IBPP1/443-1827/08/AL - Czy istnieje możliwość rozliczania VAT z najmu nieruchomości będącej współwłasnością czterech osób fizycznych poprzez sporządzanie, jednej deklaracji VAT na imię Pana „X” jako wyłącznego podatnika VAT z całości zafakturowanego przychodu?

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana "X", przedstawione we wniosku z dnia 10 grudnia 2008 r. (data wpływu 15 grudnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 lutego 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

jest nieprawidłowe.

W dniu 15 grudnia 2008 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 lutego 2009 r. (data wpływu 5 marca 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-1827/08/AL z dnia 18 lutego 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości w (...) położonej przy ul. (...). Udział Wnioskodawcy we współwłasności wynosi 1/3, pozostałymi współwłaścicielami tej nieruchomości są: Pan "A"- udział 1/3, Pani "B" - 1/6 i Pan "C" - 1/6 udziału w całości.

Powyższą nieruchomość Wnioskodawca wraz z pozostałymi współwłaścicielami wspólnie wynajmują kilku podmiotom gospodarczym. Jest to tzw. najem prywatny czyli nie mają oni zarejestrowanej działalności gospodarczej. Ze względu na to, że łączne przychody z najmu przekroczyły limit uprawniający Wnioskodawcę i współwłaścicieli do zwolnienia z podatku VAT, Wnioskodawca dokonał zgłoszenia rejestracyjnego dla jednej osoby, konkretnie dla siebie.

Wnioskodawca zaznaczył, że przychody każdego z czterech współwłaścicieli przekroczyły wspomniany limit. Mimo tego pozostałe osoby czyli "A", "B" i "C" nie zostały zgłoszone jako czynni podatnicy VAT. Od tej chwili Wnioskodawca i współwłaściciele zaczęli składać jedną deklarację VAT sporządzaną na nazwisko Wnioskodawcy i odprowadzać podatek VAT od całego obrotu zafakturowanego w imieniu czterech osób.

Umowy zawarte z najemcami są sporządzone na imię czterech współwłaścicieli oraz faktury za najem są wystawiane przez czterech współwłaścicieli. Sprzedawca na fakturach VAT wygląda następująco:

"X", "A", "B", "C" ul. (...), (...) NIP (...)

Wnioskodawca i współwłaściciele sporządzają jeden rejestr sprzedaży VAT, jeden rejestr zakupów i cały VAT Wnioskodawca i współwłaściciele rozliczają na deklaracji Wnioskodawcy, tj. deklaracji VAT-7 "X".

Wnioskodawca nadmienił, że ten sposób rozliczania VAT-u wskazał Wnioskodawcy i współwłaścicielom jeden z urzędników Urzędu Skarbowego, w maju 1999 r., po konsultacji tej kwestii z Izbą Skarbową, przy wyjaśnianiu jak prawidłowo mają prowadzić wspólne rozliczenie z Urzędem Skarbowym.

Wszyscy współwłaściciele upoważnili Wnioskodawcę notarialnie do reprezentowania przed Urzędem Skarbowym i rozliczania należnego podatku VAT. Wnioskodawca został zatem zarządcą wynajmującym nieruchomość na rzecz wszystkich współwłaścicieli.

Wnioskodawca został też wskazany do podpisania umów z dostawcą mediów: energii elektrycznej (...) oraz wody (...) i faktury kosztowe przez te przedsiębiorstwa są wystawiane tylko na nazwisko i NIP Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wskazał, iż takie sytuacje są nagminne w przypadkach, gdzie właścicieli, którzy są osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej np. kamiennicy w (...) jest 80-ciu i wyznaczają jedną osobę do wystawienia faktury z tytułu najmu. Podatnikiem w takim przypadku mógłby być jeden z nich działający jako zarządca nieruchomości wspólnej.

Na możliwość rozliczania VAT przez jednego ze współwłaścicieli nieruchomości wspólnej oddanej w najem, który zarządza tą nieruchomością w interesie wszystkich współwłaścicieli wskazał Urząd Skarbowy w piśmie z dnia (...) znak (...).

W wezwaniu z dnia 18 lutego 2009 r. Wnioskodawca został zobowiązany do uzupełnienia stanu faktycznego poprzez odpowiedź na pytania dotyczące jego indywidualnej sprawy:

W uzupełnieniu z dnia 27 lutego 2009 r. - będącym odpowiedzią na ww. wezwanie - Wnioskodawca wskazał, iż oprócz świadczenia usług najmu nie prowadzi innej działalności gospodarczej. Usługi wynajmu świadczone są od grudnia 2002 r. Jest to jedyna nieruchomość, z której czerpie dochody. Wartość sprzedaży została przekroczona w trakcie roku podatkowego 2003. Wnioskodawca, jako zarządca zawierał umowy najmu, inni najemcy nie zawierali umów odrębnych. Kwota najmu jest jedna od całej nieruchomości rozliczana wspólnie w ten sposób, iż od całości rozliczany jest VAT. Podatek dochodowy jest płacony odrębnie przez współwłaścicieli.

W związku z opisanym stanem faktycznym zadano następujące pytania:

Czy można rozliczać VAT z tzw. najmu prywatnego nieruchomości będącej współwłasnością czterech osób fizycznych poprzez sporządzanie jednej deklaracji VAT na imię "X" jako wyłącznego podatnika podatku VAT z całości zafakturowanego przychodu...

Czy możliwe jest wystawienie jednej wspólnej faktury dokumentującej usługę najmu z wyszczególnieniem wszystkich usługodawców...

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro nie występuje uszczuplenie zobowiązania podatkowego w podatku VAT, można postępować w opisany wyżej sposób, czyli fakturować najem stosując dla odbiorców usług jedną fakturę w której widnieją 4 osoby: "X", "A", "B", "C" oraz rozliczać podatek VAT na deklaracji jednej osoby, czyli "X" ponieważ jest on zgłoszony jako podatnik VAT czynny i został upoważniony do reprezentowania wszystkich właścicieli jako zarządca wspólnej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podstawowa stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

Oznacza to, że wymienioną wyżej stawkę należy stosować, jeżeli brak jest przepisu szczególnego określającego obniżoną stawkę podatku lub zwolnienie od podatku, przy czym przepisy takie zawiera zarówno ustawa, jak i przepisy wykonawcze.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy obejmującym "Wykaz usług zwolnionych od podatku". Pod poz. 4 tego załącznika wymieniono usługi ex PKWiU 70.20.11 - Usługi w zakresie wynajmowania lub dzierżawienia nieruchomości o charakterze mieszkalnym na własny rachunek, z wyłączeniem wynajmu lokali w budynkach mieszkalnych na cele inne niż mieszkaniowe.

Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawca dokonuje od 2002 r. wynajmu nieruchomości na cele gospodarcze, a zatem niemieszkalne, w związku z czym najem powyższy będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Wynajem oraz dzierżawa mieści się zatem w wyżej cytowanym pojęciu działalności gospodarczej, jeżeli wykonywane są w sposób ciągły dla celów zarobkowych, gdyż zawierane umowy najmu i dzierżawy mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe. Zatem istotnym jest wykorzystanie towaru w sposób ciągły dla celów zarobkowych bez względu na to, czy najem lub dzierżawa będą prowadzone w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu.

W rozumieniu wyżej cytowanych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług świadczenie usług najmu lokali czy też dzierżawy jest działalnością gospodarczą, a wykonujący te czynności podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na zasadach określonych w przepisach regulujących ten podatek.

Charakter tych usług wyczerpuje znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ww. art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bez względu na to, czy przedmiot najmu lub dzierżawy stanowi własność jednej osoby, czy też współwłasność.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepisy ustawy z dnia z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), zwanej również ustawą K.c., regulujące kwestie najmu oraz własności.

W myśl art. 659 § 1 ww. ustawy Kodeks cywilny przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Stosownie do art. 195 ww. ustawy K.c. własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, stanowi odmianę własności i cechuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom, a jak stanowi art. 198 cyt. ustawy K.c. każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.

Natomiast z przepisu art. 206 K.c. wynika, iż każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli.

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem każdy ze współwłaścicieli ma uprawnienie do bezpośredniego korzystania z rzeczy wspólnej. Może posiadać całą rzecz i korzystać z całej rzeczy. Identyczne uprawnienia przysługują pozostałym współwłaścicielom.

Korzystanie z rzeczy wspólnej obejmuje możliwość używania rzeczy. Prawo do współużytkowania rzeczy wspólnej obejmuje również uprawnienia do pobierania pożytków i partycypowania w innych przychodach rzeczy. Zakres tych uprawnień określony jest wielkością udziału każdego ze współwłaścicieli. W analogiczny sposób obciążają współwłaścicieli wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Oznacza to np. że współwłaściciel, który dokonał nakładów na nieruchomość będącą przedmiotem współwłasności, może się domagać zwrotu ich w części od pozostałych współwłaścicieli stosownie do ich wielkości.

Identyczna sytuacja występuje w sytuacji najmu nieruchomości. Ryzyko ekonomiczne związane z najmem nieruchomości obciążać będzie również wszystkich współwłaścicieli (pożytki z nieruchomości przypadają bowiem współwłaścicielom w stosunku do ich udziału).

Zatem w przypadku współwłaścicieli nieruchomości, jeśli są to osoby fizyczne, dla celów podatku od towarów i usług traktuje się je w taki sam sposób jak inne osoby fizyczne. Wynika to z postanowień Działu IV ww. ustawy Kodeks cywilny, w którym mówi się, iż współwłasność stanowi odmianę własności i wyraża się tym, że własność określonej rzeczy ruchomej lub nieruchomości przysługuje co najmniej dwóm podmiotom. Oznacza to, że każdego ze współwłaścicieli należy traktować jako odrębnego podatnika podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym jeden ze współwłaścicieli nie może zastąpić pozostałych w sferze ich zobowiązań w podatku od towarów i usług.

W przedstawionym stanie faktycznym mamy do czynienia z wynajmem podmiotom gospodarczym nieruchomości położonej w (...), będącej własnością czterech współwłaścicieli. Wszyscy współwłaściciele upoważnili Wnioskodawcę (będącego jednym ze współwłaścicieli) notarialnie do reprezentowania przed Urzędem Skarbowym i rozliczania należnego podatku VAT. Wnioskodawca został zatem zarządcą wynajmującym nieruchomość na rzecz wszystkich współwłaścicieli.

Udział Wnioskodawcy we współwłasności w nieruchomości wynosi 1/3 całości.

Umowy zawarte z najemcami są sporządzone na imię czterech współwłaścicieli. Również faktury za najem są wystawiane przez czterech współwłaścicieli. Sprzedawca na fakturach VAT wygląda następująco:

"X", "A", "B", "C" ul. (...), (...) NIP (...)

Wnioskodawca i współwłaściciele sporządzają jeden rejestr sprzedaży VAT, jeden rejestr zakupów i cały VAT Wnioskodawca i współwłaściciele rozliczają na deklaracji Wnioskodawcy, tj. deklaracji VAT-7 "X".

Wnioskodawca wskazał, iż oprócz świadczenia usług najmu nie prowadzi innej działalności gospodarczej. Usługi wynajmu świadczone są od grudnia 2002 r. Jest to jedyna nieruchomość, z której czerpie dochody. Wartość sprzedaży z tytułu najmu, powodująca konieczność rejestracji Wnioskodawcy jako podatnika podatku od towarów i usług, została przekroczona w trakcie roku podatkowego 2003. Wnioskodawca, jako zarządca zawierał umowy najmu, inni najemcy nie zawierali umów odrębnych. Kwota najmu jest jedna od całej nieruchomości rozliczana wspólnie w ten sposób, iż od całości rozliczany jest VAT.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w art. 106 ust. 8 pkt 1 ustawy o podatku VAT, szczegółowe zasady wystawiania faktur zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337).

Zgodnie z § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy, jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

W myśl § 5 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży winna zawierać co najmniej:

Natomiast zgodnie z obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r. § 8 ust. 1 rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798 z późn. zm.)., zarejestrowani podatnicy, jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami "FAKTURA VAT".

Natomiast w myśl § 9 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży winna zawierać co najmniej:

W tym miejscu należy zwrócić uwagę na przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowiący, iż podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przedstawiając stan faktyczny Wnioskodawca stwierdził, iż umowy z najemcami są sporządzane na imię czterech współwłaścicieli, jednakże to Wnioskodawca jako zarządca zawierał przedmiotowe umowy w imieniu czterech współwłaścicieli. Przy czym Wnioskodawca jako współwłaściciel nieruchomości posiada współwłasność wynoszącą 1/3 części nieruchomości.

W związku z powyższym, skoro umowy najmu były zawierane również na nazwisko Wnioskodawcy jako jednego ze współwłaścicieli, będącego czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, obrotem u Wnioskodawcy, o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, będzie kwota uzyskana przez Wnioskodawcę z tytułu najmu, jednakże w części na niego przypadającej. Wnioskodawca wymieniony w umowie stron czynności cywilnoprawnej występuje bowiem jako odrębny podatnik.

Jak wynika z cyt powyżej przepisu § 4 ust. 1 cyt. wyżej rozporządzenia faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży winna zawierać co najmniej: imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy, numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11, nazwę (rodzaj) towaru lub usługi.

Z przytoczonych wyżej przepisów jasno wynika, iż wystawcą faktury VAT może być tylko jeden podmiot - w ustawie jest bowiem w tym kontekście mowa o "podatniku" (a nie o "podatnikach"), a w rozporządzeniu - o "sprzedawcy" (a nie o "sprzedawcach").

Dlatego Wnioskodawca mógł wystawiać - jako zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług wyłącznie faktury VAT na wynajem nieruchomości w części na niego przypadającej, z zachowaniem wymogów określonych przepisem § 4 ust. 1 i § 5 ust. 1 cyt. rozporządzenia (wcześniej przepisem § 8 ust. 1 i § 9 ust. 1 cyt. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r.).

Odnosząc powyższe, do podmiotu sprzedawcy przedstawionego przez Wnioskodawcę na fakturze stwierdzić należy, iż nie spełnia ona wymogów, o których mowa w cyt. przepisie § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia (lub odpowiednio § 9 ust. 1 cyt. rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r.).

Faktura winna zawierać wyłącznie dane identyfikujące Wnioskodawcę, jako podatnika podatku VAT z tytułu najmu nieruchomości wraz z określeniem wartości sprzedaży netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wskazaniem kwoty należności ogółem w części na niego przypadającej.

Należy podkreślić, iż ustawodawca posługuje się pojęciem podatnika, którym w rozumieniu ustawy o VAT jest m.in. osoba fizyczna, wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, a działalnością gospodarczą jest również wykorzystywanie towarów w sposób ciągły do celów zarobkowych.

Mając na uwadze definicję towaru określoną przez art. 2 ust. 6 ustawy o VAT, zgodnie z którym towarami są m.in. budynki i budowle lub ich części, a także grunty, należy stwierdzić, że w charakterze podatnika podatku VAT w przedmiotowej sprawie działa każdy ze współwłaścicieli z osobna, bowiem każdy z nich (w tym Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą, polegającą na ciągłym wykorzystywaniu towarów dla celów zarobkowych poprzez czynności najmu.

Tym samym nie można uznać, aby Wnioskodawca był podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez inne osoby fizyczne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż można dokumentować najem stosując dla odbiorców usług świadczonych przez Wnioskodawcę jak i pozostałych współwłaścicieli nieruchomości jedną fakturę w której widnieją cztery osoby tj. Wnioskodawca i pozostali trzej współwłaściciele uznać należy za nieprawidłowe.

Powyższe pociąga za sobą konsekwencje również w zakresie składania deklaracji podatkowych, tutaj bowiem ustawodawca również odwołuje do osoby podatnika w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Kwestie składania deklaracji podatkowych przez podatnika podatku od towarów i usług reguluje przepis art. 99 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Skoro jak wskazano powyżej, Wnioskodawca jako podatnik podatku od towarów i usług, winien najem, w części na niego przypadającej dokumentować fakturami VAT, również deklaracje VAT winny zawierać odpowiednie kwoty dotyczące obrotu z najmu uzyskiwanego wyłącznie przez Wnioskodawcę.

Zatem brak jest możliwości rozliczania podatku od towarów i usług z najmu nieruchomości będącej współwłasnością czterech osób fizycznych poprzez sporządzanie, jednej deklaracji VAT na imię Wnioskodawcy jako wyłącznego podatnika podatku VAT z całości zafakturowanego przychodu.

Obrotem jest bowiem, w myśl art. 29 ustawy o VAT, kwota należna z tytułu sprzedaży, jednakże należna podatnikowi.

W przedmiotowej sprawie kwotą należną Wnioskodawcy z tytułu sprzedaży usługi najmu jest kwota wynikająca z udziału Wnioskodawcy w prawie własności nieruchomości tj. w wysokości 1/3.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy dotyczące możliwości rozliczania podatku od towarów i usług z najmu nieruchomości będącej współwłasnością czterech osób fizycznych poprzez sporządzanie, jednej deklaracji VAT dokumentującej całość zafakturowanego przychodu na imię Wnioskodawcy jako wyłącznego podatnika podatku VAT jest nieprawidłowe.

Końcowo nadmienia się, iż w myśl w art. 14c § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika więc, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie opisem stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

W związku z powyższym, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, należało uznać je za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że w zakresie pozostałych kwestii poruszonych we wniosku zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.