IBPP1/443-167/08/AZ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani J. K., przedstawione we wniosku z dnia 28 stycznia 2008 r. (data wpływu 30 stycznia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 8 kwietnia 2008 r. (data wpływu 18 kwietnia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności niezabudowanych działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 stycznia 2008 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w prawie własności niezabudowanych działek. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 8 kwietnia 2008 r. (data wpływu 18 kwietnia 2008 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-167/08/AZ z dnia 1 kwietnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 9 lutego 1998 r. na podstawie umowy sprzedaży Wnioskodawca nabył udziały w prawie własności (w 80/1000 części) trzech niezabudowanych działek położonych w obrębie B. W. w Gminie K. o nr 284/77 o pow. 1,4686 ha, nr 284/81 o pow. 3,45530 ha oraz nr 284/84 o pow. 7,2646 ha.

Działka nr 284/81 została następnie podzielona na dwie działki o nr 284/87 o pow. 1,5 ha oraz nr 284/88 o pow. 1,824 ha. W uzupełnieniu do wniosku wyjaśniono, iż podziału dokonano ponieważ decyzją Gminy K. część działki 284/81 została przeznaczona na poszerzenie drogi krajowej i przebudowę węzła komunikacyjnego.

Decyzją Wójta Gminy K. działka nr 284/84 została podzielona na niezabudowane działki o numerach 284/115 AM-1 o pow. 0,1293 ha oraz 284/116 o pow. 7,1441 ha. W uzupełnieniu wskazano, iż podziału dokonano ponieważ wewnątrz działki 284/84 znajdowała się działka stanowiąca własność Gminy K., na której zlokalizowana była nieczynna studnia stanowiąca własność Gminy. Utrudniało to zagospodarowanie działki nr 284/84.

Podziałów tych dokonano na wniosek Gminy, a Wnioskodawca i pozostali współwłaściciele wyrazili na podział zgodę.

W dniu 16 grudnia 2002 r. na podstawie umowy zawartej z Gminą K. udział w prawie własności działki nr 284/115 AM-1 o pow. 0,1293 ha został zamieniony na udział (80/1000) w prawie własności działki nr 284/82 AM-1 o pow. 0,0895 ha.

Zamiany udziałów dokonano ze względu na zagospodarowanie działki 284/84. Zamiany dokonano na zasadzie ekwiwalentności z Gminą K. Ponadto poprzez zamianę Gmina K. chciała uzyskać poszerzenie swojej działki sąsiadującej z działką podlegającą zamianie z przeznaczeniem na instalacje gminne.

W dniu 30 listopada 1998 r. Wnioskodawca (pozostali współwłaściciele również) sprzedał swój udział we własności (80/1000 części) działki 284/87 na rzecz osoby prawnej.

Sprzedaży udziałów Wnioskodawca dokonał ze względu na pozyskanie środków na zakup innych nieruchomości w K., które Wnioskodawca traktuje jako swoje zabezpieczenie na przyszłość.

Aktualnie Wnioskodawca jest współwłaścicielem (w 80/1000 części) w prawie własności czterech niezabudowanych działek o nr 284/77 o pow. 1,4686 ha, nr 284/88 o pow. 1,8243 ha, nr 284/82 o pow. 0,0895 ha oraz nr 284/116 o pow. 7,1441 ha.

Działki te stanowią majątek odrębny i osobisty Wnioskodawcy, nie służyły w przeszłości do prowadzenia działalności gospodarczej.

Działki zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego położone są na terenach przeznaczonych pod produkcję i budownictwo, obsługę firm, finanse, transport, handel hurtowy i detaliczny. Przeznaczenie działek będących przedmiotem wniosku zostało ustalone w planie zagospodarowania przestrzennego przez Radę Gminy.

Wnioskodawca zamierza zbyć prawa udziałowe w prawie własności ww. czterech działek. Sprzedaży zamierza dokonać jednym aktem notarialnym.

Wnioskodawca jest ponadto wraz z małżonkiem (na zasadach majątkowej wspólności ustawowej) właścicielem kilku lokali mieszkalnych i użytkowych, tj.

* nabyte w kwietniu 2004 r. (o pow. 62,92 m#178;, 50,66 m#178; - lokale mieszkalne i o pow. 30,23 m#178;, 126 m#178; - lokale użytkowe),

* nabyty w październiku 2007 r. lokal mieszkalny o pow. 38 m#178; wraz z udziałem w garażu wielostanowiskowym do tego lokalu.

W 2008 r. Wnioskodawca ma zamiar nabyć kolejny lokal mieszkalny o pow. 35 m#178;, za który opłacane są już raty u developera.

Mieszkania i lokale użytkowe Wnioskodawca wynajmuje osobom trzecim i rozlicza się podatkowo z osiąganych przychodów z najmu. Lokali tych Wnioskodawca nie ma zamiaru sprzedawać.

W przeszłości Wnioskodawca dokonywał transakcji sprzedaży nieruchomości, tj:

* w 1997 r. własne mieszkanie, a środki ze sprzedaży przeznaczył na budowę domu, w którym obecnie mieszka,

* w 2002 r. udziały w prawie własności kamienicy,

* w styczniu 2004 r. niezabudowaną działkę budowlaną (wydzieloną z działki zakupionej w 1994 r. na cele budowy swojego domu),

* w dniu 27 lipca 2006 r. sprzedaż na rzecz Gminy, udziału we własności działki, która stanowiła drogę.

Opisane transakcje sprzedaży, wiązały się z zaspokojeniem potrzeb własnych Wnioskodawcy (budowa domu), a sprzedaż na rzecz Gminy wiązała się z faktem, że działka stanowiła drogę.

Ponadto w uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wskazał, iż jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny od lipca 2004 r. z tytułu osiągania przychodów z najmu lokali mieszkalnych i użytkowych, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie wykorzystywał przedmiotowych działek budowlanych do prowadzenia działalności rolniczej, działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy (nie czerpał żadnych pożytków z tego tytułu).

Nabycia udziałów w prawie własności niezabudowanych działek Wnioskodawca dokonał z zamiarem zabezpieczenia na przyszłość dla swojej rodziny.

Powodem sprzedaży udziałów w prawie własności przedmiotowych działek są potrzeby własne Wnioskodawcy. Środki ze sprzedaży posiadanych udziałów w prawie własności ww. działek Wnioskodawca zamierza przeznaczyć częściowo na potrzeby własne, a częściowo na inwestycje w posiadane lokale.

Ponadto Wnioskodawca stwierdził, iż w przeszłości nie był zobowiązany do zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednorazowa sprzedaż przez Wnioskodawcę (jako osobę fizyczną) udziałów w prawie własności czterech niezabudowanych działek podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a w konsekwencji czy w przypadku przedmiotowej sprzedaży Wnioskodawca stanie się podatnikiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja sprzedaży udziałów w prawie własności czterech niezabudowanych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż będzie dokonywana z majątku prywatnego w warunkach wskazujących, że sprzedaż ta nie będzie dokonywana z zamiarem jej powtarzania.

Udziały w prawie własności, które Wnioskodawca zamierza sprzedać nabył w 1998 r. i nie służyły do celów działalności gospodarczej.

Natomiast z dochodów osiąganych z najmu lokali mieszkalnych i użytkowych Wnioskodawca rozlicza się podatkowo zgodnie z obowiązującymi przepisami.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż udziałów w prawie własności kilku działek stanowiących majątek osobisty nie będzie profesjonalnym obrotem gospodarczym, a w związku z tym w świetle ustawy o VAT nie będzie działalnością gospodarczą.

Dla potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał orzecznictwo sądowe, tj: wyrok WSA z 15 stycznia 2007 r. (sygn. akt. III SA/Wa 3885/06), wyrok WSA z 26 stycznia 2007 r. (sygn, akt I S.A./Wr 1688/06) wyrok NSA z 24 kwietnia 2007 r. (sygn. akt I FSK 603/06) wyrok WSA z 21 lutego 2007 r. (sygn. akt II SA /Wa 4176/06, wyrok WSA z 8 listopada 2007 r. (sygn. akt III SA/GL 571/2007) czy też wyrok WSA z 16 maja 2007 r. (sygn akt I SA/Wr 153/2007).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami natomiast, w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług.

Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika ponadto, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność podmiotu za działalność gospodarczą nie jest konieczne, aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

Za podatnika należy uznać również osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i poczyniła w tym celu pewne nakłady, mimo że sama działalność gospodarcza jeszcze się nie rozpoczęła, nawet w sytuacji jeśli nigdy nie zostanie rozpoczęta. Przykładowo zlecenie wykonania analizy opłacalności inwestycji, która w rezultacie nigdy faktycznie nie została zrealizowana, powinno być traktowane jako działalność gospodarcza.

Działalność gospodarcza może składać się z kilku następujących po sobie transakcji. Czynności przygotowawcze, takie jak nabycie nieruchomości, które stanowią część tych transakcji, powinny być również traktowane jako działalność gospodarcza.

Poniesienie wstępnych wydatków inwestycyjnych w celu i z zamiarem rozpoczęcia przyszłej działalności gospodarczej należy również uznać za działalność gospodarczą.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług. Tym samym wykorzystywanie majątku prywatnego przez osobę fizyczną stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku udziałów w nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

W tym miejscu należy podkreślić, iż zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można bowiem pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej potwierdzony obiektywnymi dowodami przesądza o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT nawet wtedy, gdy przewidywana transakcja gospodarcza, która miała prowadzić do transakcji opodatkowanych, nie zostanie zrealizowana.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca w 1998 r. dokonał zakupu udziałów w kilku nieruchomościach gruntowych położonych na terenach aktywności gospodarczej przeznaczonych pod produkcję i budownictwo, obsługę firm, finanse, transport, handel hurtowy i detaliczny.

Nieruchomości te nie zostały zakupione celem zabezpieczenia potrzeb mieszkaniowych swoich lub ewentualnie rodziny, tym bardziej, że charakter terenu nie wskazuje, aby ktoś miał zamiar dokonywać jego zakupu z myślą o wybudowaniu domu jednorodzinnego. Ponadto z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca wybudował dom na działce budowlanej zakupionej w 1994 r.

Wnioskodawca wskazuje, iż zakupu powyższych udziałów dokonał z zamiarem zapewnienia zabezpieczenia na przyszłość swojej rodziny. Z powyższego wynika, iż dokonując zakupu ww. udziałów w nieruchomościach Wnioskodawca dokonał inwestycji środków pieniężnych z zamiarem ich odzyskania w przyszłości. Natomiast w tym konkretnym przypadku odzyskanie zainwestowanych środków możliwe jest przede wszystkim przez sprzedaż udziałów, ewentualnie dzierżawę nieruchomości lub inwestycje. Z powyższego wynika, iż sformułowanie "z zamiarem zabezpieczenia na przyszłość" nie można interpretować inaczej niż celem osiągnięcia w przyszłości korzyści majątkowych, co jednoznacznie wskazuje, iż zakupu dokonano dla celów zarobkowych. Zatem sam zamiar wykorzystania przedmiotowej nieruchomości gruntowej dla celów zarobkowych Wnioskodawca podjął już w momencie zakupu udziałów. Oczywistym bowiem jest, że dokonując inwestycji celem zabezpieczenia przyszłości czyni się to z zamiarem osiągnięcia zysków w przyszłości, chociaż zamiar ten nie zawsze będzie zrealizowany. Nie mniej jak stwierdzono powyżej o potrzebie traktowania danego podmiotu jako podatnika VAT przesądza sam zamiar prowadzenia działalności gospodarczej, a nie istotny jest rezultat.

W świetle cytowanych powyżej przepisów, sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami dokonanymi w tym celu nadaje podmiotowi status podatnika VAT.

Istotnym jest również fakt, iż Wnioskodawca dokonał zakupu udziałów kilku nieruchomości, wykazując w tym momencie zamiar częstotliwego wykonywania czynności. Ponadto, z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca dokonał już w przeszłości kilkukrotnej dostawy nieruchomości, tj. własnego mieszkania w 1997 r., udziałów w prawie własności kamienicy w 2002 r., niezabudowanej działki budowlanej w 2004 r., udziału we własności działki, która stanowiła drogę na rzecz Gminy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (tydzień, miesiąc, rok) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

Konsekwencją zakupu udziałów kilku nieruchomości jest sprzedaż lub osiąganie innego rodzaju zysków z kilku nieruchomości, inne rozwiązanie jest niemożliwe. Fakt, że w chwili obecnej Wnioskodawca ma zamiar dokonania jednorazowej sprzedaży posiadanych udziałów nie ma znaczenia, bowiem jak już wielokrotnie podkreślano istotny jest zamiar, a nie efekt, ponadto faktycznie Wnioskodawca ma zamiar dokonać sprzedaży udziałów nie jednej lecz kilku nieruchomości. Tę okoliczność narzuca fakt, że dla powyższych nieruchomości znalazł się jeden odbiorca. W konsekwencji przesłanka częstotliwego wykonywania czynności zostaje w przedmiotowej sprawie wypełniona.

Wnioskodawca twierdzi, iż dokonuje sprzedaży udziałów nieruchomości ze swojego majątku osobistego, gdyż nieruchomości te nie służą do celów działalności gospodarczej. Jednakże z treści wniosku jednoznacznie wynika, iż zakupu nieruchomości dokonano celem inwestycji prywatnych środków pieniężnych. Nie można zatem stwierdzić, iż zakupu dokonano na cele osobiste, np. na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych. Ponadto środki ze sprzedaży przedmiotowych udziałów Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć częściowo na potrzeby własne, a częściowo na inwestycje w posiadane już lokale. Zatem należy zauważyć, iż Wnioskodawca, traktując zakup nieruchomości jako lokatę kapitału i podejmując czynności zmierzające następnie do jego sprzedaży, rozporządza swoim majątkiem w celu osiągnięcia zysku. Natomiast osiągnięty zysk ma zamiar przeznaczyć na cele zarobkowe. W takiej sytuacji dostawa wskazanych we wniosku udziałów w nieruchomościach kwalifikuje te czynności jako działalność gospodarczą podejmowaną w celach zarobkowych.

Wnioskodawca twierdzi, iż podjęte przez niego działania nie są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, nie mniej to właśnie te działania są działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, bowiem Wnioskodawca dokonał zakupu nieruchomości z zamiarem wykorzystania ich dla celów zarobkowych.

Należy również zauważyć, iż w kontekście podstawowej zasady podatku VAT, jaką jest zasada neutralności, bezzasadnym byłoby przyjęcie przez ustawodawcę, iż ta sama czynności w przypadku podmiotu, który zarejestrował się jako podatnik VAT czynny i zgłosił działalność w zakresie handlu nieruchomościami byłaby opodatkowana inaczej (nieopodatkowana), niż w przypadku gdy dokonuje jej podmiot, który takiego zgłoszenia nie dokonał, kiedy zamiar i efekt zarobkowy obydwu transakcji jest identyczny. Różnica wynika tylko z kwestii formalnych dokonanych przez obydwa podmioty.

Twierdzenie Wnioskodawcy, że powodem sprzedaży udziałów w nieruchomościach jest uzyskanie środków na swoje potrzeby osobiste, nie może w tym przypadku przesądzać o osobistym charakterze dokonanych czynności, każdy bowiem podmiot prowadzący działalność gospodarczą będącą źródłem utrzymania tego podmiotu, prowadzi ją właśnie po to aby osiągnąć zyski i przeznaczyć je na zaspokojenie własnych potrzeb bytowych. Ponadto w tym przypadku częściowo środki ze sprzedaży zostaną przeznaczone na inwestycje w lokalach będących przedmiotem najmu, a więc w źródło przychodów Wnioskodawcy.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego od lipca 2004 r. jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu osiągania przychodów z najmu lokali mieszkalnych i użytkowych. Skoro zatem Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane a niektóre nie.

Bezsprzecznie zatem wszystkie przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności w przedmiotowej sprawie wskazują na to, iż nabył on udziały w nieruchomościach z zamiarem wykorzystania ich do celów zarobkowych, co w stanowi w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarczą.

W świetle powyższego należy uznać, iż Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie działał w charakterze handlowca z zamiarem częstotliwego wykonywania czynności dla celów zarobkowych, tym samym spełniając przesłanki, o których mowa w art. 15 ust. 1 i 2 kwalifikujące go dla uznania za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą.

Wymienione powyżej okoliczności jednoznacznie wskazują, iż podjęto działania wskazujące na zamiar związania zakupionej nieruchomości z działalnością gospodarczą, a zatem jej sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż jak już wcześniej wskazano opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów, a grunt niewątpliwie jest towarem. Tym samym Wnioskodawca staje się z tytułu tej dostawy podatnikiem w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedstawione okoliczności, wskazują bezspornie na częstotliwy i zarobkowy charakter dokonywania tych czynności.

Na marginesie należy wspomnieć, iż źródłem przychodów Wnioskodawcy jest najem lokali mieszkalnych i użytkowych, zatem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższa okoliczność może jedynie potwierdzać fakt, że wykorzystanie nieruchomości dla celów zarobkowych jest źródłem przychodów Wnioskodawcy, a tym samym przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy, w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Nadmienić należy ponadto, że dostawa przedmiotowych nieruchomości nie może korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy. Zgodnie z tym przepisem zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, co nie ma miejsca w przedmiotowej sprawie.

Reasumując dokonanie dostawy udziałów we własności nieruchomości niezabudowanej przeznaczonej pod zabudowę, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki w wysokości 22%, stosownie do przepisów art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem sprzedający, tj. Wnioskodawca w odniesieniu do powyższej transakcji, występuje w charakterze podatnika.

Nadmienia się ponadto, że wskazane przez Wnioskodawcę orzecznictwo dotyczy indywidualnych spraw, w których zostało wydane i nie może być traktowane jako źródło powszechnie obowiązującego prawa.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.