IBPP1/443-17/10/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 stycznia 2010 r. (data wpływu 8 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla usługi dowozu pracowników - jest prawidłowe.

W dniu 8 stycznia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania dla usługi dowozu pracowników.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem węgla ortokoksowego, w skład której wchodzi sześć kopalń oraz Zakład. Wyżej wymienione kopalnie położone są w różnych miejscowościach odległych od miejsc zamieszkania pracowników Wnioskodawcy. Kopalnie te działają w ruchu ciągłym, ze szczególnym sposobem organizacji i czasu pracy. Przy braku dogodnych połączeń komunikacji publicznej dla prawidłowego funkcjonowania Spółki, Wnioskodawca umożliwia swoim pracownikom dojazd do miejsca pracy z okolic ich zamieszkania. W związku z powyższym Wnioskodawca ma zawarte umowy z firmami przewozowymi na obsługę linii przewozowych. Szczegółowe zasady przewozu pracowników określają Regulaminy Pracy w kopalniach.

Wnioskodawca za dany miesiąc otrzymuje od firmy zewnętrznej (przewoźnika) fakturę VAT, która dokumentuje obsługę linii przewozowych, podatek naliczony zawarty w fakturze VAT Wnioskodawca w całości odlicza od podatku należnego. Pracownicy, którzy zadeklarowali chęć korzystania ze zorganizowanego dowozu otrzymują od pracodawcy bilet, który uprawnia pracownika do korzystania z dojazdu zorganizowanym transportem do miejsca pracy. Pracownicy korzystający z przewozów partycypują częściowo w ich kosztach, np. 50% lub 70%, pozostały koszt ponosi Wnioskodawca.

Ceny biletów ustalane są na podstawie Uchwał Wnioskodawcy i obliczane według średniej ceny z przedsiębiorstw transportowych. Wnioskodawca nadmienia, iż ustalona cena biletu nie pokrywa w pełni poniesionych kosztów za obsługę linii przewozowych. Wnioskodawca dokonuje potrąceń odpłatności pracownika poprzez listę płac. Czynność tą Wnioskodawca dokumentuje fakturami VAT. Wynikający z nich podatek należny Wnioskodawca deklaruje w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy dla tej usługi transportowej. Ponadto na pozostałą część ceny biletu, która finansowana jest ze środków własnych firmy Wnioskodawca wystawia fakturę wewnętrzną i zadeklarowany w niej podatek należny wykazuje w deklaracji VAT-7. Tak więc w deklaracji VAT-7 Wnioskodawca wykazuje podatek należny od tej części ceny biletu, za którą płaci pracownik oraz od tej części ceny biletu, którą Wnioskodawca sam finansuje z własnych środków.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w stanie prawnym obowiązującym na dzień złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca prawidłowo wystawia fakturę wewnętrzną i wykazuje podatek należny od tej części ceny biletu, którą finansuje sam z własnych środków.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez świadczenie usług należy rozumieć każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towaru. Zdaniem Wnioskodawcy jeżeli pracodawca pobiera od pracowników częściową opłatę, a resztę finansuje ze środków własnych należy taką czynność uznać za świadczenie odpłatne. Podstawą opodatkowania powinna być wartość odpłatności pracowników. Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy VAT podstawą opodatkowania jest obrót (...). Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (...). Zdaniem Wnioskodawcy dofinansowanie, którego dokonuje nie ma charakteru dotacji czy refundacji i taka czynność nie powinna stanowić elementu podstawy opodatkowania, gdyż pracodawca dopłaca w przedstawionym stanie faktycznym sam do świadczonej przez siebie usługi.

W związku z powyższym Wnioskodawca uważa, iż powinien w deklaracji VAT-7 deklarować tylko podatek należny od tej części ceny biletu, którą płaci pracownik.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Jednocześnie zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zatem dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Ponadto z cyt. przepisu art. 29 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że w sytuacji, gdy podatnik - w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług - otrzymuje od innego podmiotu dofinansowanie (dotację, subwencję) stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, jako np. pokrycie części ceny, to tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający ją element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia usług (np. dopłaty do świadczonych usług przewozu osób). Przy czym aby dofinansowanie (dotacja, subwencja) stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi stanowiła element podstawy opodatkowania z tytułu tej dostawy lub świadczenia usług to takie dofinansowanie (dotacja, subwencja) musi być bezpośrednio związane z daną dostawą towarów lub ze świadczeniem konkretnych usług (dotacja przedmiotowa).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca umożliwia swoim pracownikom dojazd do miejsca pracy z okolic ich zamieszkania. W związku z powyższym Wnioskodawca ma zawarte umowy z firmami przewozowymi na obsługę linii przewozowych. Szczegółowe zasady przewozu pracowników określają Regulaminy Pracy w kopalniach.

Wnioskodawca za dany miesiąc otrzymuje od firmy zewnętrznej (przewoźnika) fakturę VAT, która dokumentuje obsługę linii przewozowych, podatek naliczony zawarty w fakturze VAT Wnioskodawca w całości odlicza od podatku należnego. Pracownicy, którzy zadeklarowali chęć korzystania ze zorganizowanego dowozu otrzymują od pracodawcy bilet, który uprawnia pracownika do korzystania z dojazdu zorganizowanym transportem do miejsca pracy. Pracownicy korzystający z przewozów partycypują częściowo w ich kosztach, np. 50% lub 70%, pozostały koszt ponosi Wnioskodawca.

Ceny biletów ustalane są na podstawie Uchwał Wnioskodawcy i obliczane według średniej ceny z przedsiębiorstw transportowych. Wnioskodawca nadmienia, iż ustalona cena biletu nie pokrywa w pełni poniesionych kosztów za obsługę linii przewozowych. Wnioskodawca dokonuje potrąceń odpłatności pracownika poprzez listę płac. Czynność tą Wnioskodawca dokumentuje fakturami VAT. Wynikający z nich podatek należny Wnioskodawca deklaruje w deklaracji VAT-7 za miesiąc, w którym powstał obowiązek podatkowy dla tej usługi transportowej. Ponadto na pozostałą część ceny biletu, która finansowana jest ze środków własnych firmy Wnioskodawca wystawia fakturę wewnętrzną i zadeklarowany w niej podatek należny wykazuje w deklaracji VAT-7. Tak więc w deklaracji VAT-7 Wnioskodawca wykazuje podatek należny od tej części ceny biletu, za którą płaci pracownik oraz od tej części ceny biletu, którą Wnioskodawca sam finansuje z własnych środków.

W świetle przestawionego stanu faktycznego i stanu prawnego stwierdzić należy, że Wnioskodawca świadczy odpłatnie usługi na rzecz swoich pracowników, i niewątpliwie dochodzi do "świadczenia" wykonanego przez Wnioskodawcę na rzecz pracowników w postaci zapewnienia dowozu (transportu), przy czym świadczenie ma charakter odpłatny, gdyż Wnioskodawca pobiera należności od pracowników. Tym samym przedmiotowe usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jednocześnie odnosząc się do podstawy opodatkowania przedmiotowych usług stwierdzić należy, że jeżeli dofinansowanie, o którym mowa we wniosku (będące różnicą ceny biletu ustalaną na podstawie Uchwał Wnioskodawcy i obliczaną według średniej ceny biletów w przedsiębiorstwach transportowych a odpłatnością pracowników Wnioskodawcy za bilety) nie jest dofinansowaniem, które Wnioskodawca otrzymuje od innego podmiotu na pokrycie części ceny lecz pokrywane jest z własnych środków to nie można go uznać za dofinansowanie (dotację, subwencję) o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT. W konsekwencji przedmiotowe dofinansowanie nie jest dopłatą do świadczonych przez Wnioskodawcę usług i nie zwiększa podstawy opodatkowania świadczonych przez niego usług.

Ponadto uwzględniając treść powołanych przepisów oraz zawarty we wniosku stan faktyczny stwierdzić należy, że świadczenie, które jest tylko "częściowo" odpłatne jest w dalszym ciągu świadczeniem "odpłatnym". Tym samym rzeczywista, pobierana przez Wnioskodawcę odpłatność za bilety wyczerpuje przesłanki odpłatności za usługi określone art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, że dofinansowanie którego dokonuje nie ma charakteru dotacji czy refundacji i taka czynność nie powinna stanowić elementu podstawy opodatkowania świadczonych usług należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.