IBPP1/443-161/07/MS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wspólnoty Mieszkaniowej, przedstawione we wniosku z dnia 30 sierpnia 2007 r. (data wpływu 11 września 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku od towarów i usług jednorazowej sprzedaży strychu na cele mieszkaniowe w budynku mieszkalnym - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 września 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług jednorazowej sprzedaży przez Wnioskodawcę strychu na cele mieszkaniowe w budynku mieszkalnym używanym od 1952 r., w stosunku do którego nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2007 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Budynek Wspólnoty Mieszkaniowej o powierzchni użytkowej 265,24 m#178; jest w 100% budynkiem mieszkalnym. Został oddany do użytkowania w 1952 r..

Wspólnota Mieszkaniowa nigdy nie była podatnikiem podatku VAT i nie przysługiwało jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W miesiącu kwietniu 2007 r. Wspólnota Mieszkaniowa podjęła uchwałę, na mocy której wyraża zgodę na sprzedaż i adaptację na cele mieszkalne dwóch strychów za łączną kwotę 178.600,00 zł. Uzyskany dochód ma być przeznaczony na remont dachu budynku Wspólnoty Mieszkaniowej.

W dniu 12 lipca 2007 r. właściciele wyodrębnionych lokali mieszkalnych z własnością których związane są udziały w części wspólnej między innymi w poddaszu (strychu) - jako strona sprzedająca zawarli przedwstępną umowę ustanowienia odrębnej własności lokali oraz przedwstępną umowę sprzedaży z osobą fizyczną - jako stroną kupującą.

Strona kupująca zobowiązała się do zapłaty umówionej kwoty w wysokości 178.600,00 zł w trzech terminach. Przed podpisaniem umowy sprzedaży mają być wpłacone 2 części. Pierwszą część w wysokości 26.000,00 zł kupujący wpłacił na rachunek pomocniczy Wspólnoty Mieszkaniowej tytułem zadatku w dniu 16 lipca 2007 r. W terminie 5-ciu dni od uzyskania pozwolenia na budowę (adaptację) ma wpłacić 90.000,00 zł, nie określono w umowie z jakiego tytułu. Termin ten przypadnie na miesiąc wrzesień bieżącego roku. (informacja uzyskana od kupującego). Trzecia część w wysokości 62.000,00 zł ma być zapłacona w terminie 3-ch dni roboczych licząc od dnia zawarcia umowy przyrzeczonej czyli umowy kupna/sprzedaży. Wspólnota Mieszkaniowa nie prowadzi działalności gospodarczej i nie jest podatnikiem podatku VAT. Sprzedaż pomieszczenia wspólnego użytkowania (strychu) jest jednorazową transakcją dla Wspólnoty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy jednorazowa sprzedaż przez Wspólnotę Mieszkaniową strychu na cele mieszkaniowe w budynku mieszkalnym używanym od 1952 r., w stosunku do którego nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Czy w przypadku braku prawa do zwolnienia w odniesieniu do Wspólnoty Mieszkaniowej mają zastosowanie postanowienia art. 113 ust. 1 ustawy.

Zdaniem Wnioskodawcy jednorazowa sprzedaż przez Wspólnotę Mieszkaniową strychu w budynku mieszkalnym używanym od 1952 r., na cele mieszkaniowe jest zwolniona z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towarów zostało zdefiniowane w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W obowiązującym stanie prawnym obrót nieruchomościami, lub ich częściami, realizowany przez podatników podatku od towarów i usług podlega opodatkowaniu tym podatkiem, przy czym stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części, będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Należy jednak zauważyć, że aby dostawa części budynku (np. strychu) podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 6 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową, która może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana. Przepis ten nie daje wspólnocie mieszkaniowej przymiotu osoby prawnej, lecz przymiot jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej.

Jednostka, która powstała w oparciu o powyższy przepis art. 6 ustawy o własności lokali, posiada określoną strukturę organizacyjną, w skład której wchodzą (tworzą ją) właściciele lokali, zobowiązani do określonych zachowań i czynności wynikających z ustawy. Za zobowiązania dotyczące nieruchomości wspólnej wspólnota odpowiada bez ograniczenia, a każdy właściciel lokalu w części odpowiadającej jego udziałowi w tej nieruchomości.

W celu reprezentacji interesów wspólnoty, zobowiązana jest ona w trybie przepisów ustawy o własności lokali ustanowić zarząd, który może być sprawowany bezpośrednio przez członków wspólnoty lub pośrednio przez podmiot z zewnątrz.

Mając na uwadze powyższe należy jednoznacznie stwierdzić, że wspólnota mieszkaniowa stanowi wspólnotę interesów właścicieli lokali, zorganizowanych w formie i na zasadach określonych w powołanej wyżej ustawie o własności lokali.

Przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług przewidują występowanie wspólnot mieszkaniowych w roli podatników podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z art. 15 ust. 1 tej ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W art. 15 ust. 2 postanowiono natomiast, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług podmiot, który dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli podmiot dokonuje dostawy wyodrębnionego lokalu znajdującego się na poddaszu budynku mieszkalnego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że właściciele wyodrębnionych lokali mieszkalnych z własnością których związane są udziały w części wspólnej między innymi w poddaszu (strychu) zawarli przedwstępną umowę ustanowienia odrębnej własności lokali oraz przedwstępną umowę sprzedaży przedmiotowego poddasza na rzecz osoby fizycznej.

Budynek, w którym znajdują się lokale mieszkalne członków Wspólnoty oraz pomieszczenia poddasza, które mają być przedmiotem sprzedaży, jest budynkiem w 100% mieszkalnym oddanym do użytkowania w 1952 r.

Wspólnota mieszkaniowa, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest i nie była podatnikiem podatku VAT i nie przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

Z przedstawionego stanu nie wynika zatem, aby wystąpiły w przedmiotowej sprawie jakiekolwiek okoliczności wskazujące na to, że poddasze zostało nabyte dla celów działalności gospodarczej i będzie sprzedane w celach wskazujących na działalność gospodarczą. Można zatem w przedstawionym stanie przyjąć, że strych ten, będąc częścią wspólną budynku mieszkalnego i własnością wspólną wszystkich właścicieli lokali mieszkalnych, służył wszystkim mieszkańcom tego budynku dla realizacji ich osobistych celów mieszkaniowych. Ponadto sprzedaż zostanie dokonana jednorazowo na rzecz osoby fizycznej, która również przeznaczy go na potrzeby mieszkaniowe, a środki uzyskane przez Wspólnotę z tytułu tej sprzedaży zostaną wykorzystane na remont dachu budynku mieszkalnego tej Wspólnoty. A zatem nie można stwierdzić, aby Wspólnota w jakimikolwiek momencie działała w tej sprawie w charakterze podatnika podatku VAT w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, iż sprzedaż przedmiotowego lokalu znajdującego się na poddaszu budynku mieszkalnego nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż jest wykonywana jednorazowo, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru.

W konsekwencji powyższego w sprawie nie mają zastosowania postanowienia art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.