IBPP1/443-160/09/AZb

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2009 r. (data wpływu 11 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data wpływu 30 kwietnia 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur zakupu paliwa do samochodów ciężarowych - jest prawidłowe.

W dniu 11 lutego 2009 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT wynikającego z faktur zakupu paliwa do samochodów ciężarowych.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 28 kwietnia 2009 r. (data wpływu 30 kwietnia 2009 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 16 kwietnia 2009 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Firma zakupiła kolejno w 2004 r. oraz w pierwszej połowie 2005 r. samochody ciężarowe odpowiednio marki Renault K. oraz Peugot P. Oba samochody stanowią własność Wnioskodawcy. W momencie zakupu Wnioskodawca odliczył 100% VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami. Do 22 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca zgodnie z prawem mógł odliczać podatek VAT od zakupionego paliwa.

W związku ze zmianą ustawy, która weszła w życie 22 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca utracił prawo do odliczania podatku VAT od zakupionego do pojazdów paliwa.

W związku z wyrokiem Trybunału ETS (czwarta izba) z dnia 22 grudnia 2008 r. dot. Szóstej Dyrektywy VAT - Artykuł 17 ust. 2 i 6 - Uregulowania krajowe - Odliczenie podatku VAT związanego z zakupem paliwa do niektórych pojazdów niezależnie od celu, w jakim są używane - Rzeczywiste ograniczenie prawa do odliczenia - Wyłączenia przewidziane przez przepisy krajowe w chwili wejścia w życie dyrektywy w sprawie C-414/07 mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie (Polska) postanowieniem z dnia 17 maja 2007 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 10 września 2007 r., w postępowaniu M. sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie, Wnioskodawca powziął wątpliwości co do stanu prawnego i stoi obecnie na stanowisku, że w związku z wyrokiem Trybunału, nie tylko ponownie posiada prawo do odliczania podatku VAT od paliwa we wspomnianych powyżej pojazdach, ale też jest uprawniony do dochodzenia zwrotu zapłaconego już podatku VAT.

Wnioskodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym od momentu rozpoczęcia działalności gospodarczej, to jest od 1 maja 2004 r. Zgłoszenie rejestracyjne zostało dokonane na stosownych formularzach VAT-R oraz VAT-R/UE. Wnioskodawca składa co miesiąc deklarację VAT-7.

Zapytanie dotyczy dwóch pojazdów (Renault K. oraz Peguot P.). Na podstawie homologacji importera oraz dowodu rejestracyjnego, bezspornie wynika, że nie są to samochody osobowe, a ich dopuszczalna ładowność wynosi ponad 500 kg.

Wnioskodawca posiada odpowiednią dokumentację w zakresie opisanym powyżej, są to odpowiednio karty pojazdów oraz dowody rejestracyjne pojazdów oraz dokumenty homologacji.

W myśl wskazanego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968), samochody zaliczone są do kategorii N1 - pojazd ciężarowy.

Wnioskodawca posiada oryginały faktur potwierdzających nabycie przedmiotowych pojazdów oraz paliwa do napędu tych samochodów.

Samochody, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy były wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca w związku z powołanym w stanie faktycznym wyrokiem ETS, wobec treści Szóstej Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku w związku z uznaniem przez Trybunał, że treść dyrektywy stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli - co winien ocenić sąd krajowy - te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, by państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem, zachowuje prawo do odliczania podatku VAT od zakupionego do pojazdów paliwa na zasadach sprzed 22 sierpnia 2005 r....

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z powołanym w stanie faktycznym orzeczeniem ETS, wobec treści Dyrektywy dot. harmonizacji podatku VAT (Dyrektywa Szósta), w sytuacji, w której Wnioskodawca przed nowelizacją, która weszła w życie 22 sierpnia 2005 r., posiadał prawo do odliczania VAT od zakupionego paliwa w całości, obecnie ponownie posiada prawo do pełnego odliczania kosztów paliwa a także przysługuje mu uprawnienie do zwrotu kosztów zapłaconego podatku VAT. Stanowisko Wnioskodawcy jest powszechnie potwierdzane w prasie a także przyznają mu rację Urzędnicy Ministerstwa Finansów.

W uzupełnieniu swojego stanowiska Wnioskodawca wyraził pogląd, że wydanie przytoczonego wyroku ETS zmienia sytuację prawną w ten sposób, ze Wnioskodawca uprawniony jest do odliczenia podatku VAT od zakupionego do pojazdu paliwa na zasadach sprzed 22 sierpnia 2005 r. Podstawę prawną tego stanowiska stanowi obowiązująca w Polsce, jako kraju członkowskim UE, powołana w treści niniejszego wniosku Dyrektywa Szósta VAT art. 17 ust. 2 i 6 dot. uregulowań krajowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 3a ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50, z późn. zm.) obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500kg.

Powyższa regulacja obowiązywała do dnia 30 kwietnia 2004 r.

Od dnia 1 maja 2004 r. weszły w życie przepisy ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT.

Kwestię odliczania podatku naliczonego od paliwa do samochodów uregulowano w przepisie art. 86 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 86 ust. 1 tej ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 3 ww. ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do 21 sierpnia 2005 r.), w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n x 68 kg,

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 5 ww. ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym do dnia 21 sierpnia 2005 r., dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń) określana jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie ww. decyzji nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się także za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3.

Ponadto art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym do 21 sierpnia 2005 r. - stanowił, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5 tej ustawy.

Z dniem 22 sierpnia 2005 r. ustawa z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 90, poz. 756) wprowadziła nowe brzmienie przepisów dotyczących zasad rozliczania podatku naliczonego przy nabyciu samochodów i tym samym nabyciu paliw do tychże samochodów (zmiana m.in. art. 86 i art. 88 ustawy o podatku VAT).

I tak, stosownie do art. 86 ust. 3 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r.), w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6000 zł.

Stosownie do ust. 4 ww. art. 86, przepis ust. 3 nie dotyczy:

Ponadto zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy o VAT - w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. - obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

W świetle powyższego ograniczeń przy odliczaniu podatku naliczonego nie stosuje się do zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, spełniających określone wymagania. Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4, stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 86 ust. 5 ww. ustawy o VAT).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zakupił kolejno w 2004 r. oraz w pierwszej połowie 2005 r. samochody ciężarowe odpowiednio marki Renault K. oraz Peugot P. Oba samochody stanowią własność Wnioskodawcy. Na podstawie homologacji importera oraz dowodu rejestracyjnego, bezspornie wynika, że nie są to samochody osobowe, a ich dopuszczalna ładowność wynosi ponad 500 kg.

Wnioskodawca posiada odpowiednią dokumentacje w zakresie opisanym powyżej, są to odpowiednio karty pojazdów oraz dowody rejestracyjne pojazdów oraz dokumenty homologacji.

W myśl wskazanego rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 27 września 2003 r. w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 137, poz. 968), samochody zaliczone są do kategorii N1 - pojazd ciężarowy.

W momencie zakupu Wnioskodawca odliczył 100% VAT zgodnie z obowiązującymi przepisami. Do 22 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca zgodnie z prawem mógł odliczać podatek VAT od zakupionego paliwa.

W związku ze zmianą ustawy, która weszła w życie 22 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca utracił prawo do odliczania podatku VAT od zakupionego do pojazdów paliwa.

Wnioskodawca posiada oryginały faktur potwierdzających nabycie przedmiotowych pojazdów oraz paliwa do napędu tych samochodów.

Samochody, których dotyczy zapytanie Wnioskodawcy były wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy.

Odnośnie kwestii niezgodności przepisów ustawy VAT obowiązujących od dnia 1 maja 2004 r., w zakresie ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego VAT przy nabywaniu paliwa do samochodów, z przepisami unijnymi (prawa wspólnotowego), zauważa się, iż podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej; ujednolicona podstawa wymiaru podatku.

Zgodnie z art. 17 (6) Szóstej Dyrektywy oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia.

Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Unii Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie wejścia w życie szóstej Dyrektywy.

Tym samym omawiany przepis art. 17 (6) VI dyrektywy formułuje zasadę "stand still" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przez wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 (6) VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "stand still" nie ma bowiem na celu umożliwienia nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.) z regulacją VI Dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r., z uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Europejski Trybunał Sprawiedliwości dokonując wykładni art. 17 ust. 6 akapit drugi Szóstej Dyrektywy Rady, stwierdził, że przepis ten stoi na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie, przy dokonywaniu transpozycji tej dyrektywy do prawa wewnętrznego, uchyliło całość przepisów krajowych dotyczących ograniczeń prawa do odliczenia podatku od wartości dodanej naliczonego przy zakupie paliwa do samochodów używanych dla celów działalności podlegającej opodatkowaniu, zastępując je, w dniu wejścia w życie tej dyrektywy na swym terytorium, przepisami ustanawiającymi nowe kryteria w tym przedmiocie, jeżeli te ostatnie przepisy powodują rozszerzenie zakresu zastosowania wskazanych ograniczeń. Powyższy przepis w każdym razie stoi na przeszkodzie temu, aby państwo członkowskie zmieniło później swoje ustawodawstwo, obowiązujące od wyżej wskazanego dnia, w sposób, który rozszerza zakres zastosowania tych ograniczeń w stosunku do sytuacji istniejącej przed tym dniem.

W świetle powyższego oraz wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07 M. Sp. z o.o., na który powołuje się Wnioskodawca, zauważyć należy, iż prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabycia paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych przysługuje, co do zasady, w przypadku gdy:

Jeżeli zatem, wskutek ograniczeń po dniu 30 kwietnia 2004 r. prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu paliwa wykorzystywanego do napędu pojazdów samochodowych, nie przysługiwałoby podatnikowi prawo do odliczenia (które przysługiwałoby mu zgodnie z obowiązującymi przepisami o podatku od towarów i usług w dniu 30 kwietnia 2004 r. lub w dniu 1 maja 2004 r.), podatnikowi - zgodnie z ww. wyrokiem ETS - przysługuje prawo do odliczenia podatku bez uwzględnienia tych ograniczeń.

Z opisu przedmiotowej sprawy wynika, iż Wnioskodawca zakupił kolejno w 2004 r. oraz w pierwszej połowie 2005 r. dwa samochody ciężarowe odpowiednio marki Renault K. oraz Peugot P., wykorzystywane wyłącznie do działalności opodatkowanej Wnioskodawcy. Na podstawie homologacji importera oraz dowodu rejestracyjnego, bezspornie wynika, że nie są to samochody osobowe, a ich dopuszczalna ładowność wynosi ponad 500 kg. Wnioskodawca posiada odpowiednią dokumentacje w zakresie opisanym powyżej, są to odpowiednio karty pojazdów oraz dowody rejestracyjne pojazdów oraz dokumenty homologacji. Do dnia 22 sierpnia 2005 r. Wnioskodawca zgodnie z prawem mógł odliczać podatek VAT od zakupionego paliwa.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny stwierdzić należy, iż skoro (jak wskazał Wnioskodawca) przepisy ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące do dnia 21 sierpnia 2005 r. umożliwiały Wnioskodawcy odliczanie podatku naliczonego z tytułu zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu przedmiotowych samochodów, to zmiana przepisów regulujących prawo do odliczenia podatku naliczonego wprowadzona z dniem 22 sierpnia 2005 r. ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług spowodowała w konkretnej sytuacji Wnioskodawcy utratę prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu paliwa wykorzystywanego do napędu tych samochodów. Tym samym stwierdzić należy, iż w wyniku zmiany przepisów prawa, która weszła w życie z dniem 22 sierpnia 2005 r., w rozpatrywanej sprawie doszło do pogorszenia sytuacji podatnika (utrata prawa do odliczenia), tak więc w niniejszej sytuacji mamy do czynienia z naruszeniem klauzuli "stand still".

W konsekwencji powyższego uznać należy, iż Wnioskodawcy przysługuje (przysługiwało) prawo do odliczenia całej kwoty podatku naliczonego VAT z faktur dokumentujących nabycie paliwa do wskazanych we wniosku samochodów ciężarowych.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

W kwestii zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę w tym samym wniosku, zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.