IBPP1/443-172/14/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 lutego 2014 r. (data wpływu 18 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stwierdzenia czy przekazanie prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 21/12 tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów (dokonane stosownie do art. 199 k.s.h.) stanowi czynność, która nie jest objęta ustawą o podatku od towarów i usług - jest nieprawidłowe,

* opodatkowania przekazania tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 21/12 - jest nieprawidłowe.

W dniu 18 lutego 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek z 10 lutego 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* stwierdzenia czy przekazanie prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 21/12 tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów (dokonane stosownie do art. 199 k.s.h.) stanowi czynność, która nie jest objęta ustawą o podatku od towarów i usług,

* opodatkowania przekazania tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 21/12.

Wniosek został uzupełniony pismem z 14 maja 2014 r. (data wpływu 19 maja 2014 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-172/14/MS z 5 maja 2014 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność usługową, przede wszystkim w zakresie inżynierii i związanego z nią doradztwa technicznego.

W miesiącu kwietniu 2013 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o częściowym umorzeniu udziałów należących do głównego Wspólnika za jego zgodą, w drodze dobrowolnego umorzenia na podstawie art. 199 § 2 k.s.h., poprzez obniżenie kapitału zakładowego Spółki, za wynagrodzeniem niepieniężnym tj.: w postaci nieruchomości budowlanej i gruntowej.

Sąd Rejestrowy KRS obniżenie kapitału zakładowego zarejestrował 28 listopada 2013 r.

Przeniesienie praw do nieruchomości (zapłata wynagrodzenia) na Wspólnika nastąpiło notarialnie 19 grudnia 2013 r.

Na okoliczność powyższego zdarzenia (wtedy zdarzenia przyszłego) Wnioskodawca występował z wnioskiem o wydanie indywidualnej interpretacji w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych. Uzyskano odpowiedź Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: znak... z 12 sierpnia 2013 r. Obecne wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą przepisów prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej nie zajmuje się obrotem papierami wartościowymi. Nabycie przez Wnioskodawcę udziałów od wspólnika w celu ich umorzenia nie było dokonane w ramach tej działalności.

Nieruchomości, które zostały przekazane wspólnikowi, w związku z umorzeniem za wynagrodzeniem części udziałów wspólnika stanowiły środki trwałe Wnioskodawcy.

Wnioskodawca wszedł w posiadanie ww. nieruchomości poprzez uwłaszczenie: Decyzja Wojewody X z 13 stycznia 2000 r. nr aaa stwierdzająca nabycie z mocy prawa, z dniem 5 grudnia 1990 r. przez Wnioskodawcę: prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowiącego własność Skarbu Państwa o pow. 7699 m (dwie działki) oraz prawa własności budynków i budowli znajdujących się na tym gruncie. Nabycie prawa własności budynków i budowli nastąpiło nieodpłatnie, ponieważ wybudowane zostały ze środków własnych Wnioskodawcy.

Nabycie przez Wnioskodawcę prawa użytkowania wieczystego gruntu i prawa własności budynków nastąpiło z mocy prawa, bez dokumentowania tego nabycia fakturą VAT.

Przedmiotem przekazania były 2 (dwie) wyodrębnione geodezyjnie działki (prawo użytkowania wieczystego gruntu), zapisane w księdze wieczystej nr KW...:

* działka nr 21/12 o pow. 3293 m² niezabudowana,

* działka nr 21/13 o pow. 4406 m zabudowana budynkiem biurowym i budynkiem laboratoryjno-garażowym, oraz przynależne do tych działek budowle: ogrodzenie betonowe i plac utwardzony trylinką.

Działka nr 21/12 - niezabudowana w momencie przekazania nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działki tej nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytania (ostatecznie sformułowane w piśmie z 14 maja 2014 r.):

1. Czy przekazanie nieruchomości tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów (dokonane stosownie do art. 199 k.s.h.) stanowi czynność, która nie jest objęta ustawą o podatku od towarów i usług, a tym samym nie jest czynnością opodatkowaną VAT.

Jeżeli w ocenie Izby Skarbowej stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r. będzie nieprawidłowe, to zachodzi pytanie:

2. Czy przekazanie nieruchomości tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów stanowi czynności podlegające opodatkowaniu VAT (tekst jedn.: objęte zakresem przepisów ustawy VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy, umorzenie udziałów dokonywane zgodnie z art. 199 k.s.h. nie stanowi czynności opodatkowanej VAT; z tych samych też względów - zdaniem Wnioskodawcy - jeden z elementów operacji umorzenia udziałów, którym jest wypłata wynagrodzenia za umorzone udziały w spółce Wnioskodawcy, nie stanowi czynności opodatkowanej VAT.

Z ogólnych reguł konstrukcyjnych podatku od towarów i usług wynika, że podmiot dokonujący czynności opodatkowanej powinien występować w odniesieniu do tej czynności jako podatnik. Biorąc pod uwagę art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy o VAT Wnioskodawca uważa, że transakcja umorzenia udziałów nie odbyła się w ramach prowadzonej przez niego działalności. Umorzenie udziałów jest czynnością dokonywaną na podstawie postanowień k.s.h., w ramach wewnętrznej strategii działania Wnioskodawcy. Czynność ta jest czynnością o charakterze organizacyjno - ustrojowym, a nie czynnością wchodzącą w zakres prowadzonej działalności gospodarczej. Również dokonując przeniesienia własności nieruchomości stanowiących zapłatę wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów Wnioskodawca nie działał jako podatnik VAT. Transakcja umorzenia udziałów składa się z kilku etapów, co oznacza, że jest to transakcja o charakterze złożonym, przy czym wszelkie czynności podejmowane przy tego rodzaju transakcji są czynnościami ściśle ze sobą powiązanymi. W ramach umorzenia nie można oddzielać jej poszczególnych czynności dla celów podatkowych. Skoro więc operacja umorzenia udziałów nie stanowi czynności opodatkowanej VAT, to tym bardziej czynność przekazania wynagrodzenia (w ramach instytucji umorzenia udziałów) nie będzie czynnością opodatkowaną VAT.

Powyższe znajduje uzasadnienie w orzecznictwie sądowym m.in.: wyrok NSA z 10 maja 2012 r. I FSK 1010/11 w uzasadnieniu którego Sąd odwołuje się do orzecznictwa TSUE. Trybunał Sprawiedliwości UE wielokrotnie podkreślał, że aby doszło do opodatkowania VAT nie wystarczy, że dany podmiot jest czynnym podatnikiem VAT, ale musi daną czynność wykonywać w ramach czynności opodatkowanych. A zatem należy uznać, że skoro operacja umorzenia udziałów nie stanowi czynności opodatkowanej VAT, tym samym nie można mówić o opodatkowaniu VAT przekazania nieruchomości jako wynagrodzenia za umorzone udziały.

W piśmie z 14 maja 2014 r. Wnioskodawca stwierdził, że w jego ocenie (co zostało zaprezentowane we wniosku z dnia 10 lutego 2014 r.) przekazanie nieruchomości tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów (dokonane stosownie do art. 199 k.s.h.) stanowi czynność, która nie jest objęta ustawą o podatku od towarów i usług, a tym samym nie jest czynnością opodatkowaną VAT. Tym samym odpowiedź na pytanie (1) jest twierdząca. W konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do wystawienia faktury VAT.

W tym stanie rzeczy, odpowiedź na pytanie (2) jest bezprzedmiotowa.

Reasumując, Spółka nie była zobowiązana do ujawnienia skutków zawartej transakcji w deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego należało uznać w zakresie:

* stwierdzenia czy przekazanie prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 21/12 tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów (dokonane stosownie do art. 199 k.s.h.) stanowi czynność, która nie jest objęta ustawą o podatku od towarów i usług - za nieprawidłowe,

* opodatkowania przekazania tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 21/12 - za nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (towarem - w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co sprawia, że może on rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak i w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, jak przy dokonywaniu sprzedaży gruntu przez właściciela. W świetle powołanego przepisu art. 7 ustawy, odpłatne przeniesienie prawa użytkowania wieczystego gruntu stanowi dostawę towarów.

Na podstawie art. 233 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121), użytkownik wieczysty (osoba fizyczna lub prawna) może w granicach określonych przez ustawy i zasady współżycia społecznego oraz przez umowę o oddanie gruntu Skarbu Państwa lub gruntu należącego do jednostek samorządu terytorialnego, bądź ich związków w użytkowanie wieczyste, korzystać z gruntu z wyłączeniem innych osób. W tych samych granicach użytkownik wieczysty może swoim prawem rozporządzać. Ten przepis, a także następne przepisy Kodeksu cywilnego (art. 234, art. 235, art. 237) kształtujące uprawnienia użytkownika wieczystego na wzór uprawnień właściciela, jak również długi czas trwania użytkowania wieczystego (art. 236 § 1 i 2 k.c.) wskazują, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi przeniesienie prawa do rozporządzania tym gruntem jak właściciel.

Natomiast jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Należy w tym miejscu zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu "jak właściciel" zawiera się możliwość uznania za dostawę owego faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług "dostawa" oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego).

Odpłatność czynności (dostawy towarów czy też świadczenia usług) oznacza wykonanie tej czynności za wynagrodzeniem. Aby uznać daną czynność za odpłatną konieczny jest bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem. Dostawcę towarów lub usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek dostawy towarów lub świadczenia usług oraz wysokość wynagrodzenia za dokonanie tych czynności. Wynagrodzenie musi być konkretną wielkością wyrażalną w pieniądzu.

Odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są dokonywane przez podmiot o statusie podatnika działającego w takim charakterze w odniesieniu do tych czynności. Zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wyznacza czynnik przedmiotowy - opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów lub odpłatne świadczenie usług oraz czynnik podmiotowy - czynności muszą być wykonywane przez podatnika działającego w takim charakterze.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Nie każda zatem czynność dokonana przez podmiot będący podatnikiem, będzie podlegać opodatkowaniu. Status bycia podatnikiem podatku od towarów i usług nie powoduje automatycznie rozciągnięcia skutków podatkowych na całą sferę aktywności danego podmiotu. W sytuacji, gdy w zakres prowadzonej przez podmiot działalności gospodarczej nie wchodzi obrót papierami wartościowymi, to czynność samego nabycia lub sprzedaży akcji czy udziałów nie jest traktowana jako działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Udział w spółce posiadającej osobowość prawną jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem transakcji (prawo zbywalne), nie mieści się jednak ani w definicji towarów, ani usług w rozumieniu ustawy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność usługową, przede wszystkim w zakresie inżynierii i związanego z nią doradztwa technicznego.

W miesiącu kwietniu 2013 r. Zwyczajne Zgromadzenie Wspólników podjęło uchwałę o częściowym umorzeniu udziałów należących do głównego Wspólnika za jego zgodą, w drodze dobrowolnego umorzenia na podstawie art. 199 § 2 k.s.h., poprzez obniżenie kapitału zakładowego Spółki Wnioskodawcy, za wynagrodzeniem niepieniężnym tj.: w postaci nieruchomości budowlanej i gruntowej.

Sąd Rejestrowy KRS obniżenie kapitału zakładowego zarejestrował 28 listopada 2013 r.

Przeniesienie praw do nieruchomości (zapłata wynagrodzenia) na Wspólnika nastąpiło notarialnie 19 grudnia 2013 r.

Nieruchomości, które zostały przekazane wspólnikowi, w związku z umorzeniem za wynagrodzeniem części udziałów wspólnika stanowiły środki trwałe Wnioskodawcy.

Przedmiotem przekazania były 2 (dwie) wyodrębnione geodezyjnie działki (prawo użytkowania wieczystego gruntu), zapisane w księdze wieczystej nr KW... w tym działka nr 21/12 o pow. 3293 m - niezabudowana,

Działka nr 21/12 - niezabudowana w momencie przekazania nie była objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Dla działki tej nie wydano decyzji o warunkach zabudowy.

Wobec tak przedstawionych okoliczności sprawy Wnioskodawca powziął wątpliwości, czy przekazanie prawa użytkowania wieczystego działki tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce dokonywane w ramach operacji umorzenia udziałów stosownie do art. 199 k.s.h. stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasady dotyczące umorzenia udziałów w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością zostały zawarte w art. 199 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, udział może być umorzony jedynie po wpisie spółki do rejestru i tylko w przypadku, gdy umowa spółki tak stanowi. Udział może być umorzony za zgodą wspólnika w drodze nabycia udziału przez spółkę (umorzenie dobrowolne) albo bez zgody wspólnika (umorzenie przymusowe). Przesłanki i tryb przymusowego umorzenia określa umowa spółki.

Zatem warunkiem generalnym dopuszczalności umorzenia, zarówno dobrowolnego, jak i przymusowego, jest zamieszczenie klauzuli przewidującej taką możliwość w umowie spółki.

Umorzenie udziałów jest czynnością zmierzającą do unicestwienia pewnej partii lub wszystkich udziałów i sprowadza się do pozbawienia praw udziałowca ucieleśnionych w tych udziałach. Umorzenie udziałów powoduje w konsekwencji likwidację określonej cząstki kapitału zakładowego albo samych udziałów, gdy umorzenie nie jest połączone z obniżeniem kapitału zakładowego (odbywa się z zysku), jak również utratę praw organizacyjnych i obligacyjnych związanych z udziałem (ale nie osobistych, dopóki się jest wspólnikiem).

W świetle przedstawionych regulacji prawa podatkowego uznać należy, że czynność nabycia przez Wnioskodawcę od wspólnika udziałów własnych w celu ich umorzenia (w trybie art. 199 § 1 Kodeksu spółek handlowych) w zamian za wynagrodzenie nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego, przedmiotowa czynność nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca dokonał umorzenia udziałów wspólnika za wynagrodzeniem w formie niepieniężnej tj.m.in. poprzez przekazanie prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej stanowiącej majątek Wnioskodawcy czyli nabytych z zamiarem wykorzystania go w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Z powyższego wynika zatem, że rozliczenie pomiędzy Wnioskodawcą a wspólnikiem nastąpiło poprzez przeniesienie prawa użytkowania wieczystego majątku rzeczowego (nieruchomości - działki niezabudowanej) Wnioskodawcy na rzecz wspólnika.

Powyższe oznacza, że pomiędzy stronami zaistniała więź o charakterze zobowiązaniowym - Wnioskodawca zobowiązał się przenieść na rzecz wspólnika składniki majątku (nieruchomości). Stwierdzić tym samym należy, iż istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów w zakresie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami a wynagrodzeniem stanowiącym konkretną wartość wyrażalną w pieniądzu.

Podkreślić przy tym należy, iż zapłaty (wynagrodzenia) nie można utożsamiać jedynie ze świadczeniem pieniężnym. Także świadczenie o charakterze rzeczowym jest wynagrodzeniem. Przykładowo więc zamiana towarów, zamiana towaru na usługę i odwrotnie, wydanie towarów (świadczenie usług) w zamian za wierzytelności itp. będzie uznane odpowiednio za odpłatną dostawę towarów czy też odpłatne świadczenie usług. Mamy bowiem do czynienia z konkretną korzyścią, która należna jest za dokonywane świadczenie.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż sama czynność nabycia od wspólnika udziałów własnych w celu umorzenia nie jest objęta podatkiem od towarów i usług. Natomiast przekazanie w zamian za umorzone udziały towarów (nieruchomości) - tak jak to ma miejsce w niniejszej sprawie - odpowiada hipotezie art. 7 ustawy o VAT. Za taką oceną przemawia fakt, że mamy tutaj do czynienia z dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, jako przeniesienie prawa do rozporządzenia towarami jak właściciel i dodatkowo ma ona charakter odpłatny. Pojęcie "rozporządzenia towarami jak właściciel", jak już wyżej wskazano, należy rozumieć szeroko. Spośród czynności "przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel" można na pewno wymienić sprzedaż i zamianę oraz każdą inną transakcję, która w aspekcie ekonomicznym prowadzi do podobnego rezultatu.

Zatem, przekazanie składnika majątku o charakterze rzeczowym pomiędzy Wnioskodawcą a wspólnikiem stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wnioskodawca przekazując prawo użytkowania wieczystego towaru (działki niezabudowanej) dokonał przeniesienia władztwa ekonomicznego nad nim, co wypełnia definicję dostawy towarów. Przedmiotowa czynność stanowi czynność odpłatną, gdyż wspólnik otrzymał nieruchomość w zamian za umorzone udziały.

Wnioskodawca dokonując dostawy nieruchomości działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT. Wnioskodawca bowiem dokonał przekazania nieruchomości stanowiących składnik prowadzonej działalności gospodarczej, a zatem dokonał tej czynności w ramach swojej aktywności gospodarczej.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, iż przekazanie nieruchomości tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów w Spółce Wnioskodawcy dokonywane w ramach operacji umorzenia udziałów stosownie do art. 199 k.s.h. stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Należy bowiem zauważyć, iż w wyniku ww. czynności dochodzi do przeniesienia prawa do rozporządzania towarem (nieruchomością) przez Wnioskodawcę na rzecz wspólnika, zaś Wnioskodawca w odniesieniu do tej czynności występuje w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, że przekazanie nieruchomości tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów (dokonane stosownie do art. 199 k.s.h.) stanowi czynność, która nie jest objęta ustawą o podatku od towarów i usług, uznano za nieprawidłowe.

Stawka podatku - zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r., w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Zgodnie z art. 2 pkt 33 cyt. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych - rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści przywołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że z uwagi na fakt, że działka jest niezabudowana, dla działki nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu i nie ma dla niej aktualnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, dostawa prawa użytkowania wieczystego tej działki korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem również stanowisko Wnioskodawcy, że przekazanie nieruchomości tytułem wynagrodzenia za umorzenie udziałów (dokonane stosownie do art. 199 k.s.h.) nie jest czynnością opodatkowaną VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Odnośnie powołanego we wniosku orzeczenia NSA należy stwierdzić, że sąd wyrokiem lub postanowieniem rozstrzyga wyłącznie konkretną sprawę co do stwierdzenia naruszenia prawa i skutków prawnych tego naruszenia. Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, o czym stanowi art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Nie kwestionując orzecznictwa jako cennego źródła w zakresie wskazywania kierunków wykładni norm prawa podatkowego, powołany wyrok nie stanowi zatem podstawy dla analogicznego rozstrzygnięcia przez organy podatkowe.

Należy nadmienić, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W pozostałym zakresie objętym wnioskiem wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.