IBPP1/443-218/13/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 lutego 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy w przypadku udzielenia Wnioskodawcy przez Producenta rabatu pośredniego na podstawie noty księgowej, Wnioskodawca będzie miał obowiązek obniżenia kwoty podatku naliczonego - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 marca 2013 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy w przypadku udzielenia Wnioskodawcy przez Producenta rabatu pośredniego na podstawie noty księgowej, Wnioskodawca będzie miał obowiązek obniżenia kwoty podatku naliczonego.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 maja 2013 r. (data wpływu 3 czerwca 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-218/13/ES z dnia 20 maja 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie handlu. W ramach tej działalności Wnioskodawca zawarł z Producentem oraz Dystrybutorem umowę na zakup produktów Producenta, przy czym fakturowanie dostaw odbywać się będzie między Wnioskodawcą a Dystrybutorem. Po spełnieniu określonych warunków dotyczących poziomu dokonanych zakupów w danym okresie Producent udzieli Wnioskodawcy rabatu zmniejszającego cenę sprzedaży (tzw. rabat pośredni). Rabat zmniejszający cenę zostanie wypłacony Wnioskodawcy bezpośrednio przez Producenta. Powyższy rabat zostanie udokumentowany notą księgową uznaniową wystawioną przez Producenta z wyszczególnioną wartością podatku VAT. Producent nie ma możliwości wystawiania Wnioskodawcy faktury korygującej, aby udokumentować udzielony rabat, ponieważ fakturę VAT dokumentującą zakup towarów przez Wnioskodawcę wystawił Dystrybutor.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazuje, że otrzymany "rabat pośredni" jest uzależniony tylko od realizowanych przez Wnioskodawcę obrotów, wg określonych progów i ich wartości dokonywanych w danym okresie rozliczeniowym.

Wysokość obrotów uprawniających do otrzymania rabatu ustalona jest przez Wnioskodawcę na podstawie konkretnych faktur sprzedaży wystawionych przez Dystrybutorów wyrobów Producenta.

Na polecenie Producenta firma Wnioskodawcy nie wykonuje żadnych czynności mających na celu zwiększenia poziomu sprzedaży.

Otrzymany rabat związany jest wyłącznie z działalnością opodatkowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji udzielenia Wnioskodawcy przez Producenta rabatu pośredniego na podstawie noty księgowej uznaniowej wystawionej przez Producenta, z wyszczególnioną wartością podatku VAT, powstanie u Wnioskodawcy obowiązek obniżenia kwoty podatku naliczonego VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie zwrotu części ceny produktu w postaci rabatu pośredniego nie będzie skutkowało u Wnioskodawcy zmniejszeniem kwoty podatku naliczonego VAT z tytułu nabycia od Dystrybutora towarów w odniesieniu, do których został przyznany przez Producenta rabat pośredni, gdyż przepis nie przewiduje możliwości zmniejszenia kwoty podatku naliczonego na podstawie innych dokumentów niż faktury korygujące.

Zgodnie z obowiązującymi przepisami w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów należy wystawić fakturę korygującą. Zasady wystawiania faktur korygujących określone zostały przez Ministra Finansów w rozporządzeniu. W myśl tego rozporządzenia wystawca faktury korygującej obowiązany jest m.in. wskazać dane dotyczące faktury pierwotnej. Zatem wystawienie faktury korygującej może dotyczyć tylko kontrahentów bezpośrednio uczestniczących w rzeczywistej transakcji potwierdzonej wystawieniem faktury. Z uwagi zatem na fakt, iż Producent udzielający rabatu pośredniego nie wystawił dla Wnioskodawcy faktury VAT, nie może on wystawić faktury korygującej w związku z udzieleniem Wnioskodawcy rabatu. W konsekwencji, brak możliwości wystawiania przez Producenta faktury korygującej dokumentującej udzielenie Wnioskodawcy rabatu pośredniego powoduje, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do korekty podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT wystawionych przez Dystrybutora. Jak wykazano powyżej pomiędzy Wnioskodawcą a Producentem nie dochodzi do bezpośredniej transakcji związanej z dostawą towarów, zatem faktu przyznania rabatu nie można potwierdzić fakturą korygującą. Przyznawany Wnioskodawcy rabat będzie więc dokumentowany notą księgową uznaniową, a przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy aktów wykonawczych nie regulują obowiązku obniżenia kwoty podatku naliczonego na podstawie noty księgowej uznaniowej nawet wówczas gdy jest na niej wyszczególniony podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast stosownie do art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "rabat", w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową. Zgodnie ze "Słownikiem języka polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 825), "rabat" to "zniżka, opust od sumy należnej za towar przyznawany, np. przy kupnie dużej ilości towarów".

Rabat rozumieć należy jako zniżkę od ustalonej ceny określonego towaru lub usługi, wyrażoną procentowo lub kwotowo. Rozróżnia się rabaty przyznane przed ustaleniem ceny oraz udzielane po jej ustaleniu. Rabat udzielony w momencie wystawienia faktury (rabat transakcyjny), nie ma znaczenia dla ustalenia podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług, ponieważ kwota należna od nabywcy już go uwzględnia - dane dotyczące rabatu znajdą swoje odzwierciedlenie w wystawionej fakturze stwierdzającej dokonanie sprzedaży.

Rabat udzielony po sprzedaży i wystawieniu faktury, w której dokonano pierwotnego określenia obrotu (rabat potransakcyjny), wymaga wystawienia faktury korygującej, zgodnie z uregulowaniami zawartymi w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360, z późn. zm.).

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

Przy czym w myśl § 13 ust. 2 pkt 2 tego rozporządzenia, w przypadku gdy podatnik udziela rabatu w odniesieniu do jednej lub więcej dostaw towarów lub usług, faktura korygująca powinna zawierać dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:

Jak wskazuje natomiast § 5 ust. 1 w związku z § 13 ust. 2 pkt 2 ww. rozporządzenia, faktura powinna zawierać:

Uregulowania krajowej ustawy o podatku od towarów i usług stanowią implementację przepisów wspólnotowych i są konsekwencją przystąpienia Polski do Unii Europejskiej.

I tak art. 29 ustawy o VAT implementuje przepis art. 79 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U.UE.L.347, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania nie obejmuje następujących elementów:

Podatnik musi przedstawić dowód na rzeczywistą kwotę kosztów, o których mowa w akapicie pierwszym lit. c, i nie może odliczyć VAT, który w danym przypadku mógł zostać naliczony.

Analiza powyższych przepisów wskazuje, iż każdy z wymienionych w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT przypadków, tj.:

- stanowi odrębną podstawę zmniejszenia obrotu (stanowiącego podstawę opodatkowania).

Zatem każda z wymienionych wyżej czynności powoduje zmniejszenie obrotu. Przy czym gramatyczna wykładnia przepisu art. 29 ust. 4 ustawy wskazuje, że dokonanie korekty faktury nie stanowi jedynej możliwości dla zmniejszenia obrotu. Zmniejszenie takie możliwe jest także w oparciu o inne dokumenty, które zawierać będą wszelkie dane potrzebne dla zobrazowania wysokości udzielonego rabatu. Ustawodawca nie sprecyzował bowiem tego, w jaki sposób i w jakiej formie następować by miało dokumentowanie rabatów, zarówno co do faktu ich udzielenia, jak i co do ich wysokości i przedmiotu.

Powyższe stanowisko jest zgodne z Dyrektywą Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, która w art. 73 oraz 90 ust. 1 określa podstawę opodatkowania, przewidując uprawnienia do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Przesłanką wystarczającą dla ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go w jeden konkretny sposób.

Mając powyższe na uwadze, zarówno wystawienie faktury korygującej jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Zarówno przywołane przepisy ustawy jak i dyrektywy wyraźnie wskazują, iż rzeczywiste kwoty rabatów mają być udokumentowane - podatnik winien przedstawić dowód rzeczywistej kwoty poniesionych kosztów.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie handlu. W ramach tej działalności Wnioskodawca zawarł z Producentem oraz Dystrybutorem umowę na zakup produktów Producenta, przy czym fakturę VAT dokumentującą zakup towarów przez Wnioskodawcę wystawi Dystrybutor.

Po spełnieniu określonych warunków dotyczących poziomu dokonanych zakupów w danym okresie Producent udzieli Wnioskodawcy rabatu zmniejszającego cenę sprzedaży (tzw. rabat pośredni). Rabat zmniejszający cenę zostanie wypłacony Wnioskodawcy bezpośrednio przez Producenta. Powyższy rabat zostanie udokumentowany notą księgową uznaniową wystawioną przez Producenta z wyszczególnioną wartością podatku VAT. Fakturę VAT dokumentującą zakup towarów przez Wnioskodawcę wystawił Dystrybutor.

Otrzymany "rabat pośredni" jest uzależniony tylko od realizowanych przez Wnioskodawcę obrotów, wg określonych progów i ich wartości dokonywanych w danym okresie rozliczeniowym. Wysokość obrotów uprawniających do otrzymania rabatu ustalona jest przez Wnioskodawcę na podstawie konkretnych faktur sprzedaży wystawionych przez Dystrybutorów wyrobów Producenta. Na polecenie Producenta Wnioskodawca nie wykonuje żadnych czynności mających na celu zwiększenia poziomu sprzedaży. Otrzymany rabat związany jest wyłącznie z działalnością opodatkowaną.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że ze względu na brak bezpośredniej transakcji pomiędzy Producentem a Wnioskodawcą udokumentowanej fakturą VAT, faktu udzielenia rabatu przez Producenta nie można potwierdzić fakturą korygującą określoną w § 13 i § 14 ww. rozporządzenia Ministra Finansów. Zatem, faktura korygująca może dotyczyć tylko Producenta i bezpośredniego nabywcy - Dystrybutora, uczestniczących w pierwotnej transakcji. Nie można bowiem wystawić faktury korygującej na podatnika, który odkupił towar od nabywcy.

W przypadku kiedy Wnioskodawca otrzyma bezpośrednio od Producenta zwrot części ceny zakupionego towaru wówczas dla sprzedającego (Producenta) i dla Wnioskodawcy nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny towaru. Takie obniżenie ceny nie dotyczy Dystrybutora, który zapłacił Producentowi i otrzymał od Wnioskodawcy cenę należną w pełnej wysokości.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W przypadku gdy nabywca towaru lub usługi otrzymał korektę faktury, o której mowa w art. 29 ust. 4a lub 4c, jest on obowiązany do zmniejszenia kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym tę korektę faktury otrzymał. Jeżeli podatnik nie obniżył kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego określonego w fakturze, której korekta dotyczy, a prawo do takiego obniżenia mu przysługuje, zmniejszenie kwoty podatku naliczonego uwzględnia się w rozliczeniu za okres, w którym podatnik dokonuje tego obniżenia - art. 86 ust. 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z przytoczonymi przepisami podatnik, który otrzymał fakturę korygującą o której mowa w art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, winien zmniejszyć kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za okres w którym otrzymał tę korektę.

Jak wskazano powyżej pomiędzy Wnioskodawcą a Producentem nie dochodzi do bezpośredniej transakcji związanej z dostawą towarów, zatem faktu przyznania rabatu nie można potwierdzić fakturą korygującą.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy, skoro w omawianym przypadku Producent nie może wystawić faktury korygującej na Wnioskodawcę, dla obniżenia podstawy opodatkowania VAT nie znajdzie zastosowania art. 29 ust. 4a ustawy o VAT, gdyż odnosi się on wyłącznie do tych przypadków, w których wystawiono fakturę korygującą do pierwotnej faktury.

Niemniej jednak, treść art. 29 ust. 4 ustawy o VAT wyraźnie wskazuje, że obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Skoro, wskazane w tym przepisie zastrzeżenie ust. 4a i 4b o VAT nie znajdzie zastosowania - w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, jako podstawa do obniżenia przez Producenta obrotu w omawianym przypadku. Nie ulega bowiem wątpliwości, że Producent udzieli Wnioskodawcy rabatu pośredniego i udokumentuje ten fakt wystawiając notę uznaniową.

Niewątpliwie art. 29 ust. 4 ustawy o VAT pozostaje w zgodzie z art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, który określa podstawę opodatkowania i przewiduje uprawnienie do jej obniżenia w przypadku każdorazowego, faktycznego zmniejszenia obrotu. Zatem wystarczającą przesłanką do ustalenia podstawy opodatkowania jest zaistnienie samego faktu zmniejszenia obrotu, bez konieczności wykazywania go (dokumentowania) w jeden konkretny sposób. Mając to na uwadze wydaje się, że zarówno wystawienie faktury korygującej jak również noty stanowi prawidłowy sposób udokumentowania udzielonego rabatu. Jednakże zarówno przywołane przepisy ustawy jak i dyrektywy wyraźnie wskazują, iż rzeczywiste kwoty rabatów mają być udokumentowane - podatnik winien przedstawić dowód rzeczywistej kwoty poniesionych kosztów.

Konstrukcja podstawy opodatkowania w ustawie o VAT, odpowiadająca w swej istocie konstrukcji określonej w Dyrektywie 2006/112/WE Rady, oparta jest na założeniu proporcjonalności VAT do ceny towarów i usług. Każda bowiem transakcja podlega podatkowi od towarów i usług obliczonemu w sposób proporcjonalny do ceny otrzymanej przez podatnika jako świadczenie wzajemne za dostarczone towary lub usługi z uwzględnieniem stawki, jaka ma zastosowanie do dostawy lub świadczenia takich towarów i usług.

Należy mieć na uwadze, iż konstrukcja podstawy opodatkowania pozwala zrealizować fundamentalną zasadę neutralności podatku VAT. Ekonomiczny ciężar podatku VAT, co do zasady, powinien bowiem ponosić konsument, a nie podatnik. W ślad zatem za obniżeniem ceny transakcyjnej w formie rabatu powinno następować obniżenie podstawy opodatkowania tej transakcji, aby zachowana została zasada proporcjonalności podatku VAT do ceny towarów i usług. Jeśli podstawa opodatkowania przewyższa kwotę wynagrodzenia należnego podatnikowi, przynajmniej w części poniesie on ekonomiczny ciężar podatku, co naruszałoby zasadę neutralności tego podatku. Zwrócił na to uwagę Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-317/94 Elida Gibbs, stwierdzając, że podstawą opodatkowania dla producenta jako podatnika musi być kwota odpowiadająca cenie, po jakiej sprzedał on towary hurtownikom lub detalistom, pomniejszona o wartość rabatów na podstawie których wypłacone zostało wynagrodzenie ostatecznym nabywcom towarów.

Również w sprawie Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec C-427/98, Trybunał dopuścił możliwość zmniejszenia podstawy opodatkowania w wyniku udzielenia przez podatnika rabatu potransakcyjnego nie bezpośredniemu nabywcy towaru, bez konieczności wystawienia faktury korygującej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy stwierdzić, że Producent, który zwróci Wnioskodawcy wartość przyznanego rabatu pośredniego, otrzyma, po zakończeniu transakcji, kwotę odpowiadającą cenie sprzedaży, pomniejszoną o wartość ww. rabatu. Nie byłoby zatem zgodne z Dyrektywą 2006/112/WE, że podstawa opodatkowania służąca do wyliczenia VAT Producenta jako podatnika, jest wyższa niż kwota ostatecznie przez niego otrzymana. Stanowiłoby to naruszenie zasady neutralności podatkowej.

W opisanym przez Wnioskodawcę zdarzeniu przyszłym mamy do czynienia z pomniejszeniem ustalonej ceny towarów przez Producenta. W przypadku kiedy Wnioskodawca otrzyma bezpośrednio od Producenta zwrot części ceny zakupionych towarów, wówczas dla Wnioskodawcy nastąpi rzeczywiste obniżenie ceny tych towarów. W tym przypadku podmiotem uprawnionym do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu sprzedaży nie będzie Dystrybutor, który otrzyma od Wnioskodawcy cenę należną w pełnej wysokości, ale Producent, który dokona sprzedaży ostatecznie po obniżonej cenie, tj. udzieli rabatu. U Producenta nastąpi zatem obniżenie wartości obrotu. W związku z tym rzeczywiście Producent będzie mógł skorzystać z prawa do korekty obrotu i należnego od niego podatku. W takim kształcie sprawy udzielany rabat finansowy stanie się de facto rabatem, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy przy tym wskazać, że rzeczywisty obrót gospodarczy winien mieć odzwierciedlenie w prowadzonej dokumentacji. Do obowiązków uczestników obrotu gospodarczego należy uwiarygodnienie dokonanych transakcji. Podmiot udzielający rabatu powinien posiadać dla celów dowodowych dokumenty świadczące o udzielonym rabacie na rzecz finalnego odbiorcy - w tym przypadku Wnioskodawcy. Posiadanie takich dokumentów jest warunkiem potwierdzającym prawo do obniżenia podatku należnego po stronie sprzedawcy.

Jeżeli rabat został przyznany przez podatnika stojącego na początku łańcucha dostaw ostatecznemu odbiorcy, nie zaś przez podmioty transakcji pośrednich lub też tym podmiotom, to podmioty te nie będą mogły wystawiać lub przyjmować faktur korygujących, bowiem w transakcjach przez nie wykonywanych nie dojdzie do zmiany ceny. Nie będzie również możliwe wystawienie faktury korygującej ostatecznemu odbiorcy, ponieważ między pierwszym sprzedawcą a tym odbiorcą nie dojdzie do żadnej dostawy, zatem pierwszy sprzedawca nie wystawił temu odbiorcy żadnej faktury. Tym samym przepisy krajowe nie określają dokumentu na podstawie którego podatnik udzielający rabatu może ten rabat udokumentować. Nie jest tym dokumentem faktura korygująca, jednak nic nie wskazuje, że nie może nim być np. nota.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że rabat udzielony Wnioskodawcy zostanie udokumentowany notą księgową uznaniową wystawioną przez Producenta z wyszczególnioną wartością podatku VAT. Wysokość obrotów uprawniających do otrzymania rabatu ustalona jest przez Wnioskodawcę na podstawie konkretnych faktur sprzedaży wystawionych przez Dystrybutorów wyrobów Producenta.

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawne, stwierdzić należy, że udzielony przez Producenta na rzecz Wnioskodawcy rabat finansowy wyczerpuje przesłanki do uznania go za rabat, o którym mowa w art. 29 ust. 4 ustawy o VAT, ponieważ zastosowany obniża ustaloną cenę produktów. W konsekwencji Producent będzie posiadał prawo do obniżenia podstawy opodatkowania. Ponadto będzie miał on możliwość prawną udokumentowania udzielonego Wnioskodawcy (a nie Dystrybutorowi) rabatu notą. Powyższe wynika z faktu, iż nie może to być faktura korygująca, którą korygowana jest faktura, a tej brak w przedmiotowej transakcji.

W przypadku Wnioskodawcy, wystawiona przez Producenta nota będzie pisemnym dokumentem, który w świetle regulacji prawnych umożliwi udokumentowanie rabatu. Zatem na podstawie noty Producent będzie w stanie określić kwotę udzielonego Wnioskodawcy rabatu finansowego i w związku z tym będzie posiadał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu udzielonego rabatu Wnioskodawcy od zakupionych produktów.

W konsekwencji powyższego należy zatem stwierdzić, że skoro Producent na podstawie wystawionej noty będzie mógł obniżyć kwotę wykazanego przez siebie podatku VAT należnego, tym samym Wnioskodawca, otrzymując od Producenta notę dokumentującą wartość udzielonego rabatu winien obniżyć swój VAT naliczony o kwoty VAT wynikające z otrzymanej noty.

Mając powyższe na uwadze, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczyć należy, iż przedstawiona interpretacja wydana została dla Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnopodatkowych, o których mowa w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa, dla Producenta, udzielającego rabatu Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.