IBPP1/443-168/14/AZb - VAT w zakresie opodatkowania wypłaty dywidendy w postaci rzeczowej (nieruchomości)

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 23 maja 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP1/443-168/14/AZb VAT w zakresie opodatkowania wypłaty dywidendy w postaci rzeczowej (nieruchomości)

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 11 lutego 2014 r. (data wpływu 17 lutego 2014 r.), uzupełnionym pismem z 9 maja 2014 r. (data wpływu 13 maja 2014 r.), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wypłaty dywidendy w postaci rzeczowej (nieruchomości) - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 lutego 2014 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania wypłaty dywidendy w postaci rzeczowej (nieruchomości).

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 9 maja 2014 r. (data wpływu 13 maja 2014 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 5 maja 2014 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (Spółka z o.o.) nabył w 1995 r. prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 7.561 m2 wraz z naniesionymi przez poprzedniego właściciela budynkami i budowlami (m.in. budynki magazynowe, drogi i place, kanalizacja, wodociągi, ogrodzenie z siatki). Przy nabyciu nieruchomości Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, ponieważ sprzedaż przez poprzedniego właściciela została udokumentowana fakturą z zastosowaniem zwolnienia z VAT. W następnych latach nabyty grunt podlegał przekształceniom geodezyjnym, ponadto Spółka dokonała zamiany jego części z innym podmiotem (wobec części gruntu pozyskanej w wyniku zamiany Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego). W efekcie Spółka aktualnie posiada m.in. prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości w postaci działki gruntu o powierzchni 3.090 m2. Działka ta składa się w części z terenu nabytego bez prawa do odliczenia VAT (tekst jedn.: z części nabytego w pierwszej kolejności gruntu o powierzchni 7.561 m2) oraz w części z terenu nabytego następnie w osobnej transakcji z prawem do odliczenia VAT (podmiot, z którym Spółka dokonała zamiany, wystawił Spółce fakturę z VAT z naliczonym podatkiem VAT z tytułu dostawy gruntu). Na działce tej nie znajdują się aktualnie żadne budynki ani budowle.Spółka zamierza wydać wspólnikom działkę o powierzchni 3.090 m2 w ramach dywidendy rzeczowej.

W uzupełnieniu wniosku z 9 maja 2014 r. Wnioskodawca wskazał, że jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT od 22 lipca 1993 r., w zakresie wszystkich przejawów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podstawą prawną wypłaty dywidendy rzeczowej będą przepisy Kodeksu Spółek Handlowych, a konkretnie art. 191 i nast. k.s.h. oraz stosowna uchwała zgromadzenia wspólników w sprawie wypłaty dywidendy rzeczowej.

Przedmiotem dywidendy rzeczowej będzie prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, stanowiącej jedną wyodrębnioną geodezyjnie działkę gruntu.

Działka gruntu o powierzchni 3.090 m2 składa się częściowo z fragmentu działki o powierzchni 7.561 m2, nabytej bez prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz częściowo z działki nabytej z prawem do odliczenia podatku naliczonego. Obecnie teren nabyty bez prawa do odliczenia i z prawem do odliczenia wchodzą w skład działki o powierzchni 3.090 m2 jako jednej wyodrębnionej geodezyjnie działki gruntu.

Działka będąca przedmiotem dywidendy rzeczowej jest przeznaczona w planie zagospodarowania pod zabudowę.

Nieruchomość mająca być przedmiotem dywidendy rzeczowej była wykorzystywana wyłącznie do działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W świetle opisanego zdarzenia przyszłego Spółka wnosi o potwierdzenie, że wydanie wspólnikom w ramach dywidendy rzeczowej działki o powierzchni 3.090 m2 będzie stanowiło dostawę towaru opodatkowaną częściowo VAT, w proporcji do części powierzchni działki nabytej z prawem do odliczenia VAT i części nabytej bez prawa do odliczenia VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, wydanie wspólnikom działki o powierzchni 3.090 m2 w ramach dywidendy rzeczowej należy na gruncie przepisów ustawy o VAT traktować jako dostawę towaru, która będzie opodatkowana VAT w proporcji, w jakiej pozostaje część tej działki nabyta z prawem do odliczenia VAT do części działki nabytej bez prawa do odliczenia VAT. Tym samym wydanie wspólnikom części działki o powierzchni 3.090 m2 nabytej bez prawa do odliczenia VAT nie będzie podlegało opodatkowaniu VAT.

Stanowisko Spółki jest uzasadnione w następujący sposób:

* Zasadniczo w świetle przepisów ustawy o VAT wypłatę dywidendy rzeczowej należy potraktować jako czynność stanowiącą nieodpłatną dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych (zob. np. interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 3 stycznia 2013 r. znak IBPP2/443-1003/12/KO).

* Spółce przysługiwało prawo do odliczenia VAT od nabycia części terenu, jaki wszedł w skład działki o powierzchni 3.090 m2, natomiast pozostała część terenu wchodzącego w skład działki o powierzchni 3.090 m2 została nabyta bez prawa do odliczenia VAT. W konsekwencji przy ustaleniu wartości nieodpłatnej dostawy działki w ramach dywidendy rzeczowej należy ustalić proporcję części powierzchni działki nabytej z odliczeniem VAT i części nabytej bez prawa do odliczenia VAT. Powierzchnię działki w części nabytej z prawem do odliczenia VAT należy uznać za przedmiot opodatkowania w ramach nieodpłatnej dostawy towarów i w konsekwencji naliczyć VAT w odpowiedniej wartości, tj. mnożąc powierzchnię działki nabytej z VAT przez cenę sprzedaży jednego metra kwadratowego działki. Z kolei powierzchnia działki w części nabytej bez prawa do odliczenia VAT pozostaje poza zakresem opodatkowania VAT. Takie rozwiązanie nie wynika bezpośrednio z przepisów ustawy o VAT, jednak wydaje się najbardziej spójne z wykładnią celowościową art. 7 ust. 2, dotyczącego opodatkowania nieodpłatnej dostawy towarów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1.

przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;

2.

wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;

3.

wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;

4.

wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;

5.

ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;

6.

oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;

7.

zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Należy zauważyć, iż dostawa towarów rozumiana jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel obejmuje każdą czynność polegającą na przeniesieniu dobra materialnego przez stronę, która przyznaje drugiej stronie prawo do faktycznego dysponowania nim, jakby była właścicielem tego dobra. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem (tekst jedn.: towarem w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy) na rzecz użytkownika wieczystego, co pozwala mu rozporządzać nim jak właściciel. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również w możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Zgodnie zatem z ww. przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju. Dotyczy to również zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu.

Na podstawie art. 7 ust. 2 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Wskazać należy, że opodatkowaniu, co do zasady, podlegają czynności odpłatne, przy czym odpłatność za czynności dostawy towarów lub świadczenia usług nie musi mieć postaci pieniężnej. Odpłatność, jako świadczenie wzajemne, może również przybrać postać rzeczową, np. zapłata w innym towarze lub usłudze, albo mieszaną - zapłata w części pieniężna i w części rzeczowa. Innymi słowy, dla uznania czynności za odpłatną, wystarczające jest, by istniała możliwość określenia ceny wyrażonej w pieniądzu w stosunku do świadczenia wzajemnego stanowiącego wynagrodzenie za tę czynność. Czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub świadczącego usługę.

Kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. I tak, w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council Trybunał stwierdził, iż czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Zatem pod pojęciem "odpłatności dostawy towarów" lub "odpłatności świadczenia usług" rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towaru lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej, zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z uregulowań art. 7 ust. 2 ustawy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, w tym także wszelkie inne darowizny, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu, imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego, to nieodpłatne przekazanie tych towarów pozostaje poza zakresem opodatkowania (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania), bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza wydać wspólnikom działkę o powierzchni 3.090 m2 w ramach dywidendy rzeczowej. W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wyjaśnił, że przedmiotem dywidendy rzeczowej będzie prawo użytkowania wieczystego nieruchomości, stanowiącej jedną wyodrębnioną geodezyjnie działkę gruntu.

Podstawą prawną wypłaty dywidendy rzeczowej będą przepisy Kodeksu Spółek Handlowych, a konkretnie art. 191 i nast. k.s.h. oraz stosowna uchwała zgromadzenia wspólników w sprawie wypłaty dywidendy rzeczowej.

Ustawa o podatku od towarów i usług ani przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia "dywidenda". Zatem, w celu jego zdefiniowania należy odwołać się do słownika języka polskiego. Zgodnie z definicją słownikową, zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN 2006 r., słowo dywidenda oznacza "część zysku spółki akcyjnej za dany rok, przeznaczona do podziału między akcjonariuszy".

Zasady dotyczące wypłaty dywidendy przez spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością zostały uregulowane w art. 191-198 ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.) - (zwanej dalej k.s.h.).

Jak stanowi art. 191 § 1 ustawy k.s.h., wspólnik ma prawo do udziału w zysku wynikającym z rocznego sprawozdania finansowego i przeznaczonym do podziału uchwałą zgromadzenia wspólników, z uwzględnieniem przepisu art. 195 § 1. Natomiast w myśl ust. 2 powołanego przepisu, umowa spółki może przewidywać inny sposób podziału zysku, z uwzględnieniem przepisów art. 192-197.

Stosownie natomiast do § 3 cytowanego przepisu, jeżeli umowa spółki nie stanowi inaczej, zysk przypadający wspólnikom dzieli się w stosunku do udziałów.

Zgodnie z art. 192 K.s.h, kwota przeznaczona do podziału między wspólników nie może przekraczać zysku za ostatni rok obrotowy, powiększonego o niepodzielone zyski z lat ubiegłych oraz o kwoty przeniesione z utworzonych z zysku kapitałów zapasowego i rezerwowych, które mogą być przeznaczone do podziału. Kwotę tę należy pomniejszyć o niepokryte straty, udziały własne oraz o kwoty, które zgodnie z ustawą lub umową spółki powinny być przekazane z zysku za ostatni rok obrotowy na kapitały zapasowy lub rezerwowe.

Natomiast jak wynika z art. 193 § 1 cyt. Kodeksu, uprawnionymi do dywidendy za dany rok obrotowy są wspólnicy, którym udziały przysługiwały w dniu powzięcia uchwały o podziale zysku. Umowa spółki - stosownie do zapisów § 2 cyt. przepisu - może upoważniać zgromadzenie wspólników do określenia dnia, według którego ustala się listę wspólników uprawnionych do dywidendy za dany rok obrotowy (dzień dywidendy).

Z powyższych przepisów wynika, iż dywidenda jest formą partycypowania przez udziałowca w zysku rocznym spółki. Wspólnik ma prawo do udziału w zyskach spółki, której udziałów jest posiadaczem, pod warunkiem przeznaczenia go uchwałą walnego zgromadzenia wspólników do wypłaty. Wypłata dywidendy jest jednostronnym świadczeniem spółki na rzecz udziałowca.

Przepisy Kodeksu spółek handlowych nie określają formy wypłaty dywidendy. W praktyce obrotu gospodarczego najpopularniejszą formą wypłaty dywidendy jest świadczenie pieniężne. Jednak dozwolona jest także wypłata dywidendy w naturze, np. w formie rzeczy oznaczonych co do gatunku lub w towarze (dywidenda rzeczowa). Ta forma wypłaty dywidendy jest możliwa tylko wówczas, gdy statut spółki wprost ją przewiduje.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca zamierza wypłacić wspólnikom spółki dywidendę w formie niepieniężnej, w postaci prawa użytkowania wieczystego nieruchomości.

Podkreślenia wymaga fakt, iż wypłata dywidendy jest szczególnym rodzajem czynności prawnej. Źródłem nabycia przedmiotu dywidendy i tytułem do uzyskania przysporzenia przez wspólnika spółki nie jest umowa cywilnoprawna, ale uchwała walnego zgromadzenia wspólników (akt o charakterze właścicielskim) w oparciu o odpowiednie zapisy umowy spółki. Jest to czynność wyraźnie uregulowana w Kodeksie spółek handlowych i nie mają do niej zastosowania przepisy Kodeksu cywilnego dotyczące sprzedaży lub zamiany.

Mając na uwadze powyższe przepisy w zakresie podatku od towarów i usług należy stwierdzić, iż dostawę towarów stanowią co do zasady tylko czynności mające za przedmiot towar, natomiast usługę stanowią te wszystkie czynności podatnika wykonywane w ramach działalności gospodarczej, których nie można zaklasyfikować jako dostawy towarów.

Natomiast opodatkowanie dywidendy rzeczowej jest zgodne z zasadą powszechności opodatkowania podatkiem VAT wyrażającej się tym, że określone transakcje podlegają temu podatkowi niezależnie od formy, w której zostały dokonane, również zbycie prawa użytkowania wieczystego nieruchomości w formie wypłaty dywidendy.

Skoro zatem przedmiotem dywidendy wypłaconej przez Wnioskodawcę będzie towar w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług w postaci prawa użytkowania wieczystego nieruchomości, oznacza to, że czynność ta stanowić będzie nieodpłatną dostawę towarów w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Koniecznym jest zatem dokonanie analizy, czy w świetle art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług zostaną spełnione warunki do uznania przedmiotowej czynności za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa we wskazanym przepisie.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca nabył w 1995 r. prawo użytkowania wieczystego gruntu o powierzchni 7.561 m2 wraz z naniesionymi przez poprzedniego właściciela budynkami i budowlami (m.in. budynki magazynowe, drogi i place, kanalizacja, wodociągi, ogrodzenie z siatki). Przy nabyciu nieruchomości Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego VAT, ponieważ sprzedaż przez poprzedniego właściciela została udokumentowana fakturą z zastosowaniem zwolnienia z VAT. W następnych latach nabyty grunt podlegał przekształceniom geodezyjnym, ponadto Spółka dokonała zamiany jego części z innym podmiotem (wobec części gruntu pozyskanej w wyniku zamiany Spółce przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego). W efekcie Spółka aktualnie posiada m.in. prawo użytkowania wieczystego niezabudowanej nieruchomości w postaci działki gruntu o powierzchni 3.090 m2. Działka ta składa się w części z terenu nabytego bez prawa do odliczenia VAT (tekst jedn.: z części nabytego w pierwszej kolejności gruntu o powierzchni 7.561 m2) oraz w części z terenu nabytego następnie w osobnej transakcji z prawem do odliczenia VAT (podmiot, z którym Spółka dokonała zamiany, wystawił Spółce fakturę z VAT z naliczonym podatkiem VAT z tytułu dostawy gruntu). Na działce tej nie znajdują się aktualnie żadne budynki ani budowle.

Zatem, mając na względzie powołane wyżej przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że zostaną spełnione warunki do uznania wskazanej czynności tj. wypłaty dywidendy rzeczowej w postaci prawa użytkowania wieczystego nieruchomości za nieodpłatną dostawę towarów zrównaną z odpłatną dostawą, o której mowa w art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W przedmiotowej sprawie dokonującym nieodpłatnego przekazania jest podatnik podatku od towarów i usług (spółka z o.o. będąca zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT), przekazane przez podatnika towary należą do jego przedsiębiorstwa, zaś przedmiotem nieodpłatnego przekazania jest towar, w stosunku do którego podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, działka gruntu o powierzchni 3.090 m2 (co do której prawo wieczystego użytkowania będzie przedmiotem dywidendy) składa się częściowo z fragmentu działki o powierzchni 7.561 m2, nabytej bez prawa do odliczenia podatku naliczonego oraz częściowo z działki nabytej z prawem do odliczenia podatku naliczonego. Obecnie teren nabyty bez prawa do odliczenia i z prawem do odliczenia wchodzą w skład działki o powierzchni 3.090 m2 jako jednej wyodrębnionej geodezyjnie działki gruntu.

Z powyższego wynika zatem, że Wnioskodawcy przysługiwało w części prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia ww. nieruchomości (prawa użytkowania wieczystego nieruchomości) mającej być przedmiotem dywidendy.

Reasumując, czynność wypłaty przez Wnioskodawcę dywidendy rzeczowej w postaci prawa wieczystego użytkowania działki gruntu, będzie podlegała w całości opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako nieodpłatna dostawa towarów, zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym wydanie wspólnikom działki o powierzchni 3.090 m2 w ramach dywidendy rzeczowej należy na gruncie przepisów ustawy o VAT traktować jako dostawę towaru, która będzie opodatkowana VAT w proporcji, w jakiej pozostaje część tej działki nabyta z prawem do odliczenia VAT do części działki nabytej bez prawa do odliczenia VAT, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja indywidualna traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl