IBPP1/443-156/10/LSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 lutego 2010 r. (data wpływu do tut. organu 18 lutego 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 16 kwietnia 2010 r. (data wpływu 22 kwietnia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia faktur sprzedażowych - jest prawidłowe.

W dniu 18 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu rozliczenia faktur sprzedażowych i zakupowych.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 16 kwietnia 2010 r. (data wpływu 22 kwietnia 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 kwietnia 2010 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest producentem szyb do samochodów osobowych, autobusów, pociągów i pojazdów rolniczych. W ramach prowadzonej działalności Spółka dokonuje transakcji z kontrahentami krajowymi, jak i zagranicznymi.

Spółka realizuje między innymi transakcje sprzedaży swoich produktów na rzecz kontrahentów z Polski, za które należności są ustalane, naliczane, a następnie uiszczane na rzecz Spółki w walutach obcych.

Transakcje krajowe dokonywane z kontrahentami mającymi siedzibę w Polsce, co do zasady, są opodatkowane podatkiem VAT. Naliczenie i uregulowanie całej należności ze sprzedaży produktów Spółki, obejmującej kwotę netto i podatek VAT należny, następuje w walucie obcej. Taki sposób rozliczeń pomiędzy Spółką a jej kontrahentami wynika z ustaleń pomiędzy stronami.

W działalności Spółki występują również przypadki, w których Spółka sprzedaje towary lub usługi na rzecz kontrahentów zagranicznych, dla których miejscem opodatkowania zgodnie z przepisami ustawy o VAT jest terytorium Polski. W takich przypadkach również cała kwota należności (czyli kwota netto oraz kwota podatku VAT) jest wyrażona w walucie obcej i w tej walucie należność jest regulowana.

W obu wymienionych wyżej przypadkach, zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, niezależnie od oryginalnej waluty, w której wyrażona jest faktura, Spółka na fakturze wykazuje również kwotę podatku VAT wyrażoną w PLN.

W odniesieniu do wystawionych przez Spółkę faktur sprzedażowych wyrażonych w walucie obcej (obejmujących polski podatek VAT), zgodnie z zasadami rachunkowości, w momencie księgowania tych faktur Spółka przelicza pełną kwotę należności (czyli pełną kwotę uwzględniającą kwotę netto oraz kwotę podatku VAT należnego) na PLN wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski (dalej: NBP) w dniu poprzedzającym dzień uzyskania przychodu. Następnie, zgodnie z zasadami rachunkowymi, w momencie otrzymania zapłaty, następuje przeliczenie pełnej kwoty należności na PLN już po kursie faktycznie zastosowanym. Różnica pomiędzy kwotą należności (brutto) w PLN ujętą w księgach Spółki w momencie dokonania sprzedaży a kwotą należności faktycznie otrzymaną jest - dla potrzeb rachunkowych - traktowana jako różnica kursowa, odpowiednio przychodowa (jeśli kwota taktycznie otrzymana jest większa niż kwota pierwotnie ujęta w księgach) lub kosztowa (jeśli kwota faktycznie otrzymana jest mniejsza niż kwota pierwotnie ujęta w księgach).

Ponadto, w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej, Spółka realizuje także transakcje zakupowe, z tytułu których dostawcy wystawiają na rzecz Spółki faktury obejmujące kwotę polskiego podatku VAT ze wskazaniem kwot zobowiązań wyrażonych w walutach obcych. Spółka reguluje całe wynikające z takich faktur zobowiązania w walucie obcej.

W odniesieniu do otrzymanych przez Spółkę faktur zakupowych wyrażonych w walucie obcej (obejmujących polski podatek VAT), zgodnie z zasadami rachunkowości, w momencie księgowania tych faktur Spółka przelicza pełną kwotę zobowiązania (czyli pełną kwotę uwzględniającą kwotę netto oraz kwotę podatku VAT naliczonego) na PLN wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski (dalej: NBP) w dniu poprzedzającym dzień poniesienia kosztu. Następnie, zgodnie z zasadami rachunkowymi, w momencie dokonania zapłaty, następuje przeliczenie pełnej kwoty zobowiązania na PLN już po kursie faktycznie zastosowanym. Różnica pomiędzy kwotą zobowiązania (brutto) w PLN ujętą w księgach Spółki w momencie poniesienia kosztu a kwotą rzeczywistego kosztu (wg kwoty faktycznie zapłaconej) jest - dla potrzeb rachunkowych - traktowana jako różnica kursowa, odpowiednio przychodowa (jeśli kwota faktycznie zapłacona jest mniejsza niż kwota pierwotnie ujęta w księgach) lub kosztowa (jeśli kwota faktycznie zapłacona jest większa niż kwota pierwotnie ujęta w księgach).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku faktur sprzedażowych wystawianych przez Spółkę różnica pomiędzy kwotą podatku VAT wykazaną na fakturze w PLN i wyliczoną zgodnie z przepisami o VAT a kwotą podatku VAT wynikającą z przeliczenia kwoty faktury (w tym VAT) na moment otrzymania zapłaty powoduje konieczność korekty kwoty podatku VAT należnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, różnica pomiędzy kwotą podatku VAT wykazaną na fakturze w PLN i wyliczoną zgodnie z przepisami o VAT a kwotą podatku VAT wynikającą z przeliczenia kwoty faktury (w tym VAT) na moment otrzymania zapłaty nie powoduje konieczności korekty kwoty podatku VAT należnego.

Podatek VAT, jako należność publicznoprawna, jest wartością wyrażaną, naliczaną, należną i uiszczaną zawsze i tylko w walucie polskiej (w PLN). Zasada ta ma swoje odzwierciedlenie w § 5 ust. 6 rozporządzenia o fakturowaniu, który mówi, iż kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze.

Jednocześnie, zgodnie z art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na PLN dokonuje się wg kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez NBP na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego. Tak wyliczona kwota podatku VAT jest wykazana na fakturze, a następnie uwzględniania w deklaracji VAT-7 jako kwota podatku należnego.

W konsekwencji, w przypadku realizowanej przez Spółkę krajowej sprzedaży towarów, dla której kwota należności brutto jest wyrażona w walucie obcej, Spółka jest zobowiązana dla celów VAT wykazywać na fakturze dodatkowo kwotę podatku VAT wyrażoną w PLN. Kwota ta jest wyliczana wg średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego w VAT, tj. co do zasady, z dnia poprzedzającego dzień wystawienia faktury (pod warunkiem wystawienia faktury VAT w ciągu wymaganych 7 dni, obowiązek podatkowy powstaje w dniu wystawienia faktury). Kwota podatku VAT należnego wykazana na fakturze jest uwzględniana przez Spółkę w jej rejestrze podatku VAT należnego oraz deklaracji VAT-7.

Jednocześnie, w regulacjach dotyczących podatku VAT brak jest przepisów pozwalających na korektę podatku VAT należnego w sytuacji, gdy kwota otrzymana od kontrahenta (w części dotyczącej VAT) przeliczona według kursu rzeczywistego (z dnia otrzymania zapłaty) jest różna od kwoty VAT znajdującej się na fakturze. Tym samym, wartość podatku VAT jest wartością stałą, która nie powinna ulegać zmianom wynikającym ze zmian kursu walutowego, choćby kurs waluty z dnia dokonania zapłaty był inny, niż zastosowany dla określenia podatku od towarów i usług na fakturze.

Ponadto, zgodnie z § 14 ust. 1 rozporządzenia o fakturowaniu, fakturę korygującą wystawia się w razie stwierdzenia nieprawidłowości w rozliczeniu lub błędu na fakturze pierwotnej. Natomiast, w przypadku Spółki, korekta faktury pierwotnej w zakresie samej kwoty podatku VAT byłaby bezzasadna, gdyż kwota podatku VAT na fakturze została odpowiednio wyliczona zgodnie z regulacjami VAT i jest kwotą poprawną. Stanowisko takie znajduje potwierdzenie w interpretacjach organów podatkowych, przykładowo w piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 grudnia 2008 r. nr ITPB3/423-591/08/AW oraz piśmie Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 10 czerwca 2009 r. nr 1PPP1/443-326/09-2/AP.

Podsumowując, kwota podatku VAT należnego ustalona w PLN przy zastosowaniu średniego kursu NBP z dnia poprzedzającego dzień powstania obowiązku podatkowego w VAT i wykazana na fakturze sprzedaży wystawionej w walucie obcej jest z punktu widzenia VAT prawidłowa i nie ma podstaw do jej zmiany. Otrzymanie zapłaty faktury wyrażonej w walucie obcej (choćby kurs z dnia otrzymania był inny niż kurs zastosowany w dniu wystawienia faktury) nie powinno skutkować zmianą wysokości podatku VAT należnego i koniecznością dokonania korekty faktury czy też deklaracji VAT-7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy).

W myśl art. 19 ust. 1 cyt. ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż żaden z przepisów ww. ustawy o VAT nie odnosi się wprost do kwestii wystawiania faktur w walucie obcej, ale też brak jest uregulowań, które zabraniałyby dokumentowania transakcji dokonywanych przez podatników VAT w obcej walucie. Jeżeli jednak podatnik decyduje się na fakturowanie należności w walucie obcej, musi mieć na względzie przepis § 5 ust. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337 z późn. zm.), w myśl którego kwoty podatku wykazuje się w złotych bez względu na to, w jakiej walucie określona jest kwota należności w fakturze. Kwoty wykazywane w fakturze zaokrągla się do pełnych groszy, przy czym końcówki poniżej 0,5 grosza pomija się, a końcówki 0,5 grosza i wyższe zaokrągla się do 1 grosza.

Powyższy przepis nakłada na wystawcę obowiązek przeliczania na złote tylko kwot podatku wykazywanych w fakturach, jeżeli kwota należności jest określona w innej walucie. Istnieje zatem możliwość wystawiania faktur dokumentujących sprzedaż w dowolnej walucie obcej, ale kwota podatku powinna być zawsze wyrażona w walucie polskiej, co oznacza że w przypadku rozliczeń z klientami w walucie obcej np. w euro, dostawca krajowy może wystawić fakturę podając kwotę netto i brutto w euro, a podatek VAT w złotych.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 grudnia 2008 r. art. 31a ust. 1 ww. ustawy o VAT, w przypadku gdy kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3.

W przypadku gdy zgodnie z przepisami ustawy lub przepisami wykonawczymi do ustawy podatnik może wystawić fakturę przed powstaniem obowiązku podatkowego i wystawi ją w przewidzianym przepisami terminie, a kwoty stosowane do określenia podstawy opodatkowania są określone w walucie obcej na tej fakturze, przeliczenia na złote dokonuje się według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury (art. 31a ust. 2 ustawy o VAT).

Natomiast w myśl art. 31a ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku importu towarów przeliczenia na złote dokonuje się zgodnie z przepisami celnymi.

Przytoczone powyżej przepisy wskazują tryb postępowania w przypadku, gdy kwoty wykazane zostały na fakturze w walucie obcej. Jak już wskazano wyżej żaden z przepisów ustawy ani przepisów wykonawczych do niej nie określa, które podmioty i w stosunku do jakich transakcji mogą stosować walutę obcą na fakturach dokumentujących dane czynności. Ponadto cytowane przepisy prowadzą do wniosku, iż podmioty dokonujące przeliczania kwot wyrażonych w walutach obcych nie mają dowolności co do wyboru sposobu przeliczania, gdyż zasady takie zostały wyraźnie określone w przywołanych przepisach. Zatem kwoty wyrażone w walucie obcej przelicza się na złote według wyliczonego i ogłoszonego przez NBP kursu średniego waluty obcej na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień wystawienia faktury, o ile jest ona wystawiona w terminie, w którym podatnik obowiązany jest do jej wystawienia. W przypadku zaś gdy zajdzie okoliczność, iż kurs średni waluty obcej nie został wyliczony i ogłoszony, do przeliczenia stosuje się kurs wymiany ostatnio wyliczony i ogłoszony przed dniem wystawienia faktury.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności dokonuje transakcji z kontrahentami krajowymi, jak i zagranicznymi.

Spółka realizuje między innymi transakcje sprzedaży swoich produktów na rzecz kontrahentów z Polski, za które należności są ustalane, naliczane, a następnie uiszczane na rzecz Spółki w walutach obcych. Transakcje krajowe dokonywane z kontrahentami mającymi siedzibę w Polsce, co do zasady, są opodatkowane podatkiem VAT. Naliczenie i uregulowanie całej należności ze sprzedaży produktów Spółki, obejmującej kwotę netto i podatek VAT należny, następuje w walucie obcej. Taki sposób rozliczeń pomiędzy Spółką a jej kontrahentami wynika z ustaleń pomiędzy stronami.

Spółka sprzedaje towary lub usługi także na rzecz kontrahentów zagranicznych, dla których miejscem opodatkowania zgodnie z przepisami ustawy o VAT jest terytorium Polski. W takich przypadkach również cała kwota należności (czyli kwota netto oraz kwota podatku VAT) jest wyrażona w walucie obcej i w tej walucie należność jest regulowana.

W obu wymienionych wyżej przypadkach, zgodnie z wymogami przewidzianymi w art. 31a ust. 1 ustawy o VAT, niezależnie od oryginalnej waluty, w której wyrażona jest faktura, Spółka na fakturze wykazuje również kwotę podatku VAT wyrażoną w PLN.

W odniesieniu do wystawionych przez Spółkę faktur sprzedażowych wyrażonych w walucie obcej (obejmujących polski podatek VAT), zgodnie z zasadami rachunkowości, w momencie księgowania tych faktur Spółka przelicza pełną kwotę należności (czyli pełną kwotę uwzględniającą kwotę netto oraz kwotę podatku VAT należnego) na PLN wg kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski w dniu poprzedzającym dzień uzyskania przychodu. Następnie, zgodnie z zasadami rachunkowymi, w momencie otrzymania zapłaty, następuje przeliczenie pełnej kwoty należności na PLN już po kursie faktycznie zastosowanym. Różnica pomiędzy kwotą należności (brutto) w PLN ujętą w księgach Spółki w momencie dokonania sprzedaży a kwotą należności faktycznie otrzymaną jest - dla potrzeb rachunkowych - traktowana jako różnica kursowa, odpowiednio przychodowa (jeśli kwota taktycznie otrzymana jest większa niż kwota pierwotnie ujęta w księgach) lub kosztowa (jeśli kwota faktycznie otrzymana jest mniejsza niż kwota pierwotnie ujęta w księgach).

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia konieczności korekty kwoty podatku VAT należnego w sytuacji, gdy wystąpi różnica pomiędzy kwotą podatku VAT wykazaną na fakturze w PLN i wyliczoną zgodnie z przepisami o VAT, a kwotą podatku VAT wynikającą z przeliczenia kwoty faktury (w tym VAT) na moment otrzymania zapłaty.

Zasady wystawiania i rozliczania faktur korygujących regulują przepisy cyt. powyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. W myśl § 13 ust. 1 i 3 oraz § 14 ust. 1 tego rozporządzenia fakturę korygującą wystawia się:

* w przypadku, gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy (§ 13 ust. 1);

* w przypadku zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy (§ 13 ust. 3 pkt 1);

* w przypadku zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu (§ 13 ust. 3 pkt 2);

* w przypadku, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury (§ 14 ust. 1).

Powyższe przepisy enumeratywnie wyliczają sytuacje, w których można wystawić fakturę korygującą i nie ma wśród nich przypadku różnic wynikających ze zmiany kursu walut. Wynika z tego zatem, iż różnice takie dla podatku od towarów i usług są neutralne, nie mają wpływu na rozliczenie tego podatku, w tym na wysokość podstawy opodatkowania i kwoty podatku.

Reasumując, analiza opisanego we wniosku stanu faktycznego z przywołanymi przepisami prowadzi do wniosku, iż kwota podatku VAT należnego ustalona w PLN zgodnie z art. 31a ust. 1 ww. ustawy o VAT, tj. według kursu średniego danej waluty obcej ogłoszonego przez Narodowy Bank Polski na ostatni dzień roboczy poprzedzający dzień powstania obowiązku podatkowego i wykazana na fakturze sprzedaży wystawionej w walucie obcej, jest prawidłowa i nie ma podstaw do jej zmiany.

Natomiast otrzymanie zapłaty faktury wyrażonej w walucie obcej (nawet w sytuacji, gdyby kurs waluty z dnia otrzymania był inny niż kurs zastosowany na wystawionej fakturze) nie wywiera skutków w zakresie podatku VAT, a zatem nie zmienia się wysokość podatku VAT należnego.

W związku z powyższym nie zachodzi konieczność dokonania korekty faktury czy też deklaracji VAT-7.

Biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, że otrzymanie zapłaty faktury wyrażonej w walucie obcej w sytuacji, gdy kurs waluty z dnia otrzymania był inny niż prawidłowo zastosowany kurs przyjęty do rozliczenia wystawionej faktury (a więc w sytuacji powstania różnicy między wartością podatku wyrażoną na fakturze, a kwotą podatku fatycznie otrzymaną), nie wywiera skutków w zakresie podatku od towarów i usług. W związku z powyższym różnice kursowe dotyczące kwoty podatku są neutralne i nie mają wpływu na rozliczenie podatku od towarów i usług, w tym na wysokość podstawy opodatkowania. Z tych też względów, w sytuacji gdy nie ulega zmianie wartość transakcji podana w walucie obcej, a zmianie ulega jedynie kurs waluty przyjęty do przeliczenia waluty obcej na PLN w momencie uregulowania należności przez nabywcę, różnice kursowe pomiędzy kwotą podatku wykazaną w fakturze oraz kwotą podatku faktycznie otrzymaną przez Wnioskodawcę nie powinny być uwzględniane w podstawie opodatkowania.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy zauważyć, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Pozostała kwestia dotycząca podatku dochodowego od osób prawnych objęta zostanie odrębnym rozstrzygnięciem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.