiektywnych okoliczności powinno również wynikać, iż zasadniczym celem tych transakcji jest uzyskanie korzyści podatkowej.

Jeżeli stwierdzono istnienie nadużycia, to przeprowadzone transakcje powinny zostać przedefiniowane w taki sposób, aby odtworzyć sytuację, która istniałaby, gdyby nie dokonano transakcji stanowiących nadużycie.

W niniejszej sprawie należy również przytoczyć wyrok Trybunału Sprawiedliwości UE w sprawie C-439/04 z dnia 6 lipca 2006 r., z którego wynika, że w przypadku gdy dostawa jest realizowana na rzecz podatnika, który nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja była wykorzystana do celów oszustwa, które zostało popełnione przez sprzedawcę, art. 17 szóstej dyrektywy 77/388 w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych, zmienionej przez dyrektywę 95/7, należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego, zgodnie z którym stwierdzenie nieważności umowy sprzedaży na mocy przepisu prawa cywilnego, który powoduje bezwzględną nieważność umowy jako sprzecznej z zasadami porządku publicznego z powodu sprzecznej z prawem kauzy po stronie sprzedawcy, powodował utratę prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej zapłaconego przez tego podatnika. W tym przypadku bez znaczenia jest to, czy nieważność ta wynika z popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, czy też powstała ona na skutek innych oszustw.

Natomiast gdy na podstawie obiektywnych okoliczności zostanie ustalone, że dostawa została zrealizowana na rzecz podatnika, który wiedział lub powinien był wiedzieć, że nabywając towar, uczestniczył w transakcji wykorzystanej do popełnienia oszustwa w podatku od wartości dodanej, stwierdzenie niemożności skorzystania z prawa do odliczenia należy do sądu krajowego.

Przenosząc powyższe na grunt sprawy będącej przedmiotem wniosku o interpretację należy stwierdzić, że jeśli:

* faktury otrzymane przez Wnioskodawcę, jako podatnika VAT, dokumentują czynności faktycznie dokonane,

* czynności udokumentowane takimi fakturami są opodatkowane podatkiem VAT (tj. nie są to czynności zwolnione od podatku lub niepodlegające opodatkowaniu),

* zawierają dane niezbędne do ustalenia tożsamości osoby, która wystawiła te faktury oraz rodzaju wykonanych usług,

* działania podejmowane przez Wnioskodawcę jak i kontrahenta nie miały na celu obejścia przepisów prawa,

* Wnioskodawca nie wiedział i nie mógł wiedzieć o tym, że dana transakcja miała na celu obejście przepisów prawa,

* Wnioskodawca będzie nabyte towary czy usługi wykorzystywał do czynności opodatkowanych,

to sam brak rejestracji kontrahenta nie stanowi przeszkody dla realizacji prawa do odliczenia podatku VAT zapłaconego z tytułu nabycia towarów czy usług wykonanych przez innego podatnika niezarejestrowanego jako podatnik podatku VAT.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Końcowo wskazać należy, że postępowanie w sprawie wydania interpretacji indywidualnej, stosownie do treści art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa opiera się jedynie na interpretacji prawa podatkowego. W tej sprawie interpretacji poddano przepis art. 88 ust. 3a pkt 1 lit. a) ustawy o VAT z uwzględnieniem orzecznictwa ETS. Zatem przedmiotem oceny tut. organu nie była kwestia ustalenia czy w przedmiotowym konkretnym przypadku wszystkie warunki do odliczenia podatku naliczonego zostały spełnione, gdyż nie było to przedmiotem zapytania Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14b § 1 powołanej wyżej ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Mając powyższe na względzie należy podkreślić, iż tut. organ wydał niniejszą interpretację prawa podatkowego wyłącznie na pisemny wniosek zainteresowanego i tylko w jego indywidualnej sprawie. Zatem z niniejszej interpretacji nie należy wywodzić skutków ogólnych dla innych podmiotów, że w każdym przypadku faktury wystawione przez podmiot niezarejestrowany jako podatnik VAT czynny stanowią podstawę do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z nich wynikającego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednak zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.