IBPP1/443-240/10/EA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 11 marca 2010 r. (data złożenia 12 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 maja 2010 r. (data złożenia 18 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży dwóch działek niezabudowanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 12 marca 2010 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży dwóch działek niezabudowanych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2010 r. (data złożenia 18 maja 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 7 maja 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest m.in. PKD 68.10.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. W dniu 4 września 2007 r. zgodnie z aktem notarialnym Wnioskodawca zakupił 1/2 niezabudowaną działkę gruntu nr 110/2 i 110/1. W dniu 6 grudnia 2007 r. zgodnie z aktem notarialnym Wnioskodawca zakupił drugą połowę udziału w niezabudowanej działce gruntu numer 110/2 i 110/1.

Nabyte grunty stanowią grunty orne, od których Wnioskodawca opłacał podatek rolny. Po zakupie niezabudowanych działek gruntu od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, działki podzielono na mniejsze, które otrzymały numery od 110/3 do 110/29.

Przedmiotowe działki są przedmiotem sprzedaży jako nieruchomości rolne niezabudowane.

Zgodnie z wypisem ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy K. wydanym przez Burmistrza K. oraz rejestrem gruntów wymienione numery działek położonych w G. stanowią grunty orne średniej jakości.

Na zakupionych gruntach Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów inwestycyjnych.

Po zakupie niezabudowanych działek gruntu od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, działki podzielono na mniejsze, które otrzymały numery od 110/3 do 110/29 tj. geodezyjnie wyodrębniono 25 działek.

Działki o numerze 110/9 i 110/12 były przedmiotem sprzedaży jako nieruchomości rolne (grunty rolne) niezabudowane w dniu 3 marca 2010 r. zgodnie z aktem notarialnym i dnia 2 marca 2010 r., na których nie poczyniono żadnych nakładów inwestycyjnych.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym.

Zgodnie z pismem Burmistrza K. z dnia 12 stycznia 2010 r. plan zagospodarowania przestrzennego gminy K. zatwierdzony Uchwałą z dnia 22 października 1982 r. Rady Miejskiej w K. opublikowaną w Dz. Urz. oraz plan zagospodarowania przestrzennego Miasta K. zatwierdzony uchwałą z dnia 30 listopada 1993 r. Rady Miejskiej w K. opublikowaną w Dz. Urz. straciły moc z dniem 1 stycznia 2004 r.

Tereny działek nr od 110/3 do 110/29 obręb G. Gm. K. zgodnie z wypisem uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy K. określony jest dla działki:

* nr 110/9 grunty orne średniej jakości. Strefa W-III pośredniej ochrony archeologiczno-konserwatorskiej, wg ewid. gruntów symbol użytku RIVb pow. użytku 0,3020ha;

* nr 110/12 grunty orne średniej i niskiej jakości. Użytki zielone. Strefa W-III pośredniej ochrony archeologicznej-konserwatorskiej, wg ewid. gruntów symbol użytku RIVb, RV, PsV pow. użytku odpowiednio: 0.0802ha, 0.2095ha, 0.0157ha.

O warunkach zabudowy na wymienionych działkach nie wydano decyzji, bowiem Wnioskodawca się nie ubiegał.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (pytanie ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 maja 2010 r. - data złożenia 18 maja 2010 r.):

Czy przychód ze sprzedaży dwóch działek niezabudowanych o charakterze gruntów rolnych uzyskany w ramach przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy (własne stanowisko ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 17 maja 2010 r. - data złożenia 18 maja 2010 r.), sprzedaż dwóch działek niezabudowanych o charakterze rolnym, dokonana w ramach przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dostawa ta korzysta ze zwolnienia przedmiotowego na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Przez dostawę towarów na terytorium kraju zasadniczo rozumie się - w myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy o VAT podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do postanowień art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak wynika z opisu stanu faktycznego, przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest m.in. PKD 68.10.Z Kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym. Ponadto z wniosku wynika, iż transakcje będące przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zostały dokonane w ramach przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Biorąc pod uwagę przywołane przepisy prawa oraz przedstawiony stan faktyczny, zauważyć należy, iż w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, natomiast opisane we wniosku czynności zbycia nieruchomości w świetle ustawy o VAT są traktowane jako odpłatna dostawa towarów.

Tym samym przedmiotowe transakcje podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Jeśli chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego to ustawodawca przewidział takowe w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jedynie w przypadku, gdy przedmiotem dostawy są tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przedmiotowy rodzaj gruntu. Zgodnie z ustawą z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) ustalenie przeznaczenia terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawę tych działań.

Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu. W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, jak ma to miejsce w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejąca na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi natomiast art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

W myśl art. 14 ust. 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzenia planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta sporządza projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisami studium oraz z przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Odnosząc się do ewidencji gruntów i budynków, zauważyć należy, iż dokument ten stanowi jedynie urzędowy zbiór informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zgodnie z wypisem ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy K. wydanym przez Burmistrza K. oraz rejestrem gruntów wymienione numery działek położonych w G. stanowią grunty orne średniej jakości.

Na zakupionych gruntach Wnioskodawca nie poczynił żadnych nakładów inwestycyjnych. Po zakupie niezabudowanych działek gruntu od osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, działki podzielono na mniejsze, które otrzymały numery od 110/3 do 110/29 tj. geodezyjnie wyodrębniono 25 działek.

Działki o numerze 110/9 i 110/12 były przedmiotem sprzedaży jako nieruchomości rolne (grunty rolne) niezabudowane w dniu 3 marca 2010 r. zgodnie z aktem notarialnym i dnia 2 marca 2010 r., na których nie poczyniono żadnych nakładów inwestycyjnych.

Zgodnie z pismem Burmistrza K. z dnia 12 stycznia 2010 r. znak plan zagospodarowania przestrzennego gminy K. zatwierdzony Uchwałą z dnia 22 października 1982 r. Rady Miejskiej w K. opublikowaną w Dz. Urz. oraz plan zagospodarowania przestrzennego Miasta K. zatwierdzony uchwałą z dnia 30 listopada 1993 r. Rady Miejskiej w K. opublikowaną w Dz. Urz. straciły moc z dniem 1 stycznia 2004 r.

Tereny działek nr od 110/3 do 110/29 obręb G. Gm. K. zgodnie z wypisem uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy K. określony jest dla działki:

* nr 110/9 grunty orne średniej jakości. Strefa W-III pośredniej ochrony archeologiczno-konserwatorskiej, wg ewid. gruntów symbol użytku RIVb pow. użytku 0,3020ha;

* nr 110/12 grunty orne średniej i niskiej jakości. Użytki zielone. Strefa W-III pośredniej ochrony archeologicznej-konserwatorskiej, wg ewid. gruntów symbol użytku RIVb, RV, PsV pow. użytku odpowiednio: 0.0802ha, 0.2095ha, 0.0157ha.

O warunkach zabudowy na wymienionych działkach nie wydano decyzji, bowiem Wnioskodawca się nie ubiegał.

W związku z powyższym tereny sklasyfikowane jako: grunty orne średniej jakości, strefa W-III pośredniej ochrony archeologiczno-konserwatorskiej oraz grunty orne średniej i niskiej jakości, użytki zielone, strefa W-III pośredniej ochrony archeologicznej-konserwatorskiej, nie mogą zostać zaliczone do kategorii gruntów budowlanych czy też przeznaczonych pod zabudowę.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie zachodzi przesłanka zawarta w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, pozwalająca na zastosowanie zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży niezabudowanych nieruchomości sklasyfikowanych jako grunty orne średniej jakości, strefa W-III pośredniej ochrony archeologiczno-konserwatorskiej oraz grunty orne średniej i niskiej jakości, użytki zielone, strefa W-III pośredniej ochrony archeologicznej-konserwatorskiej.

Zatem przedmiotowe dostawy podlegały opodatkowaniu podatkiem VAT, ale korzystały ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Reasumując, w świetle opisanego stanu faktycznego oraz obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa należy stwierdzić, iż dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż przedmiotowych działek gruntu o numerach 110/9 oraz 110/12 podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże korzystała ze zwolnienia od tego podatku.

Jak wynika z powyższego nie należy utożsamiać zwolnienia danej czynności od podatku od towarów i usług z niepodleganiem tej czynności opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Końcowo zauważa się, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego.

Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.