IBPP1/443-1684/08/AZb

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 stycznia 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-1684/08/AZb

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 listopada 2008 r. (data wpływu 14 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży udziałów w gruntach - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z opodatkowania sprzedaży udziałów w gruntach.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 stycznia 2009 r. (data wpływu 12 stycznia 2009 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 grudnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca dnia 14 grudnia 2006 r. w kancelarii notariusza w G. dokonał zakupu, wspólnie z małżonką, udziału 1/3 w nieruchomości położonej w Gminie G. składającej się z niezabudowanej działki gruntu o powierzchni 3,47 ha (akt notarialny repertorium nr XXX). Nieruchomość ta zgodnie z zaświadczeniem Urzędu Miasta i Gminy G. znak XXX, wystawionym w oparciu o obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego, położona jest na terenach z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe wraz obiektami infrastruktury technicznej i nieuciążliwymi usługami wbudowanymi wolnostojącymi z komunikacją i terenami zielonymi.

Nieruchomość została zakupiona na cele budowlane, tak by w ramach udziału nabytego wraz z małżonką wybudować dla rodziny Wnioskodawcy jeden lub dwa domy. Warunkiem budowy nowych domów był podział działki oraz wyposażenie działek w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne, przy czym zaopatrzenie w wodę ustalono z projektowanej sieci wodociągowej.

Zgodnie z informacjami uzyskanymi w Gminie inwestycja miała być realizowana w 2007 r.. Mając na względzie cel, jakim było zniesienie współwłasności oraz konieczność wydzielenia działek i wyodrębnienia do nich dojazdów, został przeprowadzony podział nieruchomości decyzją Burmistrza Miasta i Gminy G., przy czym ilość, przebiegi granic, a tym samym powierzchnie działek, były już "sztywno" ustalone w obowiązującym dla tego obszaru planie zagospodarowania przestrzennego. W drodze podziału powstało 30 działek, w tym 5 z przeznaczeniem na ciągi komunikacyjne. Pozostałe 25 działek miało zostać w późniejszym czasie rozdzielone pomiędzy współwłaścicieli odpowiednio do posiadanych udziałów w nieruchomości.

Na jednej trzeciej swojej części nieruchomości, Wnioskodawca planował z żoną budowę domu/domów dla nich oraz dwójki dzieci, zaś pozostały teren chciał pozostawić jako zabezpieczenie na przyszłość, ewentualnie przekazać dzieciom.

Jednakże Wnioskodawca zmuszony został do zweryfikowania swoich zamiarów z tej przyczyny, że w II połowie 2007 r. w sytuacji materialnej Wnioskodawcy zaszły istotne niekorzystne zmiany, mianowicie spółka, w której Wnioskodawca był zatrudniony od II kwartału 2007 r. zaczęła generować straty. W związku z tym miesięczne zarobki Wnioskodawcy spadły z XXX zł brutto średnio w I kwartale na XXX zł brutto w III i IV kwartale i pojawiła się nawet perspektywa likwidacji firmy. Spadek osiąganych dochodów uniemożliwił Wnioskodawcy ubieganie się o przyznanie kredytu bankowego na budowę 2 domów. Niezależnie od powyższego w roku 2007 miał miejsce również skokowy wzrost cen materiałów budowlanych oraz robocizny, w związku z tym koszty budowy domu wzrosły nieomal o 100%.

Powyższe okoliczności zmusiły Wnioskodawcę do zmiany planów, zdecydował się na budowę jednego domu. W celu pozyskania pieniędzy na budowę domu, Wnioskodawca podjął w lipcu 2007 r. decyzję o sprzedaży udziałów w części działek. Ostatecznie Wnioskodawca sprzedał w 2007 r. udziały w 13 działkach, a w 2008 r. w kolejnych 4 działkach. Dokonując zbycia udziałów Wnioskodawca traktował uzyskane przychody jako przychody z odpłatnego zbycia udziałów w nieruchomości (art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) i złożył oświadczenie o wyborze zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, zakładając wydatkowanie uzyskanych środków finansowych na cele mieszkaniowe.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca podał, iż dnia 1 grudnia 2008 r. Wnioskodawca zawiązał spółkę cywilną wraz z małżonką o nazwie XXX Spółka Cywilna. Dnia 15 grudnia 2008 r. Spółka otrzymała numer identyfikacyjny REGON XXX z podstawowym zakresem działalności wg PKD - wynajem i dzierżawa pozostałych maszyn i urządzeń oraz dóbr materialnych gdzie indziej niesklasyfikowanych. Spółce został nadany numer identyfikacji podatkowej NIP: XXX. Wcześniej Wnioskodawca nie prowadził żadnej działalności gospodarczej.

Wnioskodawca jest wspólnikiem XXX Spółka Cywilna z siedzibą w R. przy ulicy XXX, która od dnia 18 grudnia 2008 r. jest podatnikiem VAT czynnym o numerze NIP: XXX.

Grunty będące własnością Wnioskodawcy i jego małżonki od momentu nabycia nie były wykorzystywane przez niego do prowadzenia żadnej działalności.

Sprzedane działki nie były przedmiotem umów najmu ani dzierżawy i tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu.

Nie wszystkie sprzedane udziały w 17 działkach po podziale dotyczyły działek budowlanych. Jedna ze sprzedanych działek zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego była przeznaczona na "teren zielony - szpaler drzew wzdłuż komunikacji".

Sprzedane udziały w gruntach nie obejmowały gruntów z przeznaczeniem na ciągi komunikacyjne. Wszystkie działki były przeznaczone pod zabudowę mieszkaniową z wyjątkiem działki o nr 206/21 o powierzchni 212 m 2 z przeznaczeniem na "teren zielony - szpaler drzew wzdłuż komunikacji". Na żadnej działce nie zostały dokonane nakłady inwestycyjne, nie powstała też żadna budowla (droga).

Sprzedane działki w chwili sprzedaży udziałów były nieruchomościami niezabudowanymi. Wnioskodawca nie dokonał żadnego uatrakcyjnienia sprzedanych działek.

Środki finansowe uzyskane ze sprzedaży udziałów z 17 działek Wnioskodawca planuje przeznaczyć na budowę domu zgodnie ze złożonymi oświadczeniami o wyborze zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości w terminie do 2 lat od daty sprzedaży.

Z tytułu sprzedaży udziałów w 13 działkach w 2007 r. i 4 działkach w 2008 r. nie został odprowadzony podatek VAT, Wnioskodawca nie sporządził deklaracji podatkowej VAT oraz nie dokonał zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Wnioskodawca jest wraz z małżonką współwłaścicielem dwóch nieruchomości gruntowych oprócz wymienionych we wniosku, jednak nie są one przeznaczone w przyszłości do sprzedaży. Jedna z nich jest zabudowana domem, w którym Wnioskodawca i jego małżonka mieszkają wraz z matką. Przed sprzedażą 1/3 udziałów w działkach, o których mowa we wniosku Wnioskodawca dokonał sprzedaży w 2002 r. udziału w gruncie o charakterze rolnym. Wnioskodawca nie odprowadzał z tego tytułu podatku VAT, nie składał deklaracji VAT-7 oraz zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że zakup gruntu, którego Wnioskodawca dokonał wraz z małżonką, nie był podyktowany zamiarem lokaty kapitału. Na części gruntu Wnioskodawca planował budowę jednego lub dwóch domów dla siebie i małżonki oraz dwójki dzieci, zaś pozostały teren chciał w przyszłości przekazać dzieciom na cele mieszkalno-budowlane.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziałów w części działek (dla których prowadzona jest jedna księga wieczysta), powstałych z podziału nieruchomości, stanowiącej w 1/3 współwłasność podatników (małżonków), który to udział został zakupiony przez podatników na cele osobiste z zamiarem wybudowania domu oraz wydzielenia z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe dla dzieci, powoduje obowiązek opodatkowania tych transakcji w podatku od towarów i usług (VAT) tak jak przy prowadzeniu działalności gospodarczej, pomimo nieprowadzenia takiej działalności.

Zdaniem Wnioskodawcy, zakup udziału w nieruchomości gruntowej przez osobę fizyczną z zamiarem przeznaczenia na osobiste cele swoje i swoich dzieci, a następnie sprzedaż udziałów w części działek powstałych z podziału tej nieruchomości (zakupionej na cele osobiste) nie jest czynnością wykonywaną w ramach działalności gospodarczej w sytuacji, gdy w momencie zakupu nie występował zamiar działalności handlowej.

Zatem dla uznania określonej przedmiotowo aktywności za działalność gospodarcza konieczne jest łączne zaistnienie trzech jej cech funkcjonalnych: zarobkowości, zorganizowania i ciągłości. Brak którejkolwiek z nich oznacza, że dana działalność nie może być zakwalifikowana do kategorii działalności gospodarczej.

Opisana wyżej sytuacja nie nosi cech działalności gospodarczej, w szczególności brakuje jej cechy "zorganizowania" i "ciągłości". Zorganizowanie działalności wiąże się z wykonywaniem szeregu czynności poczynając od wyboru formy aktywności (indywidualna działalność gospodarcza, spółka cywilna, spółka prawa handlowego), dopełnieniu obowiązków rejestracyjnych i ewidencyjnych, wyboru siedziby przedsiębiorcy i miejsca wykonywania działalności, określenia adresu dla korespondencji, usytuowania biura, skompletowania składników rzeczowych przedsiębiorstwa, tak, aby mogły one pełnić określone funkcje gospodarcze, itd. Wprawdzie nie ma możliwości wyznaczenia określonego standardu zorganizowania i ustalenia czy dana działalność spełnia wymóg zorganizowania, niemniej w przedmiotowej sprawie nie zachodzą żadne z ww. okoliczności świadczących o zorganizowaniu działalności. Ciągłość działalności gospodarczej jest elementem zamiaru podmiotu podejmującego działalność i oznacza wymóg powtarzających się, regularnie występujących i trwających czynności. Skoro podatnik jednorazowo nabył udział w nieruchomości z zamiarem wykorzystania na własne cele, a następnie zmuszony okolicznościami dokonał zbycia udziałów w części działek powstałych z podziału nieruchomości, nie można mu przypisać cechy działania ciągłego.

Podjęte przez podatnika działania nie wykraczają poza czynności konieczne do zbycia majątku osobistego. Zatem brak jest podstaw do uznania, że podatnik prowadził działalność handlową w tym zakresie.

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione wyżej okoliczności dokonanych transakcji, w szczególności to, iż sprzedaż dotyczyła majątku prywatnego, czynności te nie były związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, podatnik nie prowadził działalności gospodarczej (handlowej) i nie działał w charakterze podatnika prowadzącego taką działalność, powodują iż sprzedaż udziałów w części działek nie może być także uznana za działalność gospodarcza w rozumieniu przepisu art. 15 ustawy o VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy w przedmiotowej sprawie znajduje oparcie w orzecznictwie sadów (zob. m.in. wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 marca 2008 r., sygn. akt III SA/Wa 2023/07, wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3885/2006, wyrok WSA we Wrocławiu z 6 września 2006 r., sygn. akt I SA/Wr 1254/05).

W uzupełnieniu przedstawionego stanowiska we wniosku Wnioskodawca poinformował, iż jego zdaniem, sprzedaż udziałów w części działek (dla których prowadzona jest jedna księga wieczysta), powstałych z podziału nieruchomości, stanowiących w 1/3 współwłasność podatników (małżonków), który to udział został zakupiony na cele osobiste z zamiarem wybudowania domu oraz wydzielenia z przeznaczeniem na cele mieszkaniowe dla dzieci, nie powoduje obowiązku opodatkowania tych transakcji podatkiem od towarów i usług (VAT) tak jak przy prowadzeniu działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że z uwagi na fakt, iż wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 30 listopada 2008 r.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1.

podwójnego opodatkowania,

2.

braku opodatkowania,

3.

zakłócenia konkurencji.

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1.

powszechność opodatkowania,

2.

faktyczne opodatkowanie konsumpcji,

3.

stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego udziałów w nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych udziałów w działkach, z majątku osobistego, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, Wnioskodawca w dniu 14 grudnia 2006 r. dokonał zakupu udziału 1/3 w nieruchomości położonej w Gminie G. składającej się z niezabudowanej działki gruntu o powierzchni 3,47 ha. Zgodnie z zaświadczeniem Urzędu Miasta i Gminy G. wystawionym w oparciu o obowiązujący plan zagospodarowania przestrzennego, ww. grunt położony jest na terenach z przeznaczeniem pod budownictwo mieszkaniowe wraz z obiektami infrastruktury technicznej i nieuciążliwymi usługami wbudowanymi wolnostojącymi z komunikacją i terenami zielonymi. Wnioskodawca zakupił ww. nieruchomość w celu budowlanym, aby w ramach nabytego udziału wybudować dla swojej rodziny jeden lub dwa domy.

Warunkiem budowy nowych domów był podział działki oraz wyposażenie działek w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetyczne. Zgodnie z informacjami uzyskanymi w Gminie inwestycja miała być realizowana w 2007 r..

Mając na względzie cel, jakim było zniesienie współwłasności oraz konieczność wydzielenia działek i wyodrębnienia do nich dojazdów, został przeprowadzony podział nieruchomości decyzją Burmistrza Miasta i Gminy G. W drodze podziału powstało 30 działek, w tym 5 z przeznaczeniem na ciągi komunikacyjne.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że na części gruntu planował budowę jednego lub dwóch domów dla siebie i małżonki oraz dwójki dzieci, zaś pozostały teren chciał w przyszłości przekazać dzieciom na cele mieszkalno-budowlane.

Jednakże Wnioskodawca zmuszony został do zweryfikowania swoich zamiarów z tej przyczyny, że w II połowie 2007 r. w sytuacji materialnej Wnioskodawcy zaszły istotne niekorzystne zmiany, mianowicie spółka, w której Wnioskodawca był zatrudniony od II kwartału 2007 r. zaczęła generować straty. W związku z tym miesięczne zarobki Wnioskodawcy spadły z XXX zł brutto średnio w I kwartale na XXX zł brutto w III i IV kwartale i pojawiła się nawet perspektywa likwidacji firmy. Spadek osiąganych dochodów uniemożliwił Wnioskodawcy ubieganie się o przyznanie kredytu bankowego na budowę 2 domów. Niezależnie od powyższego w roku 2007 miał miejsce również skokowy wzrost cen materiałów budowlanych oraz robocizny, w związku z tym koszty budowy domu wzrosły nieomal o 100%.

Powyższe okoliczności zmusiły Wnioskodawcę do zmiany planów, zdecydował się na budowę jednego domu. W celu pozyskania pieniędzy na budowę domu, Wnioskodawca podjął w lipcu 2007 r. decyzję o sprzedaży udziałów w części działek. Ostatecznie Wnioskodawca sprzedał w 2007 r. udziały w 13 działkach, a w 2008 r. w kolejnych 4 działkach.

Sprzedane działki w chwili sprzedaży udziałów były nieruchomościami niezabudowanymi.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych udziałów w niezabudowanych nieruchomościach uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym stanie faktycznym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl ww. art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do dostawy ww. udziałów w działkach, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. udziałów działał w takim charakterze.

Należy zauważyć, że zakupione udziały w gruntach nie były w żaden sposób wykorzystywane w celach zarobkowych, na żadnej działce nie zostały dokonane nakłady inwestycyjne, nie powstała też żadna budowla (droga), a Wnioskodawca nie dokonał żadnego uatrakcyjnienia sprzedanych działek. Ponadto sprzedane działki, których Wnioskodawca był współwłaścicielem, nie były też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu.

Zdaniem Wnioskodawcy zakup gruntu nie był dokonany z zamiarem lokaty kapitału, gdyż udziały w ww. działkach zostały zakupione przez podatnika na cele osobiste z zamiarem wybudowania jednego lub dwóch domów dla siebie i małżonki oraz dwójki dzieci, oraz przekazania pozostałego terenu w przyszłości dzieciom na cele mieszkalno-budowlane.

Ponadto środki finansowe uzyskane ze sprzedaży udziałów z 17 działek, Wnioskodawca planuje przeznaczyć na cele mieszkaniowe (budowę domu), zgodnie ze złożonym oświadczeniem o wyborze zwolnienia z opodatkowania przychodu ze sprzedaży nieruchomości, w terminie 2 lat od daty sprzedaży ww. udziałów.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca sprzedając udziały w niezabudowanych działkach korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Należy również podkreślić, iż zasadniczym powodem sprzedaży udziałów w działkach jest wystąpienie okoliczności, których Wnioskodawca nie przewidział w momencie nabycia ww. udziałów, tj. niekorzystne zmiany w sytuacji materialnej Wnioskodawcy, uniemożliwiające ubieganie się o przyznanie kredytu bankowego na budowę 2 domów, oraz równoczesny skokowy wzrost cen materiałów budowlanych oraz robocizny, powodujący wzrost kosztów budowy domu prawie o 100%.

Podsumowując, w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych udziałów w 17 działkach nie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać z prawidłowe.

Ponadto należy stwierdzić, iż powołane przez Wnioskodawcę wyroki: wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 marca 2008 r. sygn. III SA/Wa 2023/07, wyrok WSA w Warszawie z dnia 15 stycznia 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3885/2006, wyrok WSA we Wrocławiu z 6 września 2006 r. sygn. akt I SA/Wr 1254/05 są rozstrzygnięciami w konkretnych sprawach, osadzonych w określonych stanach faktycznych i tylko do nich się zawężają, w związku z tym nie mają mocy powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy podkreślić, iż zgodnie z treścią art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Należy zatem stwierdzić, iż wydana interpretacja indywidualna została wydana w oparciu o stan faktyczny przedstawiony przez Wnioskodawcę i stanowi rozstrzygnięcie wyłącznie dla Wnioskodawcy. Natomiast, jeżeli małżonek Wnioskodawcy zainteresowany jest otrzymaniem interpretacji indywidualnej obowiązany jest do złożenia odrębnego wniosku i przedstawienia odpowiedniego dla niego stanu faktycznego, zapytania i własnego stanowiska w sprawie oraz dokonania odrębnej opłaty.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna rozstrzyga tylko w kwestii wyczerpująco przedstawionego we wniosku zaistniałego stanu faktycznego i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym. Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego zdarzenia przyszłego albo zdarzenia przyszłego.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl