IBPP1/443-208/11/KW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 19 stycznia 2011 r. (data wpływu 26 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.) oraz pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r., pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r., pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. oraz pismem z dnia 9 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowanych do firm i instytucji oraz osób prywatnych - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowanych do kierowców - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń specjalistycznych w zakresie pierwszej pomocy - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy - jest prawidłowe.

W dniu 26 stycznia 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej, specjalistycznych w zakresie pierwszej pomocy oraz szkoleń w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 marca 2011 r. (data wpływu 28 marca 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 15 marca 2011 r. znak: IBPP1/443-208/10/KW oraz pismem z dnia 6 kwietnia 2011 r., pismem z dnia 11 kwietnia 2011 r., pismem z dnia 14 kwietnia 2011 r. oraz pismem z dnia 9 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Podstawowym przedmiotem działania Wnioskodawcy są szkolenia w zakresie pierwszej pomocy, które można podzielić na trzy grupy szkoleń:

Podstawą prawną tych szkoleń są następujące akty prawne:

* ustawa o Państwowym Ratownictwie Medycznym,

* rozporządzenie Ministra Zdrowia w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy,

* rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

Szkolenia te korzystały w roku 2010 ze stawki zwolnienie w oparciu o załącznik nr 4 poz. 7 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów usług. Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku. Uregulowania dotyczące zwolnień zostały przeniesione do ustawy. Przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych.

W nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie usług edukacyjnych zwolnione od podatku od dnia 1 stycznia 2011 r. będą m.in. usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach oraz świadczenie usług i dostawa towarów ściśle z tymi usługami związane (art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług).

Usługi szkolenia w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej są skierowane do różnych osób, firm i grup zawodowych np. do kierowców, ratowników medycznych, lekarzy, farmaceutów, higienistek, służb ochrony itd. oraz firm zlecających szkolenia pierwszej pomocy przedmedycznej dla swoich pracowników. Natomiast szkolenia specjalistyczne w zakresie pierwszej pomocy są skierowane głównie do grup zawodowych związanych z ochroną zdrowia np. dla lekarzy rodzinnych, dla farmaceutów, lekarzy stomatologów, a także do innych grup zawodowych np. szkolenia dla sportowców, dla kierowców, dla przewodników górskich, dla pilotów wycieczek.

Kursy w zakresie pierwszej pomocy kwalifikowanej skierowane są do służb i instytucji zobowiązanych do takiego szkolenia w ramach systemu ratowniczego np. do straży pożarnej, WPOR czy GOPR.

Ponadto Wnioskodawca otrzymał decyzję Wojewody z dnia 14 maja 2010 r. o zatwierdzeniu programu kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy.

W uzupełnieniu z dnia 24 marca 2011 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

Kodeks Drogowy 2011

Artykuł 44.

Kodeks karny (Dz. U. z dnia 2 sierpnia 1997 r.)

Artykuł 162.

§ 1. Kto człowiekowi znajdującemu się w położeniu grożącym bezpośrednim niebezpieczeństwem utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu nie udziela pomocy, mogąc jej udzielić bez narażenia siebie lub innej osoby na niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

§ 2. Nie popełnia przestępstwa, kto nie udziela pomocy, do której jest konieczne poddanie się zabiegowi lekarskiemu albo w warunkach, w których możliwa jest niezwłoczna pomoc ze strony instytucji lub osoby do tego powołanej.

Kodeks wykroczeń

Artykuł 93 § 1. Prowadzący pojazd, który, uczestnicząc w wypadku drogowym, nie udziela niezwłocznej pomocy ofierze wypadku, podlega karze aresztu albo grzywny.

§ 2. W razie popełnienia wykroczenia, o którym mowa w § 1 orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów.

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650) § 44 ust. 1 pkt 1-5.

§ 44.

Kodeks Pracy. Stan prawny na dzień 12 stycznia 2011 r. Art. 224 § 1 -3 (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 wraz z późn. zm.)

Artykuł 224.

§ 1. Pracodawca prowadzący działalność, która stwarza możliwość wystąpienia nagłego niebezpieczeństwa dla zdrowia lub życia pracowników, jest obowiązany podejmować działania zapobiegające takiemu niebezpieczeństwu.

§ 2. W przypadku, o którym mowa w § 1, pracodawca jest obowiązany zapewnić:

W uzupełnieniu z dnia 12 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca w sprawie szkoleń z zakresu pierwszej pomocy dla kierowców wyjaśnił, że:

Przeprowadza dwa rodzaje szkoleń dla kierowców:

Ośrodki Szkolenia Kierowców są zobligowane Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów. (Dz. U. z dnia 31 października 2005 r.) do przeprowadzania w ramach planu nauczania, zajęć z zakresu udzielania pierwszej pomocy.

Szczegółowe informacje można znaleźć w następujących przepisach:

* Art. 105 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.).

Artykuł 105 ust. 1. Szkolenie osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem silnikowym albo tramwajem jest prowadzone przez instruktora, z zastrzeżeniem ust. 3.

Ponadto uczestnicy kursów nauki jazdy mają obowiązek posiadania umiejętności udzielania pierwszej pomocy na podstawie aktów prawnych:

* Kodeksie Drogowym - Prawo o ruch drogowym art. 44

* Kodeksem Wykroczeń art. 93

Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku Jego szkolenia z zakresu pierwszej pomocy są mocno osadzone w "odrębnych przepisach" (Ustawa o podatku VAT. Art. 43 ust. 1 pkt 29 i 29 lit. a) i powinny uzyskać zwolnienie z podatku VAT tak jak kursy prowadzone przez OSK.

W uzupełnieniu z dnia 14 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że żaden dokument prawny nie narzuca sztywnego planu szkolenia kierowców zarówno w części dotyczącej nauki jazdy jak i pierwszej pomocy. Wyznacznikiem do opracowywania programu, są jedynie zagadnienia do Państwowego Egzaminu Teoretycznego, publikowane na stronie internetowej Ministerstwa Infrastruktury. Testy te nie mają formy prawnej określanej ustawą czy rozporządzeniem. Ostatnia aktualizacja bazy pytań egzaminacyjnych na prawo jazdy miała miejsce 28 lutego 2011 r. Rozdział 18 obejmuje zagadnienia Pierwszej Pomocy (w załączeniu).

W uzupełnieniu z dnia 9 maja 2011 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że lekarze i lekarze stomatolodzy na podstawie Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 231, poz. 2326) realizują obowiązek doskonalenia zawodowego między innymi przez udział w kursie medycznym nieobjętym programem odbywanej specjalizacji lub nabywanej umiejętności.

Uchwała Nr 98/04/IV Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów określa, że lekarz, lekarz dentysta uczestniczący w zorganizowanej formie doskonalenia zawodowego, a w szczególności w zjeździe, konferencji, sympozjum naukowym lub szkoleniu wewnętrznym realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego, jeśli podmiot prowadzący to wydarzenie edukacyjne jest:

Zgodnie z tą uchwałą, aby spełnić te wytyczne i prowadzić szkolenia pierwszej pomocy dla lekarzy i lekarzy stomatologów Wnioskodawca jest w trakcie ubiegania się o wpis do Rejestru Podmiotów Prowadzących Kształcenia Podyplomowe Lekarzy/Lekarzy Stomatologów prowadzonego przez Okręgową Izbę Lekarską.

Po uzyskaniu takiego wpisu do rejestru w Okręgowej Izbie Lekarskiej Wnioskodawca będzie uprawniony do prowadzenia szkoleń, za uczestnictwo w których będą przyznawane Punkty edukacyjne.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy usługi szkolenia świadczone przez Wnioskodawcę są zwolnione z podatku VAT na podstawie ustawy o podatku VAT art. 43 ust. 1 pkt 29... (pytanie ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 24 marca 2011 r.).

Zdaniem Wnioskodawcy: szkolenia prowadzone przez Niego są usługami kształcenia zawodowego prowadzonego w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach niżej wymienionych ponownie.

Zdaniem Wnioskodawcy to są "odrębne przepisy" w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, o których mówi się w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit a.

Kodeks Pracy. Stan prawny na dzień 12 stycznia 2011 r. art. 224 § 1-3 (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 wraz z późn. zm.).

Kodeks Wykroczeń art. 93 (Dz. U. z 2007 r. Nr 109, poz. 756 wraz z późn. zm.).

Kodeks Karny art. 164 (Dz. U. z 1997 r. Nr 88, poz. 553 wraz z późn. zm.).

Kodeks Drogowy - Prawo o ruchu drogowym art. 44 (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 wraz z późn. zm.).

Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650) § 44 ust.1 pkt 1-5.

Ustawa z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2006 r. Nr 191, poz. 1410) z dnia 20 października 2006 r. Rozdział 1, artykuł 4.

Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 19 marca 2007 r. w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (Dz. U. z 2007 r. Nr 60, poz. 408) - opublikowane 6 kwietnia 2007 r.

Natomiast osoby prywatne (indywidualne) szkolą się dla własnej umiejętności. Osoby prywatne (indywidualne) też posiadają prawny obowiązek udzielania pierwszej pomocy wynikający z Kodeksu Karnego z art. 162. W tej sytuacji Wnioskodawca nie jest pewien czy można osobę indywidualną potraktować jako usługi kształcenia zawodowego. Myśli, że w tym przypadku mają zastosowanie "inne przepisy" w rozumieniu ustawy, które opisał powyżej (konkretnie chodzi o k.k. art. 162).

Dlatego powołując się na liczne akty prawne dotyczące obowiązku udzielania pierwszej pomocy Wnioskodawca rozumie, że zastosowanie zwolnienia z podatku VAT jest jak najbardziej uzasadnione.

Jeżeli chodzi o grupę szkoleń specjalistycznych, też nie ma wątpliwości, że szkolenia te, to usługi kształcenia zawodowego.

Stanowisko własne Wnioskodawca ostatecznie sformułował w piśmie z dnia 24 marca 2011 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowanych do firm i instytucji oraz osób prywatnych,

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowanych do kierowców,

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń specjalistycznych w zakresie pierwszej pomocy,

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, podstawowa stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT - dodanego do tej ustawy od dnia 1 stycznia 2011 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, podstawowa stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 7 wymieniał jako zwolnione usługi w zakresie edukacji (ex 80) i przenoszą uregulowania w tym zakresie do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ustawy punktów 26-29, regulujących zwolnienia od podatku działalności edukacyjnej.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L NR 347, s. 1 z późn. zm.)

Zgodnie z art. 132 ust. 1 lit. i) ww. Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

Zgodnie natomiast z art. 43 ust. 1 pkt 29 ww. ustawy zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane oraz

* usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych, oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z treścią § 13 ust. 1 pkt 19 i 20 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), zwalnia się od podatku:

* usługi w zakresie kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane,

* usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W tym miejscu wskazać należy, iż w dniu 1 lipca 2006 r. weszły w życie przepisy rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005 z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 288 s. 1). Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 wiąże wszystkie państwa członkowskie i jest stosowane bezpośrednio. Oznacza to, iż przepisy tego rozporządzenia z dniem 1 lipca 2006 r. stają się częścią porządku prawnego, obowiązującego na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej, bez konieczności ich implementacji w drodze ustawy. Rozporządzenie Rady nr 1777/2005 przyjęte zostało w celu jednolitego stosowania przez wszystkie państwa członkowskie systemu podatku od wartości dodanej, opartego na postanowieniach Szóstej Dyrektywy Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich, dotyczących podatków obrotowych - Wspólny system podatku wartości dodanej: ujednolicona podstawa opodatkowania (77/388/EEC z późn. zm.).

Przepis art. 14 ww. rozporządzenia nr 1777/2005 wyjaśnia, co należy rozumieć przez usługi kształcenia zawodowego i przekwalifikowania. W myśl tego przepisu usługi w zakresie kształcenia zawodowego i przekwalifikowania zapewniane na warunkach określonych w art. 13 część A ust. 1 lit. i) Dyrektywy 77/388/EWG (analogiczne zwolnienie zawiera art. 132 ust. 1 lit. i) obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - Dz. U. L Nr 347, s. 1 z późn. zm.), obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, tak samo jak nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego bądź przekwalifikowania nie ma znaczenia do tego celu.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca nie jest objęty systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty w zakresie kształcenia, jak również nie posiada akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty i przeprowadzane przez Niego szkolenia nie są finansowane ze środków publicznych.

Podstawowym przedmiotem działania Wnioskodawcy są szkolenia w zakresie pierwszej pomocy, które można podzielić na trzy grupy szkoleń:

Tut. organ podkreśla w tym miejscu, że niniejszej interpretacji udzielono wyłącznie w oparciu o wskazany przez Wnioskodawcę w treści wniosku stan faktyczny, w szczególności jeśli chodzi o wskazane przez Wnioskodawcę przepisy innych gałęzi prawa niż prawo podatkowe, bowiem organ wydający interpretacje jest związany wyłącznie opisem przedstawionym przez Wnioskodawcę w treści wniosku i nie jest uprawniony do samodzielnego uzupełniania czy modyfikowania stanu faktycznego.

Pierwsza grupa szkoleń przedstawionych przez Wnioskodawcę to usługi szkolenia w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej, które są skierowane do różnych osób, firm i grup zawodowych np. do kierowców, ratowników medycznych, lekarzy, farmaceutów, higienistek, służb ochrony itd. oraz firm zlecających szkolenia pierwszej pomocy przedmedycznej dla swoich pracowników.

Oferta Kursu Pierwszej Pomocy Przedmedycznej kierowana jest do firm i instytucji oraz do osób prywatnych, zatem celem szkoleń w zakładzie pracy (firmach) jest wypełnienie obowiązku polegającego na tym, że w każdym zakładzie powinna być osoba przeszkolona w zakresie pierwszej pomocy.

Jako przepisy, z których mają wynikać formy i zasady w oparciu o które te szkolenia mają się odbywać Wnioskodawca wskazał rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (Dz. U. Nr 169 z 2003 r. poz. 1650 - § 44 ust. 1 pkt 1-5 oraz Kodeks Pracy art. 224 § 1-3. Rozporządzenie to zostało wydane na podstawie art. 237¹⁵ § 1 Kodeksu Pracy. Szkolenia z zakresu pierwszej pomocy przedmedycznej (dla osób zawodowo nie związanych ze służbą zdrowia) to nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych wynikających z obowiązku wynikającego z ww. przepisów.

Zgodnie z art. 224 § 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (tekst jedn. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracodawca prowadzący działalność, która stwarza możliwość wystąpienia nagłego niebezpieczeństwa dla zdrowia lub życia pracowników, jest obowiązany podejmować działania zapobiegające takiemu niebezpieczeństwu.

W przypadku, o którym mowa w § 1, pracodawca jest obowiązany zapewnić:

Stosownie do art. 237¹⁵ § 1 ww. ustawy Minister Pracy i Polityki Socjalnej w porozumieniu z Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określi, w drodze rozporządzenia, ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące prac wykonywanych w różnych gałęziach pracy. Ministrowie właściwi dla określonych gałęzi pracy lub rodzajów prac w porozumieniu z Ministrem Pracy i Polityki Socjalnej oraz Ministrem Zdrowia i Opieki Społecznej określą, w drodze rozporządzenia, przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy dotyczące tych gałęzi lub prac (§ 2).

W związku z powyższym zostało wydane rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r. w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 169, poz. 1650 z późn. zm.), które to określa ogólnie obowiązujące przepisy bezpieczeństwa i higieny pracy w zakładach pracy, w szczególności dotyczące:

Zgodnie z § 44 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia pracodawca jest obowiązany zapewnić pracownikom sprawnie funkcjonujący system pierwszej pomocy w razie wypadku oraz środki do udzielania pierwszej pomocy. W szczególności pracodawca powinien zapewnić:

Ilość, usytuowanie i wyposażenie punktów pierwszej pomocy i apteczek powinny być ustalone w porozumieniu z lekarzem sprawującym profilaktyczną opiekę zdrowotną nad pracownikami, z uwzględnieniem rodzajów i nasilenia występujących zagrożeń (ust. 2).

Obsługa punktów i apteczek, o których mowa w ust. 1, na każdej zmianie powinna być powierzana wyznaczonym pracownikom, przeszkolonym w udzielaniu pierwszej pomocy (ust. 3).

W punktach pierwszej pomocy i przy apteczkach, w widocznych miejscach, powinny być wywieszone instrukcje o udzielaniu pierwszej pomocy w razie wypadku oraz wykazy pracowników, o których mowa w ust. 3 (ust. 4).

Punkty pierwszej pomocy i miejsca usytuowania apteczek powinny być odpowiednio oznakowane, zgodnie z Polską Normą, i łatwo dostępne (ust. 5).

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługi szkolenia w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowane do firm i instytucji oraz osób prywatnych spełniają definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług o ile obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem czy tez nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Jednakże żaden ze wskazanych przez Wnioskodawcę przepisów nie określa form i zasad, w oparciu o które te szkolenia mają się odbywać, co oznacza, że nie można uznać, że szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż prowadzone przez Wnioskodawcę szkolenia w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowane do firm i instytucji oraz osób prywatnych od 1 stycznia 2011 r. nie korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania prawidłową stawką podatku VAT szkoleń w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowanych do firm i instytucji oraz osób prywatnych należy uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca prowadzi również szkolenia w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej skierowane do kierowców.

Wnioskodawca wyjaśnia, że kierowcy którzy się szkolą przy uzyskaniu uprawnień do odpowiedniej kategorii prawa jazdy robią to po to aby umieć udzielić pierwszej pomocy podczas wypadku drogowego zgodnie z obowiązkiem udzielania pierwszej pomocy zawartym w Kodeksie Drogowym - Prawo o ruchu drogowym art. 44, oraz zgodnie z Kodeksem Wykroczeń art. 93. Natomiast osoby prywatne (indywidualne) szkolą się dla własnej umiejętności. Osoby prywatne (indywidualne) też posiadają prawny obowiązek udzielania pierwszej pomocy wynikający z Kodeksu Karnego z art. 162.

Są przeprowadzane dwa rodzaje szkoleń dla kierowców:

* dla firm transportowych, komunikacyjnych, gdzie kursantami są kierowcy zawodowi,

* dla Ośrodków Szkolenia Kierowców, gdzie kursantami są osoby indywidualne, które mają stać się kierowcami.

Ośrodki Szkolenia Kierowców są zobligowane rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów. (Dz. U. z dnia 31 października 2005 r.) do przeprowadzania w ramach planu nauczania, zajęć z zakresu udzielania pierwszej pomocy. Szczegółowe informacje można znaleźć w następujących przepisach: art. 105 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) oraz art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

Ponadto uczestnicy kursów nauki jazdy mają obowiązek posiadania umiejętności udzielania pierwszej pomocy na podstawie aktów prawnych: Kodeks Drogowy - Prawo o ruchu drogowym art. 44, Kodeks Wykroczeń art. 93. Żaden dokument prawny nie narzuca sztywnego planu szkolenia kierowców zarówno w części dotyczącej nauki jazdy jak i pierwszej pomocy. Wyznacznikiem do opracowywania programu, są jedynie zagadnienia do Państwowego Egzaminu Teoretycznego, publikowane na stronie internetowej Ministerstwa Infrastruktury. Testy te nie mają formy prawnej określanej ustawą czy rozporządzeniem.

Zgodnie z art. 105 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) szkolenie osoby ubiegającej się o uprawnienie do kierowania pojazdem silnikowym albo tramwajem jest prowadzone przez instruktora, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl art. 105 ust. 2 cytowanej wyżej ustawy Instruktorem jest osoba, która:

Szkolenie w zakresie udzielania pierwszej pomocy jest prowadzone przez osobę, która spełnia warunki określone w art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (ust. 3).

Stosownie do art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410 z późn. zm.) zajęcia edukacyjne w zakresie udzielania pierwszej pomocy są realizowane z udziałem:

Zgodnie z art. 115 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy - Prawo o ruchu drogowym minister właściwy do spraw transportu w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw wewnętrznych oraz Ministrem Obrony Narodowej, uwzględniając konieczność właściwego przygotowania osób ubiegających się o wydanie uprawnień do kierowania pojazdami oraz zapewnienie obiektywnego sprawdzenia ich kwalifikacji, określi, w drodze rozporządzenia program szkolenia osób ubiegających się o uprawnienia do kierowania pojazdami silnikowymi, tramwajami oraz kandydatów na instruktorów i egzaminatorów.

W związku z powyższym zostało wydane rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 27 października 2005 r. w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów (Dz. U. z 2005 r. Nr 217, poz. 1834 z późn. zm.), które to zgodnie z § 1 określa:

Zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 4 lit. c ww. rozporządzenia szkolenie osób ubiegających się o wydanie uprawnienia do kierowania pojazdami może prowadzić przedsiębiorca, jednostka wojskowa, jednostka resortu spraw wewnętrznych oraz szkoła, która posiada wyposażenie dydaktyczne odpowiadające obowiązującemu stanowi prawnemu i poziomowi techniki, zawierające co najmniej tablice poglądowe z zakresu szkolenia, programy komputerowe lub filmy wideo prezentujące: zasady bezpiecznego poruszania się w ruchu drogowym, zasady kierowania pojazdem, podstawowe czynności kontrolno-obsługowe i zasady udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadku.

Stosownie do § 5 ust. 2 pkt 1 ww. rozporządzenia osoba ubiegająca się o prawo jazdy lub pozwolenie podlega szkoleniu, które obejmuje szkolenie podstawowe i dodatkowe, które przeprowadza się zgodnie z programem szkolenia kandydatów na kierowców lub motorniczych określonych w załączniku nr 3 rozporządzenia.

Zgodnie z załącznikiem nr 3 ww. rozporządzenia Ministra Infrastruktury absolwent kursu powinien posiadać umiejętności i zachowania w zakresie podejmowania działań w zakresie udzielenia przedlekarskiej pomocy ofiarom wypadków drogowych. Liczbę godzin zajęć teoretycznych i praktycznych dla każdej osoby podlegającej szkoleniu podstawowemu ustala indywidualnie instruktor, przy czym liczba godzin dla zajęć teoretycznych nie może być mniejsza niż 30 godzin w zakresie kategorii A, A1, B, B1, T prawa jazdy lub pozwolenia - w tym co najmniej 4 godziny szkolenia teoretycznego i ćwiczeń w zakresie udzielania pierwszej pomocy ofiarom wypadków drogowych.

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż usługi szkolenia w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowane do kierowców będą kształceniem zawodowym tylko i wyłącznie w przypadku gdy będą elementem szkolenia w zakresie kursu prawa jazdy na odpowiednia kategorię, uznaną za kształcenie zawodowe tj. nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem czy też nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych.

Jednocześnie ww. szkolenia w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowane do kierowców muszą być prowadzone w formach i na zasadach określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż prowadzone szkolenia w zakresie pierwszej pomocy przedmedycznej kierowane do kierowców będą korzystały od 1 stycznia 2011 r. ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług tylko i wyłącznie w przypadku gdy będą elementem szkolenia w zakresie kursu prawa jazdy na odpowiednią kategorię, uznaną za kształcenie zawodowe, tj. nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem czy też nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych i jednocześnie będą prowadzone w formach i na zasadach określonych w ww. rozporządzeniu Ministra Infrastruktury w sprawie szkolenia, egzaminowania i uzyskiwania uprawnień przez kierujących pojazdami, instruktorów i egzaminatorów.

W pozostałych przypadkach szkolenia dla kierowców nie będą korzystały ze zwolnienia, należy bowiem zauważyć, że form i zasad nie określają w żaden sposób wskazane przez Wnioskodawcę przepisy Prawa o ruchu drogowym czy Kodeksu wykroczeń, Kodeksu karnego mówiące o obowiązku udzielenia ofiarom wypadku drogowego niezbędnej pomocy przedlekarskiej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia od podatku szkoleń dotyczących pierwszej pomocy przedmedycznej kierowanych do kierowców należy uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca prowadzi także szkolenia specjalistyczne w zakresie pierwszej pomocy.

Szkolenia specjalistyczne w zakresie pierwszej pomocy są skierowane głównie do grup zawodowych związanych z ochroną zdrowia np. dla lekarzy rodzinnych, dla farmaceutów, lekarzy stomatologów, a także do innych grup zawodowych np. szkolenia dla sportowców, dla kierowców, dla przewodników górskich, dla pilotów wycieczek.

Specjalistyczne szkolenia z zakresu pierwszej pomocy, to te, które mają specjalnie dobrany program kursu, wynikający ze specyfiki pracy danej grupy zawodowej. Odbiorcami takich szkoleń są najczęściej grupy zawodowe takie jak: lekarze, pielęgniarki, ratownicy medyczni, stomatolodzy, higienistki, farmaceuci. Szkolenia te niejednokrotnie podnoszą kwalifikacje zawodowe, a dla medyków można zastosować punkty edukacyjne (zbieranie punktów edukacyjnych jest obowiązkowe, i jest potrzebne do prawa wykonywania zawodu np. lekarz, ratownik medyczny). Celem tych szkoleń jest podnoszenie kwalifikacji, nabywanie i utrzymywanie umiejętności praktycznych oraz doszkalanie się (kształcenie - samokształcenie) aby służyć lepiej swoim podopiecznym (pacjentom).

Jako podstawy prawne, z których mają wynikać formy i zasady w oparciu o które szkolenia te mają być przeprowadzane Wnioskodawca wskazał przepisy ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191. poz. 1410 z późn. zm.) ratownik medyczny ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego. Aktem prawnym, który reguluje zarówno formy doskonalenia zawodowego ratowników medycznych, jak również sposób i zakres przedmiotowego doskonalenia zawodowego jest rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych (Dz. U, Nr 112, poz. 775).

* Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 231, poz. 2326).

* Rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 21 lipca 2005 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. Nr 142, poz. 1196).

* Uchwała nr 98/04/IV Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 17 grudnia 2004 r. w sprawie doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2006 r. Nr 191, poz. 1410 z późn. zm.) ratownik medyczny ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego w różnych formach kształcenia.

Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia, formy, sposób i zakres doskonalenia zawodowego ratowników medycznych, uwzględniając aktualny stan wiedzy i praktyki medycznej (ust. 2).

W związku z powyższym zostało wydane rozporządzenie Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych (Dz. U. Nr 112, poz. 775), które to zgodnie z § 1 określa:

Zgodnie z § 2 ww. rozporządzenia doskonalenie zawodowe jest realizowane w następujących pozaszkolnych formach kształcenia:

W myśl § 3 ust. 1 cytowanego wyżej rozporządzenia kurs doskonalący jest formą kształcenia o czasie trwania nie krótszym niż 30 godzin zajęć edukacyjnych, której ukończenie umożliwia pogłębienie i aktualizację wiedzy i umiejętności z zakresu ratownictwa medycznego.

Kurs doskonalący jest realizowany według programu nauczania zatwierdzonego przez ministra właściwego do spraw zdrowia, uwzględniającego zakres wiedzy i umiejętności, o których mowa w § 8, opracowanego przez zespół ekspertów, legitymujących się doświadczeniem zawodowym i dorobkiem naukowym w zakresie medycyny ratunkowej, powołany przez Dyrektora Centrum Medycznego Kształcenia Podyplomowego, działającego na podstawie odrębnych przepisów (ust. 2).

Kurs doskonalący jest prowadzony w formie stacjonarnej lub niestacjonarnej i jest zakończony egzaminem z zakresu wiedzy i umiejętności objętych programem nauczania, o którym mowa w ust. 2 (ust. 3).

Zgodnie z § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia przebieg doskonalenia zawodowego dokumentuje się w karcie doskonalenia zawodowego, zwanej dalej "kartą doskonalenia".

Stosownie do § 7 ust. 2 ww. rozporządzenia karta doskonalenia zawiera:

Ratownik medyczny załącza do karty doskonalenia dokumenty potwierdzające zrealizowanie danej formy doskonalenia zawodowego (ust. 3).

Karta doskonalenia z wymaganymi wpisami oraz dokumentami, o których mowa w ust. 3, stanowi dowód odbycia doskonalenia zawodowego i jest przedstawiana podmiotowi zatrudniającemu (ust. 4).

Zgodnie z art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jedn. Dz. U. z 2008 r. Nr 136, poz. 857 z późn. zm.) lekarz ma prawo i obowiązek doskonalenia zawodowego, w szczególności w różnych formach kształcenia podyplomowego. Minister właściwy do spraw zdrowia po zasięgnięciu opinii Naczelnej Rady Lekarskiej określi, w drodze rozporządzenia, sposób dopełnienia obowiązku, o którym mowa w ust. 1 (ust. 2).

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. z 2004 r. Nr 231, poz. 2326 z późn. zm.) doskonalenie zawodowe lekarza obejmuje aktywność zawodową w ramach samokształcenia lub w zorganizowanych formach kształcenia podyplomowego poprzez odbywanie szkolenia specjalizacyjnego, zwanego dalej "specjalizacją", nabywanie umiejętności zawodowych z zakresu węższych dziedzin medycyny lub udzielania określonych świadczeń zdrowotnych, zwane dalej "umiejętnością", oraz doskonalenie w innych formach kształcenia.

Zgodnie z § 2 ust. 2 i 3 ww. rozporządzenia dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarza polega na stałej aktywności zawodowej. Lekarz potwierdza aktywność zawodową poprzez uzyskiwanie odpowiedniej liczby punktów edukacyjnych, obliczonych w ustalonych okresach rozliczeniowych.

W myśl § 3 pkt 2 cytowanego wyżej rozporządzenia lekarz realizuje obowiązek doskonalenia zawodowego m.in. poprzez udział w kursie medycznym nieobjętym programem odbywanej specjalizacji lub nabywanej umiejętności lub w kursie medycznym, realizowanym za pośrednictwem środków przekazu telewizyjnego i sieci internetowej z ograniczonym dostępem, który uzyskał akceptację Naczelnej Rady Lekarskiej.

Stosownie do § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia lekarz realizujący obowiązek doskonalenia zawodowego prowadzi indywidualną ewidencję przebiegu doskonalenia zawodowego, w formie "Ewidencji Doskonalenia Zawodowego", której wzór jest określony w załączniku nr 1 do rozporządzenia.

"Ewidencję Doskonalenia Zawodowego" lekarz otrzymuje nieodpłatnie od okręgowej izby lekarskiej, której jest członkiem (ust. 2).

Lekarz przedstawia okręgowej radzie lekarskiej do wglądu "Ewidencję Doskonalenia Zawodowego" wraz z dokumentami stanowiącymi potwierdzenie odbycia określonych form doskonalenia zawodowego przed zakończeniem okresu rozliczeniowego (ust. 3).

Dopełnienie obowiązku doskonalenia zawodowego lekarza okręgowa rada lekarska potwierdza przez dokonanie wpisu w okręgowym rejestrze lekarzy oraz w dokumencie "Prawo wykonywania zawodu lekarza" albo "Prawo wykonywania zawodu lekarza dentysty", w części "wpisy uzupełniające". Wzór wpisu do dokumentu prawa wykonywania zawodu stanowi załącznik nr 2 do rozporządzenia (ust. 4).

Potwierdzenia, o którym mowa w ust. 4, dokonuje się na podstawie przedłożonej przez lekarza "Ewidencji Doskonalenia Zawodowego" oraz dokumentacji potwierdzającej odbycie określonych form doskonalenia zawodowego (ust. 5).

Liczbę punktów edukacyjnych odpowiadających poszczególnym formom doskonalenia zawodowego określa załącznik nr 3 do rozporządzenia (ust. 6).

W myśl § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia dopełnienie przez lekarza obowiązku doskonalenia zawodowego rozlicza się w następujących po sobie okresach rozliczeniowych obejmujących 48 miesięcy.

Ustala się, że lekarz dopełnia obowiązku doskonalenia zawodowego, o którym mowa w § 2 ust. 2, jeżeli w okresie rozliczeniowym uzyskuje co najmniej 200 punktów edukacyjnych (ust. 2).

Uzyskanych punktów edukacyjnych ponad liczbę określoną w ust. 2 nie przenosi się na następny okres rozliczeniowy (ust. 3).

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż specjalistyczne szkolenia z zakresu pierwszej pomocy, których odbiorcami są lekarze, ratownicy medyczni i stomatolodzy prowadzone przez Wnioskodawcę spełniają definicję usług kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Szkolenia te mają na celu zdobycie odpowiednich uprawnień, które to pozwalają na wykonywanie danego zawodu.

Zasady i formy przeprowadzania ww. szkoleń zostały ściśle uregulowane w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 14 czerwca 2007. w sprawie doskonalenia zawodowego ratowników medycznych (Dz. U. Nr 112, poz. 775), w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 6 października 2004 r. w sprawie sposobów dopełnienia obowiązku doskonalenia zawodowego lekarzy i lekarzy dentystów (Dz. U. z 2004 r. Nr 231, poz. 2326 z późn. zm.). Oznacza to, że w odniesieniu do lekarzy, stomatologów i ratowników medycznych spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku, tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Jeśli natomiast ww. szkolenia skierowane są do innych niż ww. grup zawodowych, to Wnioskodawca nie wskazał odrębnych przepisów określających formy i zasady przeprowadzania szkoleń, zatem w przypadku braku takich regulacji w odrębnych przepisach szkolenia dla innych (farmaceuci, sportowcy, kierowcy, przewodnicy górscy, piloci wycieczek, higienistki, pielęgniarki) niż ww. grup zawodowych, nie będą korzystały ze zwolnienia.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż prowadzone specjalistyczne szkolenia z zakresu pierwszej pomocy, których odbiorcami są lekarze, ratownicy medyczni i stomatolodzy od 1 stycznia 2011 r. korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast specjalistyczne szkolenia z zakresu pierwszej pomocy, których odbiorcami są inne niż ww. osoby, nie korzystają ze zwolnienia od podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie szkoleń specjalistycznych w zakresie pierwszej pomocy należy uznać za nieprawidłowe.

Wnioskodawca prowadzi również szkolenia w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy.

Szkolenia z zakresu Kwalifikowanej Pierwszej pomocy adresowane są do ratowników i instytucji wspierających system - Państwowe Ratownictwo Medyczne. Np. OSP, GOPR, WOPR i inne. Celem tego szkolenia jest posiadanie wiedzy i umiejętności w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy po to aby podczas służby można było prowadzić działania ratujące życie i zdrowie zgodnie z ustawą: (jako ratownicy wspierający system-Państwowe Ratownictwo Medyczne).

Jako przepisy określające formy i zasady, w oparciu o które maja być te szkolenia przeprowadzane Wnioskodawca wskazał ustawę z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2006 r. Nr 191, poz. 1410) z dnia 20 października 2006 r. Rozdział 1, artykuł 4 oraz rozporządzenie Ministra zdrowia z dnia 19 marca 2007 r. w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (Dz. U. Nr 191, poz. 1410 z późn. zm.) - opublikowane 6 kwietnia 2007 r. Szkolenia z zakresu kwalifikowanej pierwszej pomocy to nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych wynikających z obowiązku wynikającego z ww. przepisów. Na szkolenia z zakresu KPP Wnioskodawca uzyskał akredytację Wojewody S. Jest to zatwierdzenie programu kursu, procedura takiego zatwierdzenia wynika z ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410 z późn. zm.) i dotyczy kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy. Wymagania co do formy i zakresu tych szkoleń są określone w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 19 marca 2007 r. (Dz. U. Nr 60, poz. 409).

Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 8 września 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. z 2006 r. Nr 191, poz. 1410 z późn. zm.) w celu realizacji zadań państwa polegających na zapewnieniu pomocy każdej osobie znajdującej się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego tworzy się system Państwowe Ratownictwo Medyczne, zwany dalej "systemem".

Zgodnie z art. 13 ust. 1 cytowanej wyżej ustawy ratownikiem może być osoba:

Podmiot prowadzący kurs, przed jego rozpoczęciem, jest obowiązany uzyskać zatwierdzenie programu kursu (ust. 2).

Program kursu zatwierdza wojewoda właściwy ze względu na siedzibę podmiotu prowadzącego kurs (ust. 3).

Wojewoda zatwierdza program kursu po:

Wojewoda odmawia zatwierdzenia albo cofa zatwierdzenie programu kursu, jeżeli program nie spełnia wymagań określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 8 pkt 1 lub podmiot prowadzący kurs nie zapewnia kadry dydaktycznej o kwalifikacjach określonych w przepisach wydanych na podstawie ust. 8 pkt 2 (ust. 5).

Odmowa zatwierdzenia oraz cofnięcie zatwierdzenia programu kursu następuje w drodze decyzji administracyjnej (ust. 6).

Każda zmiana programu kursu obejmująca zakres merytoryczny powoduje obowiązek ponownego uzyskania zatwierdzenia programu (ust. 7).

Minister właściwy do spraw zdrowia określi, w drodze rozporządzenia:

Stosownie do art. 15 ust. 1 cytowanej ustawy o Państwowym Ratownictwie Medycznym jednostkami współpracującymi z systemem są służby ustawowo powołane do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, w szczególności: jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do krajowego systemu ratowniczo-gaśniczego, podmioty, o których mowa w art. 55 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2001 r. Nr 81, poz. 889 z późn. zm.6)), inne jednostki podległe lub nadzorowane przez ministra właściwego do spraw wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej.

Jednostkami współpracującymi z systemem mogą być społeczne organizacje ratownicze, które, w ramach swoich zadań ustawowych lub statutowych, są obowiązane do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, jeżeli zostaną wpisane do rejestru jednostek współpracujących z systemem (ust. 2).

Jednostki współpracujące z systemem udzielają kwalifikowanej pierwszej pomocy osobom znajdującym się w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego (ust. 3).

W myśl art. 16 ust. 2 ww. ustawy Minister właściwy do spraw wewnętrznych oraz Minister Obrony Narodowej, w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw zdrowia, określą, w drodze rozporządzenia, sposób i organizację przeprowadzenia szkoleń, o których mowa w ust. 1, mając na względzie potrzebę przeszkolenia osób wymienionych w tym przepisie w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy w liczbie niezbędnej do sprawnego funkcjonowania służb podległych lub nadzorowanych przez tych ministrów.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 19 marca 2007 r. w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (Dz. U. z 2007 r. Nr 60, poz. 408) rozporządzenie określa:

Zgodnie z załącznikiem nr 1 ww. rozporządzenia Ministra Zdrowia program szkolenia składa się z czterech części:

* założenia organizacyjno - programowe,

* plan nauczania,

* treści nauczania i umiejętności wynikowe,

* wskazówki metodyczne i metodologiczne.

Celem kształcenia jest przygotowanie ratowników jednostek współpracujących z systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne do realizacji zadań z zakresu ratownictwa w czasie akcji ratowniczych, w tym w szczególności udzielania osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego kwalifikowanej pierwszej pomocy w miejscu zdarzenia do czasu przekazania ich personelowi zakładów opieki zdrowotnej.

Szczegółowymi celami kształcenia są:

Kurs powinien trwać co najmniej 66 godzin, w tym co najmniej 25 godzin zajęć teoretycznych oraz co najmniej 41 godzin zajęć praktycznych.

W zależności od jednostki współpracującej z systemem, w której uczestnik kursu jest zatrudniony, pełni służbę lub jest członkiem, można zwiększyć maksymalnie o 50% liczbę godzin tego modułu, który jest najbardziej przydatny przy wykonywaniu zadań ratowniczych właściwych dla danej jednostki współpracującej z systemem.

Podmiot prowadzący kurs zapewnia bazę dydaktyczną dostosowaną do liczby osób uczestniczących w kursie.

Realizacja programu kursu:

Analizując przedstawione okoliczności sprawy w kontekście powołanych przepisów prawa podatkowego wskazać należy, iż szkolenia w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy adresowane do ratowników medycznych i instytucji wspierających system - Państwowe Ratownictwo Medyczne, przeprowadzone przez Wnioskodawcę spełnia definicję usług kształcenia zawodowego, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 29 znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług. Szkolenia te mają na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy niezbędnej do celów zawodowych.

Zasady i formy przeprowadzania ww. szkolenia zostały ściśle uregulowane w rozporządzeniu Ministra Zdrowia z dnia 19 marca 2007 r. w sprawie kursu w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy (Dz. U. z 2007 r. Nr 60, poz. 408). Oznacza to, że spełniona jest też druga przesłanka umożliwiająca korzystanie ze zwolnienia od podatku tzn. szkolenia prowadzone są w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż prowadzone w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy adresowane do ratowników medycznych i instytucji wspierających system - Państwowe Ratownictwo Medyczne korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) znowelizowanej ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie kwalifikowanej pierwszej pomocy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana wyłącznie na podstawie danych zawartych w stanie faktycznym przedstawionym we wniosku, a zatem traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego (w szczególności w przypadku istnienia odrębnych przepisów określających formy i zasadny prowadzonych przez Wnioskodawcę szkoleń, co do których w treści przedmiotowego wniosku takich przepisów nie wskazano) lub zmiany stanu prawnego.

Należy bowiem jeszcze raz podkreślić, że organ wydający interpretacje jest związany wyłącznie opisem przedstawionym przez Wnioskodawcę w treści wniosku i nie jest uprawniony do samodzielnego uzupełniania czy modyfikowania stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice,

po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.