IBPP1/443-216/09/AL

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 18 lutego 2009 r. (data wpływu 6 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 maja 2009 r. (data wpływu 20 maja 2009 r), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wykazywania w formularzu NIP-1 w pozycji C.2.1 osobistego rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego, wykorzystywanego do zwrotu różnicy podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 marca 2009 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek z dnia 18 lutego 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości wykazywania w formularzu NIP-1 w pozycji C.2.1 osobistego rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego, wykorzystywanego do zwrotu różnicy podatku od towarów i usług.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 15 maja 2009 r. (data wpływu 20 maja 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-216/09/AL z dnia 8 maja 2009 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradczych z zakresu ekonomii i finansów. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT rozliczającym się kwartalnie.

W prowadzonej działalności gospodarczej występują sytuacje, w których kwota podatku naliczonego jest wyższa od podatku należnego, przy czym występują one rzadziej aniżeli sytuacje nadwyżki podatku należnego nad podatkiem naliczonym.

Wnioskodawca przedstawił następujące zestawienie:

* I kwartał 2007 r. - nadwyżka podatku naliczonego nad należnym w kwocie 47,00 zł. Wskazano do przeniesienia na następny okres;

* II kwartał 2007 r. - nadwyżka podatku należnego nad podatkiem naliczonym;

* III kwartał 2007 r. - nadwyżka podatku należnego nad podatkiem naliczonym;

* IV kwartał 2007 r. - nadwyżka podatku należnego nad podatkiem naliczonym;

* I kwartał 2008 r. - nadwyżka podatku należnego nad podatkiem naliczonym;

* II kwartał 2008 r. - nadwyżka podatku należnego nad podatkiem naliczonym;

* III kwartał 2008 r. - nadwyżka podatku naliczonego nad podatkiem należnym w kwocie 210,00 zł. Wskazano do przeniesienia na następny okres;

* IV kwartał 2008 r. - nadwyżka podatku naliczonego nad podatkiem należnym w kwocie 98,00 zł. Wskazano do zwrotu bezpośredniego;

* I kwartał 2009 r. - nadwyżka podatku należnego nad podatkiem naliczonym.

Wnioskodawca jest osobistym posiadaczem dwóch rachunków bankowych:

W formularzu NIP-1 Wnioskodawca wskazał:

* w poz. B.7 - rachunek ROR,

* w poz. C.2.1 - rachunek "biznes partner".

W związku z posiadaniem rachunku "biznes partner" Wnioskodawca ponosi roczne koszty opłat bankowych w kwocie około 400,00 zł (w tym 360,00 zł opłaty stale).

Z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych Wnioskodawca rozlicza się wyłącznie z wykorzystaniem osobistego rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego (ROR).

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może uznać rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy za rachunek związany z działalnością gospodarczą, wskazując go w formularzu NIP-1 w poz. C.2.

Zrezygnowałby wówczas z posiadania rachunku "biznes partner" i nie ponosił dodatkowych dużych opłat bankowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on wskazać w formularzu NIP-1 w pozycji C.2.1 osobisty rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy, który będzie wykorzystywany m.in. do zwrotu różnicy podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

Natomiast art. 87 ust. 1 ww. ustawy o VAT stanowi, iż w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 269, poz. 2681 z późn. zm.), podatnicy obowiązani są do dokonania zgłoszenia identyfikacyjnego; zgłoszenia identyfikacyjnego dokonuje się jednokrotnie, bez względu na rodzaj oraz liczbę opłacanych przez podatnika podatków, formę opodatkowania, liczbę oraz rodzaje prowadzonej działalności gospodarczej oraz liczbę prowadzonych przedsiębiorstw.

Zgodnie z art. 5 ust. 2 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników zgłoszenie identyfikacyjne osób fizycznych zawiera nazwisko, imiona, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia, płeć, nazwisko rodowe, obywatelstwo lub obywatelstwa, adres miejsca zamieszkania, adres miejsca zameldowania na pobyt stały lub czasowy, rodzaj i numer dowodu tożsamości oraz numer ewidencyjny PESEL.

Stosownie natomiast do art. 5 ust. 4 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników zgłoszenie identyfikacyjne podatników wykonujących działalność gospodarczą zawiera również informacje dotyczące tej działalności.

W myśl art. 5 ust. 5 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników - w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 marca 2009 r. - Minister właściwy do spraw finansów publicznych, określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych.

Zgodnie natomiast z przepisem art. 5 ust. 5 ww. ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników - w brzmieniu obowiązującym od dnia 31 marca 2009 r. - Minister właściwy do spraw finansów publicznych, biorąc pod uwagę kompletność przekazywanych danych, określi, w drodze rozporządzenia, wzory formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych, z wyjątkiem zgłoszeń osób fizycznych będących przedsiębiorcami.

Zgodnie z delegacją ustawową zawartą w cyt. art. 5 ust. 5 ustawy o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników Minister Finansów dnia 14 listopada 2003 r. wydał rozporządzenie w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych. (Dz. U. Nr 202, poz. 1959 z późn. zm.).

W § 1 pkt 1 ww. rozporządzenia w sprawie wzorów formularzy zgłoszeń identyfikacyjnych określono wzór formularza zgłoszenia identyfikacyjnego osoby fizycznej prowadzącej samodzielnie działalność gospodarczą (NIP-1), stanowiący załącznik nr 1 do rozporządzenia.

W części B.7 ww. zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-1 wskazany został osobisty rachunek bankowy. Z wyjaśnień dotyczących ww. części wynika, iż podanie informacji o rachunku bankowym nie jest obowiązkowe, jeżeli składający nie wybiera tej formy zwrotu nadpłaty podatku dochodowego. Na wskazany rachunek będą dokonywane ewentualne zwroty nadpłaty podatku dochodowego.

Natomiast część C formularza NIP-1 przeznaczona jest do wskazania danych dotyczących prowadzonej samodzielnie działalności gospodarczej.

I tak w części C.2 ww. zgłoszenia identyfikacyjnego NIP-1 należy wskazać rachunki związane z działalnością gospodarczą, w tym rachunek, na który będzie dokonywany zwrot podatku (część C.2.1.).

Z powyższego bezsprzecznie wynika, iż ustawodawca wyraźnie rozróżnił dwa rodzaje rachunków a mianowicie osobisty rachunek bankowy oraz rachunek związany z działalnością gospodarczą.

Osobisty rachunek bankowy służy zatem wyłącznie do ewentualnego zwrotu nadpłaty podatku dochodowego. Rachunek związany z działalnością gospodarczą jest natomiast rachunkiem, na który urząd skarbowy dokonywał będzie zwrotu podatku.

Nadmienić należy, iż z art. 49 ust. 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (tekst jedn. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 z późn. zm.) wynika, iż banki mogą prowadzić rachunki oszczędnościowo-rozliczeniowe wyłącznie dla osób fizycznych, szkolnych kas oszczędnościowych i pracowniczych kas zapomogowo pożyczkowych, natomiast - stosownie do ust. 2 pkt 3 tego artykułu - dla osób fizycznych prowadzących działalność zarobkową na własny rachunek, w tym będących przedsiębiorcami, banki prowadzą rachunki rozliczeniowe.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług doradczych z zakresu ekonomii i finansów. Wnioskodawca jest podatnikiem VAT rozliczającym się kwartalnie.

W prowadzonej działalności gospodarczej występują sytuacje, w których kwota podatku naliczonego jest wyższa od podatku należnego, i którą to kwotę Wnioskodawca wykazuje do zwrotu bezpośredniego.

Wnioskodawca jest osobistym posiadaczem dwóch rachunków bankowych: rachunku oszczędnościowo-rozliczeniowego (ROR) w, rachunku "biznes partner" związanego z działalnością gospodarcza w.

W formularzu NIP-1 Wnioskodawca wskazał: w poz. B.7 - rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy ROR (do rozliczeń w zakresie podatku dochodowego), w poz. C.2.1 - rachunek "biznes partner".

Biorąc pod uwagę przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe, w oparciu o przytoczone przepisy prawa, stwierdzić należy, iż stanowisko Wnioskodawcy odnośnie możliwości wskazania w formularzu NIP -1 w poz. C.2.1 osobistego rachunku rozliczeniowego, jako przeznaczonego do zwrotu różnicy podatku od towarów i usług jest nieprawidłowe.

Jak bowiem wskazano powyżej osobisty rachunek bankowy (rachunek oszczędnościowo-rozliczeniowy - ROR) jest przeznaczony wyłącznie do zwrotów nadpłat w zakresie podatku dochodowego. Zatem do zwrotów różnicy podatku od towarów i usług, o których mowa w art. 87 ust. 1 ustawy o VAT winien służyć inny rachunek niż osobisty rachunek bankowy, w niniejszym przypadku np. posiadany już przez Wnioskodawcę rachunek "biznes partner."

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.