IBPP1/443-160/13/KJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2013 r. (data wpływu 19 lutego 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu 26 lutego 2013 r.) oraz pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania - jest prawidłowe.

W dniu 19 lutego 2013 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 21 lutego 2013 r. (data wpływu 26 lutego 2013 r.) oraz pismem z dnia 24 kwietnia 2013 r. (data wpływu 29 kwietnia 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania otrzymanego odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Na mocy wydanej na podstawie ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.) decyzji Wojewody w sprawie "Modernizacji drogi" utrzymanej w mocy ostateczną decyzją Ministra Infrastruktury z dnia 31 października 2008 r. Województwo przejęło szereg nieruchomości stanowiących wcześniej własność Miasta. Wszystkie przejmowane nieruchomości znajdują się na terenie J., obręb J., na dzień 31 października 2008 r. stanowiły własność Gminy (Miasta), poniżej przedstawiony jest ich wykaz:

* działka 554/99 o pow. 0,0095 ha zabudowana chodnikiem przy drodze wojewódzkiej stanowiąca własność Gminy,

* działka 1216/216 o pow. 0,5181 ha zabudowana drogą wojewódzką, stanowiąca własność Gminy,

* działki stanowiące jedną nieruchomość o nr 497/60 o pow. 0,0005 ha, 498/60 o pow. 0,0010 ha, 1545/27 o pow. 0,0051 ha - zabudowane chodnikiem przy drodze wojewódzkiej, oraz działki o nr 1555/21 o pow. 0,0100 ha i 550/100 o pow. 0,0022 ha - zabudowane drogą wojewódzką stanowiące własność Gminy,

* działka 906/57 o pow. 0,0109 ha zabudowana chodnikiem przy drodze wojewódzkiej, stanowiąca własność Gminy,

* działki stanowiące jedną nieruchomość o nr: 495/60 o pow. 0,0034 ha, 900/78 o pow. 0,5684 ha, 903/60 o pow. 0,0256 ha, 905/57 o pow. 0,0990 ha, 1540/1 zabudowane drogą wojewódzką oraz działka 1535/1 zabudowana chodnikiem przy drodze wojewódzkiej, stanowiące własność Gminy,

* działki stanowiące jedną nieruchomość o nr 89/81 o pow. 0,0900 ha, 556/219 o pow. 0,0009 ha, 2142/56 o pow. 0,1941 ha, zabudowane drogą wojewódzką, 901/60 o pow. 0,0515 ha, 1218/109 o pow. 0,0289 ha zabudowane drogą wojewódzką oraz chodnikiem przy tej drodze, 516/57 o pow. 0,0065 ha, 500/60 o pow. 0,0040 ha, 548/101 o pow. 0,0120 ha, 898/57 o pow. 0,0181 ha, 2143/22 o pow. 0,0278 ha, 902/60 o pow. 0,0353 ha, 904/57 o pow. 0,0287 ha, 899/57 o pow. 0,0196 ha, 1217/101 o pow. 0,0203 ha, 2144/21 o pow. 0,0097 ha, zabudowane chodnikiem przy drodze wojewódzkiej, stanowiące własność Gminy.

Zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych (PKOB) wprowadzoną rozporządzeniami Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.) droga oznaczona jest według sekcji 2, działu 21, grupy 211, klasy 2112 (obiekty inżynierii lądowej i wodnej - infrastruktura transportu - autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe - ulice i drogi pozostałe). Zgodnie z art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.) droga jest to "budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczona do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym" natomiast zgodnie z art. 4 pkt 6 ustawy o drogach publicznych chodnik jest to "część drogi przeznaczona do ruchu pieszych". Droga (wraz z chodnikiem) są to obiekty trwale z gruntem związane. Budowa drogi została wykonana na przełomie lat 60 i 70 XX wieku, przez ówczesnego zarządcę drogi O. Miastu nie przysługiwało nigdy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od składników budowlanych (jezdnia asfaltowa, chodnik) znajdujących się na przedmiotowych działkach, jednocześnie Miasto nie ponosiło nigdy wydatków o wartości wyższej niż 30% wartości początkowej składników budowlanych znajdujących się na przedmiotowych nieruchomościach. Przedmiotowe działki wykorzystywane były jako droga publiczna.

Zgodnie z art. 12 ust. 4a "specustawy" decyzje o ustaleniu odszkodowania za przejęte nieruchomości ma wydać Wojewoda. Podmiotem zobowiązanym do zapłaty ustalonych odszkodowań, zgodnie z art. 22 ust. 1 "specustawy" w zw. z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2005 r. Nr 267, poz. 2251 z późn. zm.), będzie natomiast Prezydent Miasta.

W uzupełnieniu z dnia 24 kwietnia 2013 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że:

TABELA-załącznik PDF Nr 8

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy okoliczność, że wymienione we wniosku składniki budowlane znajdują się na nieruchomościach przejętych w drodze decyzji Wojewody na rzecz Województwa sprawia, że właściwym jest zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 10a w zw. z art. 29 ust. 5 ustawy o VAT i zwolnienie odszkodowań przysługujących za te zabudowane nieruchomości z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, odszkodowanie za wszystkie nieruchomości opisane we wniosku jest zwolnione z VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a, jako że dotyczy nieruchomości zabudowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Z przywołanego powyżej przepisu wynika, iż przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów (nieruchomości) w zamian za odszkodowanie jest objęte podatkiem od towarów i usług (a więc także wówczas, gdy nie jest ono następstwem decyzji właściciela, lecz wynika z nakazu organu władzy publicznej lub z mocy samego prawa).

W takiej sytuacji uznać należy, że ma miejsce dostawa towarów w zamian za odszkodowanie, zaś odszkodowanie pełni funkcję wynagrodzenia za przeniesienie własności towarów, czyniąc tego rodzaju dostawę faktycznie odpłatną - objętą opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów czy świadczenie usług, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że decyzją Wojewody Województwo przejęło szereg nieruchomości stanowiących wcześniej własność Miasta. Wszystkie przejmowane nieruchomości znajdują się na terenie J., obręb J., na dzień 31 października 2008 r. stanowiły własność Gminy (Miasta). Do przejętych nieruchomości należały:

* działka 554/99 o pow. 0,0095 ha zabudowana chodnikiem przy drodze wojewódzkiej stanowiąca własność Gminy,

* działka 1216/216 o pow. 0,5181 ha zabudowana drogą wojewódzką, stanowiąca własność Gminy,

* działki stanowiące jedną nieruchomość o nr 497/60 o pow. 0,0005 ha, 498/60 o pow. 0,0010 ha, 1545/27 o pow. 0,0051 ha - zabudowane chodnikiem przy drodze wojewódzkiej, oraz działki o nr 1555/21 o pow. 0,0100 ha i 550/100 o pow. 0,0022 ha - zabudowane drogą wojewódzką stanowiące własność Gminy,

* działka 906/57 o pow. 0,0109 ha zabudowana chodnikiem przy drodze wojewódzkiej, stanowiąca własność Gminy,

* działki stanowiące jedną nieruchomość o nr: 495/60 o pow. 0,0034 ha, 900/78 o pow. 0,5684 ha, 903/60 o pow. 0,0256 ha, 905/57 o pow. 0,0990 ha, 1540/1 zabudowane drogą wojewódzką oraz działka 1535/1 zabudowana chodnikiem przy drodze wojewódzkiej, stanowiące własność Gminy,

* działki stanowiące jedną nieruchomość o nr 89/81 o pow. 0,0900 ha, 556/219 o pow. 0,0009 ha, 2142/56 o pow. 0,1941 ha, zabudowane drogą wojewódzką, 901/60 o pow. 0,0515 ha, 1218/109 o pow. 0,0289 ha zabudowane drogą wojewódzką oraz chodnikiem przy tej drodze, 516/57 o pow. 0,0065 ha, 500/60 o pow. 0,0040 ha, 548/101 o pow. 0,0120 ha, 898/57 o pow. 0,0181 ha, 2143/22 o pow. 0,0278 ha, 902/60 o pow. 0,0353 ha, 904/57 o pow. 0,0287 ha, 899/57 o pow. 0,0196 ha, 1217/101 o pow. 0,0203 ha, 2144/21 o pow. 0,0097 ha, zabudowane chodnikiem przy drodze wojewódzkiej, stanowiące własność Gminy.

Zgodnie z art. 12 ust. 4a "specustawy" decyzje o ustaleniu odszkodowania za przejęte nieruchomości ma wydać Wojewoda. Podmiotem zobowiązanym do zapłaty ustalonych odszkodowań, zgodnie z art. 22 ust. 1 "specustawy" w zw. z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. z 2005 r. Nr 267, poz. 2251 z późn. zm.), będzie natomiast Prezydent Miasta.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r. - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Podstawowa stawka podatku - na mocy art. 41 ust. 1 ustawy - wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na podstawie § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zbywając nieruchomości Gmina (Miasto) nie realizuje ani zadań własnych, ani zleconych, w tym przypadku dokonuje przeniesienia z nakazu organu władzy publicznej prawa własności towaru w zamian za odszkodowanie. Wykonuje zatem czynność, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 1 ustawy i występuje w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 112 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.), wywłaszczenie nieruchomości polega na pozbawieniu albo ograniczeniu, w drodze decyzji, prawa własności, prawa użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego na nieruchomości.

W myśl art. 128 ust. 1 ww. ustawy, wywłaszczenie własności nieruchomości, użytkowania wieczystego lub innego prawa rzeczowego następuje za odszkodowaniem na rzecz osoby wywłaszczonej odpowiadającym wartości tych praw.

W świetle art. 11a ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2008 r. Nr 193, poz. 1194 z późn. zm.), wojewoda w odniesieniu do dróg krajowych i wojewódzkich albo starosta w odniesieniu do dróg powiatowych i gminnych wydają decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej na wniosek właściwego zarządcy drogi.

Na podstawie art. 11f ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy, decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej zawiera w szczególności oznaczenie nieruchomości lub ich części, według katastru nieruchomości, które stają się własnością Skarbu Państwa lub właściwej jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do art. 12 ust. 4 ww. ustawy, nieruchomości lub ich części, o których mowa w art. 11f ust. 1 pkt 6, stają się z mocy prawa:

- z dniem, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna.

Na mocy art. 12 ust. 4f ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, odszkodowanie za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, przysługuje dotychczasowym właścicielom nieruchomości, użytkownikom wieczystym nieruchomości oraz osobom, którym przysługuje do nieruchomości ograniczone prawo rzeczowe.

Na podstawie art. 12 ust. 4a cyt. ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania za nieruchomości, o których mowa w ust. 4, wydaje organ, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej.

Decyzję ww. wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna (art. 12 ust. 4b powołanej ustawy).

W oparciu o art. 12 ust. 5 ww. ustawy, do ustalenia wysokości i wypłacenia odszkodowania, o którym mowa w ust. 4a, stosuje się odpowiednio przepisy o gospodarce nieruchomościami, z zastrzeżeniem art. 18.

W myśl art. 18 ust. 1 ustawy o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej przez organ I instancji oraz według jej wartości z dnia, w którym następuje ustalenie wysokości odszkodowania.

Z powołanych przepisów wynika zatem, iż istotą wywłaszczenia jest pozbawienie lub ograniczenie m.in. prawa własności nieruchomości. Dokonuje się tego za odszkodowaniem wypłaconym na rzecz osoby (podmiotu) wywłaszczanego, co poprzedza wydanie aktu prawnego w randze decyzji. Nieruchomość objęta taką procedurą staje się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje organ administracji publicznej, który wydał decyzję o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej. Z tak określonych zapisów ustawowych wynika jasno, że podmiotem podejmującym cały katalog czynności prawnych jest organ administracji. Nie wymaga się tu współdziałania, czy jakiejkolwiek innej inicjatywy ze strony podmiotu wywłaszczanego.

W analizowanym przypadku w roli organu władzy publicznej wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej występuje organ dokonujący wywłaszczenia. Organem tym może być wojewoda lub starosta (na podstawie ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami i ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych), dokonujący wywłaszczenia w imieniu Skarbu Państwa. Czynność wykonywana przez organ dokonujący wywłaszczenia nie stanowi dostawy towaru, a zatem nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Podmiotem, który dokonuje dostawy towaru jest dotychczasowy właściciel nieruchomości, czyli Gmina (Miasto). Zbywając nieruchomość Gmina (Miasto) nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych.

Ani organ władzy publicznej (wójt, burmistrz, starosta), ani urząd obsługujący ten organ (urząd gminy, starostwo powiatowe) wydając nieruchomość za odszkodowaniem nie może skorzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług. Zarówno organy władzy publicznej, jak i urzędy obsługujące te organy nie są uznawane za podatników w zakresie czynności, które mieszczą się w ramach zadań, dla realizacji których zostały one powołane, dodatkowo pod warunkiem, że czynności te nie są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. W przypadku przeniesienia z mocy prawa prawa własności nieruchomości nie są realizowane zadania, dla realizacji których organy te zostały powołane.

Gmina (Miasto) jako jednostka samorządu terytorialnego nie może również skorzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w cyt. wyżej § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia. Dokonując przeniesienia prawa do rozporządzania nieruchomością Gmina (Miasto) nie realizuje ani zadań własnych, ani zadań zleconych przez organ administracji rządowej.

Odnosząc powyższe do wskazanych przepisów należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie ma miejsce dostawa towaru, a odszkodowanie stanowi wynagrodzenie, jest to zatem czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano wyżej w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. podstawowa stawka podatku wynosi 23%. Jednakże w szczególnych przypadkach m.in. dla dostawy nieruchomości ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W świetle wyżej przytoczonego przepisu, kluczowym dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynku jest ustalenie, kiedy nastąpiło jego pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Co istotne, oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za takie można rozumieć m.in. objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części przez pierwszego nabywcę lub pierwszego użytkownika. Przedmiotowa nieruchomość nie musi być faktycznie zamieszkała czy używana, lecz winna być przejęta przez nabywcę do użytkowania. Wydanie przedmiotowego obiektu nabywcy winno nastąpić w ramach wykonania przez sprzedającego czynności podlegających opodatkowaniu.

Ponadto, za oddanie do użytkowania w ramach czynności podlegających opodatkowaniu, uznać należy nie tylko sprzedaż, ale również umowy najmu i dzierżawy. Zatem pierwszym zasiedleniem będzie także moment oddania budynku lub budowli do użytkowania pierwszemu najemcy (dzierżawcy).

W tym miejscu należy zauważyć, iż w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10a tej ustawy.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

Jak wynika z art. 43 ust. 7a ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy, w myśl którego, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak dla dostawy budynków, budowli lub ich części na tym gruncie posadowionych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Zgodnie z art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.) ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym - należy przez to rozumieć:

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ww. ustawy - Prawo budowlane przez budowle należy rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych, elektrowni jądrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.

Przez obiekt liniowy zgodnie z art. 3 pkt 3a ww. ustawy należy rozumieć obiekt budowlany, którego charakterystycznym parametrem jest długość, w szczególności droga wraz ze zjazdami, linia kolejowa, wodociąg, kanał, gazociąg, ciepłociąg, rurociąg, linia i trakcja elektroenergetyczna, linia kablowa nadziemna i, umieszczona bezpośrednio w ziemi, podziemna, wał przeciwpowodziowy oraz kanalizacja kablowa, przy czym kable w niej zainstalowane nie stanowią obiektu budowlanego lub jego części ani urządzenia budowlanego.

Zgodnie natomiast z uregulowaniami rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), przez obiekty budowlane rozumie się konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Obiekty inżynierii lądowej i wodnej są to wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Z danych przedstawionych we wniosku wynika, że nieruchomości będące własnością Gminy, które na mocy decyzji Wojewody przeszły na własność Województwa, są zabudowane drogą wojewódzką oraz chodnikiem przy drodze wojewódzkiej.

Jak wskazał Wnioskodawca, zgodnie z Polską Klasyfikacją Obiektów Budowlanych droga oznaczona jest według sekcji 2, działu 21, grupy 211, klasy 2112 (obiekty inżynierii lądowej i wodnej - infrastruktura transportu - autostrady, drogi ekspresowe, ulice i drogi pozostałe - ulice i drogi pozostałe). Zgodnie z art. 4 pkt 2 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych droga jest to "budowla wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami, stanowiącą całość techniczno-użytkową, przeznaczona do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym" natomiast zgodnie z art. 4 pkt 6 ustawy o drogach publicznych chodnik jest to "część drogi przeznaczona do ruchu pieszych". Droga (wraz z chodnikiem) są to obiekty trwale z gruntem związane. Budowa drogi została wykonana na przełomie lat 60 i 70 XX wieku, przez ówczesnego zarządcę drogi O. Wnioskodawcy nie przysługiwało nigdy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od składników budowlanych (jezdnia asfaltowa, chodnik) znajdujących się na przedmiotowych działkach, jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił nigdy wydatków o wartości wyższej niż 30% wartości początkowej składników budowlanych znajdujących się na przedmiotowych nieruchomościach. Przedmiotowe działki wykorzystywane były jako droga publiczna w J.

Biorąc pod uwagę przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego oraz przedstawione przepisy prawa, w celu ustalenia czy dostawa budowli posadowionuch na przedmiotowych działkach może korzystać ze zwolnienia, koniecznym jest zbadanie przesłanek określonych przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Analizując powołaną wcześniej definicję pierwszego zasiedlenia stwierdzić należy, iż aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu obiekt musi zostać oddany do użytkowania, a ponadto czynność ta powinna podlegać opodatkowaniu. Z powyższej definicji wynika zatem, że oddanie do użytkowania powinno nastąpić w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu, a za taką należy uznać umowę sprzedaży, najmu czy dzierżawy, pod warunkiem, że jest to czynność objęta zakresem ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli na podstawie przepisów szczególnych korzysta ona ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Należy również zauważyć, iż zakres czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT oraz status podatnika podatku VAT został uregulowany w polskim prawodawstwie w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), która weszła w życie w dniu 5 lipca 1993 r.

Jak wskazał Wnioskodawca, budowa drogi została wykonana na przełomie lat 60 i 70 XX wieku, przez ówczesnego zarządcę drogi. Przedmiotowe działki wykorzystywane były jako droga publiczna.

Wnioskodawca wskazał również, że przedmiotowe nieruchomości nie były po raz pierwszy zasiedlone (w rozumieniu ustawy o VAT) przed ich przejęciem przez Województwo. Nieruchomości te zostały nabyte na rzecz Wnioskodawcy w drodze administracyjnych decyzji komunalizacyjnych wydanych przez Wojewodę.

Przenosząc przedstawiony przez Wnioskodawcę opis zdarzenia przyszłego na grunt ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że przeniesienie z mocy prawa przedmiotowych budowli odbędzie się w ramach pierwszego zasiedlenia w rozumieniu powołanego art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, zatem w tej sytuacji nie znajdzie zastosowania zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Jednakże w sprawie będącej przedmiotem zapytania zajdą przesłanki do objęcia dostawy wskazanych we wniosku budowli zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Powyższe wynika z faktu, że Wnioskodawcy nie przysługiwało nigdy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od składników budowlanych (jezdnia asfaltowa, chodnik) znajdujących się na przedmiotowych działkach, jednocześnie Wnioskodawca nie ponosił nigdy wydatków o wartości wyższej niż 30% wartości początkowej składników budowlanych znajdujących się na przedmiotowych nieruchomościach.

W konsekwencji powyższego również wskazane przez Wnioskodawcę działki gruntu, na których budowle te są posadowione będzie korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 29 ust. 5 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.