IBPP1/443-168/11/ES

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra cznia 2011 r. Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 27 sty (data złożenia w tut. organie 27 stycznia 2011 r.), uzupełnionym pism

em z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data złożenia w tut. organie 20 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 27 stycznia 2011 r. złożony został w tut. organie wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 20 kwietnia 2011 r. (data złożenia w tut. organie 20 kwietnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 12 kwietnia 2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gospodarstwo przy ul. R. jest prowadzone od 1890 r. przechodziło z ojca na syna. W tamtych latach na ulicy Wnioskodawcy było gospodarstwo obok gospodarstwa. W latach 1970-1980 gospodarstwa zaczynały zanikać w miejscowości Wnioskodawcy. Obok powstały domy jednorodzinne. W latach 70 rodzice Wnioskodawcy zwiększali coraz większą hodowlę, na miejsce krów, koni modernizowali i wkładali prosięta do chowu na tucz. Oprócz tego wszyscy właściciele pracowali w zakładach pracy. Gospodarstwo Wnioskodawcy jest obudowane ze wszystkich stron domami jednorodzinnymi i każdy o tym wie, że czym większa hodowla tym wychodzą większe zapachy i od 1995 r. co roku budowę gospodarstwa ekologicznego dwóch chlewni. Wnioskodawca przechodził trzeba Wnioskodawca nie miał spokoju. W okresie ciepłym co roku miał na pole. W tym samym okresie napisał wniosek do Urzędu Miejskiego o pozwolenie na budowę nowego gospodarstwa na działkach własnościowych o nr 2208/8, 2280/8, 3118/9 znajdujących się w R. ul. J. Po dwóch latach Wnioskodawca dostał pozwolenie na podsypać piaskiem na wysokości 30 cm ze względu komisje z Urzędu Miejskiego, co sąsiedzi Wnioskodawcę opisywali. W roku 2003 lub 2004 Wnioskodawca sam napisał, że zlikwiduje całkowicie stanowisko obornikowe i bezpośrednio będzie kłaść na przyczepę rozrzutnika i wywoził na szkody górnicze, wychodzi to 140 m ³ piasku. Automatycznie sąsiedzi z tej ulicy bezpośrednio przyszli do Wnioskodawcy i trzy razy Sanepid, który się zgodził na budowę chlewni + stanowisko obornikowe i zbiorniki na gnojowicę. Zezwolenie na budowę Wnioskodawca otrzymał w dniu 15 stycznia 2007 r. i od wiosny zaczął robić ogrodzenie i wozić piasek pod fundamenty, ponieważ architekt obliczył, że fundamenty powiedzieli mu prosto w oczy, że jak tu wybuduje chlewnię, to będzie miał to samo co przy ul. R. W tych dwóch tuczarniach w cyklu zamkniętym można hodować do 600 sztuk jednorazowo. W dniu 10 grudnia 2008 r. Wnioskodawca zakupił z hurtowni pręta żebrowanego fi 20 7410 kg, a do budowy potrzebne jest do fundamentów 8200 kg. A 900 kg miał już w domu. Pręt ma do dzisiaj. W 2010 r. Wnioskodawca nie robił nic na tym gruncie, ponieważ w 2009 r. przy ogrodzeniu przyszłoby do rękoczynu i z tych względów rezygnuje z budowy i chce sprzedać działki. Działki, które chce sprzedać w tej chwili, w 2002 r. w planie zagospodarowania przestrzennego już były ujęte pod budownictwo, na które Wnioskodawca ma wypis z planu zagospodarowania przestrzennego z 2002 r. Od 2008 r. Wnioskodawca nie pobiera żadnych dotacji z Unii dla rolników, ponieważ nie obsiewa gruntów. W gospodarstwie przy ul. R. też zakończył hodowlę, a powód jest taki jak powyżej napisał. W 2001 r. zmarła mama. W dniu 29 października 2002 r. Wnioskodawca odziedziczył gospodarstwo po zmarłej mamie Postanowienie Sądowe Sygn. akt X i był jedynym spadkobiercą. W tym roku Wnioskodawca kończy 52 lata od 18 roku pracował w kopalni pod ziemią. 14 lat temu uległ wypadkowi w kopalni wskutek czego otrzymał rentę inwalidzką III grupy na stałe. Wnioskodawca ma dwóch synów w wieku 24 i 22 lata od 4 lat pracują obaj w kopalni pod ziemią. Starszy syn ma ukończone L.O. + Tech. Logistyk w tym czasie jeszcze chodzi do Zaocznego Technikum Górnictwa Podziemnego. Młodszy syn ma ukończone L.O. i uczęszcza tak samo do Technikum Górniczego. Po sprzedaży działek nie Wnioskodawca tylko synowie chcą kupić gospodarstwo w cichym ustronnym miejscu, gdzie mieliby dalej prowadzić hodowlę świń, ponieważ w gospodarstwie pracowali od dzieciństwa i ciągnie ich do hodowli.

Grunt przy ul. J. jest to grunt w jednym kawałku podzielony na 4 działki:

Trzy pierwsze działki Wnioskodawca chciałby podzielić na małe działki i sprzedać. Pieniądze uzyskane z tych działek chce przeznaczyć na zakup nowego gospodarstwa dla synów. Wnioskodawca nie był płatnikiem podatku VAT. Rzetelnie opłaca podatki gruntowe. Nie jest w żaden sposób zadłużony odnośnie podatków.

W uzupełnieniu z dnia 20 kwietnia 2011 r. Wnioskodawca dodaje, że nie jest i nie był podatnikiem podatku VAT. Spadek odziedziczył po matce dnia 29 września 2002 r. W Urzędzie Gminy Wnioskodawca pytał ile na tym terenie (jeden cały teren podzielony działkami 2208/8, 2280/8 i 3118/9) mogłoby powstać działek i urzędnik średnio obliczył, że 18 lub 19 działek, ponieważ reszta terenu jest przeznaczona na drogi dojazdowe i drogi pomiędzy działkami. Działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać będą działkami niezabudowanymi.

* 2208/8 - niezabudowana,

* 2280/8 - niezabudowana,

* 3118/9 - niezabudowana.

Wnioskodawca nie korzystał z żadnego prawa do obniżenia kwoty podatku, ani żadnych ulg podatkowych.

Na działkach Wnioskodawca uprawiał zboże do 2007 r., przeznaczone do karmienia świń, które były sprzedawane.

W 2008 r. Wnioskodawca grunt obrobił, ale nie był obsiewany. Od 2009 r. Wnioskodawca nie obrabia i nie obsiewa tego gruntu i nikomu tego gruntu nie wynajmuje ani nie dzierżawi. Wnioskodawca wskazał, iż w niektórych latach pobierał, a w niektórych latach nie pobierał dopłat unijnych w związku z przedmiotowymi działkami. Działek Wnioskodawca nie wynajmował i nie wynajmuje, nie dzierżawił i nie dzierżawi nikomu i żadnych dochodów nie czerpał i nie czerpie z tego tytułu.

Wnioskodawca posiada jeszcze działkę 2900 m ^2, ale ze względu na przebiegającą linię wysokiego napięcia przez tę działkę, działka ta nie jest przeznaczona pod budowę i Wnioskodawca nie chce jej sprzedać. Druga działka 3100 m ² w planie zagospodarowania przestrzennego jest ujęta jako tereny zielone i też Wnioskodawca nie chce jej sprzedawać. Trzecia działka, to ta wraz z domem i zabudowaniami, gdzie Wnioskodawca mieszka z rodziną, której Wnioskodawca nie zamierza sprzedać, ponieważ chce ją zostawić dla siebie, a pieniądze uzyskane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na zakup gospodarstwa dla synów. Wnioskodawca nigdy nie sprzedawał żadnych nieruchomości. W gospodarstwie przy ul. R. Wnioskodawca już niczego nie hoduje.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż działek przy ul. J. będzie opodatkowana stawką podatku od towarów i usług 23% VAT, czy będzie mogła korzystać ze zwolnienia.

Zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowa dostawa nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w związku z otrzymaniem gruntu w drodze darowizny.

Wnioskodawca uważa, że gdyby chciał się wzbogacić, to jego teren już w 2002 r. był przeznaczony pod budownictwo i wtedy była już możliwość sprzedaży tego terenu.

Pieniądze uzyskane ze sprzedaży przedmiotowego gruntu przeznaczone zostaną na zakup gospodarstwa dla synów i Wnioskodawca nie chce się z tych powodów wzbogacić.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast przez świadczenie usług, na mocy art. 8 ust. 1 ww. ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowych jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykonywane w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle.

Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej czy gospodarczej w ogóle, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

W przypadku natomiast sprzedaży towaru, który został nabyty w celu wykorzystania go do działalności gospodarczej czy to handlowej czy innej, należy uznać, że jego sprzedaż dokonywana jest również w ramach działalności gospodarczej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż działek, o których mowa we wniosku, dokonana zostanie w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT.

Wnioskodawca posiada gospodarstwo przy ul. R., które przechodząc z ojca na syna jest prowadzone od 1890 r. W latach 70-tych rodzice Wnioskodawcy zwiększali hodowlę, w miejsce krów wprowadzając prosięta do chowu na tucz. Od 1995 r. gospodarstwo Wnioskodawcy z powodu skarg sąsiadów na towarzyszące hodowli nieprzyjemne zapachy poddawane było wielokrotnym kontrolom. W 2001 r. zmarła mama Wnioskodawcy, a w dniu 29 października 2002 r. na podstawie postanowienia sądu Wnioskodawca jako jedyny spadkobierca otrzymał gospodarstwo po zmarłej mamie. W 2003 lub 2004 r. Wnioskodawca napisał wniosek do Urzędu Miejskiego o pozwolenie na budowę nowego gospodarstwa na działkach własnościowych o nr 2208/8, 2280/8, 3118/9 znajdujących się w R., ul. J. Po dwóch latach w dniu 15 stycznia 2007 r. Wnioskodawca otrzymał pozwolenie na budowę gospodarstwa ekologicznego dwóch chlewni i od wiosny zaczął wykonywać ogrodzenie i wozić piasek pod fundamenty, zakupił też drut żebrowany potrzebny do budowy. W obu tuczarniach w cyklu zamkniętym można hodować do 600 sztuk jednorazowo. Inwestycja Wnioskodawcy spotkała się jednak z protestem sąsiadów z tej ulicy, którzy przyszli do Wnioskodawcy i powiedzieli mu, że jeśli w tym miejscu wybuduje chlewnię, to będzie miał to samo co przy ul. R. i w konsekwencji prawie doszło do rękoczynów, dlatego Wnioskodawca w 2010 r. na przedmiotowym gruncie nie wykonywał żadnych prac. Z powyższych też względów Wnioskodawca rezygnuje z budowy i chce sprzedać działki.

Działki, które Wnioskodawca zamierza sprzedać, już w 2002 r. w planie zagospodarowania przestrzennego były ujęte pod budownictwo. W momencie sprzedaży przedmiotowe działki 2208/8, 2280/8 i 3118/9 będą działkami niezabudowanymi.

Z powyższych działek mogłoby powstać 18 lub 19 działek przeznaczonych do sprzedaży, ponieważ reszta terenu jest przeznaczona na drogi dojazdowe i drogi pomiędzy działkami.

Na działkach Wnioskodawca uprawiał zboże do 2007 r., przeznaczone do karmienia świń, które były sprzedawane. Wnioskodawca wskazał, iż w niektórych latach pobierał, a w niektórych latach nie pobierał dopłat unijnych w związku z przedmiotowymi działkami. Od 2008 r. Wnioskodawca nie pobiera żadnych dotacji z Unii dla rolników, ponieważ nie obsiewa gruntów. W gospodarstwie przy ul. R. Wnioskodawca również zakończył hodowlę z powodów opisanych powyżej.

W tym roku Wnioskodawca kończy 52 lata, od 18 roku życia pracował w kopalni pod ziemią, a 14 lat temu uległ wypadkowi w kopalni wskutek czego otrzymał rentę inwalidzką III grupy na stałe. Wnioskodawca ma dwóch synów w wieku 22 i 24 lat, którzy od 4 lat pracują w kopalni pod ziemią. Pieniądze uzyskane ze sprzedaży działek zostaną przeznaczone na zakup nowego gospodarstwa dla synów, którzy dalej prowadziliby hodowlę świń, ponieważ w gospodarstwie pracowali od dzieciństwa i lubią tę pracę.

Wnioskodawca nie jest i nie był podatnikiem podatku VAT. Działek Wnioskodawca nie wynajmował i nie wynajmuje, nie dzierżawił i nie dzierżawi nikomu i żadnych dochodów nie czerpał i nie czerpie z tego tytułu, nigdy nie sprzedawał żadnych nieruchomości. Wnioskodawca posiada jeszcze 3 inne działki, ale tych nie zamierza sprzedawać.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Rolnikiem ryczałtowym, w myśl art. 2 pkt 19 cyt. ustawy o VAT, jest rolnik dokonujący dostawy produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, korzystający ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 3, z wyjątkiem rolnika obowiązanego na podstawie odrębnych przepisów do prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Przez produkty rolne - zgodnie z art. 2 pkt 20 cyt. ustawy o VAT - rozumie się towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim. Natomiast przez usługi rolnicze (art. 2 pkt 21 ww. ustawy o VAT) rozumie się usługi wymienione w załączniku nr 2 do ustawy.

Biorąc pod uwagę wcześniej przytoczoną definicję działalności gospodarczej uznać należy, iż podmiot prowadzący działalność rolniczą, w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, posiada status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą.

Jednakże na mocy art. 43 ust. 1 pkt 3 ustawy korzysta tylko ze zwolnienia od podatku w zakresie dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności oraz w zakresie świadczenia usług rolniczych, lub też nie korzysta ze zwolnienia jeśli spełni warunki i zarejestruje się jako podatnik VAT czynny.

Właściciel gospodarstwa rolnego, dokonujący dostaw produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej lub świadczący usługi rolnicze, jest co do zasady rolnikiem ryczałtowym, posiadającym status podatnika prowadzącego działalność gospodarczą (działalność rolniczą). Jeśli więc osoba taka wykonuje inne czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług, brak jest podstaw prawnych do uznania, iż nie podlegają one opodatkowaniu zwłaszcza, gdy dotyczą majątku wykorzystywanego w tej działalności rolniczej.

A zatem podmiot sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale majątek wykorzystywany w ramach przedsiębiorstwa rolnego, jest zatem z tego tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym nie można uznać sprzedaży przez Wnioskodawcę działek przeznaczonych pod zabudowę jako sprzedaży majątku osobistego, przedmiotowy grunt został bowiem wykorzystany przez Wnioskodawcę w celu prowadzenia na nim działalności rolniczej. Wnioskodawca sam wskazał, że na działkach Wnioskodawca uprawiał zboże przeznaczone do karmienia świń, które następnie były sprzedawane. Tym samym mamy do czynienia z wyprzedażą majątku wykorzystywanego w przedsiębiorstwie (gospodarstwie rolnym) Wnioskodawcy związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą (rolniczą).

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia przedsiębiorstwo, dlatego zasadnym wydaje się - w ramach wykładni systemowej - przyjęcie uregulowań zawartych w innych aktach prawnych. Przedsiębiorstwo w rozumieniu art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) jest zorganizowanym zespołem składników materialnych i niematerialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej. W przepisach Kodeksu cywilnego gospodarstwo rolne zostało zdefiniowane odrębnie od przedsiębiorstwa w art. 55^3, zgodnie z którym za gospodarstwo rolne uważa się grunty rolne wraz z gruntami leśnymi, budynkami lub ich częściami, urządzeniami i inwentarzem, jeżeli stanowią lub mogą stanowić zorganizowaną całość gospodarczą, oraz prawami związanymi z prowadzeniem gospodarstwa rolnego. Treść tej definicji pozwala przyjąć, iż spełnia ono określone w Kodeksie cywilnym wymogi właściwe dla przedsiębiorstwa. Biorąc pod uwagę powyższe regulacje można zasadnie stwierdzić, iż gospodarstwo rolne (pomimo jego odrębnego zdefiniowania w ustawie o podatku od towarów i usług), stanowi podobną do przedsiębiorstwa jednostkę organizacyjną, w ramach której prowadzona jest działalność gospodarcza.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy. W konsekwencji należy uznać, że działalność prowadzona przez rolników mieści się w pojęciu działalności gospodarczej, a grunty, które były wykorzystywane w ramach gospodarstwa rolnego należy uznać za związane z tą działalnością.

Ponadto w związku z przedmiotowymi działkami Wnioskodawca otrzymywał dofinansowanie z funduszy unijnych.

Z powyższego wynika, iż działki (należące do gospodarstwa rolnego), które Wnioskodawca przeznaczył do sprzedaży były wykorzystane przez Wnioskodawcę w celach zarobkowych również poprzez uzyskanie dopłat rolniczych.

Skoro przedmiotem sprzedaży w niniejszej sprawie mają być grunty, które były wykorzystywane przez Wnioskodawcę, do prowadzonej przez niego działalności rolniczej (działalności gospodarczej), to również powyższą sprzedaż, zgodnie z treścią art. 15 ust. 2 ustawy VAT, należy uznać jako dokonaną w ramach działalności gospodarczej.

Ponadto Wnioskodawca nie wskazał, aby działki były w jakikolwiek sposób wykorzystywane na cele prywatne, natomiast pieniądze otrzymane ze sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć na zakup gospodarstwa dla synów, którzy również prowadziliby hodowlę trzody chlewnej.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż Wnioskodawca związał otrzymaną nieruchomość (gospodarstwo rolne) z działalnością gospodarczą (rolniczą), a zatem sprzedaż powstałych z jej podziału niezabudowanych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem.

Grunty w niniejszej sprawie mają zostać sprzedane jako działki budowlane. Taki stan rzeczy w rezultacie pociąga za sobą powstanie obowiązku podatkowego na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, a przedmiotowa dostawa gruntów będzie stanowiła dostawę, o której mowa w cyt. art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy również stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie mogła korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy o VAT, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionego gruntu byłaby niższa niż kwota wynikająca z art. 113 ust. 1 ustawy o VAT, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

Jeśli zaś chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy gruntu niezabudowanego, to ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przedmiotowej sprawie nie zachodzi jednak ww. okoliczność, zatem dostawa wskazanych we wniosku działek nie będzie mogła korzystać również z powyższego zwolnienia.

Tym samym właściwą stawką podatku VAT dla sprzedaży działek budowlanych jest stawka 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Reasumując, planowana przez Wnioskodawcę dostawa działek budowlanych, będących częścią przejętego gospodarstwa rolnego i wykorzystywanych do prowadzenia przez Wnioskodawcę działalności rolniczej będzie działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. W tej sytuacji Wnioskodawca sprzedając omawiany grunt, nie zbywa majątku osobistego, ale majątek będący składnikiem gospodarstwa rolnego. Zatem sprzedaż 3 przedmiotowych działek a w konsekwencji również powstałych z jej podziału mniejszych działek będzie czynnością, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką 23% zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się ponadto, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.