IBPP1/443-230/13/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2013 r. (data wpływu 8 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 9 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług w związku ze świadczeniem usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i pośrednictwa finansowego oraz sposobu dokumentowania tych usług - jest prawidłowe.

W dniu 8 marca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości skorzystania ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług w związku ze świadczeniem usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami i pośrednictwa finansowego oraz sposobu dokumentowania tych usług.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 9 czerwca 2013 r. (data wpływu 12 czerwca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 maja 2012 r. nr IBPP1/443-230/13/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Obecnie Wnioskodawca posiada status osoby bezrobotnej, do tej pory nie prowadził działalności gospodarczej i z tego tytułu nie płacił podatku dochodowego oraz podatku VAT. W połowie roku 2013 Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz usług pośrednictwa finansowego.

Wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie określone w formie prowizji, a jej przewidywana wartość nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym 150.000 zł (limit określony w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług).

W uzupełnieniu podano ponadto, że:

Ponadto Wnioskodawca nie wyklucza świadczenia usług polegających na wykonywaniu opracowań i ekspertyz w zakresie rynku nieruchomości, o których mowa w art. 180 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jednocześnie Wnioskodawca nie zamierza świadczyć usług doradztwa w zakresie rynku nieruchomości, o którym mowa w powołanym wyżej art. 180 ust. 1a.

Ponadto Wnioskodawca nie wyklucza świadczenia usług polegających na wykonywaniu opracowań i ekspertyz w zakresie rynku nieruchomości, o których mowa w art. 180 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jednocześnie Wnioskodawca nie zamierza świadczyć usług doradztwa w zakresie rynku nieruchomości, o którym mowa w powołanym wyżej art. 180 ust. 1a.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, może on skorzystać ze zwolnienia (o którym mowa w art. 113 ust. 9), ponieważ Wnioskodawca nie wykonuje czynności wyłączonych ze zwolnienia od podatku od towarów i usług wyszczególnionych w art. 113 ust. 13 oraz spełnia warunki dotyczące drobnych przedsiębiorców określone w art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Swoje wynagrodzenie za wykonane usługi pośrednictwa, Wnioskodawca powinien uzyskiwać na podstawie rachunków, ponieważ będzie miał status podatnika VAT zwolnionego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

W myśl art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150 000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 powołanej ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Z przepisu art. 113 ust. 5 ww. ustawy wynika, że jeżeli wartość sprzedaży u podatników zwolnionych od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc w momencie przekroczenia tej kwoty. Obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej kwoty, a opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad tę kwotę (...).

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 tej ustawy, podatnik rozpoczynający w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5 jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Ponadto, stosownie do art. 113 ust. 10 ustawy o VAT, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia tej kwoty. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu pierwszym, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości. Przepis ust. 5 zdanie trzecie stosuje się odpowiednio.

Podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1 (art. 113 ust. 11 ustawy).

Natomiast w myśl art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do importu towarów i usług, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, świadczenia usług, dla których zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 8 podatnikiem jest ich usługobiorca, oraz podatników świadczących usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa, a także usługi jubilerskie.

Należy zauważyć, iż w oparciu o art. 113 ust. 14 pkt 2 ww. ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych uzyskał delegację ustawową do określenia, w drodze rozporządzenia, listy towarów i usług, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. a i pkt 2, z uwzględnieniem klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej.

Przepis § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), określa listę towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, stanowiącą załącznik do rozporządzenia. W załączniku tym, zatytułowanym "Lista towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku określone w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy", wymieniono pod pozycją 12 "Doradztwo, z wyłączeniem doradztwa rolniczego związanego z uprawą roślin i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego" oraz pod pozycją 13 "Usługi prawnicze". W świetle powyższego usługi prawnicze oraz usługi w zakresie doradztwa nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

W związku z wątpliwościami Wnioskodawcy dotyczącymi zastosowania zwolnienia podmiotowego należy rozstrzygnąć, czy świadczone usługi opisane we wniosku należy zaliczyć do usług w zakresie doradztwa, które nie korzystają ze zwolnienia podmiotowego.

Podkreślić należy, iż ani ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do tej ustawy nie definiują pojęcia doradztwa. Skoro jednak ustawa o podatku od towarów i usług w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT zastrzega, że do osób świadczących usługi doradztwa nie stosuje się zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 i 9 należy - wobec braku w ustawie definicji doradztwa - posłużyć się znaczeniem językowym.

Odnosząc się do powołanego wyżej art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy o VAT, w którym ustawodawca wymienia usługi w zakresie doradztwa jako wyłączone ze zwolnienia podmiotowego, należy stwierdzić, iż termin "doradztwo" obejmować może szereg usług doradczych, np.: podatkowe, prawne, finansowe i inne. Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996), pod pojęciem "doradcy" należy rozumieć tego, "kto doradza". Natomiast "doradzić", w myśl powołanego wyżej Słownika Języka Polskiego, oznacza "udzielić porady, wskazać sposób postępowania w jakiejś sprawie". Zatem użyty w ustawie o podatku od towarów i usług termin "usługi w zakresie doradztwa" należy rozumieć szeroko.

Z przytoczonych definicji nie wynika, by działania Wnioskodawcy w zakresie pośrednictwa w obrocie nieruchomościami lub pośrednictwa finansowego, miały charakter usług doradczych.

Pośrednictwo w obrocie nieruchomościami zostało uregulowane w Dziale V Rozdział 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 179 ust. 1 tej ustawy, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami jest działalnością zawodową wykonywaną przez pośredników na zasadach określonych w niniejszej ustawie.

W świetle art. 179 ust. 2 ww. ustawy, pośrednikiem w obrocie nieruchomościami jest osoba fizyczna posiadająca licencję zawodową nadaną w trybie przepisów rozdziału 4 niniejszego działu.

W myśl art. 180 ust. 1 cyt. ustawy, pośrednictwo w obrocie nieruchomościami polega na zawodowym wykonywaniu przez pośrednika w obrocie nieruchomościami czynności zmierzających do zawarcia przez inne osoby umów:

Według art. 180 ust. 1a powyższej ustawy, pośrednik w obrocie nieruchomościami może wykonywać opracowania i ekspertyzy oraz doradztwo w zakresie rynku nieruchomości.

Instytucja pośrednictwa została uregulowana w Księdze Trzeciej, Tytule XXIII ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), w pojęciu "umowy agencyjnej".

Zgodnie z art. 758 § 1, przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu.

W myśl art. 758¹ § 1, jeżeli sposób wynagrodzenia nie został w umowie określony, agentowi należy się prowizja. Według art. 758¹ § 2, prowizją jest wynagrodzenie, którego wysokość zależy od liczby lub wartości zawartych umów.

Stosownie do art. 760¹ § 1, agent obowiązany jest w szczególności przekazywać wszelkie informacje mające znaczenie dla dającego zlecenie oraz przestrzegać jego wskazówek uzasadnionych w danych okolicznościach, a także podejmować, w zakresie prowadzonych spraw, czynności potrzebne do ochrony praw dającego zlecenie.

Jak stanowi art. 760² § 1-3, dający zlecenie obowiązany jest przekazywać agentowi dokumenty i informacje potrzebne do prawidłowego wykonania umowy. Dający zlecenie obowiązany jest w rozsądnym czasie zawiadomić agenta o przyjęciu lub odrzuceniu propozycji zawarcia umowy oraz o niewykonaniu umowy, przy której zawarciu agent pośredniczył lub którą zawarł w imieniu dającego zlecenie. Dający zlecenie obowiązany jest zawiadomić w rozsądnym czasie agenta o tym, że liczba umów, których zawarcie przewiduje, lub wartość ich przedmiotu będzie znacznie niższa niż ta, której agent mógłby się normalnie spodziewać.

Z opisu sprawy wynika, że obecnie Wnioskodawca posiada status osoby bezrobotnej, do tej pory nie prowadził działalności gospodarczej i z tego tytułu nie płacił podatku dochodowego oraz podatku VAT. W połowie roku 2013 Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz usług pośrednictwa finansowego. Wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie określone w formie prowizji, a jej przewidywana wartość nie przekroczy w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym 150.000 zł (limit określony w art. 113 ustawy o podatku od towarów i usług).

Usługi pośrednictwa w obrocie nieruchomościami, świadczone w ramach przyszłej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, będą polegały na dokonywaniu czynności, o których mowa w art. 180 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Ponadto Wnioskodawca nie wyklucza świadczenia usług polegających na wykonywaniu opracowań i ekspertyz w zakresie rynku nieruchomości, o których mowa w art. 180 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jednocześnie Wnioskodawca nie zamierza świadczyć usług doradztwa w zakresie rynku nieruchomości, o którym mowa w powołanym wyżej art. 180 ust. 1a.

Usługi pośrednictwa finansowego, świadczone w ramach przyszłej działalności gospodarczej Wnioskodawcy, będą polegały na dokonywaniu czynności zmierzających do zawarcia przez klienta Wnioskodawcy z instytucją kredytową umowy pożyczki bądź kredytu co do zasady na cele mieszkaniowe. W zakresie przedmiotowych czynności nie zamierza się świadczyć doradztwa finansowego. Wnioskodawca nie będzie wykonywać żadnej z czynności wymienionych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT. Wnioskodawca nie będzie wykonywać żadnych usług o charakterze doradczym oraz nie będzie udzielać porad prawnych.

Odnosząc treść przytoczonych powyżej przepisów do opisu sprawy stwierdzić należy, iż świadczenie przez Wnioskodawcę usług polegających wyłącznie na dokonywaniu czynności, o których mowa w art. 180 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz wykonywaniu opracowań i ekspertyz w zakresie rynku nieruchomości, o których mowa w art. 180 ust. 1a ustawy o gospodarce nieruchomościami, w zakresie których Wnioskodawca nie będzie świadczyć usług doradztwa, a także usług pośrednictwa finansowego polegających na dokonywaniu czynności zmierzających do zawarcia przez klienta Wnioskodawcy z instytucją kredytową umowy pożyczki bądź kredytu co do zasady na cele mieszkaniowe, w zakresie których Wnioskodawca nie będzie świadczyć usług doradztwa finansowego, to czynności te nie stanowią usług doradczych, o których mowa w art. 113 ust. 13 pkt 2 ustawy w związku z czynnościami wymienionymi pod poz. 12 załącznika do rozporządzenia z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Ponadto należy zauważyć, iż w przedmiotowej sprawie, w połowie roku 2013 Wnioskodawca zamierza rozpocząć prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz usług pośrednictwa finansowego.

W związku z powyższym Wnioskodawca będzie mógł skorzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawca jest podatnikiem rozpoczynającym w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5.

Mając zatem na uwadze powyższe stwierdzić należy, że jeżeli przewidywana przez Wnioskodawcę wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1 (150.000 zł), to może on skorzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT pod warunkiem, że nie wykonuje i nie będzie wykonywał czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą, określonych w art. 113 ust. 13 ustawy o VAT oraz w § 27 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r.

Zaznaczyć również w tym miejscu należy, iż do obrotu, o którym mowa w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT (a tym samym do wartości sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, o której mowa w art. 113 ust. 9 ustawy o VAT) nie wlicza się świadczenia usług zwolnionych podmiotowo od podatku VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu dokumentowania ww. usług stwierdzić należy, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Według art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obowiązek dotyczący wystawiania faktur został doprecyzowany w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, wydanego na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o VAT.

Zgodnie z tym przepisem, fakturę wystawia:

W myśl § 4 ust. 2 rozporządzenia, faktury mogą również wystawiać zarejestrowani podatnicy VAT zwolnieni.

Natomiast zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

Jak stanowi § 5 ust. 2 pkt 6 rozporządzenia, faktura powinna zawierać dodatkowo, w przypadku dostawy towarów lub świadczenia usług dokonywanych przez podatnika, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy, lub zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3 ustawy - wskazanie:

Treść § 5 ust. 4 pkt 1 rozporządzenia wskazuje, że faktura może nie zawierać, w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 6 - danych określonych w ust. 1 pkt 5, 12 i 14.

Ponadto zgodnie z art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Według art. 87 § 5 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, zakres informacji, które muszą być zawarte w rachunkach, uwzględniając w szczególności dane identyfikujące sprzedawcę i kupującego, wykonawcę i odbiorcę usług oraz oznaczenie wartości i rodzaju transakcji.

Na podstawie § 14 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 sierpnia 2005 r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę oraz opłaty prolongacyjnej, a także zakresu informacji, które muszą być zawarte w rachunkach (Dz. U. Nr 165, poz. 1373 z późn. zm.), rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi zawiera co najmniej:

W myśl § 14 ust. 2 tego rozporządzenia, w przypadku gdy oryginał rachunku uległ zniszczeniu albo zaginął, ponownie wystawiony rachunek zawiera również wyraz "DUPLIKAT" oraz datę jego ponownego wystawienia.

Jak stanowi § 14 ust. 3 ww. rozporządzenia, przepisów ust. 1 i 2 nie stosuje się do faktur wystawianych przez podatników podatku od towarów i usług.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że fakturę czy też rachunek wystawia sprzedawca w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie określone w formie prowizji. Ponadto, jak wynika z niniejszej interpretacji, Wnioskodawca będzie podmiotem zwolnionym z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 9 ustawy o VAT.

Wnioskodawca stanął na stanowisku, że swoje wynagrodzenie za wykonane usługi pośrednictwa, powinien uzyskiwać na podstawie rachunków, ponieważ będzie miał status podatnika VAT zwolnionego.

Biorąc pod uwagę powyższe okoliczności przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny stwierdzić należy, że całość świadczenia należnego Wnioskodawcy może być udokumentowana wystawieniem faktury - na mocy § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia lub też (zgodnie ze stanowiskiem Wnioskodawcy) wystawieniem rachunku (na żądanie usługobiorcy) - na podstawie art. 87 § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, bądź zmiany stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia ustalenia właściwej stawki podatku VAT lub ewentualnego zwolnienia przedmiotowego dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług pośrednictwa w obrocie nieruchomościami oraz usług pośrednictwa finansowego, gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie zadał pytania i nie przedstawił własnego stanowiska w tej sprawie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.