IBPP1/443-216/13/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2013 r. (data wpływu 4 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie owoców oraz opodatkowania zużycia owoców przez pracowników Wnioskodawcy w godzinach pracy - jest nieprawidłowe,

* prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie kawy, herbaty, mleka oraz cukru zużywanych przez pracowników w trakcie pracy - jest prawidłowe,

* opodatkowania zużycia kawy, herbaty, mleka i cukru przez pracowników Wnioskodawcy w trakcie spotkań służbowych odbywających się w siedzibie Spółki - jest prawidłowe.

* opodatkowania zużycia kawy, herbaty, mleka oraz cukru przez pracowników Wnioskodawcy w trakcie godzin pracy ale poza spotkaniami służbowymi - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 marca 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem VAT towarów zużytych przez pracowników w czasie godzin pracy w tym w trakcie spotkań służbowych oraz prawa do odliczenia podatku VAT od nabywanych artykułów spożywczych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 maja 2013 r. (data wpływu 22 maja 2013 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 maja 2013 r. znak: IBPP1/443-216/13/LSz.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe (opis zdarzenia przyszłego przyjęto z uzupełnienia wniosku z dnia 22 maja 2013 r.):

Spółka z o.o. (Wnioskodawca) prowadząca działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług VAT zamierza nabywać dla swoich pracowników owoce, kawę, herbatę, mleko oraz cukier.

Artykuły te będą umieszczane w pomieszczeniach socjalnych podmiotu do wykorzystania przez pracowników zarówno w czasie dnia pracy jak i podczas spotkań służbowych odbywających się w siedzibie Spółki. Korzystanie z artykułów będzie dobrowolne bez określenia limitów. Owoce będą nabywane i przekazywane do zużycia pracownikom 1 x w tygodniu (w jednym dniu tygodnia).

Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Dokonywane zakupy artykułów spożywczych i owoców mają związek wyłącznie z opodatkowaną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie prowadzi działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług VAT. Przedmiotem działalności opodatkowanej są usługi redakcyjne, informatyczne oraz udostępniania danych.

Podmiot dokonuje zakupów artykułów spożywczych i owoców dobrowolnie. Żadne przepisy nie wskazują na taki obowiązek.

Zużywanie ww. towarów przez pracowników będzie odbywało się wyłącznie w czasie godzin pracy, na terenie zakładu pracy. Pracownicy będą mogli korzystać z nich według własnej woli (na zasadzie dobrowolności).

Dokonywane zakupy już w momencie nabycia będą przeznaczone do wykorzystania przez pracowników - cel ich zużycia jest więc od razu znany.

Zakup owoców i artykułów spożywczych będzie udokumentowany fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

W czasie spotkań służbowych zwyczajowo będzie udostępniana pracownikom kawa lub herbata (poprzez wyłożenie produktów w pomieszczeniu socjalnym znajdującym się obok sali konferencyjnej). Pracownicy będą mogli w czasie przerw w spotkaniu przyrządzić sobie wybrany napój. Nie zakłada się udostępniania owoców w czasie spotkań służbowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od zakupu artykułów spożywczych (kawy, herbaty, owoców, mleka oraz cukru) nabywanych w celu spożycia przez pracowników w czasie godzin pracy Spółka ma prawo odliczyć podatek VAT naliczony i nie naliczać podatku VAT należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, ponoszone wydatki mają pośredni związek z wykonywaniem przez podmiot czynności opodatkowanych, wiążą się bowiem z całokształtem funkcjonowania podmiotu, który nie wykonuje działalności innej niż opodatkowana VAT. Nabywane artykuły spożywcze nie są również odsprzedawane. Zdaniem Spółki prawidłowe jest odliczenie podatku naliczonego przy ich nabyciu.

Jednocześnie czynność ich spożycia przez pracownika w godzinach pracy nie wyczerpuje definicji zużycia na cele osobiste o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług VAT. Nie są bowiem związane z potrzebami prywatnymi osób a prawo do poczęstunku wynika wyłącznie ze statusu pracownika.

Zdaniem Spółki spożycie napojów i owoców przez pracowników w godzinach pracy nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się w zakresie:

* prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie owoców oraz opodatkowania zużycia owoców przez pracowników Wnioskodawcy w godzinach pracy - za nieprawidłowe,

* prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie kawy, herbaty, mleka oraz cukru zużywanych przez pracowników w trakcie pracy - za prawidłowe,

* opodatkowania zużycia kawy, herbaty, mleka i cukru przez pracowników Wnioskodawcy w trakcie spotkań służbowych odbywających się w siedzibie Spółki - za prawidłowe.

* opodatkowania zużycia kawy, herbaty, mleka oraz cukru przez pracowników Wnioskodawcy w trakcie godzin pracy ale poza spotkaniami służbowymi - za nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego - na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. - stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możność wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami.

Ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej.

Istotna jest intencja nabycia - jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych, odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Ta warunkowość realizacji określonego w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony powoduje, że nieziszczenie się warunku pozytywnego jakim jest wykorzystanie towaru lub usługi do realizacji czynności opodatkowanej podatnika, np. gdy okaże się, że zmieniono przeznaczenie towaru (usługi) i został on ostatecznie wykorzystany do czynności zwolnionych od VAT lub niepodlegających VAT - spowoduje konieczność weryfikacji uprzedniego odliczenia podatku naliczonego.

Biorąc pod uwagę, że prawo do odliczenia powinno być realizowane natychmiast po powstaniu podatku naliczonego, decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi. Przy czym związek ten może mieć charakter bezpośredni lub pośredni.

O związku bezpośrednim dokonywanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży (towary handlowe) lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem dostawy. Bezpośrednio wiążą się więc z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika.

Natomiast o pośrednim związku nabywanych towarów i usług z działalnością przedsiębiorcy można mówić wówczas, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa - mają pośredni związek z działalnością gospodarczą, a tym samym z osiąganym przez podatnika obrotem opodatkowanym. Aby jednak można było wskazać, że określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością podmiotu, istnieć musi związek przyczynowo-skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. O pośrednim związku dokonanych zakupów z działalnością podatnika można mówić wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania obrotu przez podatnika, np. poprzez ich odsprzedaż, lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotu. Najczęściej do wydatków mających pośredni wpływ na wykonywanie czynności opodatkowanych zalicza się koszty reprezentacji i reklamy, wydatki związane z udziałem w targach, konferencjach, koszty doradztwa podatkowego itp.

Podkreślić należy, iż ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W oparciu o art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o VAT, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług noclegowych oraz gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca, czynny podatnik podatku VAT, prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca zamierza nabywać dla swoich pracowników owoce, kawę, herbatę, mleko oraz cukier. Zakup owoców i artykułów spożywczych będzie udokumentowany fakturami VAT wystawionymi na Wnioskodawcę.

Dokonywane zakupy artykułów spożywczych i owoców mają związek wyłącznie z opodatkowaną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca nie prowadzi działalności zwolnionej od podatku od towarów i usług VAT. Przedmiotem działalności opodatkowanej są usługi redakcyjne, informatyczne oraz udostępniania danych. Dokonywane zakupy już w momencie nabycia będą przeznaczone do wykorzystania przez pracowników - cel ich zużycia jest więc od razu znany.

Artykuły te będą umieszczane w pomieszczeniach socjalnych podmiotu do wykorzystania przez pracowników zarówno w czasie dnia pracy jak i podczas spotkań służbowych odbywających się w siedzibie Spółki. Korzystanie z artykułów będzie dobrowolne bez określenia limitów. Nie zakłada się udostępniania owoców w czasie spotkań służbowych. Owoce będą nabywane i przekazywane do zużycia pracownikom 1 x w tygodniu (w jednym dniu tygodnia).

Odnosząc przedstawione wyżej zdarzenie przyszłe do powołanych w sprawie przepisów prawa, stwierdzić należy, iż warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakupione towary (owoce, kawę, herbatę, mleko oraz cukier) jest wykorzystanie ich do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabywać dla swoich pracowników m.in. owoce. W momencie ich nabycia Wnioskodawcy znany jest cel ich zużycia tj. nie będą przeznaczone do wykorzystania przez pracowników w czasie spotkań służbowych ale wyłącznie w trakcie godzin pracy.

W ocenie tut. organu trudno uznać, aby zakup i przekazanie pracownikom owoców miało jakikolwiek związek z czynnościami opodatkowanymi przedsiębiorstwa Wnioskodawcy czy też było niezbędne do osiągnięcia obrotu. Przekazanie to wynika wyłącznie z dobrowolnej decyzji Wnioskodawcy i w pierwszym rzędzie służy zaspokojeniu prywatnych potrzeb pracowników, którzy wedle własnej woli i potrzeb korzystają z owoców.

Konieczność zapewnienia owoców przez Wnioskodawcę swoim pracownikom nie wynika z żadnych przepisów (np. bhp) jak również w ocenie tut. organu nie jest niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, a pracownicy są zobowiązani świadczyć pracę niezależnie od poczęstunku jaki serwuje im z własnej woli pracodawca. To do pracownika należy wybór posiłku oraz ustalenie miejsca i czasu jego spożycia. Zatem wydawanie pracownikom takich produktów jak owoce ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych.

Kwestia zdefiniowania potrzeb osobistych będzie także wyjaśniona w dalszej części niniejszej interpretacji.

Tak więc zakupy przedmiotowych towarów (owoców) nie będą miały związku z wykonanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi.

Zatem skoro wydatki na nabycie owoców nie będą związane ze sprzedażą opodatkowaną podatkiem VAT w ramach prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, to Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w zakresie, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Odnośnie natomiast prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących nabycie kawy, herbaty, mleka oraz cukru przeznaczonych do zużycia przez pracowników zarówno w trakcie pracy jak i podczas spotkań służbowych (o ile Wnioskodawca nie jest w stanie dokładnie przyporządkować czy dany produkt jest przeznaczony do zużycia poza spotkaniami służbowymi czy podczas takich spotkań) stwierdzić należy, że warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących zakupione ww. towary, jest wykorzystanie ich do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wskazał Wnioskodawca zakup tych artykułów będzie miał związek z działalnością opodatkowaną. Niewątpliwie spotkania służbowe jak np. narady, szkolenia, spotkania z kontrahentami są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą i służą celom tej działalności, zatem zapewnienie sprawnego przebiegu takiego spotkania poprzez umożliwienie skorzystania z napojów ma wpływ na działalność opodatkowaną podatnika.

Należy zatem stwierdzić, iż w zakresie w jakim zakupione towary będą związane z działalnością opodatkowaną, Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupionych towarów zużywanych przez pracowników w trakcie pracy.

W związku z powyższym, z tytułu nabycia wymienionych we wniosku artykułów spożywczych (kawy, herbaty, mleka oraz cukru), mających służyć zarówno do zużycia podczas spotkań służbowych jak i poza spotkaniami, Wnioskodawcy na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, będzie przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego, o ile nie będą zachodziły inne ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie prawa odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu owoców należało uznać za nieprawidłowe. Natomiast za prawidłowe należało uznać stanowisko Wnioskodawcy odnośnie prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu artykułów spożywczych takich jak kawa, herbata, cukier, mleko.

Odnośnie kwestii opodatkowania zużycia ww. towarów przez pracowników, w trakcie godzin pracy, należy wskazać, że zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie.

Ustawodawca jednakże przewidział od powyższej reguły wyjątki, które zostały zawarte - w przypadku dostawy towarów w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT oraz - w przypadku świadczenia usług w art. 8 ust. 2 ww. ustawy.

Do czynności traktowanych na równi z dostawą towarów, w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym do 31 marca 2013 r., ustawodawca zaliczył przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Natomiast zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Analiza powołanego art. 7 ust. 2 ustawy o VAT wskazuje wyraźnie, iż ustawodawca rozróżnia czynność przekazania od czynności zużycia towarów. Zatem, opodatkowaniu podlega, zgodnie z pkt 1, przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste ściśle wymienionych osób, a na mocy pkt 2 tego przepisu, wszelkie inne darowizny.

Skutkiem tak sformułowanych norm prawnych jest przyjęcie, iż opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, podlega wszelkie przekazanie towarów, natomiast zużycie - tylko na rzecz podmiotów wymienionych w pkt 1 tego przepisu tj. podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Opodatkowaniu nie podlega więc zużycie towarów przez pracowników przedsiębiorstwa podczas spotkań służbowych na terenie siedziby firmy, bowiem w tym przypadku nie ma miejsca zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na fakt, iż od dnia 1 kwietnia 2011 r. nieodpłatne przekazywanie towarów lub zużycie towarów należących do przedsiębiorstwa podatnika podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, co do zasady, w każdym przypadku, gdy podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów.

Typowym przykładem (wymienionym przez ustawodawcę wprost) sytuacji nieodpłatnego przekazania przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa jest zatem sytuacja przekazania towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia.

Przepisy ustawy nie definiują pojęcia "potrzeb osobistych". Za słownikiem języka polskiego uznać należy, że potrzebami "osobistymi" są takie potrzeby, które "dotyczą danej osoby" i które są jej potrzebami "prywatnymi", tj. potrzebami niezwiązanymi z prowadzoną przez tę osobę działalnością gospodarczą, statusem pracownika czy pełnioną funkcją.

Zatem można przyjąć, że potrzebami osobistymi są te, których realizacja nie jest związana ze stosunkiem pracy, a zatem potrzeby osobiste to te, których zaspokojenie wynika z dobrej woli pracodawcy. Natomiast potrzeby pracownicze to te, których spełnienie nie wynika z autonomii woli stron, ale do zaspokajania których pracodawca jest zobowiązany na podstawie przepisów prawa, np.: przepisów Kodeksu pracy, przepisów o bezpieczeństwie i higienie pracy itp.

Wnioski powyższe potwierdza analiza orzecznictwa sądów administracyjnych.

W wyroku z dnia 8 kwietnia 1997 r., Sygn. akt SA/Ka 2978/95, NSA stwierdził, że "nie każde bowiem przekazanie towaru rodzi skutki podatkowe lecz jedynie przekazanie na potrzeby określone przez ustawodawcę. Chodzi w tym przypadku o przekazanie na "potrzeby osobiste", a więc na cele prywatne osób wymienionych w cytowanym przepisie."

Z kolei w wyroku z dnia 5 maja 2000 r., Sygn. akt I SA/Lu 176/99, NSA wyjaśnił jak należy rozumieć pojęcie przekazania towarów na cele osobiste pracowników. W wyroku tym czytamy, że: "przez przekazywanie towarów lub świadczenie usług na potrzeby osobiste pracowników należy rozumieć zaspakajanie takich potrzeb pojedynczych pracowników lub ogółu pracowników, które nie są przez odpowiednie przepisy prawa uznane za potrzeby pracownicze - nie są one, w świetle regulacji prawnej stosunku pracy, potrzebami pracowniczymi, są zatem potrzebami osobistymi pracowników. Ustawa nie wiąże sposobu opodatkowania towarów przekazanych pracownikom z tym, czy obowiązek przekazania wynika z przepisów, czy też nie, to jednak zakres praw pracowniczych i odpowiadających im obowiązków pracodawcy rozgranicza potrzeby pracownicze (te potrzeby pracownika, które pracodawca obowiązany jest zaspokoić) od potrzeb osobistych pracowników (te potrzeby pracownika, których pracodawca nie jest obowiązany zaspokoić)."

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza nabywać dla swoich pracowników owoce, kawę, herbatę, mleko oraz cukier. Zużywanie ww. towarów przez pracowników będzie odbywało się wyłącznie w czasie godzin pracy, na terenie siedziby Spółki. Artykuły te będą umieszczane w pomieszczeniach socjalnych podmiotu do wykorzystania przez pracowników zarówno w czasie dnia pracy jak i podczas spotkań służbowych odbywających się w siedzibie Spółki. Pracownicy będą mogli korzystać z nich według własnej woli (na zasadzie dobrowolności) bez określenia limitów. W czasie spotkań służbowych zwyczajowo będzie udostępniana pracownikom kawa lub herbata (poprzez wyłożenie produktów w pomieszczeniu socjalnym znajdującym się obok sali konferencyjnej). Pracownicy będą mogli w czasie przerw w spotkaniu przyrządzić sobie wybrany napój. Jednocześnie nie zakłada się udostępnienia owoców w czasie spotkań służbowych.

Uwzględniając powyższe stwierdzić należy, iż zużycie kawy, herbaty, mleka oraz cukru w czasie organizowanych dla pracowników spotkań służbowych w siedzibie firmy, nie nosi znamion zużycia na cele osobiste, prywatne tych osób.

Osoby te (pracownicy) należą co prawda do kręgu podmiotów wymienionych w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz zużycie kawy, herbaty, mleka oraz cukru, które Wnioskodawca przekazuje nie służą celom prywatnym tych osób, gdyż ich zużycie związane jest niewątpliwie z koniecznością uczestnictwa pracownika w spotkaniu służbowym w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, a zatem czynności tych nie można uznać za czynności, które podlegają opodatkowaniu w rozumieniu art. 7 ust. 2 pkt 1 cyt. ustawy o VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż jeżeli zużycie ww. artykułów spożywczych (kawy, herbaty, mleka, cukru) przez pracowników Spółki następuje w godzinach pracy w związku z odbywanymi w sprawach służbowych spotkaniami, to nawet jeśli Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów przeznaczonych na ten cel, to ich zużycie nie będzie podlegało opodatkowaniu, gdyż nie stanowi zużycia na cele osobiste.

W tym przypadku poczęstunek jest uzasadniony potrzebami pracodawcy takimi jak zapewnienie sprawnego przebiegu spotkania służbowego. Zatem osobista korzyść pracownika ma charakter uboczny.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że spożycie kawy, herbaty, mleka oraz cukru przez pracowników w godzinach pracy w trakcie spotkań służbowych nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za prawidłowe.

Natomiast odnośnie zużycia kawy, herbaty, mleka oraz cukru przez pracowników w czasie godzin pracy poza spotkaniami służbowymi prowadzi na tle powołanych wyżej przepisów do wniosku, iż zużycie tych towarów w czasie godzin pracy będzie służyło co do zasady celom prywatnym pracowników. Wnioskodawca bowiem udostępniając te towary będzie umożliwiał dogodne i swobodne korzystanie z napojów w czasie pracy. Jednocześnie nie będzie miało to wpływu na jakość wykonywanej pracy. Tym bardziej, że Wnioskodawca wskazał we wniosku, iż kawa, herbata, mleko i cukier zostaną zakupione przez Wnioskodawcę dobrowolnie i żadne przepisy nie wskazują na obowiązek ich zakupu przez Wnioskodawcę oraz udostępnienia tych towarów pracownikom. Pracownicy będą mogli korzystać z nich według własnej woli (na zasadzie dobrowolności) bez określenia limitów.

Zatem cel jakim kierował się Wnioskodawca dokonując dobrowolnego zakupu ww. towarów, nie może przesądzać o tym, iż ich zużycie nie będzie służyło celom osobistym pracowników. W przedmiotowej sprawie bowiem osobiste cele i korzyści pracowników będą miały w tym przypadku znaczenie pierwszorzędne w stosunku do korzyści pracodawcy (korzyści gospodarczych).

Zatem w sytuacji, gdy charakter prowadzonej działalności gospodarczej i obowiązujące w tym zakresie regulacje prawne nie będą wymuszały na pracodawcy zapewnienia napojów w czasie pracy (poza oficjalnymi spotkaniami służbowymi - naradami, szkoleniami itp.), wówczas uznać należy, że towary te będą służyły celom prywatnym pracowników.

Biorąc pod uwagę wyżej wymienione przepisy zużycie towarów (kawy, herbaty, mleka oraz cukru) przez pracowników przedsiębiorstwa podczas godzin pracy ale poza spotkaniami służbowymi będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT, bowiem w tym przypadku będzie miało miejsce zużycie towarów na cele osobiste pracowników.

Ty samym stanowisko Wnioskodawcy, że zużycie kawy, herbaty, mleka oraz cukru przez pracowników Spółki w godzinach pracy poza spotkaniami służbowymi nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Odnośnie zużycia owoców nabywanych i przekazywanych przez Wnioskodawcę do zużycia pracownikom 1 x w tygodniu należy wskazać, że przesłanką opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów jest, aby podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Nieodpłatne przekazanie towarów lub zużycie podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy w związku z nabyciem bądź wytworzeniem towarów będących przedmiotem przekazania podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonuje zakupu owoców dobrowolnie. Żadne przepisy nie wskazują na taki obowiązek. Dokonywane zakupy już w momencie nabycia będą przeznaczone do wykorzystania przez pracowników - cel ich zużycia jest więc od razu znany.

Wnioskodawca nie zakłada udostępniania owoców w czasie spotkań służbowych. Owoce będą nabywane i przekazywane do zużycia pracownikom 1 x w tygodniu (w jednym dniu tygodnia).

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe stwierdzić należy, że zużycie przez pracowników owoców będzie nosiło znamiona zużycia towarów na cele osobiste pracowników gdyż w ocenie tut. organu zapewnienie tychże owoców przez Wnioskodawcę swoim pracownikom będzie dobrowolne i nie będzie wynikało z żadnych przepisów prawnych, jak również w ocenie tut. organu nie będzie niezbędne dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż pracownicy zobowiązani będą świadczyć pracę niezależnie od poczęstunku jaki serwuje im z własnej woli pracodawca. To do pracownika należy wybór posiłku oraz ustalenie miejsca i czasu jego spożycia. Zatem wydawanie pracownikom produktu w postaci owoców podawanych jeden raz w tygodniu będzie miało ma na celu zaspokojenie ich potrzeb prywatnych.

Jak wynika z ww. przepisów aby uznać za opodatkowaną dostawę towarów w postaci przekazania nieodpłatnego lub zużycia przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa muszą zostać spełnione dwa warunki łącznie:

W świetle powyższego z uwagi, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia w istocie ze zużyciem towarów na potrzeby osobiste pracowników i jednocześnie z uwagi na fakt, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów (gdyż już w momencie nabycia znane jest przeznaczenie towaru (owoców) i jeśli będą one służyć zaspokojeniu potrzeb osobistych pracowników, to zakup taki nie może dawać podstaw do odliczenia podatku naliczonego), zużycie to nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT w trybie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż zużycie przez pracowników owoców nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług gdyż nie jest zużyciem na potrzeby osobiste należało uznać za nieprawidłowe, gdyż podstawą do nieopodatkowania tej transakcji jest nie to, że jest to zużycie na cele związane z prowadzoną działalnością, lecz to, że Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu owoców przeznaczonych na zużycie przez pracowników w celach prywatnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Na marginesie należy dodać, że niniejszą interpretację wydano przy założeniu, że nabywane przez Wnioskodawcę kawa, herbata, mleko i cukier służą zarówno zużyciu podczas spotkań służbowych jak i w czasie całego dnia pracy poza spotkaniami służbowymi i jednocześnie Wnioskodawca nie jest w stanie wydzielić, które dokładnie zakupy są zużywane podczas spotkań służbowych, a które nie. Gdyby bowiem Wnioskodawca był w stanie wydzielić zakupy służące zużyciu podczas spotkań służbowych oraz zakupy służące zużyciu poza tymi spotkaniami, to prawo do odliczenia podatku bez konieczności opodatkowania zużycia odnosiłoby się wyłącznie do towarów nabywanych w celach zużycia podczas spotkań służbowych, natomiast w odniesieniu do zakupów (kawy, herbaty, cukru i mleka) przeznaczonych do zużycia przez pracowników wyłącznie poza spotkaniami służbowymi należałoby postąpić tak jak w przypadku zakupu owoców opisanym w niniejszej interpretacji.

W zakresie podatku dochodowego od osób prawnych oraz podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostały odrębne rozstrzygnięcia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.