IBPP1/443-216/10/ES

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 31 maja 2010 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-216/10/ES

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 8 marca 2010 r. (data wpływu 9 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 12 maja 2010 r.), oraz pismem z dnia 28 maja 2010 r. (data wpływu 28 maja 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 11 maja 2010 r. (data wpływu 12 maja 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 10 maja 2010 r. znak: IBPP1/443-216/10/ES oraz pismem z dnia 28 maja 2010 r. (data wpływu 28 maja 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 maja 2010 r. znak: IBPP1/443-216/10/ES.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Firma zajmuje się budownictwem i sprzedażą mieszkań. Dnia 29 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca zakupił od Gminy Miasta dwie działki budowlane. Zakupu dokonał z majątku osobistego i z kredytu mieszkaniowego hipotecznego, nie w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą. Działki zakupione zostały bez zamiaru odsprzedania i posiadają jedną księgę wieczystą.

Dnia 13 marca 2008 r. Wnioskodawca otrzymał od Prezydenta Miasta prawomocną decyzję o warunkach zabudowy dla budowy dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami na ww. działkach. Działki są niezabudowane do dnia złożenia wniosku. W sierpniu 2009 r. Wnioskodawca doznał kontuzji kolana, a końcem 2009 r. poddał się poważnej operacji kolana i do dnia złożenia wniosku znajduje się na zwolnieniu lekarskim, w związku z tym nie może spłacać kredytu hipotecznego i dlatego podjął decyzję o sprzedaży ww. działek, które zamierza sprzedać jednorazowo w 2010 r.

Ponadto Wnioskodawca dodaje, że jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT czynny z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej od 2004 r. Działalność gospodarcza obejmuje budownictwo, budowę i sprzedaż mieszkań.

Przedmiotowe działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać nabył w celu budowy budynku mieszkalnego na własne potrzeby mieszkaniowe, bez zamiaru odsprzedania.

Przedmiotowe działki zostały nabyte do majątku prywatnego Wnioskodawcy i nie stanowią środka trwałego ani towaru handlowego jego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca zakupił je ze środków własnych i dzięki kredytowi hipotecznemu.

Działki nabyte zostały do majątku prywatnego Wnioskodawcy, a zaspokajać miały jego potrzeby mieszkaniowe i rekreacyjne. Wykorzystane zostały jako działki rekreacyjne i ogródkowe, gdzie z całą rodziną Wnioskodawca spędzał chwile wolne od pracy.

Wnioskodawca wystąpił do Prezydenta Miasta o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażami, ponieważ w obszarze na którym znajdowały się przedmiotowe działki nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Gdyby Wnioskodawca zamierzał wybudować budynki wielorodzinne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej to wprowadziłby przedmiotowe działki do ewidencji swojego przedsiębiorstwa jako towar handlowy. Następnie sprzedawałby mieszkania wraz z gruntem, a sprzedaż opodatkowałby podatkiem VAT. Wnioskodawca wystąpił do Prezydenta Miasta o warunki zabudowy dla jednego budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażami na przedmiotowych działkach, a otrzymał niezależną od siebie decyzję zabudowy dla dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami. Wnioskodawca zamierzał wybudować tylko jeden budynek dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Gdyby Wnioskodawca wybudował budynki mieszkalne na własne potrzeby mieszkaniowe (ma żonę i troje dzieci) to zamieszkałby w jednym z nich bez zamiaru ich odsprzedania.

Działki, które zamierza sprzedać, w momencie sprzedaży będą w dalszym ciągu działkami niezabudowanymi.

W momencie nabycia gruntu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nabycie przedmiotowych działek zostało udokumentowane fakturą VAT. Zgodnie z fakturą VAT z dnia 29 sierpnia 2007 r. Sprzedający to Urząd Miejski, a Nabywca to Wnioskodawca.

Działki nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Działki nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy.

Wnioskodawca w żaden sposób nie dokonał uatrakcyjnienia przedmiotowych działek. Wykonał szopę z desek budowlanych, niemalowanych w celu schronienia się przed deszczem i schowaniem krzeseł ogrodowych. Szopa nie jest trwale związana z gruntem.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada grunt przy ul. S. w B., na którym prowadzona jest aktualnie budowa budynków mieszkalnych i garaży. Mieszkania i garaże sprzedawane będą wraz z gruntem, a sprzedaż opodatkowana będzie podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w latach od 2005 do 2008 r. Wnioskodawca sprzedawał lokale mieszkalne, usługowe i garaże przy ul. N. i ul. M. w B. Sprzedaże te opodatkowane były podatkiem VAT.

Jako osoba fizyczna Wnioskodawca sprzedał swój majątek prywatny w 2010 r. tj. lokal mieszkalny przy ul. N., który nabył w 2004 r..

Wszystkie sprzedaże lokali mieszkalnych i garaży dokonywane przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowane były podatkiem VAT.

Za sprzedaż swojego majątku prywatnego tj. lokalu mieszkalnego Wnioskodawca nie zapłacił podatku VAT, a z tego tytułu nie złożył deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Decyzja o warunkach zabudowy wydana została przez Prezydenta Miasta na podstawie cyt.: " art. 4 ust. 2, art. 59 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego po rozpatrzeniu wniosku." Urząd Miasta przeprowadził wizję lokalną na przedmiotowych działkach, wezwał Wnioskodawcę na konsultacje i wydał wyżej opisaną decyzję, na którą Wnioskodawca nie miał żadnego wpływu.

Powierzchnia przedmiotowych działek zgodnie z wypisem z rejestru gruntów to:

* działka nr 1 Grunty orne o powierzchni 0,1500 ha (1500 m2),

* działka nr 2 Grunty orne o powierzchni 0,1487 ha (1487 m2).

Wydana decyzja o warunkach zabudowy nie podaje ilości garaży do wybudowania, natomiast ustala cyt.: "funkcję podstawową zabudowy; mieszkaniową wielorodzinną oraz dopuszcza uzupełnienie funkcji podstawowej funkcją towarzyszącą: garaże wbudowane."

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanych działek budowlanych zostanie opodatkowana podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w przedmiotowej sprawie, sprzedaż opisanych wyżej dwóch działek budowlanych nie będzie opodatkowana podatkiem VAT. Sprzedaż zostanie dokonana jednorazowo w celu spłaty kredytu. Działki nie zostały nabyte w celu prowadzenia działalności gospodarczej. Sprzedając przedmiotowe działki Wnioskodawca korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy. W związku z powyższym, Wnioskodawca uważa, że w tej konkretnej sprawie nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1.

podwójnego opodatkowania,

2.

braku opodatkowania,

3.

zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1.

powszechność opodatkowania,

2.

faktyczne opodatkowanie konsumpcji,

3.

stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych 2 działek z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zostanie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie będzie czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej, która obejmuje budownictwo, budowę i sprzedaż mieszkań.

W dniu 29 sierpnia 2007 r. Wnioskodawca zakupił od Gminy dwie działki budowlane. Zakupu dokonał z majątku osobistego i z kredytu mieszkaniowego, nie w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą. Działki zakupione zostały bez zamiaru odsprzedania i posiadają jedna księgę wieczystą i są niezabudowane.

Powierzchnia przedmiotowych działek zgodnie z wypisem z rejestru gruntów to:

* działka nr 1 Grunty orne o powierzchni 0,1500 ha (1500 m2),

* działka nr 2 Grunty orne o powierzchni 0,1487 ha (1487 m2).

Wnioskodawca wystąpił do Prezydenta Miasta o wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażami, ponieważ w obszarze na którym znajdowały się przedmiotowe działki nie został opracowany miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Gdyby Wnioskodawca zamierzał wybudować budynki wielorodzinne w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, to wprowadziłby przedmiotowe działki do ewidencji swojego przedsiębiorstwa jako towar handlowy. Następnie sprzedawałby mieszkania wraz z gruntem, a sprzedaż opodatkowałby podatkiem VAT. Wnioskodawca wystąpił do Prezydenta Miasta o warunki zabudowy dla jednego budynku mieszkalnego wielorodzinnego z garażami na przedmiotowych działkach, a otrzymał niezależną od siebie decyzję zabudowy dla dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami, gdyż Wnioskodawca zamierzał wybudować tylko jeden budynek dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Jednakże w dniu 13 marca 2008 r. Wnioskodawca otrzymał od Prezydenta Miasta prawomocną decyzję o warunkach zabudowy dla budowy dwóch budynków mieszkalnych wielorodzinnych z garażami na ww. działkach. Urząd Miasta przeprowadził wizje lokalną na przedmiotowych działkach, wezwał Wnioskodawcę na konsultacje i wydał wyżej opisaną decyzję, na którą Wnioskodawca nie miał żadnego wpływu.

Wydana decyzja o warunkach zabudowy nie podaje ilości garaży do wybudowania, natomiast ustala cyt.: "funkcję podstawową zabudowy; mieszkaniową wielorodzinną oraz dopuszcza uzupełnienie funkcji podstawowej funkcją towarzyszącą: garaże wbudowane."

Gdyby Wnioskodawca wybudował budynki mieszkalne na własne potrzeby mieszkaniowe (ma żonę i troje dzieci) to zamieszkałby w jednym z nich bez zamiaru ich odsprzedania.

Działki, które zamierza sprzedać, w momencie sprzedaży będą w dalszym ciągu działkami niezabudowanymi.

W sierpniu 2009 r. Wnioskodawca doznał kontuzji kolana, a końcem 2009 r. poddał się poważnej operacji kolana i do dnia złożenia wniosku znajduje się na zwolnieniu lekarskim, w związku z tym nie może spłacać kredytu hipotecznego i dlatego podjął decyzję o sprzedaży ww. działek, które zamierza sprzedać jednorazowo w 2010 r.

Działki, mające być przedmiotem sprzedaży, Wnioskodawca nabył w celu budowy budynku mieszkalnego na własne potrzeby mieszkaniowe, bez zamiaru odsprzedania.

Przedmiotowe działki zostały nabyte do majątku prywatnego Wnioskodawcy i nie stanowią środka trwałego ani towaru handlowego jego przedsiębiorstwa. Wnioskodawca zakupił je ze środków własnych i dzięki kredytowi hipotecznemu, a zaspokajać miały jego potrzeby mieszkaniowe i rekreacyjne. Wykorzystane zostały jako działki rekreacyjne i ogródkowe, gdzie z całą rodziną Wnioskodawca spędzał chwile wolne od pracy.

W momencie nabycia gruntu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Nabycie przedmiotowych działek zostało udokumentowane fakturą VAT. Zgodnie z fakturą VAT z dnia 29 sierpnia 2007 r. Sprzedający to Urząd Miejski, a Nabywca to Wnioskodawca.

Działki nigdy nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT.

Działki nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Działki nie były przedmiotem najmu, ani dzierżawy.

Wnioskodawca w żaden sposób nie dokonał uatrakcyjnienia przedmiotowych działek. Wykonał szopę z desek budowlanych, niemalowanych w celu schronienia się przed deszczem i schowaniem krzeseł ogrodowych. Szopa nie jest trwale związana z gruntem.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca posiada grunt, na którym prowadzona jest aktualnie budowa budynków mieszkalnych i garaży. Mieszkania i garaże sprzedawane będą wraz z gruntem, a sprzedaż opodatkowana będzie podatkiem VAT.

Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych w przyszłości do sprzedaży.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca w latach od 2005 do 2008 sprzedawał lokale mieszkalne, usługowe i garaże. Sprzedaże te opodatkowane były podatkiem VAT.

Jako osoba fizyczna Wnioskodawca sprzedał swój majątek prywatny w 2010 r. tj. lokal mieszkalny, który nabył w 2004 r.

Za sprzedaż swojego majątku prywatnego tj. lokalu mieszkalnego Wnioskodawca nie zapłacił podatku VAT, a z tego tytułu nie złożył deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do przyszłej dostawy działki, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. działek działał w takim charakterze, zwłaszcza, że zakupione grunty nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych. Ponadto działki nie były też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży zostaną przeznaczone na spłatę kredytu hipotecznego, który Wnioskodawca zaciągnął na zakup działek w celu budowy na nich domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Wnioskodawca nie posiada innych nieruchomości przeznaczonych do sprzedaży, a wcześniej (w 2010 r.) dokonał jedynie sprzedaży swojego majątku prywatnego tj. lokalu mieszkalnego nie płacąc z tego tytułu podatku VAT, nie złożył też deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Wnioskodawca jest już czynnym podatnikiem podatku VAT z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej. Jednak zakupione nieruchomości nie były nabyte dla celów prowadzenia tej działalności.

Należy podkreślić, iż Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego w sposób jednoznaczny zaznaczył, iż nie nabył przedmiotowych nieruchomości w celu odsprzedaży czy też z zamiarem ich wykorzystywania w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Przeciwnie, zakupione za środki własne oraz uzyskane z kredytu hipotecznego nieruchomości miały służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i rekreacyjnych Wnioskodawcy i jego rodziny.

Mając powyższe na względzie, Wnioskodawca sprzedając dwie niezabudowane działki będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie wykonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany stanu prawnego lub zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego, w szczególności gdyby nabycie i sprzedaż przedmiotowych działek nastąpiły w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy mieć bowiem na uwadze fakt, że osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą w zakresie budowy i sprzedaży mieszkań ma prawo jak najbardziej dokonać jako osoba prywatna zakupu gruntu w celu budowy na nim budynku mieszkalnego dla siebie i swojej rodziny w ramach zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych.

Należy jednakże mieć na uwadze również przepis art. 5 ust. 2 ustawy o VAT, który stanowi, że czynności określone w art. 5 ust. 1 (tekst jedn. m.in. odpłatna dostawa towarów) podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.

Z powyższego należy wywodzić, że sam fakt niewprowadzenia przez osobę fizyczną jakiegoś towaru do ewidencji przedsiębiorstwa tej osoby jako środka trwałego czy towaru handlowego, czy też dokonywanie sprzedaży towarów bez zarejestrowania działalności gospodarczej nie przesądza o tym, że nie można tych transakcji uznać za działalność gospodarczą, jeśli zostaną wykonane w okolicznościach wskazujących na taką działalność w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W przedmiotowej sprawie planowaną przez Wnioskodawcę dostawę gruntu należy uznać jako dokonaną w ramach rozporządzania majątkiem prywatnym jeżeli rzeczywiście grunty te zostały nabyte w celu budowy domu dla Wnioskodawcy i jego rodziny.

Jeżeli jednak takie transakcje powtarzałyby się i wskazywały na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, to interpretacja niniejsza traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl