IBPP1/443-189/11/AL

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 13 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-189/11/AL

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 2 luty 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2011 r. (data wpływu 6 maja 2011 r.) oraz pismem z dnia 4 maja 2011 r. (data wpływu 9 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 lutego 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki.

W wniosek został uzupełniony w dniu 2 maja 2011 r. oraz 9 maja 2011 r.

W przedmiotowym wniosku uzupełnionym pismem z dnia 2 maja 2011 r. oraz pismem z dnia 4 maja 2011 r. został przedstawiony następujący opis zdarzenia przyszłego:

Wnioskodawca od roku 1995 prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w charakterze usługodawcy (usługi budowlane), przy czym w świetle ustawy o podatku od towarów i usług ma status czynnego podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność pozarolnicza).

27 czerwca 2002 r. Wnioskodawca za pieniądze pochodzące z jego majątku dorobkowego z żoną zakupił niezabudowaną działkę nr 255 o powierzchni 0,57ha położoną w K. w terenie upraw polowych-R. Przez działkę przebiega gazociąg wysokoprężny, którego właścicielem jest Spółka "A" (przy zakupie VAT nie wystąpił). Nabyta nieruchomość weszła w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę i jego żonę gospodarstwa rolnego i została wpisana do księgi wieczystej na rzecz Wnioskodawcy oraz jego żony - na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. Wnioskodawca razem z żoną prowadzi gospodarstwo rolne w rozumieniu ustawy o podatku rolnym. Przyczyną nabycia przedmiotowej działki było wyłącznie powiększenie gospodarstwa rolnego. Nabytą nieruchomość Wnioskodawca wykorzystywał tylko i wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej służącej jedynie zaspokojeniu potrzeb Wnioskodawcy oraz jego rodziny. Zatem nabyty grunt nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak również nie był on wykorzystywany do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku VAT.

Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy Nr XXX z dnia 30 lipca 2004 r., opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr XXX z dnia 6 września 2004 r. poz. XXX, nieruchomość znajduje się w terenach usług komercyjnych, oznaczonych na rysunku planu symbolem "UC".

W ewidencji gruntów prowadzonej przez Starostę Powiatowego nieruchomość oznaczona jest symbolem "ŁIII" oraz "R N a".

Część gruntu stanowiącego użytki rolne klasy ŁIII o powierzchni 0,2960ha wchodzącego w skład przedmiotowej nieruchomości oznaczonej jako działka nr 255 w wyniku inicjatywy Wnioskodawcy (wniosek z dnia 22 września 2009 r.) została trwale wyłączona z produkcji rolnej na podstawie ostatecznej decyzji Starosty nr XXX z dnia 22 września 2009 r. Wnioskodawca z chwilą uzyskania zezwolenia na wyłączenie z produkcji rolniczej części działki wystąpił do odpowiednich urzędów o uzyskanie pozwolenia na wyposażenie działki w sieci wodociągowe, gazowe oraz energetyczne.

Wnioskodawca będzie ubiegał się również o dokonanie zmiany przeznaczenia pozostałej części nieruchomości na nierolne.

14 maja 2009 r. w formie aktu notarialnego zawarta została umowa darowizny, umowa spółki cywilnej oraz umowa przeniesienia własności dotycząca nieruchomości stanowiącej działkę nr 255. W wyniku umowy darowizny małżonkowie L. i M. C. darowali Wnioskodawcy do jego majątku osobistego wyżej wymienioną nieruchomość.

Zawarcie spółki cywilnej i wniesienie przez Wnioskodawcę na rzecz wspólników wkładu w postaci przedmiotowej nieruchomości było celem przekazania Wnioskodawcy do jego majątku osobistego w drodze darowizny należącej do majątku wspólnego małżonków. Wnioskodawca zawarł umowę spółki cywilnej do której wniósł wkład niepieniężny w postaci przedmiotowej nieruchomości oraz przeniósł prawa własności działki nr 255 na rzecz spółki. Wnioskodawca wyjaśnia przy tym, że spółka cywilna nie rozpoczęła prowadzenia działalności gospodarczej i tym samym nie nastąpił faktyczny odbiór (objęcie w posiadanie) przedmiotowej nieruchomości. Spółka cywilna nie rozpoczęła prowadzenia działalności gospodarczej fizycznie nie objęła w posiadanie przedmiotowej nieruchomości.

25 sierpnia 2009 r. aktem notarialnym Nr 4227/2009 została zawarta umowa rozwiązania spółki cywilnej oraz umowa przeniesienia własności działki nr 255, na mocy których Wnioskodawca nabył do swego prywatnego majątku osobistego prawo własności powyższej nieruchomości.

Obecnie Wnioskodawca zamierza wyżej wymienioną nieruchomość stanowiącą działkę nr 255 o powierzchni 0,57 ha sprzedać, a przychód ze sprzedaży gruntu zostanie przeznaczony na rozpoczętą przez Wnioskodawcę budowę budynku mieszkalnego. Posiadanie na ten cel odpowiednich środków finansowych zdecydowało o sprzedaży przedmiotowej działki.

Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne o pow. 3 ha 12 a wraz z używanym budynkiem mieszkalnym przeznaczonym do remontu, które zamierza w przyszłości również sprzedać. Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży gruntów.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca sprzedając grunt należący do jego prywatnego majątku powinien być uznany za podatnika VAT w odniesieniu do takiej sprzedaży.

Czy zbycie gruntu powinno podlegać podatkowi VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy grunt sprzedaje osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą inną niż obrót nieruchomościami. Aby dana transakcja sprzedaży gruntu podlegała VAT muszą być spełnione łącznie dwie przesłanki:

* podmiotowa - czynność powinna być wykonana przez podatnika VAT,

* przedmiotowa - czynność powinna podlegać podatkowi VAT.

Przesłanka przedmiotowa w przypadku sprzedaży gruntu jest spełniona tj. sprzedaż gruntów podlega VAT jako dostawa towarów.

Źródłem wątpliwości stało się ustalenie, w jakich sytuacjach osoba fizyczna sprzedając grunt powinna być uznana za podatnika VAT w odniesieniu do takiej sprzedaży.

Zgodnie z art. 15 ustawy o VAT podatnikami VAT są m.in. osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą bez względu na jej cel lub rezultat. Jednocześnie działalność gospodarcza w rozumieniu przepisów ustawy o VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym rolników, również wówczas, gdy czynność (tu: sprzedaż gruntu) została wykonana jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy.

Z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT wynika, że jednorazowe wykonywanie czynności tworzy z danej osoby podatnika wyłącznie w przypadku, gdy te jednorazowo wykonywane czynności są czynnościami wykonywanymi w związku z - działalnością producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

W świetle przepisów ustawy o VAT opodatkowanie VAT jest możliwe wyłącznie wtedy, gdy w odniesieniu do tej konkretnej czynności osoba ją wykonująca występuje w charakterze prowadzącego działalność gospodarczą.

Oznacza to, że okazjonalna, sporadyczna sprzedaż gruntu nie powinna powodować po stronie sprzedającego działającego poza profesjonalnym obrotem gospodarczym obowiązku w VAT.

Wnioskodawca nabył grunt jako majątek prywatny na potrzeby własne, nie miał zamiaru dokonywać jego odsprzedaży a zatem grunt nie został przeznaczony do działalności handlowej. Tym samym jego odsprzedaż nie może być uznana za działalność handlową skutkującą koniecznością uznania Wnioskodawcy sprzedającego grunt za podatnika VAT. Należy zauważyć, że w czasie nabycia gruntu nie został ujawniony zamiar wykorzystania go w celach handlowych. Również na etapie nabycia przedmiotowy grunt nie był przeznaczony na potrzeby innej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca dokonując dostawy nie działa również jako producent ani usługodawca.

Wyzbywanie się własnego majątku prywatnego nie może być traktowana jako działalność gospodarcza. Osoba fizyczna, która sprzeda prywatną działkę nie staje się z tego powodu podatnikiem VAT, ponieważ nie prowadzi działalności gospodarczej. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w wyroku NSA z dnia 24 kwietnia 2007 r. (I FSK 603/06). Podobnie wynika z orzeczenia NSA z dnia 29 października 2007 r. (FPS 3/09). Tak samo stwierdził WSA we Wrocławiu w wyroku z dnia 20 października 2006 r. (I SA/Wr 830/06), oraz WSA w Szczecinie w wyroku z dnia 24 kwietnia 2008 r. (I SA/Sz 826/07).

Reasumując powyższe rozważania, na postawione w niniejszym wniosku pytanie należy odpowiedzieć w sposób następujący:

Wnioskodawca jako sprzedawca gruntu będącego jego prywatnym majątkiem osobistym, nie wykonuje tej transakcji w ramach działalności gospodarczej i tym samym w tej transakcji nie działa jako podatnik. W konsekwencji, sprzedaż gruntu stanowiącego majątek prywatny nie podlega podatkowi VAT.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 2 maja 2011 r. wskazano, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą gospodarstwo rolne. Fakt bycia rolnikiem i posiadania gospodarstwa rolnego nie zawsze przesądza o prowadzeniu działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o VAT. Często bowiem gospodarstwa rolne służą jedynie zaspakajaniu potrzeb danego rolnika oraz jego rodziny i dlatego mogą być uznane za majątek prywatny służący potrzebom osobistym.

Wnioskodawca zauważa, że fakt zmiany przeznaczenia gruntu nie wskazuje na istnienie po stronie Wnioskodawcy zamiaru wykorzystywania go w celach handlowych. Nie można również wywodzić ujemnych skutków dla Wnioskodawcy z czynności, które przyczyniają się do podwyższenia wartości nieruchomości.

Ze względu na to, że Wnioskodawca środki ze sprzedaży działki przeznaczy na cele prywatne nie będzie działał w charakterze podatnika.

Ponadto Wnioskodawca nie działał jak przedsiębiorca gdyż wyprzedającemu własny majątek nie sposób przypisać takiej intencji.

Wnioskodawca nie nabył gruntu w celu odsprzedaży zatem w momencie jego nabycia nie miał zamiaru dokonywać jego sprzedaży czyli podejmować czynności opodatkowanej. Również w momencie jego nabycia Wnioskodawca nie miał zamiaru przeznaczyć go na potrzeby prowadzenia innej działalności gospodarczej.

W związku z tym dokonując dostawy gruntu ze swojego majątku prywatnego nie powstanie obowiązek podatkowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Według przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1.

podwójnego opodatkowania,

2.

braku opodatkowania,

3.

zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1.

powszechność opodatkowania,

2.

faktyczne opodatkowanie konsumpcji,

3.

stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Oznacza to, że zgodnie z powołaną definicją działalności gospodarczej podatnikami będą również osoby, które wykonały czynności jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przepis ten dotyczy wszystkich czynności wykonywanych okazjonalnie (w tym również dostaw działek). Polskie przepisy przewidują zatem uznanie za podatnika podatku od towarów i usług osoby, która okazjonalnie dokonuje dostawy działki w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Przepis ten został wprowadzony w celu zrównania pod względem opodatkowania podatkiem VAT podmiotów dokonujących takich samych czynności.

Podkreślić należy, że zgodnie z przepisem art. 15 ust. 2 ustawy VAT okoliczności wskazujące na zamiar dokonywania tych czynności w sposób częstotliwy nie muszą być oceniane w momencie nabycia gruntu. W określonych sytuacjach o zamiarze prowadzenia działalności gospodarczej mogą świadczyć działania podejmowane po nabyciu np. danego towaru. Działalnością gospodarczą jest bowiem nie tylko rozpoczęcie sprzedaży działek pod zabudowę, lecz również wykonywanie wszystkich innych czynności zmierzających do dokonania sprzedaży, w tym również czynności przygotowawcze i inwestycyjne. Definicja ta ma charakter obiektywny i bez względu na deklaracje osoby dokonującej czynności dostawy działek przeznaczonych pod zabudowę, należy rozważyć okoliczności towarzyszące danej transakcji. Podmiot dokonujący czynności związanych z dostawą działki nabywa status podatnika z chwilą rozpoczęcia tej czynności, jeżeli z okoliczności sprawy wynika, że dostawa działek ma charakter powtarzalny.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym również wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

Kryterium prowadzenia działalności gospodarczej nie wyłącza zatem z grona podatników podatku VAT podmiotów, jeżeli dokonują one dostawy towarów jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Podkreślić należy, że przy rozstrzyganiu kwestii, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z działalnością gospodarczą nie może mieć znaczenia deklarowany zamiar dokonania zakupu gruntu rolnego. Przyjęcie założenia, że osoba fizyczna dokonująca dostawy działki opierając się jedynie na deklaracji tej osoby, że dokonuje tej dostawy "ze swego majątku prywatnego", bez rozważenia okoliczności, które towarzyszą tej dostawie, prowadziłoby do nieuzasadnionego uprzywilejowania osób fizycznych, które w każdym przypadku mogą twierdzić, że dokonują dostawy z majątku prywatnego. Osoba fizyczna dokonująca zakupu gruntów rolnych może twierdzić, że dokonała tych zakupów do majątku prywatnego, a faktyczne intencje tej osoby mogą być zupełnie inne. Deklarowane intencje (zamiar) w momencie dokonywania zakupów gruntu rolnego nie mogą przesądzać o uznaniu bądź nie uznaniu danych czynności sprzedaży działek za działalność gospodarczą. Istotne znaczenie mają okoliczności towarzyszące sprzedaży działek.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą w charakterze usługodawcy (usługi budowlane), posiadając status czynnego podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. Za pieniądze pochodzące z majątku dorobkowego z żoną zakupił niezabudowaną działkę nr 255 o powierzchni 0,57ha położoną w K. w terenie upraw polowych-R, w celu powiększenia gospodarstwa rolnego. Nabyty grunt był wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności rolniczej służącej jedynie zaspokojeniu potrzeb własnych. Grunt nie był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT, jak również nie był on wykorzystywany do prowadzenia działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku VAT. Nabyta nieruchomość weszła w skład prowadzonego przez Wnioskodawcę i jego żonę gospodarstwa rolnego i została wpisana do księgi wieczystej na rzecz Wnioskodawcy oraz jego żony - na prawach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej.

Dnia 14 maja 2009 r. w formie aktu notarialnego zawarta została umowa darowizny, umowa spółki cywilnej oraz umowa przeniesienia własności dotycząca nieruchomości stanowiącej działkę nr 255. W wyniku umowy darowizny małżonkowie L. i M. C. darowali Wnioskodawcy do jego majątku osobistego wyżej wymienioną nieruchomość. Umowa darowizny została zawarta, w celu późniejszego wniesienia działki do spółki cywilnej, Wnioskodawca zawarł umowę spółki cywilnej do której wniósł wkład niepieniężny w postaci przedmiotowej nieruchomości oraz przeniósł prawa własności działki nr 255 na rzecz spółki. Spółka cywilna nie rozpoczęła prowadzenia działalności gospodarczej i tym samym nie nastąpił faktyczny odbiór (objęcie w posiadanie) przedmiotowej nieruchomości. Dnia 25 sierpnia 2009 r. została zawarta umowa rozwiązania spółki cywilnej oraz umowa przeniesienia własności działki nr 255, na mocy których Wnioskodawca nabył do swego prywatnego majątku osobistego prawo własności powyższej nieruchomości.

Następnie Wnioskodawca podjął działania związane z wyłączeniem z produkcji rolnej części gruntu wchodzącego w skład przedmiotowej nieruchomości, w następstwie czego część gruntu stanowiącego użytki rolne klasy ŁIII o powierzchni 0,2960ha wchodzącego w skład przedmiotowej nieruchomości oznaczonej jako działka nr 255 została trwale wyłączona z produkcji rolnej. Z chwilą uzyskania zezwolenia na wyłączenie z produkcji rolniczej części gruntu, decyzją Starosty nr XXX z dnia 22 września 2009 r. Wnioskodawca wystąpił o uzyskanie pozwolenia na wyposażenie działki w sieci wodociągowe, gazowe oraz energetyczne. Przez działkę przebiega gazociąg wysokoprężny, który nie jest własnością Wnioskodawcy.

Wnioskodawca będzie ubiegał się o dokonanie zmiany przeznaczenia pozostałej części nieruchomości na nie rolne.

Obecnie Wnioskodawca rozpoczął budowę budynku mieszkalnego. Posiadanie na ten cel odpowiednich środków finansowych zadecydowało o sprzedaży przedmiotowej działki, przychód ze sprzedaży gruntu zostanie przeznaczony na budowę budynku mieszkalnego. Wnioskodawca posiada gospodarstwo rolne wraz z używanym budynkiem mieszkalnym przeznaczonym do remontu, które zamierza w przyszłości sprzedać. Wcześniej Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży gruntu.

Z opisu zdarzenia przyszłego jakim ma być zbycie działki, wynika, że zdarzeniu temu towarzyszy szereg czynności, które łącznie wskazują, że planowaną sprzedaż działki należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą. Jedną z takich okoliczności jest przekazanie własności działki w drodze darowizny z majątku wspólnego małżonków do majątku osobistego Wnioskodawcy w celu późniejszego wniesienia tej działki aportem do spółki cywilnej, a więc w celu wykorzystania jej do działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 860 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 1964 Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładu.

Pojęcie celu gospodarczego oznacza zatem w praktyce dążenie wspólników do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego, materialnego, mającego na celu osiąganie zysków, w szczególności przez wniesienie wkładu.

W tym miejscu należy wskazać, że w świetle art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT, bez znaczenia pozostaje fakt, że spółka cywilna nie rozpoczęła działalności gospodarczej i tym samym jak twierdzi Wnioskodawca nie nastąpił faktyczny odbiór (objęcie w posiadanie) przedmiotowej nieruchomości. Aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakikolwiek efekt. Podatnikiem jest również podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży. Nadmienia się również, że jak wynika z wniosku dnia 14 maja 2009 r. w formie aktu notarialnego została zawarta umowa spółki cywilnej oraz umowa przeniesienia własności nieruchomości gruntowej, a dnia 25 sierpnia 2009 r. została zawarta umowa rozwiązania spółki cywilnej oraz umowa przeniesienia własności działki, na mocy których Wnioskodawca nabył do swojego prywatnego majątku osobistego prawo własności powyższej nieruchomości, zatem objęcie w posiadanie przez spółkę własności przedmiotowej nieruchomości nastąpiło w dniu podpisania aktu notarialnego przenoszącego własności nieruchomości gruntowej na spółkę. W przedstawionej sytuacji nie można zatem mówić o majątku osobistym Wnioskodawcy, niewykorzystywanym na cele działalności gospodarczej.

Dokonując oceny opisanego zdarzenia przyszłego w kontekście działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, należy również wskazać, że Wnioskodawca po ponownym przejęciu gruntu do majątku osobistego w celu przygotowania gruntu do sprzedaży dokonał i nadal zamierza dokonywać wielu czynności wpływających na znaczy wzrost wartości tego gruntu, tj. wniesienie o wyłączenie części gruntu z produkcji rolniczej, wystąpienie do odpowiednich urzędów o uzyskanie pozwolenia na wyposażenie działki w sieci wodociągowe, gazowe oraz energetyczne, zamiar wniesienia o wyłączenie pozostałej części działki z produkcji rolniczej, co przesądza o zarobkowym charakterze podjętych działań.

Mając zatem na uwadze fakt, że ww. nieruchomość została przekazana do majątku osobistego Wnioskodawcy w celu wykorzystania jej do działalności gospodarczej oraz dokonywanie przez Wnioskodawcę wielu czynności w celu przygotowania tej nieruchomości do sprzedaży, stwierdzić należy, że jej sprzedaż mieści się w zakresie działalności gospodarczej zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy

Uznanie, że osoba fizyczna w okolicznościach takich jak w przedmiotowej sprawie dokonuje dostawy działki z majątku prywatnego prowadziłoby do naruszenia zasad konkurencji oraz neutralności podatku VAT, bowiem podmioty dokonujące takich samych czynności byłyby w różny sposób traktowane z punktu widzenia opodatkowania podatkiem VAT. Wprowadzony w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT zapis, że działalność gospodarcza obejmuje również czynności, które zostały wykonane jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, zapewnia lepszą realizację zasady neutralności podatkowej.

Podsumowując tę część interpretacji należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży przedmiotowej działki działał będzie w charakterze podatnika podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, a tym samym sprzedaż ta będzie dokonywana w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu cytowanego art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W efekcie planowaną sprzedaż działki należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Wnioskodawca w przedstawionym zdarzeniu przyszłym wskazuje, iż zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego gminy zatwierdzonego Uchwałą Rady Gminy XXX z dnia 30 lipca 2004 r., opublikowanym w Dzienniku Urzędowym Województwa Nr XXX z dnia 6 września 2004 r. poz. 2910, nieruchomość znajduje się w terenach usług komercyjnych, oznaczonych na rysunku planu symbolem "UC".

W ewidencji gruntów prowadzonej przez Starostę Powiatowego nieruchomość oznaczona jest symbolem "Ł" oraz "R N a".

Część gruntu stanowiącego użytki rolne klasy ŁIII o powierzchni 0,2960ha wchodzącego w skład przedmiotowej nieruchomości oznaczonej jako działka nr 255 w wyniku inicjatywy Wnioskodawcy (wniosek z dnia 22 września 2009 r.) została trwale wyłączona z produkcji rolnej na podstawie ostatecznej decyzji Starosty nr XXX z dnia 22 września 2009 r. Wnioskodawca z chwilą uzyskania zezwolenia na wyłączenie z produkcji rolniczej części działki wystąpił do odpowiednich urzędów o uzyskanie pozwolenia na wyposażenie działki w sieci wodociągowe, gazowe oraz energetyczne.

Wnioskodawca będzie ubiegał się również o dokonanie zmiany przeznaczenia pozostałej części nieruchomości na nie rolne.

Jak już wcześniej wskazano, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez dostawę towarów w świetle art. 7 ust. 1 ww. ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż w obecnym stanie prawnym grunty są towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast sprzedaż gruntu stanowi dostawę towarów i podlega do 31 grudnia 2013 r. opodatkowaniu podatkiem VAT, według stawki określonej w art. 146a pkt 1 ustawy.

Od zasady opodatkowania dostawy gruntu według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Powyższe oznacza, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów w ocenie tut. Organu sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej. Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę, należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej. Przepis art. 1 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy określa zakres i sposoby postępowania w sprawach przeznaczania terenów na określone cele oraz ustalania zasad ich zagospodarowania i zabudowy przyjmując ład przestrzenny i zrównoważony rozwój za podstawie tych działań. Natomiast art. 4 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Zatem w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania. Tak więc charakter danego terenu wyznacza plan miejscowy. Tam należy szukać wyjaśnienia, czy przedmiotem transakcji jest teren budowlany, czy też szerzej - przeznaczony pod zabudowę. W przypadku jego braku zgodnie z art. 4 ust. 2 tej ustawy określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Na gruncie powyżej powołanych regulacji prawnych, należy stwierdzić, że działka usytuowana na terenach, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego przeznaczone są pod usługi komercyjne jest gruntem przeznaczonym pod zabudowę, zbycie tego gruntu nie będzie zatem mogło korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy. Sprzedaż tej działki będzie opodatkowana stawką podstawową w wysokości 23% na podstawie art. 146a pkt 1, z zastrzeżeniem art. 146f ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl