IBPP1/443-1660/08/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana X. przedstawione we wniosku z dnia 5 listopada 2008 r. (data wpływu 6 listopada 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 10 grudnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych - jest prawidłowe.

W dniu 6 listopada 2008 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania podatkiem VAT dostawy działek budowlanych. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 10 grudnia 2008 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 12 września 1997 r. Wnioskodawca otrzymał wraz z żoną działkę rolną o powierzchni 11.800 m². Był to akt darowizny. Darczyńcami byli dziadkowie Wnioskodawcy. Działka ta była zwykłym kawałkiem ziemi, na którym nic nie uprawiano. Działka znajduje się we wsi B. gmina J. Po upływie 6 lat (w roku 2003) w gminie powstał plan zagospodarowania przestrzennego, w wyniku którego działka została przekwalifikowana z działki rolnej na budowlaną.

Przez cały ten okres nic na działce nie uprawiano, jak i nie wykonywano na niej czynności, dzięki którym Wnioskodawca otrzymywałby razem z małżonką jakieś korzyści materialne lub finansowe. Przez cały ten okres Wnioskodawca starał się znaleźć nabywcę na działkę, jednak ze względu na jej rozmiary, miał z tym problemy. Postanowił ją podzielić na mniejsze działki, gdyż jak twierdzi, działki mniejsze łatwiej jest sprzedać - taka jest rzeczywistość gospodarcza. Uczynił to 11 sierpnia 2008 r. Zatem przez 11 lat nie czerpał z faktu posiadania tej działki żadnych korzyści ani nie była ona źródłem dochodu Wnioskodawcy (żony także). W chwili obecnej działka jest podzielona na osiem działek, które Wnioskodawca chce sprzedać i jedną, którą już sprzedał. Jedna z tych działek jest drogą, do której każdy kupujący otrzyma prawo udziałowe, a jedna z działek jako droga przeszła na własność gminy. Źródłem dochodu Wnioskodawcy jest praca, którą wykonuje, nie prowadzi on działalności gospodarczej i taka sama sytuacja jest u małżonki Wnioskodawcy. Działki te są bez zabudowań, mediów itd. (łąka).

W uzupełnieniu wniosku podano ponadto, że przyczyną sprzedaży jest to, że Wnioskodawca jest mieszkańcem województwa śląskiego, a działki leżą w województwie mazowieckim i nie jest możliwe, aby Wnioskodawca utrzymywał te działki. Środki jakie otrzyma ze sprzedaży tych działek przeznaczy na własne cele mieszkaniowe, zakup domu w województwie śląskim. Przy sprzedaży pierwszej działki Wnioskodawca nie odprowadził podatku VAT, nie rejestrował się jako podatnik VAT oraz nie składał druku VAT-R. Oprócz tej jednej działki opisanej we wniosku, Wnioskodawca nie sprzedawał w przeszłości innych nieruchomości. Oprócz wskazanej we wniosku działki, posiada jeszcze działkę położoną w województwie mazowieckim na terenach przeznaczonych pod rekreację o powierzchni 5.600 m² oraz działkę położoną w województwie mazowieckim na terenach przeznaczonych pod zalesienie o powierzchni 800 m². Działki te zamierza sprzedać w przyszłości, jednak na dzień dzisiejszy nie posiada na nie nabywców, a z uwagi na ich przeznaczenie, trudno określić dzień, w którym dokona ich sprzedaży.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Z punktu widzenia ustawy o podatku VAT, uznaje się za czynności opodatkowane takie, które wykonywane są w sposób częstotliwy lub w okolicznościach wskazujących na taki stan. Jeżeli Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej, a źródłem jego dochodu jest wykonywana praca, nie kupił tej działki w celach zarobkowych, nie wpływał w żaden sposób, aby ją przekwalifikować, a podzielił ją ze względu na rzeczywistość gospodarczą, to czy przy sprzedaży tych działek musi płacić podatek VAT tak jak przedsiębiorca.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż działki, o której jest mowa we wniosku nie podlega podatkowi od towarów i usług. Na poparcie swojego stanowiska Wnioskodawca powołał wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2007 r. (sygn. akt I FPS 3/07), który mówi, że: "Podatnik - osoba fizyczna, sprzedający kilka działek budowlanych, które należą do jego osobistego majątku, nie jest podatnikiem VAT, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej. Tym samym sprzedaż tych działek nie jest opodatkowana podatkiem VAT".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., ost. zm. Dz. U. z 2008 r. Nr 209, poz. 1320), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Powyższe oznacza, że dostawa towarów, w tym także gruntów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonana będzie przez podmiot mający status podatnika tj. prowadzącego samodzielną działalność gospodarczą w rozumieniu powołanej wyżej definicji.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie okoliczności będące przyczyną transakcji sprzedaży nieruchomości gruntowych, nie wskazują, iż miałyby być one czynione z zamiarem wykonywania w sposób częstotliwy.

Jak wynika bowiem z treści wniosku, dnia 12 września 1997 r. Wnioskodawca otrzymał wraz z żoną działkę rolną o powierzchni 11.800 m². Był to akt darowizny. Darczyńcami byli dziadkowie Wnioskodawcy. Działka ta była zwykłym kawałkiem ziemi, na którym nic nie uprawiano. Działka znajduje się we wsi B. gmina J. Po upływie 6 lat (w roku 2003) w gminie powstał plan zagospodarowania przestrzennego, w wyniku którego działka została przekwalifikowana z działki rolnej na budowlaną.

Przez cały ten okres nic na działce nie uprawiano, jak i nie wykonywano na niej czynności, dzięki którym Wnioskodawca otrzymywałby razem z małżonką jakieś korzyści materialne lub finansowe. Przez cały ten okres Wnioskodawca starał się znaleźć nabywcę na działkę, jednak ze względu na jej rozmiary, miał z tym problemy. Postanowił ją podzielić na mniejsze działki, gdyż jak twierdzi, działki mniejsze łatwiej jest sprzedać - taka jest rzeczywistość gospodarcza. Uczynił to 11 sierpnia 2008 r. Zatem przez 11 lat nie czerpał z faktu posiadania tej działki żadnych korzyści ani nie była ona źródłem dochodu Wnioskodawcy (żony także). W chwili obecnej działka jest podzielona na osiem działek, które Wnioskodawca chce sprzedać i jedną, którą już sprzedał. Jedna z tych działek jest drogą, do której każdy kupujący otrzyma prawo udziałowe, a jedna z działek jako droga przeszła na własność gminy. Źródłem dochodu Wnioskodawcy jest praca, którą wykonuje, nie prowadzi on działalności gospodarczej i taka sama sytuacja jest u małżonki Wnioskodawcy. Działki te są bez zabudowań, mediów itd. (łąka).

Przyczyną sprzedaży jest to, że Wnioskodawca jest mieszkańcem województwa śląskiego, a działki leżą w województwie mazowieckim i nie jest możliwe, aby Wnioskodawca utrzymywał te działki. Środki jakie otrzyma ze sprzedaży tych działek przeznaczy na własne cele mieszkaniowe, zakup domu w województwie śląskim. Przy sprzedaży pierwszej działki Wnioskodawca nie odprowadził podatku VAT, nie rejestrował się jako podatnik VAT oraz nie składał druku VAT-R. Oprócz tej jednej działki opisanej we wniosku, Wnioskodawca nie sprzedawał w przeszłości innych nieruchomości. Oprócz wskazanej we wniosku działki, posiada jeszcze działkę położoną w województwie mazowieckim na terenach przeznaczonych pod rekreację o powierzchni 5.600 m² oraz działkę położoną w województwie mazowieckim na terenach przeznaczonych pod zalesienie o powierzchni 800 m². Działki te zamierza sprzedać w przyszłości, jednak na dzień dzisiejszy nie posiada na nie nabywców, a z uwagi na ich przeznaczenie, trudno określić dzień, w którym dokona ich sprzedaży.

Mając na uwadze powyższe, sprzedaż przedmiotowych gruntów, dokonaną z majątku osobistego należy uznać za niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż Wnioskodawcy nie można w tym zakresie uznać za podatnika podatku VAT, a okoliczności dokonania jednorazowej, okazjonalnej transakcji zbycia gruntu nie można przypisać znamion częstotliwości. Wnioskodawca sprzedając grunt korzysta zatem z przysługującego mu prawa do rozporządzenia własnym majątkiem.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ponadto należy zaznaczyć, iż wyrok sądu administracyjnego, który został powołany przez Wnioskodawcę w uzasadnieniu własnego stanowiska, pozostaje bez wpływu na rozstrzygnięcie przedmiotowej sprawy. Zauważa się bowiem, że wyrok ten nie stanowi źródła powszechnie obowiązującego prawa, ponieważ zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.) wyroki sądów są wydane w konkretnych sprawach i wiążą wyłącznie w tych sprawach, w których zostały wydane. Zauważyć tutaj należy, iż zgodnie z art. 120 Ordynacji podatkowej, organy podatkowe działają na podstawie przepisów prawa. Powyższa zasada jest częściowym powieleniem zapisu art. 7 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zgodnie z którym organy władzy publicznej działają na podstawie i w granicach prawa. Wyroki sądów nie mają natomiast charakteru obowiązującego prawa.

Na marginesie należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną), zatem niniejsza interpretacja wydana na wniosek Pana Piotra O. nie stanowi jednocześnie interpretacji dla małżonki Wnioskodawcy, która - jeśli jest zainteresowana uzyskaniem dla siebie interpretacji indywidualnej - powinna złożyć odrębny wniosek, przedstawić właściwy dla siebie stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), pytanie oraz własne stanowisko w sprawie, jak również wnieść odrębną opłatę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.