IBPP1/443-209/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 3 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT z faktury za naprawę samochodu - jest prawidłowe.

W dniu 3 marca 2009 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku VAT z faktury za naprawę samochodu. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 23 lutego 2009 r. (data wpływu 25 maja 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 maja 2009 r. znak IBPP1/443-209/09/AW.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT. W miesiącu październiku 2008 r. jeden ze środków trwałych - samochód ciężarowy - został poważnie uszkodzony przez inny samochód na parkingu. Firma ubezpieczeniowa wypłaciła tylko wartość netto za naprawę samochodu wynikającą z faktury za naprawę powypadkową, natomiast podatek VAT z faktury, Wnioskodawca musiał zapłacić sam. Rozbity samochód nie posiadał dobrowolnego ubezpieczenia AC, a zatem koszt naprawy nie stanowił kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 50. Firma prowadzi działalność opodatkowaną.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Spółka powinna odliczyć podatek VAT z faktury za naprawę samochodu.

Zdaniem Wnioskodawcy, jeżeli wydatki ponoszone na naprawę szkody nie stanowią kosztu uzyskania przychodu z braku polisy autocasco, to w świetle art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, podatek naliczony związany z naprawą tej szkody nie podlega odliczeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. tj. w chwili opisanego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Na podstawie art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

W myśl ust. 10 pkt 1 powołanego artykułu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-4 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Zgodnie natomiast z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika: towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. W miesiącu październiku 2008 r. jeden ze środków trwałych - samochód ciężarowy - został poważnie uszkodzony przez inny samochód na parkingu. Firma ubezpieczeniowa wypłaciła tylko wartość netto za naprawę samochodu wynikającą z faktury za naprawę powypadkową, natomiast podatek VAT z faktury, Wnioskodawca musiał zapłacić sam. Rozbity samochód nie posiadał dobrowolnego ubezpieczenia AC, a zatem koszt naprawy nie stanowił kosztu uzyskania przychodu zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 50. Firma prowadzi działalność opodatkowaną.

Odnosząc powyższy stan faktyczny do cytowanych wcześniej przepisów, tut. organ stwierdza, iż Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w fakturze VAT wystawionej przez warsztat naprawczy, dokumentującej koszt naprawy powypadkowej samochodu ciężarowego nieobjętego dodatkowym ubezpieczeniem dobrowolnym. Jeżeli bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, wydatek na remont powypadkowy tego samochodu nie podlega zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, to w świetle cytowanego wyżej art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, Wnioskodawca nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony w fakturze dokumentującej remont powypadkowy tego samochodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać na prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Należy bowiem zauważyć, że przepis art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT obowiązujący do 30 listopada 2008 r. uchylony został przez art. 1 pkt 43 lit. a) tiret pierwsze ustawy z dnia 7 listopada 2008 r. (Dz. U. Nr 209, poz. 1320) zmieniającej nin. ustawę z dniem 1 grudnia 2008 r. Zważywszy jednak na fakt zaznaczenia przez Wnioskodawcę na druku ORD-IN poz. 35 "zaistniały stan faktyczny" oraz na podkreślenie przez niego, że opisywane zdarzenie miało miejsce w październiku 2008 r. tj. w dacie obowiązywania art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, interpretację oparto na powołanym przepisie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.