IBPP1/443-180/09/BM

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 lutego 2009 r. (data wpływu 20 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 21 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy istnieje konieczność posiadania odrębnego licznika prądu wskazującego zużycie wyłącznie w ramach prowadzonej działalności czy też dopuszczalne jest posiadanie wspólnego licznika i proporcjonalne dzielenie wartości rachunku, a tym samym odliczenie podatku VAT w części dotyczącej prowadzonej działalności - jest prawidłowe.

W dniu 20 lutego 2009 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu 21 kwietnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy istnieje konieczność posiadania odrębnego licznika prądu wskazującego zużycie wyłącznie w ramach prowadzonej działalności czy też dopuszczalne jest posiadanie wspólnego licznika i proporcjonalne dzielenie wartości rachunku, a tym samym odliczenie podatku VAT w części dotyczącej prowadzonej działalności.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w ramach działów specjalnych produkcji rolnej. Zużycie energii elektrycznej w ramach prowadzonej działalności nie jest mierzone przy pomocy odrębnego licznika wskazującego zużycie prądu. Wnioskodawca posiada bowiem jeden licznik - wspólny - dla gospodarstwa domowego i dla prowadzonej działalności.

Wnioskodawca oświadczył, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT i wykonuje czynności opodatkowane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy istnieje konieczność posiadania odrębnego licznika prądu wskazującego zużycie wyłącznie w ramach prowadzonej działalności (działy specjalne produkcji rolnej) czy alternatywnie dopuszczalne jest posiadanie wspólnego licznika i proporcjonalne dzielenie wartości rachunku, a tym samym odliczenie VAT-u (pomniejszenie VAT-u należnego) w części dotyczącej prowadzonej działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma konieczności posiadania odrębnego licznika prądu, gdyż Wnioskodawca jest w stanie samodzielnie oszacować (proporcjonalnie) zużycie energii elektrycznej w ramach prowadzonej przez niego działalności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez sprzedaż stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 22 ww. ustawy rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Towarami w rozumieniu ustawy o VAT są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6).

Zgodnie z dyspozycją art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami tego podatku są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl postanowień ust. 2 powołanego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi iż, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Kwotę podatku naliczonego zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. ustawy stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zatem, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, w związku z nabyciem których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest więc związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Z opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą (działy specjalne produkcji rolnej), który wykorzystuje w części zakupioną energię elektryczną do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jednakże zużycie energii elektrycznej w ramach prowadzonej działalności nie jest mierzone przy pomocy odrębnego licznika, bowiem Wnioskodawca posiada jeden licznik wspólny dla gospodarstwa domowego i dla prowadzonej działalności. Ponadto z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest w stanie samodzielnie oszacować (proporcjonalnie) zużycie energii elektrycznej w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle przedstawionego wyżej stanu prawnego i zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że jeśli wystąpi związek pomiędzy ponoszonymi wydatkami na energię elektryczną, a czynnościami opodatkowanymi (wykorzystanie zakupionej energii elektrycznej do wykonywania czynności opodatkowanych), Wnioskodawcy w tej części będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z prawidłowo wystawionej na Wnioskodawcę faktury VAT, w myśl art. 86 ww. ustawy o VAT.

Należy jednak zaznaczyć, że ciężar rzetelnego podziału wydatków dotyczących wykorzystania energii elektrycznej dla potrzeb prowadzonej działalności (działy specjalne produkcji rolnej) i w części wykorzystywanej dla potrzeb osobistych osoby fizycznej prowadzącej działalność i jej rodziny, spoczywa zawsze na podatniku. Sposób uprawdopodobnienia prawidłowości rozliczenia wydatków należy uznać wówczas za właściwy jeżeli będzie odzwierciedlał rzeczywiste zużycie energii elektrycznej na cele prowadzonej działalności.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.