IBPP1/443-1834/08/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy Miasta Z., przedstawione we wniosku z dnia 5 grudnia 2008 r. (data wpływu 16 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za zajęcie pasa drogowego - jest prawidłowe.

W dniu 16 grudnia 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat za zajęcie pasa drogowego.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 3 lutego 2009 r. (data wpływu 9 lutego 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 28 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Gmina Miasto Z., którą reprezentuje Burmistrz Miasta jako zarządca dróg publicznych gminnych, udziela zezwoleń na odpłatne zajęcie pasa drogowego w formie decyzji administracyjnej zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 pkt 4, art. 39 i art. 40 ust. 1 i 11 ustawy z dnia 21 marca 1885 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.), art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071) na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego tj. ustawienie kiosku handlowego, straganu, ogródka gastronomicznego czy reklamy.

Opłata za zajęcie pasa drogowego liczona jest w następujący sposób: ilość metrów kwadratowych zajętej powierzchni pasa drogowego x stawka dzienna opłaty za zajęcie 1m2 pasa drogowego x liczba dni zajęcia pasa drogowego + 22% podatku VAT.

Zajęcie pasa drogowego na powyższe cele wydawane jest w formie decyzji administracyjnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (ostateczna wersja pytania sformułowana w uzupełnieniu wniosku z dnia 3 lutego 2009 r.):

Czy należy doliczyć podatek VAT do opłat za zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego tj. ustawienie kiosku handlowego, straganu, ogródka gastronomicznego czy reklamy.

Zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Opłaty za zajęcie pasa drogowego pobierane są na podstawie decyzji administracyjnej, a nie na podstawie umów cywilnoprawnych, w związku z czym Wnioskodawca uważa, że do naliczanych opłat nie powinien być doliczany podatek VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednocześnie z przepisu § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2008 r. Nr 212, poz. 1336), obowiązującego od dnia 1 grudnia 2008 r., wynika, iż zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Przepis art. 7 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy stanowi, iż zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.

Jednostki samorządu terytorialnego są innymi, niż organy władzy publicznej, uczestnikami sektora finansów publicznych, co wynika z art. 4 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104).

W oparciu o wyżej przytoczone przepisy należy stwierdzić, że gmina jako jednostka samorządu terytorialnego jest podatnikiem korzystającym ze zwolnienia od podatku w zakresie podejmowanych czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych, nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywanych w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast w zakresie pozostałych czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych gmina jako osoba prawna jest podatnikiem podatku od towarów i usług (zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.

Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

Stosownie do art. 39 ust. 1 ww. ustawy zabrania się dokonywania w pasie drogowym czynności, które mogłyby powodować niszczenie lub uszkodzenie drogi i jej urządzeń albo zmniejszenie jej trwałości oraz zagrażać bezpieczeństwu ruchu drogowego.

Jednak art. 39 ust. 3 ww. ustawy stanowi, że w szczególnie uzasadnionych przypadkach lokalizowanie w pasie drogowym obiektów budowlanych lub urządzeń niezwiązanych z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego może nastąpić wyłącznie za zezwoleniem właściwego zarządcy drogi, z zastrzeżeniem ust. 7, wydawanym w drodze decyzji administracyjnej.

Zgodnie z art. 40 ust. 1 i 2 powołanej ustawy zajęcie pasa drogowego na cele niezwiązane z budową, przebudową, remontem, utrzymaniem i ochroną dróg wymaga zezwolenia zarządcy drogi, w drodze decyzji administracyjnej. Zezwolenie, o którym mowa w ust. 1, dotyczy:

W myśl ustępu 3 ww. artykułu za zajęcie pasa drogowego pobiera się opłatę.

Stosownie do art. 40 ust. 11 cyt. ustawy, opłatę, o której mowa w ust. 3, ustala, w drodze decyzji administracyjnej, właściwy zarządca drogi przy udzielaniu zezwolenia na zajęcie pasa drogowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Gmina Miasto Z., którą reprezentuje Burmistrz Miasta jako zarządca dróg publicznych gminnych, udziela zezwoleń na odpłatne zajęcie pasa drogowego w formie decyzji administracyjnej zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 pkt 4, art. 39 i art. 40 ust. 1 i 11 ustawy z dnia 21 marca 1885 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.), art. 104 kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071) na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu drogowego tj. ustawienie kiosku handlowego, straganu, ogródka gastronomicznego czy reklamy.

Opłata za zajęcie pasa drogowego powiększana jest o 22% podatku VAT.

Zajęcie pasa drogowego na powyższe cele wydawane jest w formie decyzji administracyjnej.

Odnosząc przedstawiony stan faktyczny do powołanych przepisów prawa należy stwierdzić, że powyższe działania Gminy mieszczą się w zakresie wykonywania zadań własnych gminy określonych w ustawie o samorządzie terytorialnym. Gmina udzielając zezwoleń na odpłatne zajęcie pasa drogowego w formie decyzji administracyjnej zgodnie z art. 19 ust. 1 i 2 pkt 4, art. 39 i art. 40 ust. 1 i 11 ustawy z dnia 21 marca 1885 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.), na cele niezwiązane z potrzebami zarządzania drogami lub potrzebami ruchu, realizuje czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (ustawa o drogach publicznych).

Wobec powyższego Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, wykonując powyższe czynności wypełnia tym samym dyspozycję § 13 ust. 1 pkt 11 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów. Tym samym powyższe czynności podlegają przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, ale korzystają ze zwolnienia od tego podatku.

Reasumując, podejmowane przez Gminę działania, obejmujące udzielanie zezwoleń na odpłatne zajęcie pasa drogowego w formie decyzji administracyjnej, mieszczą się w zakresie wykonywania zadań własnych gminy. Tym samym Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego korzysta ze zwolnienia przedmiotowego w zakresie ww. czynności związanych z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami (w rozpatrywanym przypadku przepisami ustawy o drogach publicznych) w myśl § 13 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że "do naliczanych opłat nie powinien być doliczany podatek VAT" należało uznać za prawidłowe, jednakże z uwagi na inną podstawę prawną niż wskazana przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.