IBPP1/443-25/07/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2007 r. (data wpływu 17 lipca 2007 r.), uzupełnione pismami z dnia 18 września 2007 r., z dnia 8 października 2007 r. oraz z dnia 22 października 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od sprzedaży nieruchomości zabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 lipca 2007 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od sprzedaży nieruchomości zabudowanej. Wniosek ten, w związku z wezwaniem znak: IBPP1/443-25/07/AW z dnia 10 września 2007 r., uzupełniono pismem z dnia 18 września 2007 r. Dodatkowe wyjaśnienia ujęto również w pismach z dnia 8 października 2007 r. oraz z dnia 22 października 2007 r

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość zabudowaną, w skład której wchodzi grunt składający się z pięciu działek, na których znajdują się: budynek biurowy, budynek gospodarczy, wiaty oraz piec do wypalania cegły. Budynki te są związane trwale z gruntem. Nieruchomość wraz z zabudowaniami wykorzystywana jest przez dzierżawców do prowadzenia działalności gospodarczej.

Z wniosku wynika również, że Gmina nie korzystała z prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego i nie wykonywała żadnych remontów. Remontów i modernizacji dokonywał dzierżawca nieruchomości. Obecnie Gmina zamierza sprzedać przedmiotową nieruchomość.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku VAT należy zastosować do sprzedaży ww. nieruchomości zabudowanej.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki 22%. Z uwagi na fakt, iż w złożonym wniosku nie przedstawiono stanu faktycznego, (mającego wpływ na zdarzenie przyszłe, którego dotyczy wniosek) w sposób na tyle wyczerpujący, aby można było udzielić stosownej interpretacji indywidualnej, skierowano do Wnioskodawcy wezwanie znak: IBPP1/443-25/07/AW z dnia 10 września 2007 r., do uzupełnienia wniosku poprzez wskazanie:

W odpowiedzi na powyższe wezwanie Wnioskodawca pismem z dnia 18 września 2007 r. uzupełnił wniosek w następującym zakresie:

* przedmiotowe budynki i budowle Gmina nabyła nieodpłatnie w 1992 r.,

* przy nabyciu tych obiektów Gminie nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,

* od końca roku, w którym zakończono budowę obiektów, minęło co najmniej 5 lat,

* Gmina nie wykonywała żadnych remontów, a dokonywał ich dzierżawca nieruchomości, jednak Gmina nie posiada informacji, czy dzierżawca korzystał z obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Dodatkowo w piśmie z dnia 8 października 2007 r. złożono dalsze wyjaśnienia dotyczące nieruchomości mającej być przedmiotem sprzedaży, mianowicie:

* przetarg dotyczy całej nieruchomości, którą Gmina zamierza sprzedać jednemu nabywcy jednym aktem notarialnym, pod warunkiem, że oferta znajdzie jednego nabywcę;

* wygląd działek przedstawiono na załączonych mapkach kartograficznych, z których wynika, że zabudowana jest tylko jedna działka (na niej znajdują się wiaty, magazyny, budynek administracji, budynek gospodarczy "wyrobownia" i piec do wypalania cegły), pozostałe cztery działki są niezabudowane;

* grunty przeznaczone do sprzedaży nie są objęte planem zagospodarowania przestrzennego, przedstawiono jedynie kwalifikację gruntów wg ewidencji gruntów, z której wynika, że są to: kopaliny, tereny przemysłowe i łąki;

* łączne wydatki poniesione na ulepszenie budynków i budowli przekraczają 30% ich wartości początkowej wszystkich zabudowań, od tych wydatków Gmina nie obniżała kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ponadto pismem z dnia 22 października 2007 r. Gmina dodatkowo uszczegółowiła stan faktyczny podając, iż:

* Gmina jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług;

* przedmiotem dzierżawy są wszystkie ww. działki (tj. jedna zabudowana i cztery niezabudowane);

* grunty te były wykorzystywane przez Gminę do czynności opodatkowanych dłużej niż 5 lat

* z tytułu dzierżawy były wystawiane faktury VAT, a podatek należny rozliczany był w deklaracjach VAT-7;

* remontu budynków, jak już podano wcześniej, dokonywał dzierżawca, je3dnak fakturą obciążył Gminę za przeprowadzony remont, a wielkość wydatków pokrytych przez Gminę przekroczyła 30% wartości początkowej tych obiektów;

* nie dokonano odliczenia podatku naliczonego wynikającego z ww. faktury za remont budynków, mimo, że takie prawo Wnioskodawcy przysługiwało, gdyż remont dotyczył obiektów, które są przedmiotem dzierżawy;

* jeśli chodzi o rodzaj działek, to brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, jednak wg studium zagospodarowania przestrzennego działki zakwalifikowano następująco:

- działka nr 41 - jako tereny ofertowe dla różnych rodzajów zainwestowania nie energochłonnego,

- działka nr 46, 43/8, 47/2 i 47/1 - jako tereny zainwestowania produkcyjnego, magazynowego itp.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Za towary natomiast uznaje się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

W związku z powyższym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegać dostawa gruntów zabudowanych jak i niezabudowanych, stanowiących tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Jeśli zaś chodzi o dostawę terenów zabudowanych, na których położone są budynki lub budowle, zastosowanie znajduje art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, zgodnie z którym, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Przepis ten należy interpretować w ten sposób, że do dostawy gruntu, na którym posadowiony jest trwale związany z tym gruntem budynek, budowla lub ich części, stosuje się taką samą stawkę podatku VAT, jaka jest właściwa dla tych budynków, budowli lub ich części. Jeżeli zatem dostawa budynków, budowli albo ich części podlega zwolnieniu od podatku VAT, to ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT zwalnia z podatku VAT dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Z kolei budynki przeznaczone na cele inne niż mieszkaniowe mogą być objęte zwolnieniem zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jednak pod pewnymi warunkami

Mianowicie, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem art. 43 ust. 1 pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. W myśl ust. 2 art. 43 za towary używane uznaje się:

Jednak art. 43 ust. 6 ustawy wprowadza wyłączenia z cytowanego powyżej zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT. Mianowicie zwolnienia tego nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, tj. budynków, budowli i ich części, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Użycie w tym przepisie sformułowania "użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych" wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie okres od zakończenia modernizacji, czy też okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Aby zatem cytowany przepis art. 43 ust. 6, wyłączający zwolnienie od podatku VAT, znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wymienione warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niespełnienie któregokolwiek z nich powoduje, że zastosowanie znajduje zwolnienie od podatku VAT dostawy używanych budynków, budowli lub ich części, a co za tym idzie, w związku z art. 29 ust. 5 ustawy, także zwolnienie gruntu, na którym budynki takie są posadowione.

Końcowo, w tej części interpretacji, obejmującej przedstawienie stanu prawnego dotyczącego zapytania Wnioskodawcy, wskazać należy, że ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie zatem z PKOB przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów. Za szczególny rodzaj budynku uważa się wiatę, która stanowi pomieszczenie naziemne, nie obudowane ścianami ze wszystkich stron lub nawet w ogóle ścian pozbawione.

Natomiast zarówno przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, jak i PKOB nie definiują pojęcia "budowli". W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118), zgodnie z którą budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy).

Jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w sekcji "Budynki", to mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

Ze złożonego wniosku, wraz z uzupełnieniami, wynika, iż Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży nieruchomości zabudowanej budowlą (piec do wypalania cegły) i budynkami (budynek biurowy, gospodarczy, magazyny, wiaty) trwale z gruntem związanymi.

Zauważyć należy, że nieruchomość przeznaczona do sprzedaży składa się z pięciu odrębnych, choć przylegających do siebie, działek i tylko jedna z nich jest zabudowana budowlą i budynkami trwale związanymi z gruntem, które to obiekty były remontowane i modernizowane, a wartość tych ulepszeń przekroczyła 30% ich wartości początkowej. Wnioskodawca nabył przedmiotowe budynki i budowle w 1992 r. i użytkował je w celu wykonywania czynności opodatkowanych dłużej niż 5 lat.

W związku z powyższym dostawa jednej z ww. działek, tj. działki zabudowanej budynkami i budowlą, będzie podlegała zwolnieniu od podatku VAT w myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, gdyż mamy do czynienia z towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy i nie zachodzi wyłączenie od tego zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 6, bowiem nie zostały spełnione łącznie przesłanki zawarte w tym przepisie (pomimo poniesienia wydatków przekraczających 30% wartości początkowej budynków i budowli i przysługującego z tego tytułu prawa do odliczenia, towary te były użytkowane do wykonywania czynności opodatkowanych dłużej niż 5 lat).

Jeśli natomiast chodzi o pozostałe cztery działki niezabudowane, koniecznym jest zidentyfikowanie ich przeznaczenia zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego Gminy.

Jak podano we wniosku, brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, jednak wg studium zagospodarowania przestrzennego działki zakwalifikowano następująco:

* działka nr 41 - jako tereny ofertowe dla różnych rodzajów zainwestowania nie energochłonnego, (wg ewidencji gruntów to łąka i kopalina),

* działka nr 46, 43/8, i 47/1 - jako tereny zainwestowania produkcyjnego, magazynowego itp. (wg ewidencji gruntów to kopalina i tereny przemysłowe).

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 9 ust. 1 i 4 cyt. ustawy stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że ww. działki to tereny niezabudowane przeznaczone pod zabudowę, tym samym, w świetle przywołanego w niniejszej interpretacji stanu prawnego, ich dostawa będzie podlegać opodatkowaniu wg stawki podstawowej, tj. 22% w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, gdyż nie ma zastosowania w tym przypadku zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 9 tej ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.