IBPP1/443-1672/08/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 31 października 2008 r. (data wpływu 12 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 stycznia 2009 r. (data wpływu 30 stycznia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług obowiązującej na dostawę:

* zakładu produkcyjnego z gruntem, na którym ten zakład jest posadowiony,

* gruntów przeznaczonych pod zabudowę,

* gruntów stanowiących teren niezabudowany zaklasyfikowany w planie zagospodarowania przestrzennego jako rola, łąki

jest prawidłowe.

W dniu 12 listopada 2008 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku od towarów i usług obowiązującej na dostawę:

* zakładu produkcyjnego z gruntem, na którym ten zakład jest posadowiony,

* gruntów przeznaczonych pod zabudowę,

* gruntów stanowiących teren niezabudowany zaklasyfikowany w planie zagospodarowania przestrzennego jako rola, łąki.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 24 stycznia 2009 r. (data wpływu 30 stycznia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 stycznia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca chciałby sprzedać nieruchomość zakupioną przez siebie na współwłasność w 1993 r. Były to grunty rolne stanowiące rolę, łąki oraz las (IV i V klasa) o łącznej powierzchni 8,21 ha. W 2000 r. Wnioskodawca dokupił grunty rolne o powierzchni 0,12 ha (IV i V klasa), a powierzchnia gruntów wzrosła do 8,33 ha.

W latach 1998 i 1999 Wnioskodawca razem ze współwłaścicielem na przedmiotowych terenach dokonał wierceń za wodami niskozmineralizowanymi i wodami o właściwościach leczniczych. W 2000 r. Wnioskodawca uzyskał wszelkie niezbędne pozwolenia i atesty. Działania te Wnioskodawca wraz z współwłaścicielem podejmowali jako osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej, a wszystkie wymagane prawem pozwolenia zostały wydane na osoby fizyczne.

W 2000 r. na wniosek współwłaścicieli został zmieniony plan zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy i obszar o powierzchni 5,73 ha stał się terenem przeznaczonym pod zabudowę.

Dodatkowo w 1999 r. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem otrzymali decyzję na budowę budynku owczarni wraz z przyłączem wod.-kan. oraz linii napowietrznej SN-15kV i stacji transformatorowej napowietrznej.

Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem przystąpili do realizacji inwestycji, równocześnie występując do Burmistrza Miasta i Gminy o zmianę decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzja o zmianie przeznaczenia obiektu z owczarni na rozlewnię wody mineralnej została wydana w dniu 29 grudnia 2000 r.

W lutym 2001 r. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem otrzymali decyzję zatwierdzającą projekt rozbudowy i adaptacji budynku owczarni na budynek rozlewni wody mineralnej. Cała inwestycja realizowana i finansowana była przez osoby fizyczne-współwłaścicieli terenu (obiekt nie był środkiem trwałym w żadnej firmie, rachunki dotyczące budowy nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu).

Ponieważ żaden ze współwłaścicieli nie był płatnikiem podatku VAT, również nie przysługiwało im prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur dotyczących zakupów związanych z realizacją inwestycji.

W 2000 r. budowa została zakończona, a w styczniu 2001 r. Wnioskodawca podpisał umowę dzierżawy swoich 50% nieruchomości i z tytułu umowy dzierżawy zgłosił się jako płatnik podatku VAT.

Na potwierdzenie zakończenia budowy Wnioskodawca posiada wycenę - operat szacunkowy wykonany przez biegłego rzeczoznawcę, umowę dzierżawy z dnia 1 sierpnia 2001 r. oraz umowę dzierżawy z dnia 1 listopada 2001 r., w której zaznaczono, że dzierżawiony jest gotowy budynek przeznaczony na rozlewnię wód mineralnych wraz z zapleczem socjalnym. W budynku dla celów rozlewni wody mineralnej wykonany został odbiór przez SANEPID. Natomiast do dnia dzisiejszego Wnioskodawca nie ma końcowego odbioru technicznego ze względu na drobne uchybienia formalne dotyczące ogrodzenia. Dodatkowo Wnioskodawca posiada zaświadczenie z dnia 28 października 2008 r. z Urzędu Gminy potwierdzające opłacanie podatku od nieruchomości z tytułu prowadzonej w budynkach działalności gospodarczej. Zaświadczenia opiewają na każdy rok od 1 stycznia 2002 r.

Ponadto w uzupełnieniu z dnia 24 stycznia 2009 r. Wnioskodawca wskazał co następuje:

Dla celów umów dzierżawy obiektów, stanowiących własność Wnioskodawcy, zarejestrował się on dla celów podatku VAT jako podatnik VAT czynny. Rejestracja ta nastąpiła w dniu 23 stycznia 2001 r.

W okresie od 1991 r. do 2001 r. Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej, jednak zakupu gruntu dokonał prywatnie, jako osoba fizyczna.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż w 1993 r. Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna ogłosiła przetarg na sprzedaż gruntów rolnych o powierzchni 8,22 ha położonych w L., gmina M. Grunty te przylegały do wcześniej posiadanych przez jego rodzinę gruntów rolnych, więc chcąc połączyć działki podjął wraz z Panem X decyzję o nabyciu na współwłasność ww. działek. Akt notarialny został sporządzony dnia 16 grudnia 1993 r.

W 1998 r. Wnioskodawca podjął ze współwłaścicielem decyzję o wykorzystaniu posiadanej przez nich działki. Jednak przez środek zakupionych działek przebiegała wyznaczona na mapach droga, więc by móc realizować jakąkolwiek inwestycję należało uzyskać tytuł własności również i tego terenu. Decyzją Rady Miasta i Gminy z dnia 3 lipca 2000 r. Wnioskodawca zakupił na współwłasność teren o powierzchni 0,11 ha.

Wnioskodawca podjął ze współwłaścicielem decyzję o wykorzystaniu gospodarczym działki. Ponieważ znajdowała się ona na terenie gminy (powszechnie bogatej w zasoby wody mineralnej), więc w pierwszej kolejności właśnie ten kierunek rozwoju wydał się najbardziej zasadny. W tym celu sporządzono projekty prac geologicznych dla wykonania 3 otworów poszukiwawczych za wodą w utworach trzeciorzędowych. Jednak woda w tych otworach wykazywała właściwości wody słodkiej (niskomineralizowanej) nie nadającej się dla celów leczniczych. To ukierunkowało Wnioskodawcę i współwłaściciela na inwestowanie w hodowlę owiec. I tak zrodził się projekt budowy owczarni.

W 2000 r. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem postanowili jednak spróbować jeszcze raz dokonać wierceń poszukiwawczych za wodą leczniczą. Podjęli zatem decyzję o jeszcze jednym odwiercie poszukiwawczym, tym razem do głębokości 200 m. W kwietniu 2000 r. w wyniku przeprowadzonych analiz okazało się, że woda nawiercona w tym właśnie otworze jest wodą leczniczą. Wówczas Wnioskodawca wspólnie z Panem X postanowili zainwestować w rozlewnię wód mineralnych i wystąpili o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego i przeznaczenia gruntu pod zabudowę.

Po zakończeniu inwestycji jako osoby fizyczne (wydatki poniesione na budowę nie stanowiły nigdy kosztów uzyskania przychodów w żadnej firmie oraz nie odliczano od nich podatku VAT), całość zakładu wraz z infrastrukturą towarzyszącą, linią produkcyjną, odwiertami oraz transformatorem i linią elektroenergetyczną, Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem wydzierżawili wspólnie firmie Spółce, której udziałowcem w 50% był X, a w 50% jego żona.

Spółka zobowiązana była do zapłaty czynszu dzierżawnego, z czego do 2005 r. wywiązywała się w miarę terminowo. Jednak później nastąpiły znaczne opóźnienia w zapłacie czynszu, a w 2006 r. Spółka zaprzestała płacenia zupełnie. Wnioskodawca złożył wówczas wypowiedzenie umowy najmu, wówczas Pan X stwierdził, że jest właścicielem 50% zakładu i z tego powodu go nie opuści. Wnioskodawcy nie pozostało nic innego jak wystąpić z pozwem o zniesienie współwłasności.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż umowa dzierżawy nieruchomości trwała nieprzerwanie od dnia 1 lutego 2001 r. do dnia 30 września 2006 r. Obecnie zakład stoi bezczynnie i nie jest wynajmowany. Poza dzierżawą nieruchomości Wnioskodawca nie czerpał innych pożytków z tytułu jej posiadania.

Ponadto powodem wystąpienia jego oraz współwłaściciela o wydanie decyzji na budowę owczarni było znalezienie w odwiertach wykonanych w 1998 r. i 1999 r. jedynie wody słodkiej, co pozwalało wykorzystać te tereny jedynie dla celów gospodarki rolnej, np. owczarni. Wystąpienie Wnioskodawcy oraz współwłaściciela o zmianę decyzji i przeznaczenie obiektu na rozlewnię wody mineralnej spowodowane było stwierdzeniem w kwietniu 2000 r., że na tych terenach znajduje się również woda lecznicza.

Budowa owczarni została rozpoczęta, lecz w trakcie prowadzenia prac nastąpiła zmiana przeznaczenia budynku z owczarni na budynek rozlewni wody mineralnej. Decyzja Burmistrza z dnia 12 lutego 2001 r. o zatwierdzeniu projektu zamiennego rozbudowy i adaptacji budynku owczarni na budynek wody mineralnej.

Nieruchomość będąca przedmiotem transakcji składa się z 20 wyodrębnionych geodezyjnie działek. Teren ten posiada aktualny plan zagospodarowania przestrzennego.

W skład nieruchomości wchodzą następujące działki:

* 9/1 - powierzchnia 2,16 ha - rolna nie objęta planem zagospodarowania z odwiertem głębokości 202 m obudowanym płytami posadowionymi na ławie betonowej, uzbrojona w instalację wodną i elektryczną podziemną,

* 9/3 - powierzchnia 0,44 ha - rolna niezabudowana nie objęta planem zagospodarowania,

* 15 - powierzchnia 1,17 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 16 - powierzchnia 0,39 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 17/1 - powierzchnia 0,20 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 17/2 - powierzchnia 0,11 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 17/3 - powierzchnia 0,04 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 18/2 - powierzchnia 0,73 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 19/1 - powierzchnia 0,50 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 19/2 - powierzchnia 0,06 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 19/3 - powierzchnia 0,02 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 20 - powierzchnia 0,48 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 22/1 - powierzchnia 0,20 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 22/2 - powierzchnia 0,0044 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 22/3 - powierzchnia 0,01 ha - przeznaczona pod zabudowę,

* 23 - powierzchnia 0,40 ha - zabudowana w części ogrodzeniem, drogami i placami manewrowymi, instalacją wodną i elektryczną,

* 24/1 - powierzchnia 0,70 ha - zabudowana w części ogrodzeniem, stacją uzdatniania wody, zbiornikami wodnymi, stacją transformatorowa, drogami i placami wewnętrznymi wraz z instalacjami,

* 24/2 - powierzchnia 0,52 ha - zabudowana w części budynkiem rozlewni, drogami i pracami manewrowymi, instalacjami wodnymi i elektrycznymi,

* 24/3 - powierzchnia 0,04 ha - zabudowana w części budynkiem rozlewni, stacją uzdatniania wody, drogami i pracami manewrowymi, instalacjami wodnymi i elektrycznymi,

* 26/5 - powierzchnia 0,16 ha - zabudowana w części ogrodzeniem, instalacją wodną i kanalizacyjną, drogami i placami manewrowymi,

Działki zabudowane budynkami lub budowlami to:

* 24/2 i 24/3 (budynek rozlewni),

* 24/2, 24/3, 24/1 (stacja uzdatniania wody),

* 24/1 (zbiornik wody napowietrzny),

* 24/1 (zbiornik wody podziemnej),

* 24/1 (stacja transformatorowa),

* 26/5 (odwiert wody),

* 9/1 (odwiert wody leczniczej),

* 23, 24/2, 24/3, 24/1, 26/5 (place manewrowe, drogi wewnątrzzakładowe wraz ze słupami oświetleniowymi oraz uzbrojeniem terenu w kanalizację deszczową i wodną - hydranty wodne);

* 23, 24/2, 24/3, 24/1, 26/5 (ogrodzenie - całość wygrodzona z bramami - 3 szt.).

Budowę wszystkich ww. obiektów zakończono w 2000 r. i wszystkie są trwale związane z gruntem. Ww. grunty, budynki i budowle nie stanowiły środków trwałych w żadnej firmie i po zakończeniu budowy w 2000 r. Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ich ulepszenie. Jako osoba fizyczna podatnikiem podatku VAT stał się dopiero w 2001 r. na skutek podpisanej umowy dzierżawy nieruchomości, a zakup gruntu był dokonany w roku 1993 i 2000 więc z tego tytułu nie przysługiwało mu prawo do odliczenie podatku VAT. Również zakupów materiałów budowlanych i usług budowlanych dokonywał jako osoba fizyczna nie będąca podatnikiem podatku VAT, więc również z tego tytułu nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu.

Powierzchnia gruntu przeznaczonego do sprzedaży wynosi 8,33 ha, a powierzchnia 5,73 ha jest to powierzchnia, która według planu zagospodarowania przestrzennego gminy została przekwalifikowana na teren przeznaczony pod zabudowę. Na dzień dzisiejszy powierzchnia ta obejmuje tereny zabudowane zakładem produkcyjnym z infrastrukturą towarzyszącą oraz teren przeznaczony pod zabudowę. W celu wykonywania czynności opodatkowanych budynek wykorzystywany był od 1 lutego 2001 r. do 30 września 2006 r. dla celów umowy dzierżawy. Pierwszym użytkownikiem budynku była firma "S" s. c., a następnie od miesiąca sierpnia 2001 r. firma "Z". Od umowy dzierżawy odprowadzany był podatek dochodowy od osób fizycznych oraz podatek od towarów i usług VAT, a od nieruchomości odprowadzany był podatek od nieruchomości w wysokości takiej jak dla nieruchomości związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej, (zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. w rozumieniu art. 2 pkt 14, pierwsze zasiedlenie - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu użytkownikowi budynków - miało miejsce w dniu 1 lutego 2001 r.).

Ponieważ jako osoba fizyczna podatnikiem podatku VAT Wnioskodawca stał się dopiero w 2001 r. na skutek podpisanej umowy dzierżawy nieruchomości, a zakup gruntu był dokonany w roku 1993 r. i 2000 r. więc z tego tytułu nie przysługiwało mu prawo do odliczenie podatku VAT. Również zakupów materiałów budowlanych i usług budowlanych Wnioskodawca dokonywał jako osoba fizyczna nie będąca podatnikiem podatku VAT, więc również z tego tytułu nie miał prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur zakupu. Nie skorzystał więc z prawa odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur zakupu od podatku należnego. Od zakończenia budowy budynków i budowli związanych z zakładem produkcyjnym, czyli od 2000 r., nie poniesiono żadnych wydatków na ulepszenia.

Umowa dzierżawy zakładu produkcyjnego została faktycznie podpisana w styczniu 2001 r. ale z mocą obowiązywania od dnia 1 lutego 2001 r. Właściciele składając dokumenty o przekwalifikowanie owczarni na rozlewnię wody mineralnej, liczyli na możliwość uzyskania pozytywnej decyzji i na własne ryzyko, przygotowali projekt i wcześniej przeprowadzili prace budowlane związane z przygotowaniem rozlewni wody mineralnej. Firma wydzierżawiająca mogła dzięki tym pracom oraz podpisaniu umowy dzierżawy w styczniu 2001 r., rozpocząć prace przygotowawcze do produkcji wody mineralnej. W lutym 2001 r. otrzymano ostateczną decyzję o przekwalifikowaniu na rozlewnię wody mineralnej.

W skład sprzedawanego zakładu produkcyjnego wchodzą:

Powierzchnia zakładu produkcyjnego została oszacowana przez Wnioskodawcę na podstawie wstępnych pomiarów geodezyjnych wykonanych w obszarze określonym ogrodzeniem. Obszar ten stanowi powierzchnię 1,37 ha.

W związku z opisanym zdarzeniem przyszłym zadano następujące pytanie:

Jaka będzie stawka podatku VAT od sprzedaży:

Zdaniem Wnioskodawcy, zakład produkcyjny - rozlewnia wody mineralnej wraz z gruntem, na którym on jest posadowiony - zwolniony jako towar używany na podstawie art. 43 ust. 2 pkt 1. Grunty przeznaczone w planie przestrzennym zagospodarowania pod zabudowę - stawka podstawowa 22%. Grunty niezabudowane - rolne - zwolnione z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ost. zm. Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem.

W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa wart. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza (zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przedstawiony wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, definiuje działalność gospodarczą znacznie szerzej, niż to wynika z ustawy dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 155, poz. 1095 z późn. zm.). Powołana ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje bowiem zarobkową działalność wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową oraz poszukiwanie, rozpoznawanie i wydobywanie kopalin ze złóż, a także działalność zawodową wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły.

Rozstrzygające o kwestii opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów są również okoliczności, w jakich sprzedaż zostaje dokonana. Aby z tego tytułu stać się podatnikiem podatku od towarów i usług należy między innymi we własnym imieniu i na własny rachunek wykonywać czynności sprzedaży w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, nawet, jeśli zostały one wykonane okazjonalnie czy jednorazowo. O częstotliwym zaś zamiarze wykonywania czynności świadczyć mogą takie okoliczności jak chociażby wszystkie działania (cel i środki) ukierunkowane dla zbycia danej nieruchomości gruntowej.

O ile ustawa o swobodzie działalności gospodarczej za działalność gospodarczą uznaje jedynie czynności wykonywane w sposób ciągły, zorganizowany i profesjonalny, o tyle ustawa o podatku VAT katalog podatników poszerza o podmioty, które - mimo że czynność wykonały jednorazowo - działały z zamiarem i w okolicznościach określonych przez ustawę za działalność gospodarczą.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku dostawy gruntu wraz z obiektami na nim posadowionymi (schodzącymi w skład zakładu produkcyjnego) oraz zakupu gruntów przeznaczonych pod zabudowę jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 15 cyt. ustawy o VAT, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin "in vitro", fermową hodowlę chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prywatnie jako osoba fizyczna w 1993 r. zakupił na współwłasność z Panem X grunty rolne stanowiące rolę, łąki oraz las (IV i V klasa).

W 1993 r. Rolnicza Spółdzielnia Produkcyjna ogłosiła bowiem przetarg na sprzedaż gruntów rolnych o powierzchni 8,22 ha położonych w L., Gmina M. Grunty te przylegały do wcześniej posiadanych przez rodzinę Wnioskodawcy gruntów rolnych, więc chcąc połączyć działki, podjął on wraz z Panem X decyzję o nabyciu na współwłasność ww. działek. Zakup potwierdzony został aktem notarialnym sporządzonym dnia 16 grudnia 1993 r.

W 1998 r. Wnioskodawca podjął ze współwłaścicielem decyzję o wykorzystaniu posiadanej przez nich działki, a ponieważ znajdowała się ona na terenie gminy (bogatej w zasoby wody mineralnej), więc w pierwszej kolejności właśnie ten kierunek rozwoju wydał się najbardziej zasadny. W tym celu sporządzono projekty prac geologicznych dla wykonania 3 otworów poszukiwawczych za wodą w utworach trzeciorzędowych. Jednak woda w tych otworach wykazywała właściwości wody słodkiej (niskomineralizowanej) nie nadającej się dla celów leczniczych. To ukierunkowało Wnioskodawcę i współwłaściciela na inwestowanie w hodowlę owiec.

W związku z powyższym Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem gruntów wystąpili o wydanie decyzji na budowę owczarni, bowiem znalezienie w odwiertach wykonanych w 1998 r. i 1999 r. jedynie wody słodkiej, pozwalało wykorzystać te tereny jedynie dla celów gospodarki rolnej, np. owczarni.

W 1999 r. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem otrzymali decyzję na budowę budynku owczarni wraz z przyłączem wod.-kan. oraz linii napowietrznej SN-15kV i stacji transformatorowej napowietrznej.

Jednak przez środek zakupionych działek przebiegała wyznaczona na mapach droga, więc by móc realizować jakąkolwiek inwestycję należało uzyskać tytuł własności również i tego terenu. Decyzją Rady Miasta i Gminy z dnia 3 lipca 2000 r. Wnioskodawca zakupił na współwłasność teren o powierzchni 0,11 ha.

Ponadto w 2000 r. Wnioskodawca dokupił grunt rolny o powierzchni 0,12 ha (IV i V klasa), a powierzchnia gruntów wzrosła do 8,33 ha.

W 2000 r. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem postanowili jednak spróbować jeszcze raz dokonać wierceń poszukiwawczych za wodą leczniczą. Podjęli zatem decyzję o jeszcze jednym odwiercie poszukiwawczym, tym razem do głębokości 200m. W kwietniu 2000 r. w wyniku przeprowadzonych analiz okazało się, że woda nawiercona w tym właśnie otworze jest wodą leczniczą co spowodowało, iż Wnioskodawca oraz współwłaściciel wystąpili o zmianę decyzji i przeznaczenie obiektu owczarni na rozlewnie wody mineralnej oraz wystąpili o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego i przeznaczenia gruntu pod zabudowę.

Decyzją z dnia 12 lutego 2001 r. Burmistrz zatwierdził projekt rozbudowy i adaptacji budynku owczarni na budynek rozlewni wody mineralnej.

Ze złożonego wniosku wynika, że w przedmiotowej sprawie wystąpił szereg okoliczności, które łącznie wskazują, że sprzedaż nieruchomości gruntowych (wraz z zakładem produkcyjnym) należy zakwalifikować jako dokonaną w okolicznościach wskazujących na działalność gospodarczą.

Wnioskodawca podał wprawdzie, że nabycia tego dokonał jako osoba fizyczna i nabycie to nie miało miejsca w ramach działalności gospodarczej, jednak w przedstawionej sytuacji nie można mówić o majątku osobistym Wnioskodawcy, niewykorzystywanym na cele działalności gospodarczej, gdyż przedmiotowy grunt został nabyty w 1993 r. od Rolniczej Spółdzielni Produkcyjnej, która ogłosiła przetarg na sprzedaż gruntów rolnych. Wnioskodawca nabył przedmiotowe grunty, gdyż przylegały one do gruntów rolnych wcześniej posiadanych przez rodzinę Wnioskodawcy i zamierzał połączyć działki. Następnie Wnioskodawca podjął decyzję o gospodarczym wykorzystaniu posiadanych gruntów i w tym celu nabył również drogę przebiegającą przez środek zakupionych działek, aby móc realizować jakąkolwiek inwestycję.

Przedmiotowe grunty znajdują się na terenie gminy, bogatej w zasoby wody mineralnej, więc w pierwszej kolejności właśnie ten kierunek rozwoju wydał się najbardziej zasadny. W tym celu sporządzono projekty prac geologicznych dla wykonania 3 otworów poszukiwawczych za wodą w utworach trzeciorzędowych. Wierceń dokonano w latach 1998 i 1999. Jednakże woda w tych otworach wykazywała właściwości wody słodkiej (niskomineralizowanej) nienadającej się dla celów leczniczych. To ukierunkowało Wnioskodawcę i współwłaściciela na inwestowanie w hodowlę owiec. I tak zrodził się projekt budowy owczarni. W roku 2000 Wnioskodawca dokupił jeszcze grunt rolny i łączna powierzchnia gruntów wzrosła do 8,33 ha.

Również w 2000 r. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem postanowili jednak spróbować jeszcze raz dokonać wierceń poszukiwawczych za wodą leczniczą. Podjęli zatem decyzję o jeszcze jednym odwiercie poszukiwawczym, tym razem do głębokości 200 m. W kwietniu 2000 r. w wyniku przeprowadzonych analiz okazało się, że woda nawiercona w tym właśnie otworze jest wodą leczniczą. Wówczas Wnioskodawca wspólnie ze współwłaścicielem postanowili zainwestować w rozlewnię wód mineralnych i wystąpili o zmianę planu zagospodarowania przestrzennego i przeznaczenia gruntu pod zabudowę.

Po zakończeniu inwestycji jako osoby fizyczne (wydatki poniesione na budowę nie stanowiły nigdy kosztów uzyskania przychodów w żadnej firmie oraz nie odliczano od nich podatku VAT, gdyż jak podaje Wnioskodawca takie prawo mu nie przysługiwało), całość zakładu wraz z infrastrukturą towarzyszącą, linią produkcyjną, odwiertami oraz transformatorem i linią elektroenergetyczną, Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem wydzierżawili wspólnie firmie (sp. z o.o.), której udziałowcami w 50% byli współwłaściciel gruntu oraz jego żona. Spółka zobowiązana była do zapłaty czynszu dzierżawnego, z czego do 2005 r. wywiązywała się w miarę terminowo. Jednak później nastąpiły znaczne opóźnienia w zapłacie czynszu, a w 2006 r. Spółka zaprzestała płacenia zupełnie. Wnioskodawca złożył wówczas wypowiedzenie umowy najmu, wtedy współwłaściciel stwierdził, że jest właścicielem 50% zakładu i z tego powodu go nie opuści. Wnioskodawcy nie pozostało zatem nic innego jak wystąpić z pozwem o zniesienie współwłasności.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż umowa dzierżawy nieruchomości trwała nieprzerwanie od dnia 1 lutego 2001 r. do dnia 30 września 2006 r. Obecnie zakład stoi bezczynnie i nie jest wynajmowany. Poza dzierżawą nieruchomości Wnioskodawca nie czerpał innych pożytków z tytułu jej posiadania

W świetle tak przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż w złożonym wniosku brak argumentacji, iż podejmowane przez Wnioskodawcę działania mają charakter prywatny, niezwiązany z działalnością gospodarczą.

Dlatego też, nawet jeśli Wnioskodawca początkowo - w momencie zakupu gruntu nie zamierzał przeznaczyć nabytego gruntu do sprzedaży, to nie ulega wątpliwości, że nabył go dla celów działalności gospodarczej, w rozumieniu powołanego już wcześniej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Jak wskazano powyżej każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednocześnie Wnioskodawca wskazał, iż w 2001 r., na skutek podpisanej umowy dzierżawy Wnioskodawca stał się podatnikiem podatku VAT.

Skoro zatem Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Należy zatem stwierdzić, że wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż w czasie posiadania gruntu Wnioskodawca podjął szereg działań wskazujących na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W efekcie planowaną sprzedaż nieruchomości należy traktować jako dostawę towarów, która w oparciu o regulację zawartą w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów o usług.

Jak wskazał Wnioskodawca we wniosku przedmiotem dostawy mają być m.in. grunty przeznaczone pod zabudowę.

Należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych nieruchomości - tj. gruntów przeznaczonych pod zabudowę nie może korzystać z jakiegokolwiek zwolnienia od podatku VAT, bowiem w myśl art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. d) ww. ustawy, zwolnienia podmiotowego określonego w ust. 1 i 9 tegoż artykułu (tj. ze względu na wartość sprzedaży niższą niż 50.000 zł), nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw terenów budowlanych oraz przeznaczonych pod zabudowę. Zatem nawet w przypadku, gdy wartość sprzedaży wymienionych gruntów byłaby niższa niż 50.000 zł, istnieje obowiązek opodatkowania tej transakcji.

W przedmiotowej sprawie należy zwrócić uwagę, że Wnioskodawca i tak jest już zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT czynnym.

Jeśli zaś chodzi o zwolnienie przedmiotowe dla dostawy ww. gruntów to ustawodawca przewidział takowe dla dostawy gruntu niezabudowanego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym ze zwolnienia korzysta jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W świetle powyższego dostawa gruntów przeznaczonych pod zabudowę będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług 22% stawką podatku w myśl art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, w myśl którego stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Powyższe dotyczy wskazanych przez Wnioskodawcę działek niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę o numerach 15, 16, 17/1, 17/2, 17/3, 18/2, 19/1, 19/2, 19/3, 20, 22/1, 22/2, 22/3.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, iż przedmiotem dostawy ma być również zakład produkcyjny wraz z gruntem, na którym jest on posadowiony. Jak wynika z wniosku w skład sprzedawanego zakładu produkcyjnego wchodzą budynki i budowle trwale związane z gruntem:

Jak wskazano wyżej dostawa przedmiotowego gruntu, zabudowanego zakładem produkcyjnym, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże należałoby rozważyć kwestie możliwości skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego wynikającego z powiązania art. 43 ust. 1 pkt 10 i 10a, art. 2 pkt 14 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ponadto zgodnie z art. 2 pkt 14 ww. ustawy o podatku od towarów i usług przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a lit. a) i b cyt. ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budynków lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, iż jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jak stwierdzono powyżej ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług może korzystać dostawa budynków i budowli.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) przez obiekt budowlany rozumie się konstrukcję połączoną z gruntem w sposób trwały, wykonany z materiałów budowlanych i elementów składowych będący wynikiem prac budowlanych. Budynki natomiast to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych, przystosowane do przebywania ludzi, zwierząt lub ochrony przedmiotów.

W myśl art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o:

Natomiast zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy pod pojęciem budowli należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Wnioskodawca podał we wniosku, że przedmiotem sprzedaży będą budynki i budowle trwale z gruntem związane i jednocześnie podał dla tych obiektów klasyfikacje PKOB: 1251 (Budynki przemysłowe), 2212 (Rurociągi przesyłowe do transportu wody i ścieków), 1252 (Zbiorniki, silosy i budynki magazynowe), 2214 (Linie elektroenergetyczne przesyłowe), 2112 (Ulice i drogi pozostałe), 2222 (Rurociągi sieci wodociągowej rozdzielczej).

W świetle powyższego, pod warunkiem, że ww. elementy wchodzące w skład sprzedawanego zakładu produkcyjnego stanowią budynki i budowle trwale z gruntem związane w rozumieniu wyżej cyt. ustawy - Prawo budowlane oraz rozporządzenia w sprawie PKOB, zastosowanie znajdą cyt. przepisy art. 43 i art. 2 pkt 14 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Jak wynika z wniosku po zakończeniu inwestycji, od dnia 1 lutego 2001 r. do dnia 30 września 2006 r. Wnioskodawca wraz ze współwłaścicielem wydzierżawiał przedmiotowy zakład produkcyjny firmie "S" s. c. a następnie Spółce "Z".

W świetle powyższego, w niniejszej sprawie, pierwsze zasiedlenie nastąpiło w momencie oddania w dzierżawę przedmiotowego zakładu w 2001 r., bowiem po wybudowaniu przedmiotowy zakład produkcyjny został oddany do użytkowania ww. firmie "S" s. c. w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu.

Pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a planowaną dostawą zakładu produkcyjnego upłynie okres dłuższy niż 2 lata.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca po wybudowaniu zakładu i oddaniu go w dzierżawę nie ponosił żadnych wydatków na jego ulepszenie.

Ponadto Wnioskodawca zaznaczył, że nie przysługiwało mu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony z faktur dotyczących zakupów związanych z realizacją inwestycji, gdyż nie był podatnikiem podatku VAT. Obiekt bowiem, jak wskazał Wnioskodawca, nie był środkiem trwałym w żadnej firmie, a rachunki dotyczące budowy nie stanowiły kosztu uzyskania przychodu.

W związku z powyższym zastosowanie w niniejszej sprawie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ww. ustawy o VAT w związku z art. 2 pkt 14 lit. a).

Zatem dostawa niniejszego zakładu produkcyjnego (a tym samym poszczególnych jego części, pod warunkiem iż stanowią one budynki i budowle trwale z gruntem związane), będzie podlegała zwolnieniu z opodatkowania podatkiem od towarów i usług na mocy cyt. art. 43 ust. 1 pkt 10 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Artykuł 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT stanowi ponadto, iż w przypadku dostawy budynków i budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Powyższe oznacza, iż w przypadku gdy dla budynku lub budowli obowiązuje zwolnienie od podatku, zwolnieniem objęta jest również dostawa gruntu, na którym to gruncie budynek (lub budowla) jest posadowiony.

Zatem jeżeli dla dostawy zakładu produkcyjnego zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania podatkiem od towarów i usług również dostawa gruntu, na którym jest on posadowiony, będzie zwolniona z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Tak więc dostawa działek zabudowanych budynkami i budowlami trwale z gruntem związanymi, o numerach: 23, 24/1, 24/2, 24/3, 26/5 i 9/1 objęta będzie zwolnieniem z opodatkowania podatkiem VAT w myśl ww. przepisów.

Z wniosku wynika ponadto, iż Wnioskodawca ma zamiar dokonać dostawy również gruntów stanowiących teren niezabudowany, zakwalifikowanych w planie zagospodarowania przestrzennego jako rola i łąki (działka nr 9/3 - rolna).

Dla dostawy takiego gruntu zastosowanie znajdzie przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o VAT, na mocy którego zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Zatem dostawa gruntów stanowiących teren niezabudowany stanowiący grunty rolne i łąki będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług (o ile na dzień sprzedaży będą to grunty faktycznie niezabudowane i nieprzeznaczone pod zabudowę w planie zagospodarowania przestrzennego lub w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano dla tego gruntu decyzji o warunkach zabudowy).

W związku z powyższym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy należało uznać je za prawidłowe.

Na marginesie należy wskazać, że zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2009 r. przepisem art. 43 ust. 10-11 ww. ustawy o podatku od towarów i usług podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Końcowo zauważa się, że sprzedaż praw do korzystania z odwiertu o głębokości 80 m z wodą niskomineralizowaną, o mineralizacji 357,6 mg/dm3 wydajności 3,0m3/godz., obudowanego ścianami z pustaka typu max, ocieplonego na podłożu betonowym, przykrytego płytami z atlantisu, wyposażonego w instalację elektryczną połączoną ze sterownią rozlewni, połączonego rurociągiem z pompą głębinową i stacją uzdatniania wody, oraz ustanowienie służebności gruntowej nie jest przedmiotem niniejszej interpretacji, gdyż nie sformułowano zapytania w tym zakresie oraz z uwagi na to, iż jak wskazał Wnioskodawca we wniosku odwiert ten znajduje się poza terenem będącym przedmiotem ewentualnej transakcji sprzedaży.

Ponadto należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl w art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego zdarzenia przyszłego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów, nie przeprowadza bowiem postępowania dowodowego, jest zatem związany wyłącznie zdarzenia przyszłego przedstawionym przez Wnioskodawcę i jego stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.