IBPP1/443-236/13/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2013 r. (data wpływu 11 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia:

* czy udostępnienie (zużycie) art. spożywczych (kawy, herbaty, ciastek, drobnych słodyczy, cukru, śmietanki do kawy itp.) na potrzeby (w trakcie) spotkań, o których mowa w stanie faktycznym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest prawidłowe,

* czy w związku z nabywaniem lub wytwarzaniem ww. art. spożywczych Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 11 marca 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek z dnia 4 marca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia:

* czy udostępnienie (zużycie) art. spożywczych (kawy, herbaty, ciastek, drobnych słodyczy, cukru, śmietanki do kawy itp.) na potrzeby (w trakcie) spotkań, o których mowa w stanie faktycznym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT,

* czy w związku z nabywaniem lub wytwarzaniem ww. art. spożywczych Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-236/13/MS z dnia 31 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży artykułów spożywczych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Z uwagi na zakres ww. działalności Wnioskodawca (ściślej: jego pracownicy) odbywają liczne spotkania z kontrahentami, jak również spotkania wewnętrzne (np. narady poszczególnych działów, spotkania z kierownictwem Wnioskodawcy, szkolenia wewnętrzne itp.).

W trakcie ww. spotkań, które mają miejsce w siedzibie Wnioskodawcy zapewnia on artykuły spożywcze w postaci m.in.: ciastek, herbaty, kawy, cukru, śmietanki do kawy, drobnych słodyczy itp., które to artykuły są przez niego uprzednio wyprodukowane lub nabyte od podmiotów trzecich. Co istotne, tego rodzaju poczęstunek nie ma okazałego charakteru, czy też specjalnie organizowanej imprezy, gdyż towarzyszy on jedynie spotkaniom, których celem jest omówienie spraw Wnioskodawcy - np. ustalenie planów biznesowych, omówienie wyników poszczególnych okresów, negocjacje warunków handlowych itd.

Należy także podkreślić, iż ww. artykuły spożywcze są jedynie udostępniane uczestnikom spotkań. Oznacza to, że uczestnicy ci mogą być nimi jedynie poczęstowani (jeżeli w ogóle wyrażą taką chęć), natomiast nie są oni obdarowywani tymi towarami (tzn. uczestnicy nie mają możliwości zabrania ze sobą ww. artykułów i ich konsumpcji po spotkaniu).

Dotychczas Wnioskodawca korzystała z prawa do odliczenia podatku naliczonego względem ww. towarów (artykułów spożywczych), przy czym ich udostępnianie poddawał opodatkowaniu podatkiem VAT, co dokumentował poprzez wystawianie faktur (VAT) wewnętrznych.

Z udostępnianych na potrzeby spotkań artykułów spożywczych Wnioskodawca wytwarza we własnym zakresie ciastka. Pozostałe towary (art. spożywcze - m.in.: kawa, herbata, cukier) Wnioskodawca nabywa od podmiotów trzecich, przy czym zakupy te są dokumentowane fakturami VAT.

W momencie nabycia art. spożywczych, o których mowa w treści złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów podatkowych, Wnioskodawca posiada wiedzę o ich przeznaczeniu co do części z nich (np. owoce, drobne słodycze). Natomiast w chwili zakupu pozostałych towarów (kawa, śmietanka, herbata) Wnioskodawca nie posiada wiedzy co do ich konkretnego przeznaczenia, tzn. w trakcie jakiego spotkania i kiedy ww. artykuły zostaną udostępnione jego (tekst jedn.: spotkania) uczestnikom.

Zakup art. spożywczych, o których mowa w treści złożonego wniosku, a przytoczonych w treści zadanego pytania zawartego w przedmiotowym wezwaniu, dokumentowany jest fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

Udostępnienie art. spożywczych ma charakter nieodpłatny.

Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż ww. artykuły spożywcze są udostępniane na potrzeby (w trakcie) spotkań, o których mowa w stanie faktycznym złożonego wniosku, gdzie wyraźnie wskazano, że uczestnicy spotkań nie mają możliwości rozporządzania udostępnianymi im art. spożywczymi (np. nie mogą ich zabrać ze sobą celem późniejszej konsumpcji). Stąd też nie sposób wywodzić o ich przekazaniu (jak uczyniono to w treści pytania zawartego w przedmiotowym wezwaniu), a tym bardziej o przekazaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zakup art. spożywczych, o których mowa we wniosku, ma związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Wnioskodawcę.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy udostępnienie (zużycie) art. spożywczych (kawy, herbaty, ciastek, drobnych słodyczy, cukru, śmietanki do kawy itp.) na potrzeby (w trakcie) spotkań, o których mowa w stanie faktycznym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

2. Czy w związku z nabywaniem lub wytwarzaniem ww. art. spożywczych Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Jak wynika z powyższego przepisu opodatkowaniu podatkiem VAT podlega przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste m.in. pracowników podatnika, jeżeli w stosunku do tych towarów podatnikowi (tekst jedn.: pracodawcy) przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Obowiązujące przepisy z zakresu podatku VAT nie zawierają definicji "przekazania na cele osobiste". Dlatego też zasadne jest odwołanie się do wykładni językowej tego sformułowania. I tak, za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tą osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Skoro więc wymienione w stanie faktycznym art. spożywcze są udostępniane (zużywane) w trakcie spotkań z kontrahentami, albo też w trakcie spotkań wewnętrznych, których cele nakierowane są na działalność Wnioskodawcy, a przy tym uczestnicy owych spotkań nie mogą rozporządzać ww. artykułami (tzn. zabrać ich ze sobą i skonsumować po spotkaniu), nie sposób tym samym twierdzić, iż dochodzi do przekazania lub zużycia towarów, o którym mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Co więcej, w kontekście wywodów Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) zawartych w wyroku z dnia 16 października 1997 r. w sprawie pomiędzy Julius Filibeck Sohne GmbH Co.KG (sygn. C-258/95), zastrzegając, iż wyrok ten dotyczył nieodpłatnego świadczenia usług, można uznać, że kryterium rozgraniczającym między przekazaniem na cele osobiste pracownika, a zużyciem towarów na cele własne pracodawcy jest to, kto (pracodawca, czy pracownik) uzyskuje w danym przypadku dominującą korzyść. Nie ulega wątpliwości. iż zapewniając art. spożywcze na spotkania z kontrahentami, albo spotkania wewnętrzne pracowników, których celem jest omówienie spraw Wnioskodawcy, główną korzyść z tego tytułu odnosi Wnioskodawca (pracodawca), a nie pracownicy. Spotkania te sprzyjają bowiem lepszemu funkcjonowaniu przedsiębiorstwa, efektywniejszemu wykonywaniu obowiązków służbowych przez pracowników, a także utrzymywaniu oraz nawiązywaniu relacji handlowych z kontrahentami.

Warto także zwrócić uwagę, iż udostępnianie pracownikom części wymienionych w stanie faktycznym art. spożywczych w postaci napojów stanowi realizację przez Wnioskodawcę ciążących na nim obowiązków pracowniczych wynikających w szczególności z § 112 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.). W myśl tego przepisu, pracodawca jest obowiązany zapewnić wszystkim pracownikom wodę zdatną do picia lub inne napoje, przy czym ilość, rodzaj i temperatura tych napojów powinny być dostosowane do warunków wykonywania pracy i potrzeb fizjologicznych pracowników.

Konkludując, zdaniem Wnioskodawcy udostępnienie (zużycie) art. spożywczych (kawy, herbaty, ciastek, drobnych słodyczy, cukru, śmietanki do kawy itp.) w trakcie spotkań, o których mowa w stanie faktycznym, tj. spotkań z kontrahentami, oraz wewnętrznych spotkań pracowniczych, stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Przedstawione tutaj stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w utrwalonej linii orzeczniczej Ministra Finansów. Tytułem przykładu, jak stwierdzono w:

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 23 stycznia 2013 r. (znak: IPPP1/443-1197/12-2/MP): "(...) nieodpłatne udostępnienie i zużycie artykułów spożywczych typu: kawa, herbata, soki, cukier, mleko, drobne przekąski przez pracowników Wnioskodawcy w czasie narad, konferencji oraz spotkań z kontrahentami w oddziale firmy nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Osoby te (pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz ww. artykuły spożywcze, które Spółka udostępnia im nieodpłatnie nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. Ustawy (...);

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 13 stycznia 2012 r. (znak: IPTPP1/443-945/11-2/IG): "(...) zatem w świetle powołanych wyżej norm prawnych oraz opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, iż nieodpłatne przekazanie artykułów spożywczych (tekst jedn.: napoje, słodycze, itp.) pracownikom w ramach narad, spotkań wewnętrznych, oraz posiedzeń zarządu, rady nadzorczej i sekretariatu w celu zapewnienia poczęstunku gościom/kontrahentom Spółki nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż niewątpliwie dotyczy zużycia na potrzeby związane z prowadzoną działalnością (...)".

Ad. 2.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na gruncie powyższego przepisu przyjmuje się powszechnie, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje jeżeli pomiędzy nabywanymi towarami/usługami a działalnością opodatkowaną (czynnościami opodatkowanymi) istnieje związek pośredni lub bezpośredni.

Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży (lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi). Natomiast związek pośredni istnieje wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami.

Zdaniem Wnioskodawcy, względem art. spożywczych udostępnianych w trakcie spotkań, o których mowa w stanie faktycznym, przysługuje mu prawo do odliczenia podatku VAT. Zachodzi bowiem tutaj funkcjonalny związek o charakterze pośrednim pomiędzy ww. towarami a działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Należy podkreślić, iż przedstawione powyżej stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w ugruntowanej linii orzeczniczej Ministra Finansów. Tytułem przykładu, jak wskazano w:

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 5 października 2012 r. (znak: IPPP2/443-748/12-2/KOM): "(...) Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem dla pracowników Spółki napojów i artykułów spożywczych przeznaczonych do zużycia dla kontrahentów i klientów dla oraz pracowników Spółki podczas spotkań służbowych, ze względu na fakt, iż poniesione wydatki służą Spółce do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług (...)";

* interpretacji indywidualnej Ministra Finansów z dnia 8 grudnia 2011 r. (znak: IPPP1/443-1373/11-2/PR): "(...) nabywane przez Wnioskodawcę artykuły spożywcze, które przeznaczone są do zużycia jako poczęstunek podczas narad i spotkań wewnętrznych (np.: posiedzenia zarządu, rady nadzorczej, narady pracownicze) czy też spotkań z kontrahentami Spółki mają związek (pośredni) z wykonywaniem czynności opodatkowanych, bowiem nabywane przez Zainteresowanego towary nie służą dalszej odsprzedaży, ani nie są wykorzystywane do wytworzenia wyrobów i usług będących przedmiotem obrotu. Wnioskodawca może dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem produktów spożywczych przeznaczonych na potrzeby sekretariatów, które następnie wykorzystywane są podczas spotkań z kontrahentami czy też narad i spotkań wewnętrznych, w jakim ogólna działalność daje prawo do odliczenia podatku od towarów i usług (...)".

Powyższe stanowisko znajduje także uzasadnienie w świetle orzecznictwa TSUE. Otóż, z wyroków ww. Trybunału, co prawda nie odnoszących się do udostępniania art. spożywczych, wywieść można wniosek, że jeżeli czynność niepodlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT (tutaj: udostępnienie art. spożywczych w ramach poczęstunku)"wpisuje się" w działalność opodatkowaną (jest funkcjonalnie powiązana z tą działalnością), wówczas podatnik zachowuje prawo do odliczenia podatku VAT przy nabyciu towarów i usług służących wykonaniu ww. czynności (vide: wyrok TSUE z dnia 22 lutego 2001 r. w sprawie Abbey National, sygn. C-408/98, oraz wyrok TSUE z dnia 26 maja 2005 r. w sprawie Kretztechnik AG, sygn. C-465/03). Niewątpliwie tego rodzaju sytuacja zachodzi w zakresie stanu taktycznego wskazanego w ramach niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się w zakresie stwierdzenia:

* czy udostępnienie (zużycie) art. spożywczych (kawy, herbaty, ciastek, drobnych słodyczy, cukru, śmietanki do kawy itp.) na potrzeby (w trakcie) spotkań, o których mowa w stanie faktycznym stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - za prawidłowe,

* czy w związku z nabywaniem lub wytwarzaniem ww. art. spożywczych Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego - za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na ścisłe powiązanie tematyki będącej przedmiotem wniosku z dnia 4 marca 2013 r., tut. organ postanowił ująć kwestie objęte zakresem wniosku w jednej interpretacji.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r. za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r. za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny. Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu.

Nie podlegają zatem opodatkowaniu nieodpłatne czynności zużycia towarów na cele związane z prowadzoną działalnością, w przypadku gdy beneficjentem jest np. kontrahent przedsiębiorcy (potencjalny kontrahent) - osoba trzecia, niebędąca pracownikiem, udziałowcem ani inną osobą wymienioną w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, a także zużycie towarów na cele własne prowadzonej działalności gospodarczej.

Opodatkowaniu nie podlega również zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Zwrócić przy tym należy uwagę, że przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży artykułów spożywczych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Z uwagi na zakres ww. działalności Wnioskodawca (ściślej: jego pracownicy) odbywają liczne spotkania z kontrahentami, jak również spotkania wewnętrzne (np. narady poszczególnych działów, spotkania z kierownictwem Wnioskodawcy, szkolenia wewnętrzne itp.).

W trakcie ww. spotkań, które mają miejsce w siedzibie Wnioskodawcy zapewnia on artykuły spożywcze w postaci m.in.: ciastek, herbaty, kawy, cukru, śmietanki do kawy, drobnych słodyczy itp., które to artykuły są przez niego uprzednio wyprodukowane lub nabyte od podmiotów trzecich. Wnioskodawca stwierdza, że tego rodzaju poczęstunek nie ma okazałego charakteru, czy też specjalnie organizowanej imprezy, gdyż towarzyszy on jedynie spotkaniom, których celem jest omówienie spraw Wnioskodawcy - np. ustalenie planów biznesowych, omówienie wyników poszczególnych okresów, negocjacje warunków handlowych itd.

Wnioskodawca podkreśla, iż ww. artykuły spożywcze są jedynie udostępniane uczestnikom spotkań. Oznacza to, że uczestnicy ci mogą być nimi jedynie poczęstowani (jeżeli w ogóle wyrażą taką chęć), natomiast nie są oni obdarowywani tymi towarami (tzn. uczestnicy nie mają możliwości zabrania ze sobą ww. artykułów i ich konsumpcji po spotkaniu).

Z udostępnianych na potrzeby spotkań artykułów spożywczych Wnioskodawca wytwarza we własnym zakresie ciastka. Pozostałe towary (art. spożywcze - m.in.: kawa, herbata, cukier) Wnioskodawca nabywa od podmiotów trzecich, przy czym zakupy te są dokumentowane fakturami VAT.

Udostępnienie art. spożywczych ma charakter nieodpłatny.

Wnioskodawca podkreśla, iż ww. artykuły spożywcze są udostępniane na potrzeby (w trakcie) spotkań, o których mowa w stanie faktycznym złożonego wniosku, gdzie wyraźnie wskazano, że uczestnicy spotkań nie mają możliwości rozporządzania udostępnianymi im art. spożywczymi (np. nie mogą ich zabrać ze sobą celem późniejszej konsumpcji).

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa stwierdzić należy, iż zużycie artykułów spożywczych takich jak: ciastka, herbata, kawa, cukier, śmietanka do kawy, drobne słodycze itp. (które to artykuły są przez Wnioskodawcę uprzednio wyprodukowane lub nabyte od podmiotów trzecich) przez pracowników i kontrahentów Wnioskodawcy podczas spotkań z kontrahentami oraz przez pracowników Wnioskodawcy podczas spotkań wewnętrznych obejmujących narady poszczególnych działów, spotkania z kierownictwem Wnioskodawcy, szkolenia wewnętrzne itp. nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób. Bowiem w przypadku pracowników, osoby te należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, lecz ww. artykuły spożywcze, które Wnioskodawca przekazuje nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie ze statusem pracownika w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy (celem spotkań jest omówienie spraw Wnioskodawcy - np. ustalenie planów biznesowych, omówienie wyników poszczególnych okresów, negocjacje warunków handlowych itd.), a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT. Natomiast w przypadku kontrahentów (klientów) Wnioskodawcy, przekazanie towarów celem zużycia przez te osoby nie podlega opodatkowaniu z uwagi na fakt, że ta kategoria osób nie jest objęta normą przepisu art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Powyższego zużycia na cele związane z działalnością gospodarczą nie można również uznać za opodatkowane na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że udostępnienie (zużycie) art. spożywczych (kawy, herbaty, ciastek, drobnych słodyczy, cukru, śmietanki do kawy itp.) w trakcie spotkań z kontrahentami, oraz wewnętrznych spotkań pracowniczych, stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku VAT z faktur VAT dokumentujących wydatki związane z wytworzeniem we własnym zakresie ciastek oraz z nabyciem kawy, herbaty, drobnych słodyczy, cukru, śmietanki do kawy itp. przekazywanych następnie pracownikom i kontrahentom Wnioskodawcy podczas spotkań z kontrahentami oraz przekazywanych pracownikom Wnioskodawcy podczas spotkań wewnętrznych obejmujących narady poszczególnych działów, spotkania z kierownictwem Wnioskodawcy, szkolenia wewnętrzne itp.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji oraz sprzedaży artykułów spożywczych. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Z uwagi na zakres ww. działalności Wnioskodawca (ściślej: jego pracownicy) odbywają liczne spotkania z kontrahentami, jak również spotkania wewnętrzne (np. narady poszczególnych działów, spotkania z kierownictwem Wnioskodawcy, szkolenia wewnętrzne itp.).

W trakcie ww. spotkań, które mają miejsce w siedzibie Wnioskodawcy zapewnia on artykuły spożywcze w postaci m.in.: ciastek, herbaty, kawy, cukru, śmietanki do kawy, drobnych słodyczy itp., które to artykuły są przez niego uprzednio wyprodukowane lub nabyte od podmiotów trzecich. Co istotne, tego rodzaju poczęstunek nie ma okazałego charakteru, czy też specjalnie organizowanej imprezy, gdyż towarzyszy on jedynie spotkaniom, których celem jest omówienie spraw Wnioskodawcy - np. ustalenie planów biznesowych, omówienie wyników poszczególnych okresów, negocjacje warunków handlowych itd.

Z udostępnianych na potrzeby spotkań artykułów spożywczych Wnioskodawca wytwarza we własnym zakresie ciastka. Pozostałe towary (art. spożywcze - m.in.: kawa, herbata, cukier) Wnioskodawca nabywa od podmiotów trzecich, przy czym zakupy te są dokumentowane fakturami VAT.

W momencie nabycia art. spożywczych, o których mowa w treści złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów podatkowych, Wnioskodawca posiada wiedzę o ich przeznaczeniu co do części z nich (np. owoce, drobne słodycze). Natomiast w chwili zakupu pozostałych towarów (kawa, śmietanka, herbata) Wnioskodawca nie posiada wiedzy co do ich konkretnego przeznaczenia, tzn. w trakcie jakiego spotkania i kiedy ww. artykuły zostaną udostępnione jego (tekst jedn.: spotkania) uczestnikom.

Zakup art. spożywczych, o których mowa w treści złożonego wniosku, a przytoczonych w treści zadanego pytania zawartego w przedmiotowym wezwaniu, dokumentowany jest fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

Udostępnienie art. spożywczych ma charakter nieodpłatny.

Zakup art. spożywczych, o których mowa we wniosku, ma związek wyłącznie z działalnością opodatkowaną prowadzoną przez Wnioskodawcę.

Odnosząc przedstawiony wyżej stan faktyczny do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, iż warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z wytworzeniem we własnym zakresie ciastek oraz z nabyciem kawy, herbaty, drobnych słodyczy, cukru, śmietanki do kawy itp. przekazywanych następnie pracownikom i kontrahentom Wnioskodawcy podczas spotkań z kontrahentami oraz przekazywanych pracownikom Wnioskodawcy podczas spotkań wewnętrznych obejmujących narady poszczególnych działów, spotkania z kierownictwem Wnioskodawcy, szkolenia wewnętrzne itp. jest wykorzystanie przedmiotowych artykułów spożywczych do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wskazał Wnioskodawca, wytworzenie i zakup artykułów spożywczych, o których mowa we wniosku ma związek z działalnością opodatkowaną Wnioskodawcy. Przedmiotowe artykuły spożywcze Wnioskodawca wykorzystuje w trakcie spotkań z kontrahentami oraz w trakcie spotkań wewnętrznych, na których omówienie są sprawy Wnioskodawcy - np. ustalenie planów biznesowych, omówienie wyników poszczególnych okresów, negocjacje warunków handlowych, narady poszczególnych działów, spotkania z kierownictwem Wnioskodawcy, szkolenia wewnętrzne itp.

Należy zatem stwierdzić, iż w zakresie w jakim wytworzone i zakupione artykuły spożywcze są związane z działalnością opodatkowaną, Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych artykułów spożywczych oraz od wydatków związanych z wytworzeniem ciastek przekazywanych w formie poczęstunku podczas spotkań z kontrahentami Wnioskodawcy oraz podczas spotkań wewnętrznych z pracownikami Wnioskodawcy.

W związku z powyższym, z tytułu wytworzenia oraz nabycia wymienionych we wniosku artykułów spożywczych, Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego, o ile nie zachodzą ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z wydatków związanych z wytworzeniem i nabyciem wskazanych we wniosku artykułów spożywczych, należało uznać za prawidłowe.

Rozstrzygnięcie zawarte w niniejszej interpretacji co do braku opodatkowania podatkiem VAT zużycia towarów oraz co do prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu tych towarów ma również zastosowanie do wymienionych w uzupełnieniu wniosku owoców, których Wnioskodawca nie wymienił w pierwotnym wniosku i nie objął pytaniem sformułowanym w pierwotnym wniosku, pod warunkiem jednak, że również one zużywane są podczas spotkań z kontrahentami i spotkań wewnętrznych (np. narady poszczególnych działów, spotkania z kierownictwem, szkolenia wewnętrzne), których celem jest omówienie spraw Wnioskodawcy (np. ustalenie planów biznesowych, omówienie wyników poszczególnych okresów, negocjacje warunków handlowych).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy też zauważyć, że powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne zostały wydane w indywidualnych sprawach, w których indywidualnie oceniano stan faktyczny i stanowisko wnioskodawcy. Powołane interpretacje nie stanowią źródła prawa i tut. organ nie jest nimi związany.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.